1. 1048.1-5937-Wikipedia

before-content-x4

Artykuł w Wikipedii, Free L’Encyclopéi.

after-content-x4

1E 1048.1-5937 jest nieprawidłowym pulsarem X znajdującym się w konstelacji kadłuba. Zostało to odkryte jako pulsar w 1984 r., Korzystając z danych zebranych przez sztuczny satelitarny heo-2 (Einstein), jak potwierdza jego nazwa (patrz oznaczenie źródeł rentgenowskiej). W tym czasie nienormalne pulsars x nie były znane i podejrzewano, że jest częścią klasy binarnych X, zanim ta hipoteza została unieważniona przez brak wykrycia jego gwiazdy towarzyszącego.

1. 1048.1-5937 został odkryty w 1984 r [[[ Pierwszy ] , w ramach obserwacji ogromnej mgławicy kadłuba [[[ 2 ] , na szczęście blisko kierunku pulsaru (mniej niż stopień). Pulsar ten nie był w tym czasie niewiele dokładnie zlokalizowany na niebie (skrzynka błędów około 4 minut łuku), co czyni identyfikację trudnego odpowiednika optycznego, ze względu na bardzo silną gęstość gwiazd w tym regionie planu galaktycznego. W 1986 r. Środki satelitarne Exosat umożliwiły lepsze zlokalizowanie pulsara (z precyzją 10 sekund łuku) [[[ 3 ] . W tym czasie nieprawidłowe X pulsary nie były częścią bestialowych znanych obiektów niebieskich. Prasowy pulsar w domenie X i mając kilka sekund, interpretowano jako pulsar wyrwania z materiału z gwiazdy towarzyszącego, że materiał ten był odpowiedzialny za silne spowolnienie w okresie obrotu i jego program X. 1E 1048.1-5937 był zatem Uważany za binarny X, który powinien znaleźć optyczny odpowiednik, wyprodukowany przez jego towarzysza gwiazdy. Zatem w 1986 r. Stosunkowo precyzyjna miara położenia pulsaru umożliwiła zaproponowanie możliwego odpowiednika optycznego w postaci pozornej wielkości wielkości równej 19, gwiazda uważana za gwiazdę, czyniąc ten system binarny x do masy wysokiej.

W 1990 r. Obserwacje z satelitą Ginga potwierdziły powolne spowolnienie w pulsaru, a okres obrotu wzrósł z 6 437 sekund w danych satelity Heao-2 (pobranych w 1979 r.), Do 6,4422 nieco dziesięć lat więcej późno. Umożliwiło to określenie jasności spowolnienia pulsaru (to znaczy utraconej mocy z powodu jego obrotu, jeśli została wyizolowana), około 3 × 10 26 W, podczas gdy jego jasność w polu X -Breę była znacznie wyższa (oszacowana między 2 × 10 27 i 10 29 W). Dzięki konserwacji energii wydawało się zatem nabycie, że energia promieniowana przez pulsar była spowodowana energią spadającą materii, pochodzącą z gwiazdy (zjawisko zwane akrecją). W takiej konfiguracji oczekiwano modulacji okresu pulsara, ze względu na ruch wokół jego towarzysza gwiazd. Jednak żadna modulacja tego typu nie była widoczna, co zdecydowanie wymusiło charakter tego systemu. W rzeczywistości możliwa była również bardzo mała masywna gwiazda towarzysza (w ten sposób tworząca niską masę X), oprócz scenariusza z gwiazdą zaproponowaną w 1986 r. Na temat wiary możliwej identyfikacji optycznego odpowiednika [[[ 4 ] . Najwyżej w tym czasie odnotowano silne podobieństwo z innym pulsarem, PSR J2301+5852, a następnie nazywany 2259,0+5836, również o bardzo długim okresie (7 sekund) i braku widocznego towarzysza. Dwa lata później, w 1992 r., Głębsze ujęcia w widocznym polu pobieranym z europejskiego obserwatorium Austral (ESO) z pewnością nie zidentyfikowały towarzysza tego pulsaru [[[ 5 ] . Hipoteza, że ​​ten pulsar był członkiem binarnego x, została jednak faworyzowana, w szczególności ze względu na wykrycie zmiany jego spowolnienia, wyraźnie podkreślonego w 1995 r. [[[ 6 ] . Jednocześnie praca referencyjna Binaria rentgenowskie [[[ 7 ] Klasyfikuj ten obiekt wśród nietypowych binarów X o naturze nieokreślonej, takich jak PSR J2301+5852. To również w tym roku termin pulsar x „nieprawidłowy” jest używany do opisania tego obiektu i jego towarzyszy [[[ 8 ] . W 1997 r. Udowodnione odkrycie bardzo młodego pulsara (PSR J1841-0456) w Rébani de Supernova (Kesteven 73) i siedzibie programu X znacznie wyższych niż to dozwolone przez światło spowolnienia [[[ 9 ] Wreszcie pozwoliło mi poświadczyć, że nowa klasa obiektów, nienormalne X pulsars, istniała dobrze i odróżniała się od binarii X.

  1. (W) F. D. Seward i P. A. Charles, Sześciosekundowe okresowe źródło rentgenowskie w Carina W Biuletyn amerykańskiego społeczeństwa astronomicznego W 16 , 983 (1984) Zobacz online .
  2. (W) F. D. Seward i T. Chlebowski, ‘ „Emisja rentgenowska z Carina Mgławica i Associated Early Stars W The Astrophysical Journal W 256 , 530-542 (1982) Zobacz online .
  3. (W) F. D. Seward, P. A. Charles i A. P. Smale, 6-sekundowe źródło rentgenowskie w Carina W The Astrophysical Journal W 305 , 814-816 (1986) Zobacz online .
  4. (W) R. H. D. Corbet i C. S. R. Day, Obserwacje Ginga 6-S Pulsar 1E1048.1-5937 W Miesięczne zawiadomienia o królewskim społeczeństwie astronomicznym W 243 , 553-556 (1990) Zobacz online .
  5. (W) S. Mereghetti, P. Caraveo i G. F. Bignami, Obrazowanie CCD i spektroskopia w polu rentgenowskiego pulsar 1E 1048.1-5937 W Astronomia i astrofizyka W 263 , 172-174 (1992) Zobacz online .
  6. (W) S. MEREGHETTI, Odmiana zmniejszania się w 6-sekundowym pulsaru rentgenowskim 1E 1048.1-5937 W The Astrophysical Journal W 455 , 598-602 (1995) Zobacz online .
  7. (W) Walter H. G. Levin, Jan Van Paradijs i Edward P. G. Van den Heuvel (éditeurs), Binaria rentgenowskie , Cambridge University Press, , 664 P. (ISBN 0521416841 ) , Strony 19, 22 i 33.
  8. (W) Jan Van Paradijs, R. E. Taam i E. P. J. Van den Heuvel, O naturze „anomalnych” 6-S Pulsar W Listy astronomii i astrofizyki W 299 , L41-L44 (1995) Zobacz online .
  9. (W) G. Vasisht i E. V. Gotthelf, Odkrycie anomalnego pulsaru rentgenowskiego w pozostałości supernowej KE 73 W Listy astrofizyczne dziennika W 486 , L129-L132 (1997), Astro-Ph/9706058 Zobacz online .

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Link zewnętrzny [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

after-content-x4