[{"@context":"http:\/\/schema.org\/","@type":"BlogPosting","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/klejnoty-koronne-francji-wikipedia\/#BlogPosting","mainEntityOfPage":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/klejnoty-koronne-francji-wikipedia\/","headline":"Klejnoty koronne Francji – Wikipedia","name":"Klejnoty koronne Francji – Wikipedia","description":"Kilka diament\u00f3w koronnych w Muzeum Luwru. . Klejnoty Korony Francji , Lub Diamenty korony Francji , to zestaw bi\u017cuterii z","datePublished":"2021-02-18","dateModified":"2021-02-18","author":{"@type":"Person","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/author\/lordneo\/#Person","name":"lordneo","url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/author\/lordneo\/","image":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/secure.gravatar.com\/avatar\/44a4cee54c4c053e967fe3e7d054edd4?s=96&d=mm&r=g","url":"https:\/\/secure.gravatar.com\/avatar\/44a4cee54c4c053e967fe3e7d054edd4?s=96&d=mm&r=g","height":96,"width":96}},"publisher":{"@type":"Organization","name":"Enzyklop\u00e4die","logo":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/wiki4\/wp-content\/uploads\/2023\/08\/download.jpg","url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/wiki4\/wp-content\/uploads\/2023\/08\/download.jpg","width":600,"height":60}},"image":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/upload.wikimedia.org\/wikipedia\/commons\/thumb\/e\/ef\/French-crown-jewels.jpg\/330px-French-crown-jewels.jpg","url":"https:\/\/upload.wikimedia.org\/wikipedia\/commons\/thumb\/e\/ef\/French-crown-jewels.jpg\/330px-French-crown-jewels.jpg","height":"113","width":"330"},"url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/klejnoty-koronne-francji-wikipedia\/","wordCount":12572,"articleBody":" Kilka diament\u00f3w koronnych w Muzeum Luwru. . Klejnoty Korony Francji , Lub Diamenty korony Francji , to zestaw bi\u017cuterii z francuskiej monarchii, pierwszego imperium i drugiego imperium oraz republiki francuskiej, kt\u00f3rej pochodzenie si\u0119ga Fran\u00e7ois I Jest . Przedmiot lotu w 1792 r. Podczas rewolucji, sprzedany cz\u0119\u015bciowo pod koniec Xix To jest Century, kolekcja jest teraz rozproszona. Najbardziej znanym pokojem jest bia\u0142y diament \u201eRegent\u201d, zachowany od 1887 roku w Muzeum Luwru. \u201eBlue Diamond of the Crown\u201d, kolejny niezwyk\u0142y kamie\u0144, kt\u00f3ry pierwotnie by\u0142 cz\u0119\u015bci\u0105 tych klejnot\u00f3w, zosta\u0142 skradziony i odbudowany, aby sta\u0107 si\u0119 Diamentem Hope, zachowanym od 1949 roku w National Museum of Natural History (Waszyngton, Stany Zjednoczone).   Origine (XVI To jest wiek) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Kolekcja klejnot\u00f3w Korony zosta\u0142a stworzona w 1530 roku przez Fran\u00e7ois I Jest kt\u00f3ry wyznacza ma\u0142\u0105 grup\u0119 o\u015bmiu kolorowych kamieni zwanych w tym czasie \u201ediament\u00f3w\u201d (og\u00f3lny termin oznaczaj\u0105cy ka\u017cdy pi\u0119kny kawa\u0142ek) i kt\u00f3re s\u0105 ustawione w pier\u015bcienie. Wi\u0119kszo\u015b\u0107 z nich jest ozdobiona przez Anne de Bretagne, kt\u00f3ra trzyma\u0142a ich od swojej matki Marguerite de Foix. Pierwszy zapas tego skarbu jest sporz\u0105dzany w Bordeaux, 15 czerwca 1530 , trzy tygodnie przed ma\u0142\u017ce\u0144stwem Fran\u00e7ois I Jest Z \u00c9l\u00e9onore d’Autriche i patentem list\u00f3w okre\u015blaj\u0105 konstytucj\u0119 kolekcji, zw\u0142aszcza okre\u015blaj\u0105c klauzul\u0119 o bezb\u0142\u0119dno\u015bci: klejnoty przenoszone przez kr\u00f3lowe musz\u0105 by\u0107 przekazane kr\u00f3lewskiemu skarbowi \u015bmierci m\u0119\u017ca [[[ Pierwszy ] . Z tego pierwszego funduszu pozostaje tylko \u201eC\u00f4te-de-Bretagne\u201d, spinelle odbudowana pod Louis XV, kt\u00f3ra ma zosta\u0107 osadzona na \u015brodku z\u0142otego polaru zestawu kolor\u00f3w. Rzeczywi\u015bcie, trudno\u015bci finansowe z powodu wojen religii zmusi\u0142y Henri III do ich zobowi\u0105zania. W ten spos\u00f3b znikn\u0119\u0142a pocz\u0105tkowa kolekcja, z wyj\u0105tkiem \u201eC\u00f4te-de-Bretagne\u201d. Stary re\u017cim (1610 – 1789) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]  Klejnoty wystawiane w Luwrze. Fundusz zostanie znacznie zwi\u0119kszony p\u00f3\u017aniej, w szczeg\u00f3lno\u015bci przez Ludwika XIV (Bleu de France, Sancy) [[[ 2 ] . W 1661 r. Mazaryn przekaza\u0142 Ludwikowi XIV osiemnastu wspania\u0142ych diament\u00f3w, do kt\u00f3rych podano jego imi\u0119. Najwi\u0119kszym jest \u201eSancy\u201d. Inne pozostaj\u0105 \u201eMazarin 17\u201d i \u201eMazarin 18\u201d, oba ustawione w wrzecionie wisz\u0105cym cesarzowej Eugenie. Pod panowaniem Ludwika XIV dodaje si\u0119 kilka innych element\u00f3w. Kamienie s\u0105 czasami obiecane, ale zawsze s\u0105 odzyskiwane. W 1691 r. Opracowano zapasy. Louis XVI postanawia sprawi\u0107, \u017ce diamenty odbudowuj\u0105 si\u0119 w genialnym, z wyj\u0105tkiem dw\u00f3ch ozd\u00f3b. Ta detalica jest dokonywana w Antwerpii, w latach 1786\u20131788. Revolution (1789 – 1799) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Podczas rewolucji w\u0142asno\u015b\u0107 stanowa nie jest ju\u017c dost\u0119pna dla kr\u00f3la. Klejnoty Korony, kt\u00f3re by\u0142y w Wersalu, zosta\u0142y sprowadzone z powrotem do garderoby korony, Place Louis XV (z rewolucji i Concorde, Ministerstwo Marynarki Wojennej), zarz\u0105dzane przez Thierry de Ville-d’avray [[[ 3 ] . Kr\u00f3l otrzymuje nast\u0119pnie Endowment: Lista cywilna. Przez dekrety 26, 27 maja I 22 czerwca 1791 , Narodowe Zgromadzenie sk\u0142adowe decyduje o zapasie diament\u00f3w i kamieni korony. Inwentarz ma 9547 diament\u00f3w, 506 per\u0142, 230 rubin\u00f3w i spinelles, 71 topaz\u00f3w, 150 szmaragd\u00f3w, 35 szafir\u00f3w i 19 kamieni. Cena klejnot\u00f3w szacuje si\u0119 na 23 922 197 funt\u00f3w. \u201eRegent\u201d szacuje si\u0119 na 12 milion\u00f3w, \u201eBleu de France\u201d na 3 miliony, a \u201eSancy\u201d na 1 milion. W tygodniu 11 do 17 wrze\u015bnia 1792 , zesp\u00f3\u0142 prawdopodobnie re\u017cyserowany przez pewnego Paula Miette kradnie cz\u0119\u015b\u0107 diament\u00f3w, kt\u00f3re s\u0105 w\u00f3wczas w Pary\u017cu, w hotelu wie\u0144ca, gdzie skarb jest utrzymywany, ale s\u0142abo utrzymywany. Po dochodzeniu w latach 1792\u20131794 znaleziono dwie trzecie klejnot\u00f3w, w tym \u201eRegent\u201d, \u201eSancy\u201d i wi\u0119kszo\u015b\u0107 \u201eMazaryn\u00f3w\u201d. Kolekcja, zdeponowana w National Cash, zosta\u0142a nast\u0119pnie oszacowana na 17 milion\u00f3w funt\u00f3w. Zgodnie z konwencj\u0105 kolekcja jest wzbogacona kamieniami z konfiskaty emigrant\u00f3w i klejnot\u00f3w kr\u00f3la Sardynii. Oko\u0142o 1795 r. Wed\u0142ug szacunk\u00f3w kolekcja by\u0142a warta 21 milion\u00f3w funt\u00f3w. W ramach zarz\u0105du potrzeba do\u015bwiadczenia zasob\u00f3w; Podejmujemy decyzj\u0119 o sprzeda\u017cy kamieni za granic\u0105. W 1796 r. Daubenton, profesor mineralogii, wybra\u0142 kamienie do zdeponowania ich w Muzeum Historii Naturalnej; W\u015br\u00f3d tych kamieni jest \u201ewielki szafir\u201d. W latach 1797\u20131800 potrzeba znalezienia funduszy na dostarczenie armii doprowadzi\u0142a do gwarancji diament\u00f3w. Rekonstytucja (1799\u20131870) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Konsulatowi uda\u0142o si\u0119 oczy\u015bci\u0107 finanse pa\u0144stwa, Bonaparte przywraca do Francji klejnoty, kt\u00f3re zosta\u0142y zaanga\u017cowane: \u201eRegent\u201d z bankierem Ignace-Joseph Vanlerberghe [Ref. niezb\u0119dny] , inne kamienie, kt\u00f3re by\u0142y w posiadaniu berli\u0144skiego kupca Treskow i tych, kt\u00f3rzy mieli spadkobierc\u00f3w markiza d’Aranda, ale nie \u201esancy\u201d, sprzedawanymi Manuelowi Godoyowi. Napoleon Bonaparte daje 400 000 frank\u00f3w bi\u017cuterii w 1802 i 254 1900 frank\u00f3w w Jos\u00e9phine. Kolekcja szacuje si\u0119 na 13 950 000 z\u0142otych frank\u00f3w na ko\u0144cu konsulatu. Obejmuje to \u201eRegent\u201d, \u201eDiamond of the Guise House\u201d, r\u00f3\u017cowy diament \u201eHorTenia\u201d, \u201eGrand Mazaryn\u201d i trzy inne kamienie Mazary\u0144skie. Kolekcja ponownie zwi\u0119ksza si\u0119 pod Napoleonem, tak \u017ce obejmuje ona w 1814 65 072 kamieni i per\u0142y, z kt\u00f3rych wi\u0119kszo\u015b\u0107 zamontowana w bi\u017cuterii, czyli 57 771 diament\u00f3w, 5630 per\u0142\u00f3w i 1671 kamieni (424 Ruby, 66 Sapphires, 272 Emeralds, 235 ametyst\u00f3w, 547, 547 Turquoise, 24 kamee, 14 opal\u00f3w, 89 Topaz). Powr\u00f3t Bourbons przywr\u00f3ci Francj\u0119 \u201eC\u00f4te-de-Bretagne\u201d Ruby, \u201eSecond Mazaryn\u201d i dwa inne diamenty. Wykonane z niego zapasy w 1823 r. Doprowadzi\u0142o do oszacowania 20 319 229,59 frank\u00f3w. Szacunki dokonane w 1830 r. Doprowadzi\u0142y do \u200b\u200bsuma 20 832 874,39 frank\u00f3w. Podczas wojny 1870 r., O og\u0142oszeniu pierwszych pora\u017cek, klejnoty korony zosta\u0142y powierzone kontrolerowi banki de France, L\u00e9on Chazal, syn Antoine Chazal, i zosta\u0142y one przeniesione do Arsenal de Brest, a nast\u0119pnie przeniesiono do \u0142odzi wojennej, gotowej do ustawienia [[[ 4 ] . Dyspersja [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] W ramach przygotowania prawa w sprawie wyobcowania diament\u00f3w koronnych rz\u0105d mianowany w 1882 r. Komitet wiedzy specjalistycznej dla diament\u00f3w z\u0142o\u017cony z pi\u0119ciu cz\u0142onk\u00f3w. Szacunki daje kolekcj\u0119 warto\u015b\u0107 21 267 040 frank\u00f3w, ale os\u0105dzi, \u017ce cz\u0119\u015b\u0107 diament\u00f3w nie powinna by\u0107 sprzedawana. . 20 czerwca 1882 , Benjamin Raspail g\u0142osuje przez Izb\u0119, jego rachunek za wyobcowanie Diament\u00f3w Korony, aby sfinansowa\u0107 fundusz niewa\u017cnych pracownik\u00f3w przeciwko projektowi Ferry Jules, kt\u00f3ry chce tej sprzeda\u017cy dostarczy\u0107 fundusz darowizny muze\u00f3w narodowych. Dla Julesa Ferry’ego przekazanie produktu sprzeda\u017cy niewa\u017cnym pracom by\u0142oby \u201etylko kropla wody w oceanie\u201d. Projekt jest nast\u0119pnie przenoszony do Senatu. Kilka lat dyskusji b\u0119dzie nast\u0119pnie kontynuowane nad sprzeda\u017c\u0105 ca\u0142o\u015bci lub cz\u0119\u015bci klejnot\u00f3w oraz przydzia\u0142u produktu sprzeda\u017cy. . 26 pa\u017adziernika 1886 , Senat g\u0142osuje za ustaw\u0105 o sprzeda\u017cy klejnot\u00f3w koronnych zgodnie z poprawk\u0105 Bakera, kt\u00f3ra nie naprawia przydzia\u0142u produktu sprzeda\u017cy. . 7 grudnia 1886 , Izba g\u0142osuje nad prawem po przyj\u0119ciu raportu zast\u0119pcy Daniela M\u00e9rillona, \u200b\u200bkt\u00f3ry proponuje przej\u0119cie tekstu ju\u017c g\u0142osowanego przez Senat.  Strony katalogu sprzeda\u017cy klejnot\u00f3w korony w 1887 r. Komisja jest zainstalowana 15 lutego 1887 Decydowa\u0107 o \u015brodkach, kt\u00f3re nale\u017cy podj\u0105\u0107 dla klejnot\u00f3w przypisanych muzeum Luwru. Stwierdza, \u017ce \u200b\u200bmusz\u0105 by\u0107 wystawiane w galerii Apollo. Od 12 do 23 maja 1887 [[[ 5 ] Aukcja cz\u0119\u015bci kamieni szlachetnych odbywa si\u0119 pod trzeci\u0105 republik\u0105. Regent pozostaje w Muzeum Luwru. Sprzeda\u017c klejnot\u00f3w koronnych podaje 6 864 050 frank\u00f3w, umieszczonych w Caisse des D\u00e9p\u00f4ts i przesy\u0142kach. Dyskusje potrwaj\u0105 przydzielenie funduszy opublikowanych przez t\u0119 sprzeda\u017c: Fundusz Endowment of National Museums lub Fund of the Invalids of Labor. W 1887 r. Cz\u0119\u015b\u0107 klejnot\u00f3w Ko\u015bcio\u0142\u00f3w Francji zosta\u0142a przydzielona do \u00c9cole des Mines de Paris [[[ 6 ] . Podczas sprzeda\u017cy Maj 1887 , Relikwiacyjna pineza Cesarzowej Eugenie, wyznaczona \u201eRockery Clip\u201d i sk\u0142ada si\u0119 z osiemdziesi\u0119ciu pi\u0119ciu diament\u00f3w zamontowanych na Golden Silver, kt\u00f3re zosta\u0142y przyznane Joaillers Fr\u00e9d\u00e9ric Bapst i Alfred Bapst, przypisano muzeum Luwru Muzeum w Luwrze [[[ 7 ] . Zmieszane z kilkoma regaliami, takimi jak korony kr\u00f3lewskie i imperialne podczas sprzeda\u017cy 1887, niekt\u00f3re utwory by\u0142y jednak przechowywane ze wzgl\u0119du na ich warto\u015b\u0107 historyczn\u0105 przez Muzeum Luwru po sprzeda\u017cy. W 1890 r (z) Stanowi\u0107 prezent \u015blubny dla swojej \u017cony. W rodzinie b\u0119dzie prawie sto lat. Odtworzenie muzeum [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] W Wrzesie\u0144 1914 r , Przed niemieckim post\u0119pem rz\u0105d odchodzi do Bordeaux; Albert DaliMier, podsekretarz stanu w sztukach pi\u0119knych, nosi sk\u00f3rzan\u0105 torb\u0119 Klejnoty Korony [[[ Notatka 1 ] . Od 1945 r. I do jego \u015bmierci w 1953 r. Ksi\u0105\u017c\u0119 Westminsteru dokona\u0142 zakupu rozproszonej bi\u017cuterii korony, aby zaoferowa\u0107 im Aim\u00e9e de Heeren. W 1988 r. Muzeum Luwru naby\u0142o Koron\u0119 Cesarzowej Eugenie-2490 Diament\u00f3w i 56 Szmaragd\u00f3w, zamontowanych na z\u0142oto, wyprodukowanym w 1855 roku przez Joaillera Alexandre-Gabriel Lemonnierier [[[ 8 ] . W 1992 r. Soci\u00e9t\u00e9 des Amis du Louvre kupi\u0142 diadem Pearls od cesarzowej Eug\u00e9nie – w Silver Double Gold, 212 East Pearls i 1998 Diamonds [[[ 9 ] -, wyprodukowane w 1853 roku przez Alexandre-Gabriel Lemonnier, kt\u00f3ry dotychczas nale\u017ca\u0142 do przyjaciela Aim\u00e9e de Heeren, Johannes, 11 To jest Prince of Tour and Taxis (1926-1990), w\u0142a\u015bciciel wed\u0142ug dziedzictwa bardzo wa\u017cnego dziedzictwa artystycznego.  SAR Pasplate La Duchess of Angoul\u00eame, ostatni klejnot korony, nabyty przez Muzeum Luwru. W 2008 roku mo\u017cna by\u0142o kupi\u0107 du\u017cy w\u0119ze\u0142 stanik [[[ dziesi\u0119\u0107 ] Klejnot pozosta\u0142 w rodzinie Astor od ponad stu lat [[[ 11 ] . W 2015 r. Mo\u017cna kupi\u0107 pin na barku cesarzowej Eugenie, wyprodukowane w 1853 roku przez Fran\u00e7ois Kramer [[[ dwunasty ] . PIN wszed\u0142 do kolekcji Luwru 11 lutego 2015 . W pa\u017adzierniku 2019 r [[[ 13 ] , Muzeum Luwru nabywa element paska z zestawu Rubis ksi\u0119\u017cnej Angoul\u00eame (pasek sk\u0142ada\u0142 si\u0119 z dwunastu innych element\u00f3w, w tym p\u0142yty centralnej, wa\u017cniejsza ni\u017c inne). Set rubis, zgodnie z zapasami wykonanymi w Xix To jest Century, w tym, opr\u00f3cz paska, tiara, \u201e\u017cyrandol\u201d, du\u017cy i ma\u0142y naszyjnik, dwa bransoletki, dwie kinkiety, jedna szyja podczas szyi, dwa kolczyki, zapi\u0119cie i czterna\u015bcie guzik\u00f3w stanika. Diadem, zapi\u0119cie i du\u017cy naszyjnik pozostaj\u0105 w prywatnych kolekcjach. Z drugiej strony dwa bransoletki s\u0105 ju\u017c w Luwrze, gdzie zosta\u0142y zapisane przez Claude Mercier w 1973 roku [[[ 14 ] . Archiwa dotycz\u0105ce klejnot\u00f3w korony podczas panowania Napoleona III s\u0105 przechowywane w archiwach krajowych, w ramach funduszu Ministerstwa Izby Cesarza (podseria O\/5) [[[ 15 ] . Cz\u0119\u015bci nie przechowywane w Luwrze [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Wci\u0105\u017c istnieje kilka diament\u00f3w i ozd\u00f3b korony, kt\u00f3re rozproszy\u0142y si\u0119 po 1887 r., Odnotujemy si\u0119 w r\u00f3\u017cnych okazjach, ale nie zostali wykupieni lub nie mogli go kupi\u0107 przez Muzeum Luwru.  Szmaragdowy zestaw cesarzowej Marie-Louise, z\u0142o\u017cony z tiary, naszyjnika, pary kolczyk\u00f3w i grzebienia, zosta\u0142 nakazany do ma\u0142\u017ce\u0144stwa cesarza z architeksem z jubilerem Fran\u00e7ois-Regnault nitot. Zosta\u0142a zniesiona przez cesarzow\u0105 po upadku imperium. Kiedy zmar\u0142a w 1847 roku, przekaza\u0142a go kuzynie L\u00e9opold II z Toskanii. Ozdoby pozostaje w rodzinie Habsburg do 1953 r., W dniu, w kt\u00f3rym zosta\u0142 sprzedany w Maison Van Cleef & Arpels. Szmaragdowie tiary s\u0105 nast\u0119pnie sprzedawane jeden po drugim przez jubilera, kt\u00f3ry zast\u0119puje je turkusem. Ameryka\u0144ska bizneswoman Marjorie Merriweather Post kupi\u0142a go pod koniec lat 50. XX wieku, a zapis w Smithsonian Institution w 1966 roku, gdzie do\u0142\u0105czy\u0142 do dw\u00f3ch innych klejnot\u00f3w przechowywanych tam: Diamentowy naszyjnik oferowany przez Napoleona Marie-Louise (r\u00f3wnie\u017c przekazany przez Merriweather Post) na Post) Okazja narodzin ich syna, a tak\u017ce Diamond Hope. Grzebie\u0144 zosta\u0142 przekszta\u0142cony i tracimy jego \u015blad po latach 60. XX wieku. Naszyjnik i para kolczyk\u00f3w zosta\u0142y jednak zachowane w ich pierwotnym stanie i do\u0142\u0105czy\u0142y do \u200b\u200bkolekcji Muzeum Luwru w 2004 oraz zarz\u0105dzanie muzeum [[[ 16 ] . Diodem Sapphires of the Duchess of Angoul\u00eame, kt\u00f3ra mia\u0142a r\u00f3wnie\u017c turkusow\u0105 ozdob\u0119, dowodzon\u0105 jubilerk\u0105 w 1819 r., Zosta\u0142 r\u00f3wnie\u017c sprzedany w 1887 roku. Powt\u00f3rzy\u0142 podczas ma\u0142\u017ce\u0144stwa Sir Edwarda Sassoon z Aine Rothschild. Tiara pozostaje w\u0142asno\u015bci\u0105 ich c\u00f3rki Sybille, Marquise de Cholmondeley, kt\u00f3ra przekszta\u0142ci\u0142a go w latach 1937\u20131953 (zgodnie ze zdj\u0119ciami markizowania, wnosz\u0105c go do koronacji George’a VI i Elisabeth II). Markiz sprzeda\u0142 go w 1973 roku, a tiara znikn\u0119\u0142a podczas aukcji zorganizowanej u Christie, nabytych przez prywatnego kolekcjonera [[[ 17 ] . To tak\u017ce Christie, kt\u00f3ra organizuje sprzeda\u017c Diamentu Grand Mazarin w listopadzie 2017 r. W Genewie, za 12,5 miliona frank\u00f3w szwajcarskich, dwukrotnie ich szacunkowe. Nazwa sprzedawcy i nazwy nowego w\u0142a\u015bciciela nie s\u0105 ujawnione [[[ 18 ] . Aby da\u0107 wyobra\u017cenie o zakresie tego skarbu, inwentaryzacja 1691 donosi 5885 diament\u00f3w, 1588 kamieni koloru, w tym najpi\u0119kniejszy szafir znany na \u015bwiecie – \u201eGreat Sapphire\u201d – i 488 per\u0142, w tym najpi\u0119kniejsze Okr\u0105g\u0142a per\u0142a znana w Europie – \u201ekr\u00f3lowa per\u0142\u00f3w\u201d -, 112,25 ziaren metrycznych. Skarb rozproszony podczas rewolucji zosta\u0142 zrekonstruowany w nast\u0119pnym stuleciu, ale ponownie rozproszony w 1887 r. W tym dniu du\u017ca cz\u0119\u015b\u0107 Pierreies zosta\u0142a zamontowana w elementach bi\u017cuterii pod panowaniem Napoleona III, ale wiele diament\u00f3w pozosta\u0142o s\u0142awnych bez specjalnych ramowych ram . Kamienie [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] W tym czasie trzy g\u0142\u00f3wne kamienie u\u017cywane przez Ludwika XIV by\u0142y \u201eSancy\u201d, \u201eBlue Diamond\u201d i \u201eGrand Sapphire\u201d. Ich ca\u0142kowita warto\u015b\u0107 w 1691 r., 11 430 481 funt\u00f3w, uczyni\u0142o z nich najpi\u0119kniejsze klejnoty w Europie. \u201eRegent\u201d [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]  \u201eRegent\u201d to diament 140,64 karat\u00f3w. Pi\u0119kniejszy klejnot korony Francji, uwa\u017cany za najpi\u0119kniejszy i najczystszy z diament\u00f3w, staje si\u0119 symbolem kr\u00f3lewsko\u015bci i jej wspania\u0142o\u015bci. \u201eSancy\u201d [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]  Blasty \u017c\u00f3\u0142ty diament o 55,23 karat\u00f3w, szacowany na 600 000 funt\u00f3w w 1691 r. (Ponad 18 milion\u00f3w euro po 2022 r.), \u201eSancy\u201d jest najwi\u0119kszym i najpi\u0119kniejszym z diament\u00f3w Mazary\u0144czyk\u00f3w. Po pochodzeniu indyjskim jest to pierwsze diamentowe ci\u0119cie z symetrycznymi aspektami. Nabyty w 1594 r. W Turcji przez Nicolasa de Harlay de Sancy, ambasador Konstantynopola, p\u00f3\u017aniejszego kuratora finansowego Henri IV, zosta\u0142 sprzedany Jacquesowi I Jest Anglii w 1604 r. I sprzedawane przez kr\u00f3low\u0105 Henriette-Marie de France, \u017con\u0119 Karola I Jest Z Anglii kardyna\u0142 Mazarin w 1657 r., Kt\u00f3ry przekaza\u0142 go w 1661 r. Do Ludwika XIV z siedemnastoma innymi diamentami. Louis XIV nosi\u0142 go w czapce. Zostan\u0105 zakupione przez Muzeum Francji w 1976 roku. \u201eBlue Diamond\u201d Louisa XIV (dzi\u015b Diamond Mie\u0107 nadziej\u0119) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]  Z\u0142oty polar Ludwika XV: po\u015brodku spinel w kszta\u0142cie smoka znanego jako \u201eC\u00f4te-de-Bretagne\u201d; Poni\u017cej \u201eBlue Diamond\u201d, znany obecnie jako \u201eNadzieja\u201d.  Ten 69 -karatowy niebieski diament zosta\u0142 skradziony w 1792 r., A nast\u0119pnie nielegalnie poniesiony przed 1812 r. Jest obecnie znany jako \u201eNadzieja\u201d [[[ 19 ] . Ten diament jest powszechnie nazywany \u201eBlue Diamond of the Crown of France\u201d [[[ 20 ] . Ale w r\u00f3\u017cnych archiwach domu kr\u00f3la nazwa \u201eBlue Diamond of the Crown of France\u201d nigdy nie pojawia si\u0119, ale \u201eWielkiej Diamond Violet przez Jego Kr\u00f3lewsk\u0105 Mo\u015bci\u201d [[[ 21 ] . Termin \u201efioletowy\u201d wyznacza nast\u0119pnie zar\u00f3wno niebieski, jak i fioletowy [[[ 19 ] . Nazwiska \u201eBleu de France\u201d lub \u201eBleu fran\u00e7ais\u201d s\u0105 w rzeczywisto\u015bci t\u0142umaczenia angielskiego Francuski niebieski [[[ 21 ] . Oko\u0142o 1670 r. Louis XIV zam\u00f3wi\u0142 sprzeda\u017c detaliczn\u0105 diamentu w Indiach oko\u0142o 115,4 karat\u00f3w, przywr\u00f3conych z Indii w 1668 r. Przez Jean-Baptiste Tavernier. Colbert kupi\u0142 klejnot od tego ostatniego w imieniu korony [[[ 21 ] . Nowy diament wa\u017cy 69 karat\u00f3w, ale jego wyj\u0105tkowy rozmiar wzmacnia jego unikalny niebieski kolor [[[ 22 ] . W 1691 r. Oszacowano na 400 000 ksi\u0105\u017cek turniejowych [[[ 23 ] . Pojawi\u0142 si\u0119 w 1783 r. W ekwipunku diament\u00f3w korony przekazanej stra\u017cnikowi ksi\u0119cia Liancourt, w\u00f3wczas wielkiego mistrza garderoby kr\u00f3la Ludwika XVI. Inwentaryzacja m\u00f3wi o \u201ebardzo du\u017cym b\u0142\u0119kitnym niebieskim diamentie, o du\u017cej bieli\u017anie, kszta\u0142cie serca, \u017cywej i czystej wodzie, oznaczonej przez zapasy 1691 r., Wa\u017cy 67 karat\u00f3w 1\/8., Kt\u00f3re zosta\u0142o odbudowane i szacowane 1 000 000 funt\u00f3w [[[ 24 ] \u201e. Po\u201e Sancy \u201ddiament staje si\u0119 drugim najwa\u017cniejszym klejnotem Korony Francji dla jubiler\u00f3w tamtych czas\u00f3w [[[ 20 ] , cho\u0107 pozostaje najwi\u0119kszy i najrzadszy z \u015brednicy krajowego skarbu [[[ 21 ] . Rzeczywi\u015bcie, ten klejnot jest z pewno\u015bci\u0105 najbardziej wyj\u0105tkowy z tego funduszu, poniewa\u017c od tego czasu nie znaleziono \u017cadnego niebieskiego diamentu [[[ 21 ] . Jego jedyne formowanie zosta\u0142o znalezione w 2008 roku w National Museum of Natural History, w rzeczywisto\u015bci udowadniaj\u0105c swoje pochodzenie z diamentow\u0105 \u201enadziej\u0105\u201d [[[ 22 ] . To cenne formowanie, a tak\u017ce replika tego utraconego diamentu, s\u0105 wystawiane w National Museum of Natural History (Jardin des Planles w Pary\u017cu) [[[ 25 ] Na wystawie \u201eSkarby Ziemi\u201d [[[ 26 ] . \u201eBig Sapphire\u201d Louisa XIV [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Ten szafir by\u0142 od dawna zdezorientowany [[[ 27 ] Sapphire m\u00f3wi Ruspoli , imi\u0119 rzymskiej rodziny, kt\u00f3ra wcze\u015bniej j\u0105 posiada\u0142a. W rzeczywisto\u015bci s\u0105 to dwa bardzo r\u00f3\u017cne szafiry [[[ 25 ] . \u201eBig Sapphire\u201d to przezroczysty, r\u00f3wnoleg\u0142y niebieski szafir, kt\u00f3ry Louis XIV naby\u0142 oko\u0142o 1669 [[[ 25 ] . Nic nie dowodzi, \u017ce nosi\u0142 go w szpilce [[[ 25 ] jak postulowany. To by\u0142 najpi\u0119kniejszy szafir znany w tym czasie na \u015bwiecie i sta\u0142 si\u0119 trzecim najwa\u017cniejszym klejnotem korony [[[ 21 ] . Wa\u017cy 27,10 gram\u00f3w (135,80 karat\u00f3w) i szacuje si\u0119 na 40 000 funt\u00f3w w 1691 [[[ 25 ] . Ostatnie analizy spektroskopowe wykaza\u0142y, \u017ce klejnot pochodzi z Cejlonu [[[ 28 ] . Ten unikalny szafir jest obecnie wy\u015bwietlany [Pierwszy] W National Museum of Natural History (Jardin des Planles w Pary\u017cu) [[[ 25 ] na wystawie \u201d Skarby Ziemi \u00bb. Spinel zwany \u201eC\u00f4te-de-Bretagne\u201d [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]  \u201eC\u00f4te-de-Bretagne\u201d. Ta spinelle nale\u017ca\u0142a do Marguerite de Foix, a nast\u0119pnie do jej c\u00f3rki kr\u00f3lowej Anne [[[ 29 ] , potem jej c\u00f3rce kr\u00f3lowej Claude, wszystkie trzy kolejne ksi\u0119\u017cne Bretanii. Kr\u00f3l Fran\u00e7ois I Jest Zebrany jego \u017cony jak Duke Usufruitier. Dzi\u015b jest to jedyny kamie\u0144, kt\u00f3ry zachowuje stan listy, \u017ce kr\u00f3l mia\u0142 diamenty Korony Francji w 1530 r. Za jego kolekcj\u0119 diament\u00f3w. Jest to r\u00f3wnie\u017c najs\u0142ynniejszy pozosta\u0142y kamie\u0144 Skarbu Pa\u0144stwa Bretanii. Ta \u201eBalais Ruby\u201d z 212 karat\u00f3w noszonych do tej pory w wieszakowym pier\u015bcieniu lub \u201eCottoire\u201d przyjmie tylko obecn\u0105 form\u0119 pod Louis XV [[[ 20 ] : Kamie\u0144 jest nast\u0119pnie wycinany przez Jacquesa Guay w kszta\u0142cie smoka i zamontowany na dekoracji Zakonu Z\u0142otego Runa, w diamentach i kolorowych kamieniach [[[ 23 ] . Ten ostatni klejnot, zawieraj\u0105cy smokowy spinelle, \u201eBig Blue Diamond of Louis XIV\u201d i niebieskawy diament jest skradziony podczas worka do przechowywania mebli w Wrzesie\u0144 1792 [[[ 20 ] . Spinelle zostanie odzyskane przez Ludwika XVIII oko\u0142o 1796 r [[[ 20 ] . Kiedy w grudniu 1886 r. G\u0142osowano prawo wyobcowania klejnot\u00f3w, trzecia Republika postanowi\u0142a zachowa\u0107 C\u00f4te-de-Bretagne i wystawi\u0107 je w galerii Apollo w Muzeum Luwru. R\u00f3\u017cowy diament zwany \u201eHortensia\u201d [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]  R\u00f3\u017cowy diament zwany \u201eHortensia\u201d. Ten diament rybacki (pomara\u0144czowy r\u00f3\u017cowy) z 21,32 karat\u00f3w nabytych przez Ludwika XIV, kt\u00f3ry przyni\u00f3s\u0142 go do trzeciej dziury guzikowej, wyci\u0119ty na pi\u0119\u0107 stron, st\u0105d jego oryginalna nazwa: \u201eDiamond pi\u0119cioosobowy\u201d [[[ 21 ] . Aspektu przypominaj\u0105cego \u201eGrand Bleu Diamond of Louis XIV\u201d, ale o znacznie prostszej fakturze [[[ 21 ] , nie wiemy, kiedy dok\u0142adnie zosta\u0142 wyci\u0119ty i kupiony przez koron\u0119, z wyj\u0105tkiem tego, \u017ce zosta\u0142 opisany po raz pierwszy w 1691 roku [[[ 21 ] . Jego p\u00f3\u017ane imi\u0119 \u201eHortensia\u201d jest ho\u0142dem dla kr\u00f3lowej Holandii, Hortense de Beauharnais, kt\u00f3ra nosi\u0142a go na pocz\u0105tku Xix To jest wiek [[[ 20 ] . Parres i eires z Jewileria [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] \u201eDu\u017cy \u0142a\u0144cuch utworzony przez czterdzie\u015bci pi\u0119\u0107 diament\u00f3w\u201d [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Opisane w zapaleniu 1691 r [[[ 20 ] . Zosta\u0142y one osadzone w serii koci\u0119ta po\u0142\u0105czonych haczykami, kt\u00f3re nosi\u0142y jedne z najpi\u0119kniejszych diament\u00f3w w koronie: \u201eGuise\u201d, \u201eSecond Mazaryn\u201d, \u201eMirror of Portugal\u201d, \u201eGrand Mazarin\u201d [[[ 30 ] oraz \u201eMazarynowie\u201d \u201eVIII\u201d, \u201eX\u201d, \u201eXII\u201d, \u201eXIII\u201d, \u201eXIV\u201d itp. Te czterdzie\u015bci pi\u0119\u0107 diament\u00f3w \u0142a\u0144cuchowych oceniono na 1 996 000 funt\u00f3w. Ten niezwyk\u0142y klejnot, zagubiony podczas lotu hotelu Gardeble w 1792 roku, ale kilka kamieni znaleziono wkr\u00f3tce potem [[[ 20 ] , zosta\u0142 niedawno zrekonstruowany wirtualnie [[[ 21 ] . Flight of the Crown Jewels (sierpie\u0144 i wrzesie\u0144 1792) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Klejnoty o najwi\u0119kszej warto\u015bci rynkowej zawarte w skarbie francuskiej monarchii mog\u0142y nie zosta\u0107 skradzione we wrze\u015bniu 1792 r. \u201eNiedziela (5 sierpnia) i poniedzia\u0142ek (6 sierpnia) poprzedzaj\u0105ce (pi\u0105tek) 10 sierpnia 1792 r., Kt\u00f3re oznacza\u0142o koniec monarchii, sze\u015b\u0107 pni opuszcza magazyn High (krajowy). Nale\u017c\u0105 do zi\u0119cia Thierry de Ville-d’avray, Baude de Pont-l’abb\u00e9, i s\u0105 transportowane przez Az\u00e8le, jego zaufanego m\u0119\u017cczyzn\u0119 w Pr\u00e9vost D’Ronourt, by\u0142ym genera\u0142a (paryskie hotel na Rue Saint-Honor\u00e9 ,, N O 342), kt\u00f3rzy, podobnie jak wi\u0119kszo\u015b\u0107 jego by\u0142ych koleg\u00f3w, sprawi\u0142, \u017ce fundusze przechodz\u0105 przez terytorium wroga. \u00bb\u00bb [[[ trzydziesty pierwszy ] W [[[ 32 ] . Marc-antoine Thierry de Ville-d’avray, zosta\u0142 zabity w wi\u0119zieniu w opactwie w Pary\u017cu, 2 wrze\u015bnia 1792 r. Jean-Georges-Claude Baude de Pont-l’abb\u00e9 Emigre i Louis-Adrien Pr\u00e9vost d’Arlincourt est gilotinedined 8 maja 1794 w Pary\u017cu. Oficjalnie klejnoty korony s\u0105 skradzione podczas worka do przechowywania mebli mi\u0119dzy 11 a 16 wrze\u015bnia 1792 Pomimo obecno\u015bci stra\u017cnik\u00f3w narodowych: ich uzdrowiciel jest przeciwie\u0144stwem s\u0105du z widokiem Bi\u017cuteria , i nie by\u0142y okr\u0105g\u0142e od czasu uk\u0142adania piecz\u0119ci, po wzi\u0119ciu Tuileries, przez malarza i komisarza sekcji Tuileries, Jean-Bernard Restout (1732-1797). Jednak twierdzi, \u017ce posi\u0142ki ministra wewn\u0119trznego Rolanda [[[ 33 ] , poniewa\u017c uwa\u017ca, \u017ce \u200b\u200bwieniec korony jest niewystarczaj\u0105co zatrzymana. Publikacja i rozpowszechnianie zapas\u00f3w w 1791 r. Przez nieco naiwn\u0105 pierwsz\u0105 republik\u0119 z pewno\u015bci\u0105 zako\u0144czy\u0142o przekonanie z\u0142odziei do dzia\u0142ania w czasach niepokoj\u0105cych zwolnie\u0144 kr\u00f3la, masakr wrze\u015bnia i inwazji przez wschodnie Austro-Prus dowodzony przez ksi\u0119cia Charlesa Guillaume-Ferdinand z Brunszwiku i postanowi\u0142 przywr\u00f3ci\u0107 monarchi\u0119 we Francji. 9 000 kamieni szlachetnych, r\u00f3wnowa\u017cny siedmiu ton z\u0142ota, kt\u00f3ry reprezentuje p\u00f3\u0142 miliarda euro w bi\u017cuterii, z\u0142oto i kamieniach, zostaje skradziona przez pi\u0119\u0107 nocy przez oko\u0142o trzydzie\u015bci brygand\u00f3w, kt\u00f3re, coraz wi\u0119cej w ka\u017cdej \u201ewizycie\u201d, organizuj\u0105 orgie, przynosz\u0105c orgie, przynosz\u0105c orgie, przynosz\u0105c orgie, organizuj\u0105c orgie, organizuj\u0105c orgie, organizuj\u0105c orgie lekkie kobiety. Noc 16 wrze\u015bnia O godz. 23.00 patrol stra\u017cnik\u00f3w powiadomiony o podejrzanych odg\u0142osach zauwa\u017ca z\u0142odzieje, kt\u00f3rzy przeszukali, maj\u0105 kieszenie wype\u0142nione szlachetnymi kamieniami. Minister spraw wewn\u0119trznych Roland odpowiedzialny za \u015bledztwo szybko uzyska\u0142 kar\u0119 \u015bmierci za przej\u0119te przez z\u0142odziei i sprawiaj\u0105, \u017ce zdob\u0119d\u0105 kontrrewolucjonist\u00f3w. Te ostatnie pozostaj\u0105 w zamian za wypowiedzi [[[ 34 ] . Bandyci, wraz z g\u0142owami pot\u0119\u017cnej sprawiedliwo\u015bci, Paul Miette, s\u0105 g\u0142\u00f3wnie ma\u0142ymi z\u0142odzieje zwolnieni z wi\u0119zie\u0144 podczas wrze\u015bniowej masakry, zwi\u0105zani z Rouen , grupa profesjonalnych z\u0142odziei [[[ 35 ] . Dwunastu jest pot\u0119pionych na \u015bmier\u0107, pi\u0119\u0107 subfres\u00f3w jest gilotyzowanych w samym miejscu pakietu Place de la Revolution [[[ 36 ] . Po dw\u00f3ch latach dochodzenia, chocia\u017c odzyskuje si\u0119 trzy czwarte g\u0142\u00f3wnych klejnot\u00f3w kr\u00f3lewskich (w tym Diamonds Sancy i Regent znalezione dok\u0142adnie podczas procesu Dantona, kt\u00f3ry podejrzewa si\u0119 o udzia\u0142 w tych lotach), najwi\u0119ksze kr\u00f3lewskie insygnia rycersk\u0105 (klejnoty z\u0142otego polaru przeniesionego do Londynu przez Rouen i Duch \u015awi\u0119ty), a tak\u017ce wiele g\u0142\u00f3wnych przedmiot\u00f3w (Diamentowy Miecz Ludwika XVI, \u201eChapelle de Richelieu\u201d itp.) Znikaj\u0105 ostatecznie [[[ 22 ] . Ko\u0142nierz i kolczyki cesarzowej Marie-Louise. Parure i korona kr\u00f3lowej Marie-Am\u00e9lie. Korona Cesarzowej Eugenie. Korona Napoleona III (reprodukcja). Diandem z cesarzowej Eug\u00e9nie. Notatki [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] \u2191 Gilbert Guilleminault, Madelon France , Paris, Le Livre de Poche, 1966, P. 40 .  Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] \u2191 Jacques Charles, Od Wersalu do Pary\u017ca: The Fate of Royal Collections , Pantheon Cultural Center, 1989 W P. 71 .  \u2191 Agn\u00e8s clu, Spotkanie Muzeum Narodowego, 1870\u20131940 , National School of Charters, 1994 W P. 104 .  \u2191 Jacques Hilairet, S\u0142ownik historyczny ulic Pary\u017ca: Concorde (Place de la) W T. 1, Pary\u017c, les \u00e9ditions de minuit, 1963 , 721 P.  (ISBN 2 – 7073 – 0092 – 6 ) W P. 376 .  \u2191 Maxime You Camp, Konwulsje Pary\u017ca , Tome drugie, pi\u0105te wydanie, P. 155 , Dost\u0119pne dla Galliki.  \u2191  Daniel Alcouffe, ‘ A National Disaster: The Sale of Crown Diamonds w 1887 roku \u00bb , NA www.latribunedelart.com  (skonsultuj\u0119 si\u0119 z 23 maja 2015 ) .  \u2191 \u0179r\u00f3d\u0142o: Miejsce Muzeum Muzeum Mines.  \u2191  Luwr, ‘ Du\u017cy wrzeciono \u201eRoccan Staple\u201d z cesarzowej Eugenie \u00bb , NA Cartelfr.louvre.fr  (skonsultuj\u0119 si\u0119 z 23 maja 2015 ) .  \u2191  Muriel Barbier, ‘ Korona Cesarzowej Eugenie \u00bb , NA www.louvre.fr  (skonsultuj\u0119 si\u0119 z 23 maja 2015 ) .  \u2191  Przyjaciele Luwru, ‘ Diademe cesarzowej eugenie \u00bb , NA www.amisdulouvre.fr  (skonsultuj\u0119 si\u0119 z 23 maja 2015 ) .  \u2191 (W)  Jeff Miller, ‘ Christie negocjuje sprzeda\u017c broszki Cesarzowej Eug\u00e9nie \u00bb , NA www.diamonds.net  (skonsultuj\u0119 si\u0119 z 23 maja 2015 ) .  \u2191 (W)  Christie’s, ‘ Cesarzowa broszka Eugenie, antyczna diamentowa broszka, autor: Kramer \u00bb , NA www.christies.com  (skonsultuj\u0119 si\u0119 z 23 maja 2015 ) .  \u2191 [PDF]  Luwr, ‘ Cesarzowa Eug\u00e9nie wrzeciono \u00bb , NA www.lelouvre.fr  (skonsultuj\u0119 si\u0119 z 23 maja 2015 ) .  \u2191 Jacques-Evrard Bapst i Fr\u00e9d\u00e9ric Bapst W Element paska i diamenty ksi\u0119\u017cnej Angoul\u00eame W 1827 ( Czytaj online )  \u2191 G\u00e9rard Mabille, Crown Diamonds , Gallimard, Mars 2001 , s. 30-31  \u2191 Zobacz wirtualn\u0105 inwentaryzacj\u0119 Salle of National Archives ‘ https:\/\/www.archives-nationales.culture.gouv.fr\/siv\/siv\/rechercheconsult \u00bb ( Archive.org \u2022 \u2022 Wikiwix \u2022 \u2022 Archiwum \u2022 \u2022 Google \u2022 Co robi\u0107 ?) .  \u2191 Fran\u00e7ois-R\u00e9gnault Nitot W Szmaragdowy naszyjnik zestawu Marie-Louise W 1804 ( Czytaj online )  \u2191 ‘ Ksi\u0119\u017cna Sapphire Tiara \u00bb  (skonsultuj\u0119 si\u0119 z 23 grudnia 2022 )  \u2191 ‘ Niezwyk\u0142e diamenty Le Grand Mazaryn leci do Genewy \u00bb , NA Lefigaro W 14 listopada 2017 (skonsultuj\u0119 si\u0119 z 23 grudnia 2022 )  \u2191 A et b Kolorowy F., \u00ab W \u015blady niebieskiego diamentu \u00bb, Dla nauki W N O 398, 2010 W P. 54-62 .  \u2191 a b c d e f g i h Morel B., Klejnoty Korony Francji. Obiekty koronacji kr\u00f3l\u00f3w i kr\u00f3lowych, a nast\u0119pnie historia klejnot\u00f3w korony fran\u00e7ois i Jest Obecnie. , Antwerpia -paris, Mercator – Albin Michel Funds, 1988 , 417 P.  (ISBN 978-2226035066 ) .  \u2191 A b c d e f g h i i j Kolorowy F., \u00ab Wielkie diamenty korony Fran\u00e7ois I do Ludwika XVI. \u00bb, Versalia W N O 16, 2014 W P. 55-79 .  \u2191 A B i C Dla nauki , \u201eKontynuacja niebieskiego diamentu\u201d, N O 398, grudzie\u0144 2010.  \u2191 A et b Farges F., Sucher S., Horovitz H. et Fourcault J.-M., \u00ab Dwa g\u0142\u00f3wne odkrycia wok\u00f3\u0142 \u201eBlue Diamond of the Crown\u201d \u00bb, Przegl\u0105d Gemologii AFG W N O 165, 2008 W P. 17-24 .  \u2191 Jean-Charles Daumy, Fran\u00e7ois XII z La Rochefoucauld-Liancourt. Wyobra\u017ania niczym w codziennym \u017cyciu wielkiego o\u015bwieconego pana. , Pary\u017c, wydania The L’Emararne, 2019 , 328 P. , P. 40-41  \u2191 a b c d e i f F. Farnss, N. Bengabala \u201d,” Prawdziwa historia \u201eGreat Sapphire\u201d Louisa Xiva: czy to \u201eRuspoli\u201d? \u00bb, Przegl\u0105d Gemologii AFG W N O 185, dwa tysi\u0105ce trzyna\u015bcie W P. 61-66 .  \u2191 Wystawa skarb\u00f3w Ziemi .  \u2191 F. Farges, C. dubois, \u00ab Do bliskiego witryny \u00abclusk \u00bb, Przegl\u0105d Gemologii AFG W N O 186, dwa tysi\u0105ce trzyna\u015bcie W P. 20-30 .  \u2191 G. Panczer, G. Rionandet F. Farges, \u00ab Analizy Gemmological na miejscu \u201ewielkiego szafiru\u201d Ludwika XIV. \u00bb, Przegl\u0105d Gemologii AFG W dwa tysi\u0105ce trzyna\u015bcie W P. 67-71 .  \u2191 Morel B., Klejnoty Korony Francji. Obiekty koronacji kr\u00f3l\u00f3w i kr\u00f3lowych, a nast\u0119pnie historia klejnot\u00f3w korony fran\u00e7ois i Jest Obecnie. , Antwerpia -paris, Mercator – Albin Michel Funds, 1988 , 417 P.  (ISBN 978-2226035066 ) .  \u2191 Niezwyk\u0142e diamenty Le Grand Mazaryn leci do Genewy  \u2191 Olivier Blanc \u201d Ankieta na lotach Crown Diamonds \u00bb, Historia W N O 75, 1983 .  \u2191 Archiwa Obywatele Policja f\/7\/4661 DOS 3 3P DarLincourt.  \u2191 Raport Restout dotycz\u0105cy jego pro\u015bby o posi\u0142ki wok\u00f3\u0142 magazynu mebli, skierowane do Santerre: National Archives AN F7-4774-90 V, P. 11 .  \u2191 Franck Ferrand, \u201e1792, The Millennium Casse\u201d w Bez cienia w\u0105tpliwo\u015bci , 4 grudnia 2011 r.  \u2191 Oficjalne raporty dotycz\u0105ce aresztowa\u0144 w r\u00f3\u017cnych gminach zorganizowanych przez Komitet Badawczy ds. Klejnot\u00f3w: Archiwa krajowe i DXXIX, 36, plik 375.  \u2191 Agn\u00e8s clu, Spotkanie Muzeum Narodowego, 1870\u20131940 , Droz Bookstore, 1994, P. 105 .  O innych projektach Wikimedia: Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Bapst Germain, Historia klejnot\u00f3w Korony Francji, zgodnie z niepublikowanymi dokumentami , Pary\u017c: Hachette, 1889. Callia Agn\u00e8s, Spotkanie Muzeum Narodowego, 1870\u20131940, Genesis and Operation , Pary\u017c: School of Charters, 1994, s. P. 103-131. (ISBN 2-900791-11-1-1 ) . Ekstrakty . Mabille G\u00e9rard, Crown Diamonds , wyd. Gallimard, 2001 (ISBN 2070761258 ) W (ISBN 978-2070761258 ) . Morel Bernard, Klejnoty Korony Francji: obiekty koronacji kr\u00f3l\u00f3w i kr\u00f3lowych, a nast\u0119pnie historia klejnot\u00f3w Korony Fran\u00e7ois do dzisiejszych , [Antwerp]\/[Paris]: Mercator\/A Fund. Michel, 1988. Powi\u0105zane artyku\u0142y [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Linki zewn\u0119trzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]  "},{"@context":"http:\/\/schema.org\/","@type":"BreadcrumbList","itemListElement":[{"@type":"ListItem","position":1,"item":{"@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/#breadcrumbitem","name":"Enzyklop\u00e4die"}},{"@type":"ListItem","position":2,"item":{"@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/klejnoty-koronne-francji-wikipedia\/#breadcrumbitem","name":"Klejnoty koronne Francji – Wikipedia"}}]}]