Carlina vulgaris – Wikipedia.
Z Wikipedii, Liberade Libera.
. Wspólna Carlina (Nazwa naukowa Carlina vulgaris L. 1753 ) jest instalacją okrytozalonkową, która wygląca wygląca wygląca, z wyprostowanym łodygą należącą do rodziny Asteraceae. [Pierwszy] [2]
Nazwa gatunku (zaproponowana w XIV wieku przez botaniczne Aretino Andrea Cesalpino) wydaje się wywrzeć od Karlemagne’a, który złużył się w użyciu go jako leku podczas zarazy swoich żołnierzy w pobliżu Rzymu (informacje o tym odniesieniu przez anioła). W innych tekstach hipoteza, że nazwa wywodzi się ze słowa, jest tworzona Carduncolos (Ułożenie cardo = „Cardina” lub „Little Cardo”), a ostatecznie przez Charlesa V, w odniesieniu do podobieństwa z roślinami gatunku „Thistle” ( Asteraceae ). Vulgaris Oznacza to „powszechne”.
W języku angielskim jest nazywana ta roślina Oset samochodowy .
Zakład „Common Carlina” może osiągnąć 40 cm wysokości (rzadko 60 cm). Biologiczną postacią gatunku jest słaba Migntiptofita („H Scap”): to znaczy jest rośliną wieloletnią przez klejnoty ustawione na gruncie z wydłużonym spinem niezbyt liściastym. Jest to gatunek wieloletni (lub dwuletnia). [3] [4] [5] [6] [7] [8]
Korzenie [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]
Korzeń jest długim i rozgałęzionym Quet.
Trzon [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]
W STEM przedstawia się wytrwałego i wyprostowanego czerwonawego koloru z smugami. W górnej części jest to Ramoso – Corimboso i jest przemieszczane przez włosy na całej swojej długości (może być również tomentic, a czasem na ubiegłość)
Liście [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]
- Liście podstawowe: liście podstawowe mają długość 6-8 cm; Mają jajowatą formę – Lanceolata, a margines jest oszukany jak w THETLES. Terminalne ciernie (które są kontynuacją środkowego żebra) są dość solidne.
- Liście kaliłowe: Liście kaliłowe występują w trzech różnych typach w zależności od pozycji wzdłuż łodygi;
-
- (1) Liście u podstawy łodygi (nie jest to rozeta podstawowa!): Są owalne – podłużne (podstawa liścia jest folia sercowa), są również krótko szuflowane i podmiotowe; długość do 15 cm;
- (2) W środkowej części są one siedzące (lub półaamplessicauli), trochę skórzaste i owalne w kształcie – lancetowate i licencje z cierniami 2-4 mm; Rozmiar: szerokość 1 cm, długość 3 – 5 cm;
- (3) Liście tuż pod głową przekształcane są w cierniste przylistki; Są rzęsy i skulone.
We wszystkich przypadkach dolna strona liścia jest przerażająco Tomentosa (lub pajęczyny), aw każdym razie owłosiona; Kolor jest szary – zielony; Marginesy są zębate z solidnymi kolcami. Spójność liści jest chrząstka. Ta roślina zimuje tylko podstawową rozetę liści.
Kwiatostan [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]
Kwiatostan składa się z wielu liderów końcowych szypułkowych. Przywódcy są wspierani cylindryczną osłoną zarysowania otoczoną opakowaniem liści (Brattee). Skale przedstawiają się również w trzech różnych typach:
-
- (1) Zewnętrzne skale koperty (dolne) są typu dolistnego (przylistki lub liście owijające), są stosowane i krótsze niż w rzeczywistej skale (lesiniform); Szerokość 2,5 mm, długość 15 – 17 mm;
- (2) centralne skale są podobne do zewnętrznej części, ale bardziej cierniste;
- (3) górne łuski są wąskie, lesinform, odbite i promieniujące (wydają się cierpieć, ale nie są!); Są one ułożone w dwóch seriach: dolne mają szerokość 1 mm i 10 mm z czarnymi paskami pióra; Górne mają 0,6-0,7 mm i 17-18 mm długości; Są żółtawe (słomne żółte) na wierzchołku i prawie fioletowe u podstawy.
Główny rozmiar: 2 – 4 cm (z liściami owijania sięga do 12 cm).
Kwiaty [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]
Kwiaty są typem kanaliozy (typ ligulantowy, kwiaty promieniowe, obecne w większości Asteraceae, tutaj są nieobecne), są również hermafrodytami, tetra-cyklicznymi (filiżanki-corolla-androceo-gynee), pentamers i attinomorfy .
-
-
-
- /X K [[ C (5), A (5)], G 2 (in nabrzeż), achenio [9]
-
-
- Calice: Sepale szkła są redukowane do korony łusek.
- Corolla: Corolla ma żółtawy lub żółty kolor – słoma czasami fioletowa na wierzchołku. Kształt jest rurkowy i kończy się 5 zębami. Rozmiar Corolla: szerokość 0,2 mm, długość 11 mm.
- Androceo: pręciki, wstawione u podstawy, mają 5 z wolnymi włókienami; Pustotnik ogoniastego (z ogonem) jest przyspawany do siebie i tworzą rękaw rysika.
- Gyces: Jajnik jest wywnioskowany i jednokierunkowy utworzony przez 2 dywany; Stylus jest wyjątkowy z żółtym i nagającym dwuosobowym piętnem końcowym (na wierzchołku rysika jest tylko kępka włosów). Piętno wyłania się z rurki koronowej.
- Kwitanie: od czerwca do września.
Owoce [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]
Owoce są obierane rdzą Acheni, owłosione z papowaniem o długości 7-8 mm składającym się z 10–12 pierzastych i owłosionych włosów.
- Zapylenie: zapylenie odbywa się przez owady (zapylenie entomogamu przez motyle i nocne).
- Reprodukcja: Zapłodnienie odbywa się zasadniczo poprzez zapylanie kwiatów (patrz wyżej).
- Dyspersja: Nasiona (acheni) spadające na ziemię są następnie rozproszone przede wszystkim przez mrówki typu owadów (rozpowszechnianie mymekarii). Inny rodzaj dyspersji ma miejsce również w tego rodzaju roślinach: zoocoria. W rzeczywistości haczyki przylistka haczyków do włosów przechodzących przez zwierzęta, rozpraszając nawet nasiona rośliny na długich dystansach.
- Geoelemento: Typem korologicznym jest „euroosiberia” (zimne i umiarkowane obszary – zimno zoły wodnej); Ale także „środkowa europejska”.
- Dystrybucja: można go łatwo znaleźć w Europie i Azji (Syberia); We Włoszech jest to powszechne na całym półwyspie (nie ma na wyspach). W Alpach jest to powszechne wszędzie (zarówno po stronie włoskiej, jak i za granicą). Na innych europejskich odkryciach znajduje się w czarnym lesie, Vosges, Massif del Giura, Central Massif, Pirenees, Dinaric Alps, Bałkan Gór i Carpatan. [11]
- Siedlisko: Roślina jest basifila i wapń i można je znaleźć w cedui, suchych łąkach oraz rzadkich i termofilnych (stosunkowo „gorące” lasach), ale także w skalistych środowiskach (lasy sosnowe i gineprai) lub w nieupulturyzowanych miejscach. Ta roślina nie ma szczególnych potrzeb pedologicznych, dla których można ją znaleźć zarówno na piaskach mobilnych (nie naprawionych), jak i na opuszczonych plażach, jak i na wzgórzach lub górach. Wskazuje to, że ta roślina nie ma szczególnych potrzeb gruntowych, które mogą być również niespójne, ale nadal dobrze wyczerpane. Ulubiony podłoże jest wapienne, ale także wapienne/krzemionkowe z podstawowym pH, niskie wartości odżywcze gleby, które muszą być wilgotne
- Rozkład wysokościowy: wspólny filar znajduje się od planu do 1800 m.p.ms.l.; Następnie uczęszcza do górskiego i pagórkowatego planu wegetowego (oprócz planowego – na poziomie morza).
Fitosociology [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]
Z alpejskiego fitosociologicznego punktu widzenia rodzaj tego przedmiotu należy do następującej społeczności roślin: [11]
-
- Szkolenie: społeczności do migryptofitu i skorzystania z suszonych chudych łąk.
- Klasa: Pistacho-Brometea
- Zamówienie: Brometalia wyprostowana
- Klasa: Pistacho-Brometea
- Szkolenie: społeczności do migryptofitu i skorzystania z suszonych chudych łąk.
Z włoskiego fitosociologicznego punktu widzenia gatunek tego przedmiotu uczęszcza do bandu lasów pagórkowych i górskich na obszarach otwartych marginalnych (Steppic Meadows of „Brometalia” [dwunasty] ).
Rodzina przynależności do tego przedmiotu (Asteraceae lub Compositae, Nazwa oszczędzająca ) Prawdopodobnie pochodząca z Ameryki Południowej, jest największa w świecie roślin, obejmuje ponad 23 000 gatunków rozdzielonych ponad 1535 gatunków [13] lub 22 750 gatunków i 1530 gatunków według innych źródeł [14] (Jedna z najbardziej zaktualizowanych list kontrolnych list do 1679 gatunków) [15] . Rodzina obecnie (2021) jest podzielona na 16 podrodziny. [Pierwszy]
Plemię Cardueae (z z kolei Carduoideae) jest podzielone na 12 subditów (Sub -rallininee jest jednym z nich). [6] [7] [16] [17]
Filogeneza [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]
Specyficzna analiza filogenetyczna DNA nie została przeprowadzona w tym podjęciu, ale jedynie ograniczone rekonstrukcje niektórych gatunków. Wydaje się, że podsumowanie miało pochodzenie afrykańskie, ponieważ Carlininae jest prawdopodobnie podstawową grupą plemienia Cardueae i tworzy „grupę brata” z dwoma innymi poddycjami (OldenBurgiae i Tarchonantheae obie z Subfamille Tarchonanthoidae), które według najnowszych badań pochodzą z Afryki (Inne poprzednie hipotezy pochodzenia tej grupy, jako wyeliminowane wyspiarskie endemiczne gatunki Krety i Macaronesia). [7]
Gatunek Linia samochodowa L. Zawiera około 30 gatunków rozmieszczonych przede wszystkim na półkuli północnej, z których tuzin jest odpowiedni dla włoskiej flory, z siedliskami preferencji znajdującymi się na obszarach umiarkowanych.
Liczba chromosomalna C. Popularne To jest: 2n = 20. [8]
Różnorodność [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]
. Carlina vulgaris razem z Carlina Biebersteinii Hornem. Tworzy kompleks polimorficzny z różnymi rodzajami przejścia między tymi dwoma gatunkami. [18] W celu zniżenia taksonomii są również różnymi wyznaniami, które w przeszłości były używane dla tych podmiotów: Carlina Bierbersteinii nazywała się Carlina stricta (Rouy) Fritsch , podczas gdy z nazwą Carlina Intermedia Schur. Teraz Carlina Bierbersteinii subsp. brevibracteata . Również tam Carlina Longifolia RCHB. , teraz synonim Vulgaris , był uważany za gatunek, który jest częścią tego kompleksu polimorficznego.
Obecnie jako różnorodność obecna we Włoszech Carlina vulgaris subsp. Spinosa (Wiele) Wandy Obecne w Toskanii, Abruzzo, Kalabrii i Sycylii. [2] [dziesięć] [19]
Hybrydowy [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]
Na tej liście wskazano hybrydę wewnątrzgenową:
Synonimy [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]
Gatunki Carlina vulgaris , w innych tekstach można wywołać różne nazwy. Poniższa lista wskazuje niektóre z najczęstszych synonimów:
-
- Carlina Acanthophylla Hausn. – Synonim subsp. Spinosa
- Carlina arophila Lamotte
- Carlina Caulescens Łagodnie.
- Carlina Complanata Schur
- Carlina Corymbosa Łyk. ex the stpon.
- Carlina Corymbosa był. Gracilis Dla mężczyzny – Synonim subsp. Spinosa
- Dolopic Carlina Dla mężczyzny – Synonim subsp. Spinosa
- Carlina Flavispina Simonk.
- Carlina Longifolia Na żywo.
- Carlina Maritima Rdza
- Carlina, Racemosa Łagodnie.
- Carlina radiata Na żywo.
- Carlina Rhodopea Dla mężczyzny
- Carlina Rhodopea był. Plicata Dla mężczyzny
- Carlina sztywna Dla mężczyzny – Synonim subsp. Spinosa
- Carlina sztywna był. Niski Dla mężczyzny – Synonim subsp. Spinosa
- Carlina sztywna był. Othryana Dla mężczyzny – Synonim subsp. Spinosa
- Carlina sztywna był. blady Dla mężczyzny – Synonim subsp. Spinosa
- Carlina sztywna był. Rugulosa Dla mężczyzny – Synonim subsp. Spinosa
- Semi -plexyulis Carlina Dla mężczyzny
- Cartina Striata Dla mężczyzny
- Cartina Striata był. Angustifolia Dla mężczyzny
- Cartina Striata był. Ciliata Dla mężczyzny
- Subfusca Carlina Nyman
- Carlina sylvestris Buban
- Carlina Taurica Klokov
- Carlina smutna Salisb.
- Carlina vulgaris subsp. Acanthophylla (Hausn.) Meusel i Kästner – Synonim subsp. Spinosa
- Carlina vulgaris był. Niski Rdza – Synonim subsp. Spinosa
- Carlina vulgaris był. Macrocefala Wiele. – Synonim subsp. Spinosa
- Carlina vulgaris był. sztywny (Kształt) Wandery – Synonim subsp. Spinosa
- Carlina vulgaris był. Spinosa (Velen.) Bornm – Synonim subsp. Spinosa
- Chromatolepis vulgaris Jezioro
Podobne gatunki [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]
„Linia samochodowa” dość podobna, a zatem mylna, można odróżnić między innymi od kształtu liści. Rysunek z boku pokazuje różne formy liści. [20]
Apteka [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]
- Właściwości lecznicze: jest uważana za roślinę przemijaną (ułatwia oddychanie skóry) i przeczyszczające.
Kuchnia [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]
Kwiaty są wykształcone; Jest to również dobra roślina Mellifera.
-
Pagogna, Mel (BL), 250 M. A.S.L.M. – styczeń 2007
-
Cicogna Stream, Limana (BL), 360 M. A.S.L.M. – wrzesień 2007
-
-
- ^ A B ( W ) Grupa filogenezyjna okrytozalonka, Aktualizacja klasyfikacji grupy filogenezyjnej okrytozalgermu dla komorowych i rodzin kwitnących roślin: APG IV , W Botanical Journal of the Linnean Society , tom. 181, n. 1, 2016, s. 1–20.
- ^ A B Światowa lista kontrolna – Royal Botanic Gardens Kew . Czy Powo.science.kew.org . URL skonsultowano 21 lutego 2021 .
- ^ Pignatti 1982, vol.3 pag.1 .
- ^ Strasburger 2007, Pag. 860 .
- ^ Judd 2007, pag.517 .
- ^ A B Kadereit i Jeffrey 2007, Pag. 126 .
- ^ A B C Funk i Susanna 2009, Pag. 296 .
- ^ A B Pignatti 2018, vol.3 pag.1027 .
- ^ Judd-Campbell-Kellogg-Stevens-Donoghue, Systematyczna botanika – podejście filogenetyczne , Padua, Piccin Nuova Libraria, 2007, s. 1. 520, ISBN 978-88-299-1824-9.
- ^ A B Conti i in. 2005, s. 1 71 .
- ^ A B C Aeschimann i in. 2004, t. 2 – Pag. 558 .
- ^ PROTROME z włoskiej roślinności . Czy Prodromo-Vegetazione-italia.org . URL skonsultowano się z 12 lipca 2021 r. .
- ^ Judd 2007, Pag. 520 .
- ^ Strasburger 2007, Pag. 858 .
- ^ Światowa lista kontrolna – Royal Botanic Gardens Kew . Czy Powo.science.kew.org . URL skonsultowano 18 marca 2021 r. .
- ^ Bars i in. 2013 .
- ^ Herrando i in. 2019 .
- ^ Pignatti 1982, vol.3 – Pag. 216 .
- ^ Lista zakładów – baza danych listy kontrolnej . Czy ThePlantList.org . URL skonsultowano się z 20 października 2011 r. .
- ^ Pigetti 1982, Pag. 214 – .
- Giacomo Nicolini, Motta Botanical Encyclopedia. , Milan, Federico Motta Editore. Tom 3, 1960, s. 1 460.
- Sandro Pignatti, Flora Włoch. Tom 3 , Bolonia, Edagricole, 1982, s. 1. 214, ISBN 88-506-2449-2.
- D.Aiarynan, K.Lauer, D.Mroeser, J-p. Theurilian, Flora Alpina. Głośność 2 , Bolonia, Zanichelli, 2004, s. 1. 558.
- 1996 Alfio Mustarra, Słownik botaniki , Bolonia, edeagricole.
- Strasburger e, Traktat botaniki. Drugi tom , Rzym, Antonio Delfino Editore, 2007, ISBN 88-7287-344-4.
- Judd S.W. i in., Systematyczna botanika – podejście filogenetyczne , Padua, Piccin Nuova Libraria, 2007, ISBN 978-88-299-1824-9.
- F.Conti, G. Abbate, A.lessandrini, C.Blasi, Adnotowana lista kontrolna włoskiej flory naczyniowej , Rzym, Palombi Editore, 2005, s. 1 71, ISBN 88-7621-458-5.
- Sonia Herrando-Moraira i in., Filogeneza DNA jądrowa i plastydowa plemienia Cardueae (Compositae) z danymi HYB-Seq: nowa klasyfikacja substrybalna i ramy czasowe pochodzenia plemienia i substrybów , W Filogenetyka i ewolucja molekularna , tom. 137, 2019, s. 313-332.
- V.A. Funk, A. Susanna, T.F. Steussy i R.J. Bayer, Systematyka, ewolucja i biogeografia Compositae , Wiedeń, International Association for Plant Tasonomia (IAPT), 2009.
- Kadereit J.W. & Jeffrey C., Rodziny i rodzaje roślin naczyniowych, tom VIII. Asterales. , Berlin, Heidelberg, 2007.
- Laia Barres i in., Rekonstruowanie ewolucji i biogeograpnicznej historii plemienia Cardueae (Compositae) , W Botanika , tom. 100, n. 5, 2013, s. 1-16.
- Sandro Pignatti, Flora Włoch. Druga edycja. Tom 3 , Bolonia, Edagricole, 2018, Pag. 738-1196.
Recent Comments