Verny – szybka pisownia

Vernio Jest to włoska gmina rozproszona przez 6 125 mieszkańców ^[Pierwszy] , najbardziej na północ w prowincji Prato. Znajduje się na dużej krzywej rzeki Bisenzio i obejmuje doliny strumienia Fumiento, Carigiola (oba dopływy Bisenzio) i początkową część doliny Setta, dopływ ren. Apenine Watershed. Na obszarze gminy południowe wejście do dużej galerii Apennine położonej na linii kolejowej Bolonia-Florence znajduje się bezpośrednio na północ od stacji.

Obszar miejski rozciąga się w pobliżu zlewni apeninów toskańsko-emilskich, które jest pokonane przez terytorium, które rozciąga się na północ od wioski Montepiano. Na całym obszarze miejskim wpływa górska i pagórkowata płaskorzeźby o niskiej wysokości, które kulminują górę odkrycia (1273 M.S.L.M), na granicy między prowincją Prato a Bolonią; Inne płaskorzeźby to Monte Casciaio (1194 M.S.L.M), Poggio di Petto (1121 M.S.L.M), The Torre di Luciana (945 M.S.L.M), Poggio Mezzana (892 M.S.L.M) i Monte Tonale (1134 M.S.L.M), położony na północno -wschodnim części Obszar miejski. Wśród głównych rzek, które płyną w obszarze miejskim, należy zapamiętać Bisenzio, który kąpia wioski Mercatale, Terrigoli i graniczy je, rzeka, która przecina zamieszkały obszar San Quirico i sektę (rzekę), który urodził się w pobliżu Montepiano i rozwija większość swojej miednicy w obszarze Apeninów Bolologan.

Wśród przepustek obszaru miejskiego są:

• Przełęcz Montepiano (700 M.S.L.M), przekroczony przez 325 State Road 325 Val di Setta i Val di Bisenzio (obecnie regionalna droga);
• Passo della Torricella (674 M.S.L.M), między prowincją Prato a prowincją Florencji;
• Pass Crocetta (817 M.S.L.M), między prowincją Prato a prowincją Florencji;
• Przełęcz Alpe Di Cavarzano (1008 M.S.L.M), skrzyżowany polną drogą u podnóża klatki piersiowej.

Obszar ten jest narażony na ryzyko sejsmiczne, a miasto Vernio było epicentrum trzęsienia ziemi, które miało miejsce 25 października 1843 r., Które osiągnęło wielkość 5,22 skali Richtera i stopień VII skali Mercalli. ^{[4] [5]}

Na północno-wschodnich granicach miejskich stacja meteorologiczna jest zlokalizowana, aktywna od 1938 r. I zarządzana przez hydrometeorologiczną usługę Aarpa Emilia-Romagna, której dane termopluwiometryczne są również dostarczane do regionalnej usługi hydrologicznej Toskanii. Inne stacje pogodowe aktywne w obszarze miejskim to termopluvilviometryczne Vernio Sant’ippolito, aktywne od 1999 r. I zarządzane przez Arsię, oraz pluviometryczne Vernio regionalnej służby hydrologicznej Toskanii.

Terytorium nad rzeką mieściło się rzymski obóz zimowy ( Obóz zimy , z którego pochodzi nazwa Vernio). Z tego okresu w mieście Mercatale, zniszczony podczas II wojny światowej. W XII wieku lenno Vernio odziedziczyło się po kadolinci do relacji z Alberti w Prato, który przeszedł na emeryturę po 1107 r. Po przejściu w XIII wieku w Bardi hrabstwo pozostało niezależne do 1798 r., Kiedy to zostało zniesione przez Napoleona. Po tym, jak Kongres Wiedeński minął pod wielką księgą Toskanii. Prerogatą hrabstwa Vernio, kiedyś minęła w dziedzinie liczby Bardi, była autonomia administracyjna w porównaniu z Florencją, ponieważ podatki zostały wypłacone bezpośrednio cesarzowi w Wiedniu, autonomia ta trwała tylko z zjednoczeniem Włoch. Obszar brygandu i przemyt, ponieważ graniczy z północy ze stanem papieskim, doznała nalotów i grabieży z obcych armii. Słynny pozostał inwazją hiszpańską z 1512 r., Która spowodowała wielki głód, z czego rachunki Bardi rozdzieliły populację wyczerpaną głodem mąki kasztanowej, stożku, dorsza i śledzia. Stąd „Towarzystwo Misery”, które co roku przypomina to wydarzenie, którego rocznica była środa Ashes, przez kilka lat przeniosła się do pierwszej niedzieli Wielkiego Postu.

Podczas drugiej wojny światowej terytorium miejskie Vernio – w szczególności Hamlets of Mercatale i San Quirico – zostało poważnie uszkodzone przez przejście żołnierzy niemieckich, które stworzyły obronne dzieła gotyckiej linii na temat płaszczyzn wokół. 7 czerwca 1944 r. Umowa niemiecka, umieszczona w pobliżu Sant’ippolito, powaliła B -25 z 12. Sił Powietrznych USA: samolot wpadł do Caronal, w pobliżu Pogiole, a trzech członków załogi zginęło w katastrofie – czwarty zarządzany uratować siebie. ^[6] W latach 14–24 września 1944 r. Góry wokół przepustki Torricella, między Vernio i Barberino di Mugello, były miejscem bitwy ASPRA między niemiecką żołnierzami Grenadier-Regiment 754 z 334. Dywizji Piechoty i amerykańskim rejonie 133. Z 34. Dywizji Piechoty o nazwie „Red Bulls”, również poparta przez partyzantów: powitany przez nieustanne strzały niemieckie i po wielokrotnym straceniu podbitych stacji, żołnierzom amerykańskim udało się podbić „wzgórze 810”, umieszczone dokładnie na 810 metrach powyżej powyżej powyżej 810 metrów powyżej Poziom morza, w wyniku zerwania z przodu wroga i przygotowania zejścia do Vernio i Montepiano. Podczas starć stracił życie z powodu mina dowódcy pułku amerykańskiego, pułkownika Williama S. Schildrotha, byłego srebrnego medalu za wyzwolenie Rzymu. ^[7] W miejscach bitwy w Celle obecny jest teraz Park Park of the Gothic Line, gdzie można odwiedzić niektóre niemieckie okopy ustanowione przed starciem. ^[8]

Słynna postać Vernio jest niezbędna przez Remoks, nazywaną „diabłem Rimndeto”, zawieszoną między rzeczywistością a legendą, jego historia mówi o obronie kilku młodych małżonków zmuszonych przez hrabi Zabicie Del Conte i ucieczka do Rzymu Diabła Rimndeto w służbie antypopie. Mówi się, że zmarł jako stary człowiek w Badia di Montepiano, gdzie żył w ostatnich latach swojego życia jako Fra Pietro.

Architektury religijne [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

• Church of San Pietro A Cavarzano, odrestaurowany w roku 2006/2007, część diecezji Prato
• Pieve Di S. Bartolomeo at Ribs, niedawno odrestaurowany, skąd można cieszyć się doskonałym widokiem na całą dolinę, otoczoną zielenią toskańskich lasów.
• Kościół San Martino
• Kościół Sant’antonio z Padwy do Mercatale
• Badia di Santa Maria A Montepiano
• Sanktuarium Sant’antonio Maria Pucci w wiosce Poggiole, wyselekcjonowana Viareggio i patronem Valbisenzio, urodzonego w tym kraju.
• Oratorium San Niccolò, z XVII wieku i został zbudowany przez rachunki Bardi
• Kościół San Leonardo i San Quirico
• Pieve Dei Santi Ippolito i Cassiano w Sant’ippolito Chociaż wspomniany w dokumencie 998, obecna struktura sięga XIII Century, w lokalnym piaskowcu (rodzaj piaskowca z zanieczyszczeniami, zwaną bigią, szarość-społeczność w kolorze) natychmiast różne kolejne interwencje. Imponująca dzwonka, która dominuje w dolinie poniżej. Parafialny kapłan miasta powierzono także opiekę nad Kościołem San Michele w Montecuccoli, który stoi w gminie Barberino di Mugello na górach, skierowanych w miasto po przeciwnej stronie rzeki Bisenzio.
• Osiemnastowieczny Oratorium świętego sakramentu , który stoi na Piazza della Pieve w Sant’ippolito, organizuje Popularna biblioteka Francesco Petrarca , Założony przez Ferdynando Ricci (na placu przed kościołem stoi w jego pamięci mały pomnik). Ta sama biblioteka gości bibliotekę miejską w środku.
• Kościół San Michele Arcangelo w Sasseta

Architektury cywilne [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Mulin de ‘D’ Die [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Mulin de ‘Fossi to młyn hydrauliczny zbudowany w 1885 r. Przez Pietro Cecconi; Należy do jego potomków, został odnowiony w 1935 roku i nadal prowadzi działalność. Znajduje się w gminie Vernio wzdłuż SRT 325, między wioską San Quirico i Sasseta. Jest karmiony wodą rzeki, która wpada do sklepu. Drzewa transmisji i Rhottles zostały wykonane przez Elio Tarocchi i Il Mulino, wciąż zachowują swoje starożytne predyspozycje z czterema kamiennymi kamieniami, z których najstarszy powstał 120 lat. ^{[[[ bez źródła ]}

Z drugiej strony ratusz z XVII wieku został zbudowany przez rachunki Bardi.

Ewolucja demograficzna [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Ankietowani ^[9]

Obce grupy etniczne i mniejszości [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Według danych ISTAT na dniu 31 grudnia 2009 r. Mieszkaniec ludności zagranicznej to 433 osoby (190 mężczyzn i 243 kobiety).
Narodowość większość reprezentowała na podstawie ich odsetka w całej populacji mieszkańców, to:

Bardi Academy [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Akademia de ‘Bardi została założona w 2010 roku przez Alessandro Magini, Roberto Marchi i grupę członków, w tym gmina Vernio, która jest reprezentowana przez burmistrza. Działania rozpoczęte w 1999 r. Trwają, pod nazwą Centro Bardi, i działają w sektorach kultury, sztuki, muzyki, teatru. Ma na celu połączenie humanistycznej tradycji kulturowej z rzeczywistością i sztuką współczesną, inspirowaną podejściem, które hrabia Vernio, Giovanni Maria Bardi, dała swoim kameratom dei Bardi. Akademia ma siedzibę w Casone Dei Bardi w San Quirico di Vernio, w pokojach udostępnionych przez administrację miejską.

Narząd losuje w oratorium Bardi [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

W Oratory załączonym do Casone Dei Bardi istnieje organ historyczny – z 1699 r. I przypisany ciałom Francesco i Domenico Traeri – niedawno przywróconym przez laboratorium Riccardo Lorenzini. Organ jest zwykle używany do recenzji koncertów, rekordy i wydarzeń artystycznych pod redakcją Alessandro Magini i Academy de ‘Bardi, w ramach programów kulturalnych gminy Vernio, prowincji Prato i regionu Toskanii.

Instrument jest umieszczony w kantorii, nad drzwiami wejściowymi oratorium. Dostęp do niego jest dostępny za pośrednictwem wewnętrznych, spiralnych, kamiennych schodów. Źródła archiwalne potwierdzają, że Canoria została zaprojektowana tak, aby pomieścić narzędzie od czasów, w której budynek został zbudowany […]. Ciało foniczne i złożona maszyna (nurk, transmisje itp.) Są częściowo zawarte w interdossie dużego okna, które otworzyło się w klasie, a częściowo w cennej drewnianej obudowie, która opierała się o nie. W sąsiednim pomieszczeniu, nad przedsionkiem, umieszczane są płaszcze i ich mechanizm podnoszenia. Wymiary sprawy, wraz z wyrażoną ulgą planów wyścigowych i niezwykłej wysokości architeksu, sugerują, że nie zostało ona poczęte dla oratorium. Centralne jądro prospektu, zarysowane prostokątną ramą, proponuje w niej moduły kompozycyjne, które charakteryzują styl pociągów: podział na trzy rozpiętości z guzkiem przez stosy w kształcie filarzy z jonowymi stolicami zwieńczonymi półkami w Modiglione; Rejestrowanie wypełnione skomplikowanymi fitofarmicznymi motywami nad bocznymi guzkami (elementy przypominające górną kolejność, na których zorganizowano „martwe akordeony” fasad renesansowych). Jako całość roślina wciąż przywiązuje się, na przełomie XVII wieku, w manik przerabiania klasycznego repertuaru klasycznego i renesansowego (rowkowane filary, architrave, joiczne stolice, Modiglioni itp.) I proponuje, nawet jeśli w jego niezbędnych liniach i linie i pod względem podstawowej Na zmniejszoną skalę, projekt ciała narządu, który Baldassarre Malamini zbudował dla katedry Modeny w 1595 r. Do innego stylu, który scharakteryzuje XVIII wiek, wydaje Architrave, z krętym obrońcą „taśm”, czasem nagle przerwanych przez inwersje kątowe. Duży kartusz, przygotowany jako pole broni, ale puste, koronują całą konstrukcję. Obudowa jest pomalowana w temperaturze z motywami dekoracyjnymi i fałszywymi lustrami na jasnozielonym tle i jest wzbogacona przez oryginalne złotą brązing. Fasada rozwija się na wystawie 17 prętów stawowych głównych (od RE2 do FA#3), rozpowszechniona w trzech guzkach (5+7+5) i obsługiwana przez bogato rzeźbione i złote ligatury poprzeczne […]. Klawiatura składa się z 45 kluczy z rozszerzeniem z DO1 do DO5 i pierwszego krótkiego ósmego, podłączonego do pedału […]. Mechanika nagrywania składa się z siedmiu dźwigni orzecha włoskiego, z ruchem poziomym, skalą, przyklejoną po prawej stronie klawiatury.

Frakcje [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

San Quirico (stolica gminy), Mercatale, Montepiano, Sant’ippolito, Cavarzano, Sasseta, Terrigoli -le Confina – główne zamieszkane jądra w pobliżu Hamlets: (S. Ten: Celle, Ceraio, Segalari, Remondeto, remocks, kawałek, kawałek, kawałek DOMY)-(Mercatale: Poggiole, Le Piana, Costrozze, La Valle)-(S.Ippolito: Morandaccio, Castagneta)-(Montepiano: La Storaia, Risbbiani, La Badia, Castagnaccio)-(Cavarzano: Gagnaia, Trebbio, Mezzacosta, Collina, Bettarello, Acquashanta, Tazzini, Cava)-(Sasseta: La Rocca, Luciana, Gorandaccio, Casigno)-(Terrigoli-LE-Lorders: Gavazzoli, Saletto).

San Quirico [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Jest stolicą gminy. Połączone z nim kilka zamieszkanych jąder:

Celle, Ceraio, poniżej którego rozwinęła się nowa siedziba szkoły Vernio, Segalari, Refondito, Refrailei, Caszoli i San Quirico.

Rynek [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Kilka zamieszkałych jąder związanych z tą frakcją, która jest największą w gminie Vernio:

• Le Piana, na początku kraju, wspinając się z Prato.
• Poggiole, mała wioska, która stoi na wzgórzu Mercatale i San Quirico, nad wejściem do galerii dyrektywy. Kraj urodził także kardynała Giovanni Benelli i świętego Antonio Marii Pucci.
• CRSO jest główną wioską wśród małych wiejskich aglomeracji, które charakteryzują obszar stojący po lewej stronie Bisenzio, tuż z Mercatale. Costtrozze to małe centrum życia, do którego stare trasy, które prowadzą i wciąż wysyłają do małych miasteczek, takich jak góra, Lotti, Giusti i Dolina, oddziały. Ta dzielnica, jeśli analizowana indywidualnie jest pełna ciekawości, tradycji i historii, które mogą odróżnić każde centrum od drugiego. Pierwotnie Dolina była najbardziej neuralgiczną wioską, biorąc pod uwagę, że była to siedziba szkół i doskonałe połączenie z 325 State Road, która przyciąga dolinę. Później wraz z upływem czasu i nową drogą, która łączy żebra Mercatale na szczycie skał, dolina straciła rozpowszechnienie.

Montepiano [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Główne zamieszkane jądra: magazyn, Risbbiani, Badia, Castagnaccio. Stopa to małe miasteczko, które znajduje się 2 kilometry na północ od Montepiano. Risbbiani znajduje się na SP36, który łączy Barberino di Mugello z Montepiano. Badia to 1 kilometr od Montepiano; W tym małym miasteczku znajduje się opactwo Santa Maria.

Castagnaccio to małe zamieszkałe jądro skrzyżowane przez pobliską drogę.

Sant’ippolito [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Zamieszkany obszar powstał wokół jednego z najstarszych piwii w Val di Bisenzio. Kraj jest również znany z „pseudonim” San Poto ^[dziesięć] , a zatem jego mieszkańcy są zdefiniowani Sampotini . Od podkreślenia popularnej biblioteki „Francesco Petrarca” budynku z XV wieku, założonego przez Ferdinando Ricci.

Hamlet znajduje się na wzgórzu na wysokości około 415 m.p.ms.l. Obejmuje około 800 mieszkańców.

Główne zamieszkane jądra: Morandaccio, Castagneta

Cavarzano [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Jest to ułamek, który znajduje się powyżej Mercatale di Vernio, na wysokości na poziomie morskim ponad 600 m. Mieszkańcy nie są liczne (226 sekund w spisie z 2001 r.), Ale latem jest pełen wczasowiczów osiągających czterokrotnie. Istnieje kościół San Pietro A Cavarzano, dwa bary i pro loco. Ten ostatni stanowi promotor ważnych inicjatyw społecznych, kulturalnych i turystycznych.

Hamlet jest podzielony na różne lokalizacje:

• Gagnaia – jedyne zamieszkane jądro oddzielone od reszty miasta
• Bettarello
• Tazzini – najwyższe miejsce (około 690 m), skąd można podziwiać cały kraj poniżej
• Wzgórze – gdzie znajduje się kościół (650 m)
• Mezzacosta – który, jak mówi nazwa, rozciąga się na zboczach kraju
• TREBBIO – w najniższym obszarze (z kwadratem położonym na 582 m)
  

  

Z kraju można spacerować na zalesionych ścieżkach, spotykając strumienie (takie jak Major Re ), podziwianie fauny (nie rzadkie są jeleń, jelenie i dziki dzikie) i flora. Kontynuując północ, około 7 km, możesz dotrzeć do miejsca, które historycznie było zastępcą letniego pastwiska, nazywanego Alpe di Cavarzano , zlokalizowane na wysokości 1010 m, z których można wspiąć się na szczyt góry odkrycia (na poziomie 1278 m) wyższym punktem w prowincji Prato.

Sasseta [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Sasseta to mała wioska położona na byłym prowincji 325, niedaleko stolicy gminy (San Quirico) i z granicy z Emilią-Romagną. Jest zamieszkany przez około 200 osób, ale który w okresie letnim znacznie wzrasta. Sasseta nie ma dużych miejsc, z wyjątkiem nowego kościoła San Michele Arcangelo zbudowanego w latach 50. XX wieku. Niedawno zostało ozdobione ogromnym pracą obrazkową, która obejmuje całą ścianę apsydalną kościoła, słynny biały krucyfiks. Kolejnym budynkiem kultu jest starożytny kościół poświęcony Madonna Della Neve, patrona kraju, który jest obchodzony w okresie letnim z procesami i imprezami. To miejsce jest szczególne, ponieważ rozumie, że Sasseta była ważną wioską w przeszłości, ponieważ mogła skorzystać z własnego kościoła, synonimem autonomii terytorialnej.

Sasseta jest otoczona zielenią i pozwala móc robić wspaniałe spacery między lasami dzięki wielu ścieżkom, które zostały stworzone w czasie, co sprawia, że ​​spacery są bardziej zwinne. W ostatniej części Sasseta (Cions) można znaleźć ścieżkę w doskonałym stanie, która prowadzi do małego tabernakulum („widelec”), ale ważne jest, aby kontynuować chodzenie Sasseta, dziś staje się prywatnym domem. W tym obszarze kraju znajduje się wiele ścieżek CAI, które pozwalają dotrzeć do następnego kraju, Montepiano, ale także praktycznie przylegającej do Luciany.

Ta mała wioska w przeszłości była bardzo zaludniona tak bardzo, że był właścicielem własnej szkoły podstawowej w lokalizacji La Chiesina, której struktura nadal istnieje.

Główne zamieszkane jądra: szopa, Chiesina, Cioni, La Rocca, Luciana, Gorandaccio, Casigno.

Casigno i Gorandaccio są lokalizacjami zamieszkani przez około 10 mieszkańców Cadauna, siedzących na szczycie wzgórza bogatego w winnice, drzewa owocowe i kasztany. W samochodzie są dostępne z miasta Sasseta lub, z drogi dla pieszych, które z centrum gminy Vernio unosi się na wzgórze, przechodząc przez wioskę fortecy lub do grzbietu (jeśli Casigno). Z Casigno możesz cieszyć się doskonałą panoramą w Vernio Valley. W La Rocca znajduje się homonimiczny zamek, pełen historii.

Terrigles-the Concinus [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Główne zamieszkane jądra: Saletto, Borsano

Poniżej znajduje się tabela dotycząca administracji, które nastąpiły w tej gminie.

Twinning [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Pakty przyjaźni [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]