François-Marie Banier-Wikipedia
W przypadku produktów homonimicznych można znaleźć w Banier.
François-Marie Banier jest francuskim pisarzem, fotografem, projektantem, malarzem i aktorem, urodzonym François Marie Banyaï le w 17 To jest Dystrykt Paryża.
Opublikował kilka powieści i sztuk Grasset i Gallimard Editions. Jego zdjęcia są przedmiotem około trzydziestu wystaw w różnych muzeach i galeriach z Europy, Azji, Ameryki Północnej i Ameryki Południowej.
Romans Bettencourt przyciąga mu rozgłos narodowy. Ścigany za nadużycie słabości, został skazany w 2016 r. Na cztery lata w więzieniu zawieszonym i 375 000 euro.
Kariera literacka i artystyczna [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
François-Marie Banier urodził się od węgierskiego ojca, Étienne Banyaï [[[ Pierwszy ] W [[[ 2 ] . [[[ 3 ] . Później oświadczył, że był on przedmiotem chorego traktowania ze strony swojego ojca [[[ 4 ] . Jego rodzina leży w 16 To jest Paris Arrondissement, w burżuazyjnej atmosferze Avenue Victor-Hugo, która pozwala mu odwiedzić liceum Janson-de-Sailly [[[ 5 ] . Przerwa studia przed łobuzieniem [[[ 6 ] I wcześnie opuść dom rodzinny. Samodzielnie, próbuje szczęścia w sztuce [[[ 3 ] .
W wieku 15 lat zdobył życie, sprzedając swoje abstrakcyjne rysunki na ulicy [[[ 6 ] . W wieku 16 lat poznał Salvadora Dalí, do którego przedstawia swoje rysunki [[[ 3 ] . Został oficerem prasowym Couturier Pierre Cardin [[[ 6 ] .
Jako pisarz François-Marie Banier uzyskuje dostęp do pewnego rozgłosu, zachęcany od swoich początków literatury Louisa Aragona, który opublikował Francuskie litery , The , artykuł zatytułowany Nieznajomy o imieniu Banier , w którym porównuje młodego artysty do Benjamina Constant i Stendhal [[[ 6 ] i opisuje to jako „Być najbardziej szalonym, najbardziej hojnym, najśmieszniejszym, jakim można się spotkać” [[[ 3 ] . François-Marie Banier jest wówczas częścią świty Aragon [[[ 7 ] . Banier korzysta również z literackiej rady Paula Moranda [[[ 6 ] i François Mauriac [[[ 3 ] . Pisze kroniki Świat I Le Figaro [[[ 3 ] . Blisko kilku patronów, takich jak Marie-Laure de Noailles, Pierre Bergé lub Pierre Cardin, umiejętnie mieszając urok i bezczelność, François-Marie Banier staje się postacią znaną we wszystkich Paryżu i międzynarodowym zestawie odrzutowym. . , brytyjska gazeta Magazyn Sunday Times poświęca artykuł pod tytułem Złoty chłopiec z Paryża . Był wówczas towarzyszem dekoratora Jacquesa Grange’a, z którym utworzył parę w zasięgu wzroku, i kupuje rezydencję, Rue Servandoni w Paryżu [[[ 6 ] . François-Marie Banier ma następnie aktora Pascal Greggory jako towarzysza przez siedem lat, a później siostrzeńca tego ostatniego, fotografa Martina le Barrois d’Orgeval, z którym Pacsé [[[ 8 ] w Paryżu .
Aktywność fotografa [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Na początku lat siedemdziesiątych François-Marie Banier wyruszył na fotografię [[[ 3 ] .
Spośród różnych osobowości, których portret przeprowadził, możemy zacytować Nathalie Sarraute, Samuel Beckett, Madeleine Castinging [[[ 9 ] , Vladimir Horowitz, Silvana Mangano, Joyce Carol Oates, Pascal Greggory, Isabelle Adjani, Caroline de Monaco, Sophie Marceau, Johnny Depp, Vanessa Paradis, których jest ojcem chrzestnym dziewczynki, lily-rose-rose [[[ dziesięć ] , Marlon Brando lub Liliane Bettencourt. Spotkał Bettencourt podczas portretu wyprodukowanego w 1987 roku, dla magazynu Egocentrycznie i staje się jego bliskim przyjacielem [[[ 6 ] .
Wreszcie, od lat 80., François-Marie Banier również podjęła karierę w kinie jako aktor, jednocześnie poświęcając się rysowaniu i malowaniu. Chociaż docenia zawód aktora, woli ograniczyć się do małych ról, po tym, jak jego towarzysz Pascal Greggory powiedział mu, że gra „Jak stopa” [[[ 6 ] .
François-Marie Banier produkuje również portrety „Anonimowych”, w charakterystycznych czarno-białych ujęciach [[[ 6 ] . W 1991 roku wystawiał swoje prace w Georges-Pompidou Center: The Conservative ówczesnym, Alain Sayag, wierzył, że wystawa została zamontowana dzięki wsparciu François Mitterrand, który docenił Baniera [[[ 6 ] .
François-Marie Banier, aktywny jako konsultant w kręgach mody i luksusowych, jest zatem na początku nazwy trucizny Diora [[[ 6 ] .
Sprzedaż jego powieści spada na przestrzeni lat, a jego działalność jako fotografa, którego wystawy są sponsorowane przez L’Oréal, stopniowo ma pierwszeństwo przed karierą literacką [[[ 6 ] .
Przypadek BetTencourt [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
W , prasa przypomina skargę przeciwko X złożonemu przez Françoise Bettencourt-Meyers, córkę Liliane Bettencourt [[[ 11 ] . W latach 2001–2007 Frania-Marie Banier miałby „nadużycie słabości”, podkreślił do drugiej drugiej fortuny Francji po Bernard Arnault i właścicielu jednej trzeciej sum euro [[[ dwunasty ] W [[[ 13 ] W [[[ 14 ] . Brygada finansowa uważa, że mają poważne elementy uzasadniające możliwe ściganie, z pakietu elementów, które „potwierdzają istnienie” przestępstwa nadużycia słabości [[[ 15 ] . Liliane Bettencourt, w wywiadzie dla Niedzielna gazeta , wskazuje, że jest „wolną kobietą” w doskonałym posiadaniu swoich zdolności intelektualnych [[[ 16 ] .
Pod koniec miesiąca , Prokurator w Nanterre Trybunal de Grande, Philippe Courroye, postanawia kontynuować swoje dochodzenie w przeszłości François-Marie Banier [[[ 17 ] . Następnie plik jest klasyfikowany bez obserwacji . Françoise Bettencourt-Meyers następnie przejęła sędziego opiekuna [[[ 18 ] . Proces miał się odbyć Pierwszy Jest Na , ale został zwrócony po dalsze informacje [[[ 19 ] . Zainteresowania Françoise Bettencourt-Meyers były reprezentowane przez M. To jest Olivier Metzner i te z jego matki przez M. To jest Georges Kojman.
Z drugiej strony, nagrania, w których Françoise Bettencourt-Meyers przedstawił brygadę finansową , które zostały mu dostarczone przez byłego kamerdynera jego matki, wydają się angażować kilka osobowości blisko rządu francuskiego i budzą zamieszanie w kręgach politycznych [[[ 20 ] . Według Echa , skandal polityczny Financjonalny doprowadzi do rezygnacji Florence Woerth, żony ministra Pracy Érica Woerth: to rzeczywiście był pracownikiem firmy Clymene, odpowiedzialny za zarządzanie bogactwem bogactwa M Ja BetTencourt [[[ 21 ] .
W , Po tym, jak François-Marie Banier złożył skargę do świadka pod wodą przeciwko Françoise Bettencourt-Meyers i kolejnym na fałszywe zeznania przeciwko różnym pracownikom Liliane Bettencourt, między Françoise Bettencourt-Meyers a jego matką w celu zakończenia wszystkich. procedury. Nie zwracając niczego, François-Marie Banier zgadza się zrezygnować z obiecanych, ale nie postrzeganych kwot i otrzymania czegokolwiek w przyszłości właściciela L’Oréal. Françoise Bettencourt-Meyers wyrzeka się prokuratury zaangażowanej przeciwko Banierowi, z kolei akceptując wycofanie skarg dotyczących bielizny świadka i fałszywych zeznań. Sumy, do których François-Marie Banier zrezygnowałby z kwoty około 500 milionów euro [[[ 22 ] .
Odniósł się do Sądu Karnego Bordeaux z kilkoma współwłaścicielami, prokuratura zwróciła się przeciwko niemu maksymalne wyrok 3 -letniego pozbawienia wolności, 375 000 euro grzywny i konfiskata towarów.
Jest potępiony , przez sąd karny, po trzech latach wyroku więzienia, odszkodowanie w grzywnach 350 000 euro i 158 milionów euro na rzecz Liliane Bettencourt [[[ 23 ] .
. , został skazany na podstawie odwołania do czterech lat w więzieniu i 375 000 euro grzywny [[[ 24 ] W [[[ 25 ] .
Stosunki z L’Oréal [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
François-Marie Banier ma osobistą firmę, Hericy, sponsorowaną od 1994 roku przez L’Oréal. Ponadto dwa kontrakty są połączone L’Oréal i Hericy. Na konwencji sponsorskiej Hericy otrzymuje 305 000 € € rocznie L’Oréal [[[ 26 ] . Umowa z 2002 r. Opłaca L’Oréal 405 000 € € do F.-M. Banier przeciwko misji konsultingowej [[[ 27 ] . Od 2007 roku Heriry odnotował znaczne straty (544 030 € € w 2009) [[[ 28 ] . W , po ujawnieniu umowy między L’Oréal i F.-M. Banier, niewielki akcjonariuszy składa skargi przeciwko X za nadużycie towarów korporacyjnych. Grupa L’Oréal złamała następnie kontrakty, które połączyły ją z Hericy [[[ 29 ] .
Prawo obrazu na przestrzeni publicznej [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Po kłótni na mistrzach-elysées w sobotę François-Marie Banier chciał ścigać bezdomnego: ten ostatni, który nie docenił sfotografowania bez jego zezwolenia, poprosił o usunięcie klisz, a po tym, jak odmówiono mu Baniera w towarzystwie Baniera w towarzystwie „Twoje usta, włóczęga!” »» , uderzyłby go i wypowiedział homofobiczne zniewagi (i groźby śmierci według źródeł). François-Marie Banier wskazuje, że wycofał swoją skargę, , po dowiedzeniu się z prasy, że ta osoba była bezdomna [[[ 30 ] W [[[ trzydziesty pierwszy ] W [[[ 32 ] .
12 i , Isabelle Chastenet de Puységur przypisała wydania Gallimarda i François-Marie Banier przed instancją Paris Trybunal de Grande za naruszenie prawa do obrazu i prawo do szanowania życia prywatnego z powodu opublikowania zdjęcia wykonanego bez jego wiedzy w kolekcji Utrata umysłu . Po oddaleniu w pierwszej instancji jego wniosek zostaje ponownie odrzucony przez Paryżowy sąd apelacyjny [[[ 33 ] który panuje w decyzji o ochronie wolności artystycznej i wolności wyrażania prawa do szanowania prywatności [[[ 34 ] .
Rzymianie [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- Wtórne rezydencje , Grasset, 1969; Liść N O 2444, 1993
- Czas przeszły , Grasset, 1971; Liść N O 2564, 1994
- Najpierw głowa , Grasset, 1972; Liść N O 2715, 1995
- Balthazar, syn rodziny , Gallimard, 1985; Folio N O 1828, 1987
- Na imprezie , Gallimard, 1990; Folio N O 3283, 1999
- Metro Women Pump , Gallimard, 2006
- Johnny Dasolo , Gallimard, 2008
Teatr [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- Hotel du Lac , Gallimard, 1975
- Nie znamy tej samej osoby , Grasset, 1978
- nigdy cię nie kochałem , Gallimard, 2000
Kolekcje fotografii (lista niehaktyczna) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- Zdjęcia , Gallimard/Denoël, 1991
- Pierwszy z przeszłości , William Morrow, New York, 1996; Schirmer/Mosel, Monachium 1997
- Na żywo , Sao Paulo, State Pinacoteca; Rio de Janeiro, Museum of Modern Art, 1999
- François-Marie Banier , Tokyo Metropolitan Museum of Photography, Asahi Shinbun, 2000
- Brazylia , Gallimard, 2001
- François-Marie Banier , Miami Beach, Bass Museum of Art; Gallimard, 2003
- Cicha piosenkarka ulic , we współpracy z Erri de Luca, wyd. Martin D’Ogeval, Gallimard, 2006
- Utrata umysłu , Najpiękniejsze książki niemieckie (Prix du Meilleur Livre Allenand, sekcja Photography), 2006; Silver Crown Award, Moscou, 2007
- Żyje drogą , z Natalia Vodianova, Steidl, Göttingen, Niemcy, 2008 (ISBN 978-3-86521-821-6 )
- Beckett , Steidl, 2009
- Nieostrożny , Steidl, 2016 (ISBN 9783869309194 )
Wystawy (lista niehaktyczna) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- 1991: Narodowe Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Georges-Pompidou Center, Paryż
- 1994: Bunkamera Gallery, Tokio; Galerie Beatrice Wassermann, Monachium
- 1997: Villa Farnèse, Rzym
- 1998: Prywatni bohaterowie , Württemberg Kunstverein, Stuttgart
- 2000: Zdjęcia i obrazy , Narodowe Muzeum Sztuk Pięknych Argentyny, Buenos Aires
- 2001: Wiadomości każdego dnia , Muzeum Ludwiga; Kokat; Budapeszt
- 2003: Europejski dom fotografii, Paryż
- 2003: Transphotographic, Lille, Crypt of the Treille Cathedral
- 2005: Utrata umysłu , Akademia Francji w Rzymie, Villa Medici
- 2006: Prawdziwe historie , Stambuł nowoczesny, Stambuł
- 2007: Utrata umysłu , Moskwa Weso
- 2007: Galerie Gagosian, Los Angeles
- 2007: Zdjęcia pisane , Villa Oppenheim, Berlin
- 2007: Transphotographic, Lille, Saint-Mauce Church
- 2009: Beckett , House of Photography, Lille
- „François-Marie Banier: przyjaciel, który chce cię dobrze” W L’press .
- „François-Marie Banier, człowiek, przez który wybuchł romans Bettencourt” W Pogoda , 22 lipca 2010 r.
- François-Marie Banier W nouvelobs.com .
- „François-Marie Banier-Au Bonheur des Dames” W Mała gazeta , 16 lipca 2010 r.
- “Okropne dziecko” W Targowisko próżności , Grudzień 2006.
- Michel Guerrin, François-Marie Banier, zły geniusz W Świat magazynu , 16 października 2010 r.
- Pascal Riché, „Kiedy François-Marie Banier uwiodła starego Aragona” W Rue89 , Nouvelobs.com, 29 czerwca 2010 r.
- David Le Bailly, „Towarzysz Baniera zostaje ujawniony” W Paradch.com , 24 września 2010 r.
- Portret madeleine casta siedzący na rundzie liści, smutny wygląd w ogrodzie Tuileries , Test argentyczny wrzesień 1981 r. Sprzedaż 16 000 euro na sprzedaż 30 września i 1 października 2004 r. Sotheby’s France SVV, Gazette de Drouot n ° 34 z 8 października 2004 r
- „Człowiek zwrócił się do innych” W Tutaj jest .
- „Sprawiedliwość jest zainteresowana darowiznami od Liliane Bettencourt”, Nouvelobs.com, 14 grudnia 2008 r. .
- „Miliarder i faworyt”, Lepoint.fr, 18 grudnia 2008 .
- Le Figaro Ks. 15 grudnia 2008 .
- „Miliarder i poeta”, Mecz , 18 grudnia 2008 .
- Benoît Collombat, „Dochodzenie: kiedy brygada finansowa sprzyjała nadużywaniu słabości na Liliane Bettencourt” , nie datowane, na miejscu France Inter .
- Wywiad z Liliane Bettencourt: „Nie chcę już zobaczyć mojej córki”, Lejdd.fr, 21 grudnia 2008 r. .
- Lefigaro.fr, 12 lutego 2009 r. .
- Lemonde.fr, 2 grudnia 2009 .
- Lenouvelobs.com .
- France-info, 21 czerwca 2010 .
- 22 czerwca 2010 .
- Banier utrzymuje darowizny Bettencourt W L’press , 7 grudnia 2010 r.
- ‘ Bettencourt Proces: Eric Woerth zrelaksował się, François-Marie Banier skazany na trzy lata więzienia » , NA Monde.fr W (skonsultuję się z ) .
- ‘ Sprawa Bettencourt: François-Marie Banier skazana na cztery lata więzienia zawieszonego » , NA Lemonde.fr W (skonsultuję się z )
- ‘ Sprawa Bettencourt: François-Marie Banier ucieka » , NA www.lefigaro.fr W (skonsultuję się z )
- François Krug, ‘ Sprawa Bettencourt: L’Oréal podpisał dwie umowy z Banier » , Rue89, nouvelobs.com, (skonsultuję się z ) .
- Laurent Neumann, ‘ Oszustwa podatkowe: dziwna poczta … » , Marianne 2, (skonsultuję się z ) .
- ‘ Przypadek Bettencourt: Jak L’Oréal Finance Banier » , Rue89, nouvelobs.com, (skonsultuję się z ) .
- François Krug, ‘ Sprawa Bettencourt: L’Oréal złamał umowę z Banier » , Rue89, (skonsultuję się z ) .
- Cécile Baulieu, „François-Marie Banier składa skargę przeciwko … bezdomność”, Parysian , 6 lipca 2011
- Jean-Frédéric Tronche, „François-Marie Banier: Slap, bo jest tego wart? “, Nowy obserwator , 6 lipca 2011
- „Uderzony przez bezdomną, Banier wyrzeka się złożenia skargi”, L’press , 6 lipca 2011 .
- Paris Court of Appeal, 11 To jest Pokój – sekcja A, 5 listopada 2008 r., Numer 07/10198
- Gérard Lefort ” BANIER, prawo do bycia artystą », Wyzwolenie.fr W ( Czytaj online , skonsultuałem się z )
Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- Patrick Roegiers, François -marie Banier – fotografie , Paris, Gallimard, 2003.
- Christophe D’Antonio, Pani i dandys , Paris, Jacob-Duvernet Editions, 2010, 213 p. (ISBN 978-2-84724-287-4 )
- Jean-Marc Roberts, François-Marie , Paris, Gallimard, 2011.
- Karta gazowa, dhallms, Nadmierne życie François-Marie Banier , Paris, Fayard, 2017.
Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- Zasoby dzieł sztuki :
- Zasoby audiowizualne :
- Zasób dotyczący programu :
Recent Comments