Adriano Rimoldi – Wikipedia
Z Wikipedii, Liberade Libera.
Adriano Rimoldi (La Spezia, 3 sierpnia 1912 r. – Rzym, 19 czerwca 1965 r.) Był włoskim aktorem.
Urodzony w La Spezia, na początku lat 30. XX wieku przeprowadził się do Florencji, aby studiować medycynę. Pasjonowany serial, uczestniczył w niektórych występach studenckich zorganizowanych przez eksperymentalne guf-teatr, który w stolicy toskańskiej pozwolił mu występować jako genialne zakończenie i tłumacz. Po tej działalności Rimoldi wygrał konkurs w radiu jako spiker i reporter, podkreślając oprócz jego sprawności, jego fotogenii i urzekającej twarzy, ale także dobrego znaczku głosu.
Pod koniec lat trzydziestych grał pierwsze filmy swojej kariery, osiągając wiodącą rolę w 1940 roku Żegnaj młodzież! , wyreżyserowany przez Ferdinando Marię Poggioli, film, który osiągnął znaczny sukces, nałożając Rimoldiego na uwagę publiczności i krytyków. W kolejnych latach uzyskał kilka bohaterów w licznych filmach z kapturem i mieczami, w których umieścił go jego odważność i zwinność, obok Massimo Serato, Leonardo Cortese, Amedeo Nazzari, Rossano Brazzi i Roberto Villa, wśród najbardziej poszukiwanych gwiazd. Pracował głównie z Corrado d’errico w Compagnia della teppa (1941), Capitan Tempesta (1942), Lew Damaszku (1942), ale także z Mario Soldati w Tragiczna noc (1942) i z Dino Falconi w Don Giovanni (1942).
Jednak było to z Vittorio de Sica ne Dzieci patrzą na nas (1943), że Rimoldi zdołał uzyskać swoją pierwszą dramatyczną rolę, grając kochanka Isa Polę i uzyskując pochlebne zgodę na krytykę, aż do tego momentu bardzo ciepły. Jego nazwa często pojawiła się również na billboardach ważnych firm teatralnych. W okresie włoskiej republiki społecznej Rimoldi naprawił w Hiszpanii, aby kontynuować karierę bez cierpienia, stając się jedną z najbardziej docenianych gwiazd kina iberyjskiego.
Wrócił do Włoch pod koniec lat 40. XX wieku, bez znalezienia wiodącej roli w kinie. Współpracował z dyrektorami takimi jak Fernando Cerchio, Carlo Campogalliani i Flavio Calzavara; W 1951 roku miał również satysfakcję z udziału w filmie Atoll k , ze Stanem Laurelem i Oliverem Hardy, podczas gdy w 1961 roku grał rolę Melchiorre w Kolossal Król królów Nicholasa Raya.
Wrócił do genialnego teatru w 1952 roku Gran Baldoria Garinei i Giovannini, którzy również chciał Wielka księżna i kelnerzy (1956), gdzie recytował wraz z Riccardo Billi, Mario Riva, Wanda Osiris i Diana Dei, z którymi został doceniony bohater niezapomnianego duetu.
Był także partnerem Isa Mirandy w 1955 roku Albertine , autor: Valentino Bompiani, wystawiony przez Italo Alfaro. Recytował także nowonarodzoną telewizję, choć z niewielkim przekonaniem, interpretując Ernesto Sabbatini i Delia Scala, komedią Dawno, dawno temu był milion biletu (Reżyseria przez Daniele D’Anza), eksperymentalnie przesyłane przez Rai w 1953 Wspaniały, Zawsze reżyserowany przez D’Anza.
Był aktywny do 1963 roku, w którym grał najnowsze filmy, w których pojawił się w telewizji w dramacie Clifford Odets Noc w Nowym Jorku , ale zmarł przedwcześnie w 1965 roku.
Rimoldi był ojcem fotografa Donatelli Rimoldi, żony krytyka Nico Garrone i matki reżysera Matteo Garrone.
- Tysiąc liry na miesiąc , Regia in Max Neufeld (1939)
- Kean , Reżyseria przez Guido Brignone (1940)
- Żegnaj młodzież! , Reżyseria: Ferdinando Maria Poggioli (1940)
- Nędza i szlachta , Reżyseria: Corrado D’errico (1940)
- Szklany most , Reżyseria: Goffredo Alessandrini (1940)
- Władca tawerny , Reżyseria: Hamlet Palermo (1940)
- Tosca , Regah di Carl Koch, Ur Jeanni Law (1941)
- Compagnia della teppa , Reżyseria: Corrado D’errico (1941)
- Capitan Tempesta , Reżyseria: Corrado D’errico (1942)
- Lew Damaszku , reżyseria Enrico Guazzoni (1942)
- Tragiczna noc , reżyseria Mario Soldati (1942)
- Zatracenie , Reżyseria: Carlo Campogalliani (1942)
- Don Giovanni , Reżyseria: Dino Falconi (1942)
- Ulice serca , Reżyseria: Camillo Mastrocinque (1943)
- Dora, szpieg , reżyseria Raffaello Matarazzo (1943)
- Dzieci patrzą na nas , reżyseria Vittorio de Sica (1943)
- Podróż pana Perrichona , reżyseria Paolo Moffa (1943)
- Coraz trudniejsze , reżyseria Piero Ballerini (1943)
- Carmen Royal Di Christian-Jaum (1945)
- Przepaść , reżyseria Edgar Neville (1948)
- Ludzie tacy jak to , Reżyseria: Fernando Cerchio (1949)
- Ręka umarłych , Reżyseria: Carlo Campogalliani (1949)
- Kapitan Devil , Reżyseria: Carlo Borghesio (1949)
- Czerwona pieczęć , Reżyseria: Flavio Calzavara (1950)
- Atoll k , Reżyseria: Léo Joannon (1951)
- Dwóch sierżantów , Reżyseria: Carlo Alberto Chiesa (1951)
- Mag z konieczności , reżyseria Marcello Marchesi (1951)
- Ostatnie przebaczenie , reżyseria Renato Polselli (1952)
- Ja, Hamlet , Reżyseria: Giorgio Simonelli (1952)
- Głosowanie marynarza , Reżyseria: Ernesto de Rosa (1953)
- Zawsze cię kochałem! , Reżyseria: Mario Costa (1953)
- Serce matki , Reżyseria autorstwa Luigi Capuano (1954)
- Córka wymuszonych , Reżyseria: Gaetano Amata (1954)
- Oznaczone ścieżki , Regia w Juan Bosch (1957)
- Cztery na granicy ( Cztery na granicy ), Regia di Antonio Santillán (1958)
- Chłopcy , reżyseria Marco Ferreri (1959)
- Królowa drgania paska ( Zwietrzenie ), Reżyseria przez Ignacio Iquino (1961)
- Król królów ( Król królów ) Reżyseria Nicholasa Raya (1961)
- Trudna miłość Reżyseria: Alberto Bonocci, Sergio Sollima, Nino Manfredi i Luciano Lucignani (1963)
- Napoleon we Florencji , reżyseria Piero Pierotti (1963)
- Dawno, dawno temu był milion biletu, Reżyseria: Daniele D’Anza, eksperymentalnie nadawana 17 maja 1953 r.
- Osteria della posta autor: Carlo Goldoni, w reżyserii Franco Enriqueza, transmitowanego 3 stycznia 1954 r.
- Listy miłosne , komedia Gherardo Gherardi, w reżyserii Claudio Fino (1954)
- Dobra podróż Paolo Autor: Gaspare Cataldo, w reżyserii Camillo Mastrocinque, transmitowany 26 lutego 1954 r.
- Najpiękniejsze oczy na świecie , Jean Sarment, w reżyserii Claudio Fino (1954)
- Romans , autor: Gerolamo Rovetta, w reżyserii Silverio Blasi (1954)
- Maska i twarz autor: Luigi Chiarelli, w reżyserii Claudio Fino, transmitowany 30 maja 1954 r.
- Paquelot wytrwałość , autor: Charles Vildrac, w reżyserii Alessandro Brissoni (1954)
- Nie znam cię już , komedia Aldo de Benedetti, w reżyserii Claudio do (1954)
- Jak mentalnie wspomina o jej mężu , Reżyseria: Alessandro Brissoni (1954)
- Noc w Nowym Jorku , autor: Clifford Odets, w reżyserii Giuseppe di Martino, transmitowany 31 marca 1962 r.
Recent Comments