Prix ​​mondial-de-de-dedandal-Wikipedia

before-content-x4

. Prix ​​Mondial Cino-Del-Duca jest francuską nagrodą nagradzającą autora „Których praca stanowi, w formie naukowej lub literackiej, przesłanie współczesnego humanizmu” . Nosi nazwę Cino del Duca (1899-1967) Włoski wydawca i szef został stworzony przez Simone Del Duca w 1969 roku.

after-content-x4

Światowa nagroda Cino Del Duca to jedna z czterech Grands Prix przyznanych przez Fundację Simone i Cino Del Duca, którego celem jest „Make the Arts, Letters and Sciences Bline”.

W prawdziwej interdyscyplinarności światowa nagroda Cino del Duca została przyznana poetom, lekarzom, archeologom, historykom i fizykom. Wśród zwycięzców od czasu utworzenia światowej nagrody w 1969 r. Istnieją w szczególności Jean Anouilh, Léopold Sédar Senghor, Jorge Luis Borges, Patrick Modiano lub Milan Kundera.

To ważne rozróżnienie zostało przyznane w 2018 roku Philippe Jaccottet, w Kamel Daoud w 2019 r. W Joyce Carol Oates w 2020 r., Maryse Condé w 2021 r. I Haruki Murakami w 2022 r.

Hélène Carrère d’znausse i Kamel Daoud, laureat nagrody Światowej Cino del Duca, w 2019 roku

Z kwotą 200 000 EUR jest to najlepiej wyposażona międzynarodowa nagroda literacka na świecie, po Nagrody Nobla w dziedzinie literatury i nagrodę pamiątkową Astrid-Lingren, której zwycięzcy są wyłącznie autorami literatury dla dzieci.

Jest to również jedna z niewielu cen we Francji, które stanowią duże miejsce dla autorów z całego świata. W latach 1969–2022 27 z 53 laureatów – to prawie połowa – będzie obcokrajowcami. W tym światowa nagroda Cino del Duca ucieleśnia przesłanie „uniwersalistycznego humanizmu”.

after-content-x4

Cino del Duca był patronem prasowym, wydawcą i producentem filmowym, oprócz bycia aktywnym patronem. W 1952 r. Utworzył giełdę papierów wartościowych Del Duca, która przyznała cenę miliona franków w celu umożliwienia pisarzowi niezależności. Z drugiej strony Cino del Duca każdego roku poda ważne kwoty na przywrócenie miejsc lub wiosek – takich jak Montedinove, Włochy i bardzo liczne skojarzenia sportowe i kulturalne.

Dzięki jego zaangażowaniu w świat Cino del Duca dążył do uzyskania uznania artystycznego i kulturowego w czasie, gdy popularna prasa została uznana za szkodliwe [[[ Pierwszy ] .

Simone del Duca, chętnie utrwalają filantropijne działania męża, stworzyła nagrodę World Cino Del Duca w 1969 roku z powołaniem pisarzy na życie ze swojej sztuki.

W czerwcu 1975 r. Nagroda została zintegrowana z misjami Fundacji Simone i Cino Del Duca, której początkowym celem było „promowanie badań dla zła, z którego cierpi ludzkość”.

Kiedy został nagrodzony w 1985 roku, William Styron przypomnie hojność wyposażenia światowej nagrody Cino del Duca, a także znaczenie jego znaczenia jako pisarza:

„Nagroda World Cino Del Duca zyskała ogromny szacunek we Francji – uprzejmie licydowane w kraju i nagrody kulturalne – nie tylko na mocy eklektyzmu i zasług wyboru odbiorców, ale dla hojności samej ceny [..] Zwłaszcza jako Amerykanin, trudno byłoby mi się nie poczuć honorowym, że jestem włączony do ich ceny ”

Wśród osobowości przyznanych przez World Cino Del Duca World Prize, istnieje w szczególności biolog Konrad Lorenz, zdobywca 1969 r., Future Nobel Nagroda w medycynie, Andreï Sakharov, zdobywca 1974 roku, który otrzymał nagrodę Pokoju Nobla w 1975 r., Mario Vargas Llosa , zwycięzca w 2008 roku, otrzymał Nobel Literatury w 2010 roku, a Patrick Modiano, zwycięzca w 2010 roku, zanim został koronowany przez Nobel w 2014 roku.

Z okazji prezentacji Grand Prix pod kopułą Institut de France, Xavier Darcos w szczególności przypomniał::

„Mario Vargas Llosa, zwycięzca 2008, otrzymał Nagrodę Nobla za literaturę w 2010 roku. W tym samym roku Patrick Modiano otrzymał światową nagrodę Cino-Duca, cztery lata przed oddaniem literatury Nobla de. »»

Pod przewodnictwem wiecznego sekretarza akademii francuskiej jury światowej nagrody Cino del Duca składa się z 14 członków, w tym większości członków Institut de France: 4 członków Akademii Francuskiej, 2 członków innych akademii i 2 Kwalifikowane osobowości zewnętrzne.

Hélène Carrère d’Phinclasson Wspieranie światowej nagrody del Duca do Roberta Darntona

Oprócz członków prawa, mandat członków jury wynosi 3 lata odnawialne. Nowi członkowie są mianowani przez Komitet Fundacji w sprawie propozycji jury.

Rozważa odbywa się w centrali fundacji, w której odbywa się tajny głos, który ma trzy rundy według absolutnej większości głosów.

Nagroda Światowa została ogłoszona i przyznawana w ramach kopuły Institut de France z okazji uroczystej sesji proklamacji Grand Prix fundamentów Instytutu.


[1] Hebert, Pierre (Dir), La Censure de l’I in Print, Belgia, Francja, Quebec i francuska szwajcaria. XIX i XX wieku, Quebec, Editions Nota Bene, 2005.

  • 1969: Konrad Lorenz, zoolog i ornitolog Drapeau de l'Autriche Austria .
  • 1970: Jean Anouilh, pisarz Drapeau de la France Francja .
  • 1971: Ignazio Silone, Aiteur Drapeau de l'Italie Włochy .
  • 1972: Victor Weisskopf, fizyk Drapeau de l'Autriche Austria Drapeau des États-Unis STANY ZJEDNOCZONE .
  • 1973: Jean Guéhenno, pisarz Drapeau de la France Francja .
  • 1974: Andreï Sakharov, fizyk nuklearny Drapeau de l'URSS związek Radziecki .
  • 1975: Alejo Carpentier, pisarz Drapeau de Cuba Kuba .
  • 1976: Lewis Mumford, historia Drapeau des États-Unis STANY ZJEDNOCZONE .
  • 1977: Germaine Tillion, antropolog Drapeau de la France Francja .
  • 1978: Léopold Sédar Senghor, pisarz, poeta i mąż stanu Drapeau du Sénégal Senegal .
  • 1979: Jean Hamburger, nefrolog, chirurg i eseista Doktor Drapeau de la France Francja .
  • 1980: Jorge Luis Borges, pisarz Drapeau de l'Argentine Srebrzyk .
  • 1981: Uczniowie Ernstrutal, autorytet Allemagne de l'Ouest Niemcy zachodnie .
  • 1982: Yaşar Kemal, écrivain Drapeau de la Turquie Türkiye .
  • 1983: Jacques Ruffié, pisarz i pedagog Drapeau de la France Francja .
  • 1984: Georges Dumézil, filolog Drapeau de la France Francja .
  • 1985: William Styron, pisarz Drapeau des États-Unis STANY ZJEDNOCZONE .
  • 1986: Thierry Maulnier, pisarz Drapeau de la France Francja .
  • 1987: Denis Parsons Burkitt, chirurg Drapeau du Royaume-Uni Zjednoczone Królestwo .
  • 1988: Henri Gouhier, filozof i historyk Drapeau de la France Francja .
  • 1989: Carlos Chagas Filho (W) , lekarz i biolog Drapeau du Brésil Brazylia .
  • 1990: Jorge Amado, pisarz Drapeau du Brésil Brazylia .
  • 1991: Michel Jouvet, badacz neuroscience Drapeau de la France Francja .
  • 1992: Ismaïl Kadaré, pisarz Drapeau de l'Albanie Albania .
  • 1993: Robert Mallet, pisarz, poeta i eseista Drapeau de la France Francja .
  • 1994: Yves Pouliquen, okulisty i badacz Drapeau de la France Francja .
  • 1995: Yves Bonnefoy, poeta i esejista Drapeau de la France Francja .
  • 1996: Alain Carpentier, Serce Surgeon Drapeau de la France Francja .
  • 1997: Václav Havel, pisarz i mąż stanu Drapeau de la Tchéquie Republika Czeska .
  • 1998: Zhen-yi Wang, fizjopatologia Drapeau de la République populaire de Chine Chiny .
  • 1999: Henri Amouroux, historyk Drapeau de la France Francja .
  • 2000: Jean Leclant, egiptolog Drapeau de la France Francja .
  • 2001: Yvon Gattaz, przedsiębiorca i związek zawodowy Drapeau de la France Francja .
  • 2002: François Nourissier Drapeau de la France Francja .
  • 2003: Nicole Le Douarin, badacz i embriolog Drapeau de la France Francja .
  • 2005: Simon Leys, pisarz Drapeau de la Belgique Belgia .
  • 2006: Jean Clair, eseista i historyk sztuki Drapeau de la France Francja .
  • 2007: Mona Ozouf, historyk i pisarz Drapeau de la France Francja .
  • 2008: Mario Vargas Llosa, pisarz Drapeau du Pérou Peru I Drapeau de l'Espagne Hiszpania .
  • 2009: Milan Kundera, pisarz Drapeau de la France Francja W Drapeau de la Tchéquie Republika Czeska .
  • 2010: Patrick Modiano, romancer Drapeau de la France Francja .
  • 2012: Trinh Xuan Thuan, Astrophysicien Drapeau de la République socialiste du Viêt Nam Wietnam .
  • 2013: Robert Darnton, The Story Drapeau des États-Unis STANY ZJEDNOCZONE .
  • 2014: Andreï Makine, pisarz Drapeau de la France Francja
  • 2015: Thomas W. Gaehms, History the L’ART Drapeau de l'Allemagne Niemcy
  • 2016: Sylvie Germain, pisarz Drapeau de la France Francja
  • 2017: Benedetta Craveri, Historienne Drapeau de l'Italie Włochy
  • 2018: Philippe Jaccottet, poeta Drapeau de la Suisse Suisse
  • 2019: Kamel Daoud, pisarz dziennikarza Drapeau de l'Algérie Algieria
  • 2020: Joyce Carol Oates, pisarz Drapeau des États-Unis STANY ZJEDNOCZONE
  • 2021: Maryse Condé, pisarka Drapeau de la France Francja
  • 2022: Haruki Murakami, pisarz Drapeau du Japon Japonia

W kwietniu 2023 r. Dystrybucja cen według obywatelstwa wynosi:

  1. Herbert Pierre, Cenzura drukowania, Belgii, Francji, Quebecu i francuskiego szwajcarii. XIX i XX wieku , Quebec, Editions Notab Bene,

after-content-x4