Prawdziwa i poważna przyczyna zwolnienia z francuskiego prawa pracy – Wikipedia

Zwolnienie za Prawdziwa i poważna przyczyna jest sposobem zwolnienia z francuskiego prawa pracy, które wymaga istniejącego, dokładnego, celu i pewnej grawitacji, co powoduje, że zwolnienie jest konieczne.

Wcześniej, gdy pracodawca postanowił oddzielić od swojego pracownika, możliwe było odwołanie do nadużycia prawa.

Aby poradzić sobie z uznaniami, które zostały znalezione i wznieść bardziej ochronne prawo pracownika, ustawodawca interweniuje zatem z prawem z dnia 13 lipca 1973 r., Które podporządkowuje prawo do zwolnienia do istnienia prawdziwego i poważnego powodu prawdziwego i poważnego powodu I pozwala sędziemu zastąpić uznanie pracodawcy w odniesieniu do istnienia takiego powodu.

Artykuł L1235-1 francuskiego kodeksu pracy stanowi, że w przypadku sporu, Sędzia docenia regularność procedury, a prawdziwa i powaga powodów powołanych przez pracodawcę ^{[[[ Pierwszy ]} . Jednak rzeczywistość przyczyny implikuje istnienie „elementu materialnego złożonego z konkretnego faktu, który może zostać udowodniony, powiązany z wykonaniem umowy o pracę i utrzymanie osobie pracownika lub jego zdolności do pracy, albo do organizacji lub właściwe funkcjonowanie firmy ” ^{[[[ 2 ]} .

Podobnie fakty te muszą być bezpośrednio przypisywane pracownikowi i muszą podjąć pewną grawitację, uniemożliwiając to, bez uszkodzenia firmy, kontynuacji pracy i konieczności zwolnienia ^{[[[ 3 ]} . Pracodawca jest zobowiązany do podania powodów zwolnienia w liście zwolnień. Ten ostatni ustanawia zatem granice sporu i „sprzeciwia się, że pracodawca wywołuje powody nie wskazane w tym liście” ^{[[[ 4 ]} .

Prawdziwa i poważna przyczyna nie jest zdefiniowana przez teksty. Również rozgraniczenie tego pojęcia wynika z orzecznictwa i elementów definicji pochodzących z pracy parlamentarnej.

Minister Pracy stwierdził podczas debat parlamentarnych, że przyczyna jest prawdziwa ” Jeśli ma charakter obiektywności, który wyklucza uprzedzenia i osobistą wygodę. Prawdziwą przyczyną może być na przykład wina, profesjonalna niezdolność lub profesjonalna reorganizacja ».

Prawdziwym motywem jest zarówno istniejący, dokładny, jak i obiektywny.

Istnienie motywu [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Rzeczywistość przyczyny implikuje istnienie elementu materialnego złożonego z konkretnego faktu, prawdopodobnie udowodnionego, powiązanego z wykonywaniem umowy o pracę i utrzymaniem osobie pracownika lub ze względu na jego zachowanie uznane za wadliwe przez pracodawca (zwolnienie dyscyplinarne) lub przy jego zdolności do pracy, zarówno dla organizacji lub właściwego funkcjonowania firmy ^{[[[ 5 ]} .

Dokładna przyczyna [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Jest to wyzwanie dla faktu, że powód jest prawdziwym powodem zwolnienia.
Zatem pracodawca, od 1973 r., Nie może już zgłaszać profesjonalnej niewydolności bez polegania na konkretnych faktach. Prosty zarzut pracodawcy już nie wystarczy (Cass. Soc., 5 lutego 2002 ). Fakty te muszą być można obserwować obiektywnie. Muszą być w stanie być materialnie weryfikowalnym (Soc., 17 stycznia 2001 ).

Od 1976 r. „Jurisprudence Jurisprudence”, brak określonych przyczyn był równoważny zwolnieniu bez rzeczywistej i poważnej przyczyny (Soc., 29 listopada I 18 kwietnia 1991 ; Jest. Zwykły., 27 listopada 1998 ).

Obiektywny charakter przyczyny [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Musi skutkować:

• Manifestacje zewnętrzne podlegające czeku: „Niezależne od dobrego lub złego humoru pracodawcy„ wykluczające ”uprzedzenia i wygody osobiste” ^{[[[ 5 ]} . Przeciwnie, przyczyna jest subiektywna, gdy nie odnosi się do żadnego konkretnego faktu, gdy istnieje tylko w umyśle pracodawcy.

W ten sposób został odrzucony utrata zaufania: w wyroku 29 listopada 1990 , oświadczyła komora społeczna Sądu Kasowego „Zwolnienie z powodu przyczyny związanej z daną osobą musi być oparte na elementach obiektywnych; że utrata zaufania, której zarzucono pracodawca, sam w sobie nie stanowi powodu zwolnienia ” . To orzecznictwo zostało potwierdzone (Soc., 16 czerwca 1993 ) i określone (Soc., 29 maja 2001 ).
Wszystkie powody dyskryminacyjne są również odrzucane (artykuły L. 122-45 W L. 122-46 W L. 122-49 francuskiego kodeksu pracy )

• Fakty przypisane pracownikowi: Sąd kiszący uważa, że ​​zwolnienie jest pozbawione prawdziwej i poważnej przyczyny, gdy „” Nie można było przypisać pracownikowi osobistemu faktowi ” ^{[[[ 6 ]} : „Podczas gdy stwierdzenie, że rozwiązanie umowy panny Benamsili jest oparte na poważnej winie, Sąd Apelacyjny zachowuje, że zniewagi i zagrożenia dokonane przez jej siostrę, w obecności pasywnej pracownika, stanowi poważną winę. Podczas gdy wadliwe zachowanie może wynikać tylko z faktu, jakie można przypisać pracownikowi, dlatego podąża za tym, orzekając tak jak ona, podczas gdy zachowanie jej siostry, o których mowa w liście zwolnienia, nie można przypisać pannie Benamsili, Sąd Apelacyjny naruszył wyżej wymienione przepisy » ^{[[[ 7 ]} .

Poważną przyczyną jest „Przyczyna obejmująca pewną grawitację, która uniemożliwia to bez uszkodzenia firmy, kontynuację pracy i która sprawia, że ​​zwolnienie jest konieczne” ^{[[[ 8 ]} , ocenia się zgodnie z zaburzeniem, które kontynuacja umowy o pracę przyniesie działanie firmy:

• Fakty muszą mieć profesjonalny charakter: w miejscu pracy i w godzinach pracy;
• takie, aby uniemożliwić utrzymanie umowy o pracę.

Od 1976 r. Lekka wina nie uzasadniała już zwolnienia (Soc., Pierwszy ^Jest Dec. 1976)

Więc kiedy sędzia interweniuje w celu kontroli w następstwie , najpierw przechodzi do uznania materialnie weryfikowalnego skargi
Następnie do uznania prawdziwej i poważnej przyczyny zwolnienia

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Więcej informacji na temat Prawdziwa powód poważny w zwolnieniu (www.village-justice.com)