Duité T – Wikipedia
Artykuł w Wikipedii, Free L’Encyclopéi.
W teorii strun i superkorterów Duality t Wyznacza szczególną dualność, na której odwrócono jeden (lub więcej) promienia kompozycji.
Najpierw rozważmy najprostszy przypadek Duality T. Jeśli zagęszczamy teorię bozoniczną na okręgu promieniowym
Następnie stany próżni [[[ Pierwszy ] teoria
[[[ 2 ] mieć masę
podane przez [[[ 3 ]
Pierwszy termin jest ściśle podobny do masy cząstki poruszającej się z chwilą
W kierunku kompaktowym w ramach teorii Kaluza-Kleina. Drugi termin jest naturalny, ponieważ obiekt jest obiektem o napięciu
narzucaj minimalną długość, zatem kosztuje energię proporcjonalną do jej długości.
Następnie widzimy, że spektrum, które właśnie opisaliśmy, jest niezmienne w ramach transformacji
pod warunkiem jednocześnie
To znaczy w szczególności, że stany momentów (które mają interpretację cząstek stałych poprzez uwzględnienie centrum masy liny) są wymieniane ze stanami uzwojenia (które nie mają interpretacji cząstek stałych) w trakcie operacji dualności T.
Operacja, która została właśnie opisana, odpowiada dokładnie temu, co rozumiemy Duality t W tym konkretnym przypadku. Z punktu widzenia przestrzeni docelowej Ta operacja jest dość niezwykła: do subtelności stałej
[[[ 4 ] Zamknij, co umożliwia homogenizowanie zależności inwersji promienia (ma jednostkę o długości do kwadratu), widzimy zatem, że zagęszczanie teorii ciągów na okręgu o promieniu bardzo mały (co powinno prowadzić do jednej teorii o jednym mniej wymiaru, jeśli przestrzegamy intuicji wynikającej z teorii Kaluzy-Kleina dla fizyki cząstek) jest ściśle równoważny do zagęszczonej teorii strun w okręgu promienia bardzo duży I które w granicach bardzo dużego promienia odtwarza pierwotną teorię bezkompromisową.
Ponadto należy zauważyć, że w przeciwieństwie do symetrii zadań, która jest charakterystyczną wspólną dla wszystkich teorii grawitacji obejmującej ogólną względność, a zatem nie jest specyficzna dla jedynej teorii ciągów, dualność t jest zasadniczo liną, o ile być, o ile być, o ile być Wykonane z kwantowego punktu widzenia, wymaga uwzględnienia stanów uzwojenia liny wokół kierunku kompaktywności lub takich stanów nie może istnieć w teorii, w której podstawowe wzbudzenia są tylko cząsteczkami (które zapewniłyby tylko stany momentu, ale bez stanów uzwojenia) .
(W) J. Polchinski, Teoria strun [Szczegóły wydań] , lot. 1, rozdział 8.
- Lub fundamentalne państwa, to znaczy przy braku zastosowania operatora tworzenia.
- Po raz kolejny pamiętamy, że są to podstawowe stany teorii, ale dualność T nie wpływa na operatorów tworzenia teorii, które umożliwiają dostęp do stanów wzbudzonych widma. Udowodnienie dualności t w państwach podstawowych jest zatem równoważne udowodnieniu tego dla całego spektrum.
- Pamiętamy to określa stałą sprzężenia linowego
- które widzimy również, że obecność jest niezbędna, aby operacja miała znaczenie, które nadal stanowi sposób, aby zobaczyć, że dualność T jest specyficzna dla teorii ciągów.
Recent Comments