Dirty Handz – Wikipedia

Brudny Handz (po francusku : Sprzedaż główna ) to dokumentalna trylogia wideo na temat paryskich graffiti. Całkowicie wykonane przez pisarzy (graffiti, tangers), koncentruje się na ich nielegalnych działaniach.

Wydany w 1999 roku ten 50 -minutowy film otworzył trylogię. Koncentruje się tylko na graffiti w świecie kolejowym.

Istnieją różne działania, takie jak degradacja wnętrza wagonów metra (tag ma bombę i marker, sznur okienny), ale także stacji metra. Możesz także zobaczyć różne sceny, w których malowane są zewnętrzne pociągi metra, RER i SNCF. Długie fragmenty są poświęcone wystawie jego prac, gdy pociągają pociągi. Możesz także zobaczyć, jak artyści graffiti wchodzą do depozytów pociągów.

Inny załoga (Zespoły artystów graffiti), które można zobaczyć w zajęciach, to 132, GAP, SDK i CLM.

Ten film rozpoczyna się od ekstraktu filmu Stanleya Kubricka, Pełna metalowa kurtka (Scena lub sierżant instruktor wyjaśnia swój tryb pracy nowemu zaangażowanemu).
Ścieżka dźwiękowa składa się z różnych stylów muzycznych, takich jak punk, funk, muzyka elektroniczna i rap (NWA i Wu Tang Clan)

Wydany w 2001 roku, pakiet ten łączy więcej załogi: 13ers, 156, BASF, CLM (Metro Control), FMK, GT (Grim Team), MX, PME, SDK (kradzież zabójstwa w sprawie. T? C (nieznana załoga) i Szwedowie WUFC (Writers United Fuckin ‘Crazy) z Sztokholmu.

Akcja wciąż odbywa się w Paryżu, jest uważana za klasyk z gatunku graffiti wideo dzięki niektórym fragmentom, które wywarły wrażenie. W szczególności pierwsza scena lub SDK i WUFC malują Rer ze ścieżkami dźwiękowymi DJ Vadima „The Terrorist” i Pharoahe Monch „Simon mówi”, lub że lub O’Clock (156) niszczy wnętrze Wagonu Rer z A Marker wykazujący wielką zręczność.

Oprócz scen w złożach pociągów (pociągi RER, Metro i SNCF) widzimy wiele fragmentów na ulicy, w szczególności Jonone (156), SEB (FMK) lub ponuro zespołu, wykonując tagi i rzut. Ponadto odkrywamy użycie piku lodowego, które pozwalają na stałe grawerować na metra.

Scena poświęcona jest odcinkowi z 1992 roku, w którym stacja metra w Luwrze została całkowicie oznaczona i wygrawerowana przez załogę VEP. To wydarzenie zdecydowanie zszokowało opinię publiczną.

Ścieżka dźwiękowa jest ograniczona do utworu rapu i muzyki elektronicznej, a miks jest dostarczany przez DJ Pone.

Trzeci i ostatni odcinek trylogii został wydany w 2006 roku, jednak wszystkie wydarzenia odbywają się w latach 1998–2002. Trwałe 76 minut, ten film symbolizuje kulminację kontrowersyjnej działalności artystów graffiti poprzez retrospektywny wygląd, który ten ostatni odnosi się do ich działań .

Wykonany tylko przez członków załogi SDK, śledzi europejską wycieczkę jednego z ich członków zmęczonej monotonią jego paryskiego środowiska. Odkrywamy analizę różnych sposobów działania artystów graffiti w każdym kraju.

Pierwszy krok odbywa się w Londynie. Następnie podróż trwa w mieście Kopenhagi lub ten członek SDK jest powitany przez załoga Vim/moas. Tym razem kontynuuje do Sztokholmu, który otrzymał przez WUFC, spotkany kilka lat temu w Paryżu. Następnie wrócił do Kopenhagi, do których dołączył pozostali członkowie SDK i Berlin Ruzd (DRM). Podróż kończy się przejściem do Niemiec, miast Hamburga, Berlina i wreszcie Monachium.

Po powrocie do Paryża postanowił ze wszystkimi SDK, aby pojechać do Nowego Jorku, aby malować pociągi w stolicy graffiti.

Mieszanka jest ponownie dziełem DJ Pone.