William Baumol – Wikipédia

William Baumol , urodzony 26 lutego 1922 w Nowym Jorku i zmarł 4 maja 2017 W tym samym mieście jest amerykańskim ekonomistą.

Był profesorem na Uniwersytecie New York od 1971 roku i utrzymuje przynależność do badacza ekonomisty aż do jego śmierci z Princeton University, gdzie był profesorem w latach 1949–1992. Jego płodna praca dotyczy głównie rynku pracy i innych czynników wpływających na gospodarkę, które wpływają na gospodarkę , w tym przedsiębiorczość. Jest także ważnym autorem w historii myśli ekonomicznej.

Jego narzędzia analityczne są neoklasyczne.

William Baumol uzyskał doktorat na University of London w 1949 r. W latach 1949–1992 był profesorem ekonomii na Uniwersytecie Princeton, gdzie pozostał badaniami ekonomistą i emerytowanym profesorem do jego śmierci. W 1971 r. Został profesorem ekonomii na New York University, gdzie był także dyrektorem C.V. Starr z stosowanej gospodarki Starr. Był prezydentem American Economic Association , z ‘ Stowarzyszenie ekonomistów środowiskowych i zasobów , z ‘ Wschodnie stowarzyszenie gospodarcze , I Atlantic Economic Society . Jest członkiem National Academy of Sciences .

Opublikował ponad 35 książek i ponad 500 artykułów w specjalistycznych czasopismach.

William Baumol est mort le 4 maja 2017 ^{[[[ Pierwszy ]} .

Prekursory ekonomii matematycznej (1968).

W artykule opublikowanym w 1967 roku w American Economic Review ( Makroekonomia niezrównoważonego wzrostu: anatomia kryzysu miejskiego ; W poprzednim artykule wziął przykład sztuk scenicznych), względna cena produkcji w tym ostatnim sektorze wzrasta w nieskończoność, co może prowadzić do spadku zużycia towarów lub usług wyprodukowanych przez ten sektor, co stanowi wzrost. względny udział w całkowitym koszcie konsumpcji ^{[[[ 2 ]} .

W latach siedemdziesiątych zainteresował się rolą przedsiębiorców w aktywności i rozwoju gospodarczym oraz modeluje tę rolę w ramach analizy neoklasycznej. Wystaw w 1982 r. (Wraz z Panzarem i Willigem) swoją teorią wątpliwych rynków. Zgodnie z tą teorią nie jest konieczne, aby rynek działał atomistyczny zgodnie z zasadami czystej i doskonałej konkurencji, wystarczy, że jest to wątpliwe, to znaczy, że możemy wejść i pozostawić go swobodnie i bez kosztów : Producenci obecni na rynku są następnie zmuszeni do praktykowania konkurencyjnych cen w celu zniesienia przybycia konkurentów.

Podejmując pracę Schumpetera nad innowacjami, Baumol nalega na rolę innowacji w konkurencji między firmami: praktykowanie niskich cen nie chroni przed innowacyjnymi firmami, co wyjaśnia, że ​​firmy poświęcają rosnący budżet na rozwój badań. Dla Baumolu proces innowacji jest dziś „rutynowy” ( rutynowane ), a następnie badania stają się inwestycją jak każde inne.

Jest współautorem (z Jamesem Tobinem) modelu Baumol-Tobin, który opisuje prośbę o pieniądze gospodarstwa domowego i podejmuje intuicję Maurice’a Allaisa. Gospodarstwo domowe musi rozdzielić swoje aktywa między oszczędnościami (niewielki płyn) a walutą (ciecz) w celu przeprowadzenia swoich transakcji. Model opisuje optymalne między dwoma pragnieniami: z jednej strony oszczędności są opłacalne, a nie gotówka, która popycha czyszczenie w celu utrzymania maksymalnej liczby aktywów w formie oszczędności i dokonywania dużej liczby wypłat z niewielkich pieniędzy; Z drugiej strony każde wycofanie ma koszt (choćby tylko w spędzonym czasie), co popycha go do niewielkiej liczby większych wypłat.

• Free Market Innovation Machine , Princeton University Press, 2002

Źródła [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• (W) Biografia Williama Baumolu (Uniwersytet w Nowym Jorku)
• (W) Gunnar Eliasson et Magnus Henrekson, William J. Baumol: Ekonomista przedsiębiorczości w sprawie ekonomii przedsiębiorczości , W Seria robocza SSE/EFI w zakresie ekonomii i finansów , n ° 532, 22 sierpnia 2003

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]