Żebrak – Wikipedia
Ogólnie Żebrak jest osobą, która żyje materialnie z jałmonką, pieniędzmi lub jedzeniem podawanym przez organizację charytatywną.
Żebrak jest zwykle bezdomny i przenosi się na wieś lub w mieście, które stało się jego terytorium . Dzieci mogą żebranie, same lub z dorosłymi. Żebranie jest przede wszystkim zaprojektowane i opisane przez starożytne źródła w wyniku procesu upadku gospodarczego. Jako taki stanowi strukturalny element zbiorowych reprezentacji w kwestiach mobilności społecznej. Zatem w błędny, ale znaczący sposób, bizantyjskie powiadomienia leksykograficzne dotyczące warunków Ptôchos („Żebrak”) i Ptiofto („Błaganie”) Zbliż się do czasownika piptô , „Falling” i definiuj żebraka jako „tego, który upadł z posiadania” [[[ Pierwszy ] .
Wydaje się, że konieczne jest odróżnienie pojęć „żebrania” i „ubóstwa”. Już w starożytności, „Grecki dyskurs na temat ubóstwa i potrzeba wyraźnie odróżnia biednych od żebraka [[[ Pierwszy ] . » Rzeczywiście, podczas gdy „biedni” tworzą rozszerzoną grupę zmuszoną do pracy i charakteryzuje się formą cnoty. I odwrotnie, „żebrak” niesie ciężar piętna, uważa się go za „tego, który sprzeciwia się zasadom wysiłku i ekonomii” [[[ Pierwszy ] .
Przyczyny żebrania mogą być zróżnicowane:
- Niedobór pracy lub bezrobocie: subindustrializacja itp.;
- odmowa społeczeństwa. Pchani do emigracji do Maghreba, niektórzy czarni czarownicy stają się bussadią, żebrakami wędrownymi, którzy tańczą i śpiewają, aby utrwalić swoje tradycje represjonowane przez podbojowy islam;
- Custom etniczny: Roma [[[ 2 ] W [[[ 3 ] , Podróżnicy;
- Zwyczajem religijne: żebrak mnisi Zakonu Żebrania we Francji w średniowieczu. Dzisiaj błagając mnichów głównie w krajach azjatyckich, takich jak Sadhu w Indiach;
- Potrzebujesz dodatkowych lub chwilowych pieniędzy: studenci, opłacanego pracownika, kosmicznego wczasowicza itp.;
- Ograniczenie: wynajęte lub porzucone dzieci zmuszone do błagania w imieniu dorosłego (patrz artykuł Wykorzystanie żebrania );
- Przeciążenie, przeciążenie kredytu;
- Pękanie rodziny: rozwód niż życie w bezdomności;
- Alkoholizm i uzależnienie od narkotyków: Nie można utrzymać pracy, potrzebuję coraz więcej pieniędzy …
Żebrak jest zatem osobą, do której firma przypisała liczbę, która pogrąża go w sytuacji wykluczenia.
Żebrak to osoba, która z powodu braku zdolności zatrudnienia, dochodów lub solidarności rodzinnej lub innej, może liczyć tylko na darowizny na przetrwanie. Często była to uznana, honorowa i szanowana aktywność; Żebrak otrzymał żywność i gościnność zgodnie z dobrze zdefiniowanymi prawami i zasadami. W niektórych krajach, zwłaszcza we Francji, miasta zorganizowały pomoc dla biednych poprzez utworzenie „Izby charytatywnej”, której fundusze zapewniało podatek pobierany z burżuazyjnych miasta (z XVI To jest wiek w hrabstwie Montbéliard). Ta organizacja charytatywna została przyznana tylko żebrakom z tego miejsca, pozostałe zostały wypędzone z granic miasta.
Portret żebraka Paryża w 1839 roku [[[ 4 ] :
„Starniowość jest najbardziej wrażliwą i grubą formą traktowania. Jest skierowany do wszystkich i wszystkich; Wędruje od drzwi do drzwi, od miejsca do miejsca; Jest on ustanowiony na autostradzie publicznej, na progu świątyń; Szuka najbardziej ruchliwych miejsc; Nie ogranicza się do wyrażania swoich potrzeb, rozkłada smutne objawy; Stara się przesunąć obok niej na zewnątrz, jak i językiem; Ona czyni się ohydną, by stać się wymownym; Uprawia się do triumfu. Żebrak opuszcza swój dom, sam kraj; Szuka nieznanych twarzy, ludzi, którzy nigdy go nie widzieli i którzy nigdy więcej go nie zobaczą; Pije upokorzenia, jak z przyjemnością: pobudzenie wtedy nie otrzymuje już korzyści, postrzega hołd; Nic nie jest winna organizacji charytatywnej, zawdzięcza wszystko zmęczeniu lub strachowi. »»
Znajdujemy również w europejskich rozkazach historii znanych jako Żebrcy . Są to rozkazy religijne, które żyły na organizacji charytatywnej, wśród których my, zwłaszcza Dominikanie (lub jakobiny), franciszkanowie (lub Cordeliers), Augustinów i Carmes.
Dzisiaj żebnięcie zawsze przyjmuje ten sam aspekt, co w przeszłości, z wyjątkiem tego, że miejsca, w których działanie odbywają się wraz ze społeczeństwem. Do ganków kościołów dodano miejsca turystyczne (plaże, starożytne miasta) i miejsca przejścia (w wyjściu metropolii na stacjach).
Negatywna reprezentacja żebrania wydaje się dziś akceptowalna, ponieważ różne stereotypy dotyczące żebrania rozprzestrzeniły się na Europę od średniowiecza [[[ 5 ] .
-
Rejestr zastępcy Landévennec Brother (1777-1779): Lista jałmużny wyprodukowanej biednym.
-
Żebrak żebraków podczas przebaczenia koni w kaplicy Saint -éloy de Ploudaniel (około 1900–1910).
-
Ślepy z Trégunc grają Heartjen miłość (Breton Clarinet) i jego żona rozciągające się na Sebile (w latach 1900–1920).
-
Gazeta z 1921 r. Z Nowego Jorku opisująca tradycyjne symbole używane przez francuskich żebraków.
Z starożytności żebrak traktowano jako liczba marginalny , w rozszerzeniu tej koncepcji, „Platon oferuje, w swoim idealnym projekcie miejskim, aby kryminalizować żebranie i zorganizowanie systematycznego wydalenia żebraków” Oprócz obywatelskich granic terytorialnych: „Niech nikt nie błaga do naszego miasta, jeśli ktoś ryzykuje to i zbliży swoje życie przez niekończące się improracje, że agoranomowie ścigają je z placu publicznego ciała asynomów, miasta i że agronom wyrzucą je z granic terytorium, aby cały kraj był absolutnie wolny od takiego bydła ” [[[ 6 ] .
We Francji, podczas XVI To jest stulecia rozporządzeń próbowały rządzić żebraniem [[[ 7 ] . Struktury zostały stworzone w celu powitania żebraków i ich ponownego zintegrowania, takich jak szpital ogólny we francuskich miastach XVIII To jest wiek i następujący wiek:
- 1556: Publikacja we Francji Zakonu Moulinsa, pierwsza, która poważnie zajęła się wyginięciem żebrania;
- 1561: Zakon od Charlesa IX z Francji wprowadził ból galerów przeciwko żebrakom;
- 1584: Zamówienie hrabiego Frédérica uchyla się, że cudzoziemcy błagający w Montbéliard będą prowadzone przez policję poza miastem (powiedział polowanie Lub Chiens ) i uwięziony w przypadku nawrotu. Biednym miasta mieli wspomagać Organizacja pożytku publicznego i przechodniów -przez dystrybutorów funduszy biednych. Mieszkańcy wiosek są zobowiązani do zaspokojenia potrzeb ich biednych, bez możliwości wyjścia i błagania chleba na zewnątrz;
- 1591: Wioska gorąca, widząc populację nieszczęśliwych muzyków, publikuje proces procesu zastrzeżenie braku regularyzacji biednych. Będą prowadzone przez zabicie w kierunku młyna, aby wrzucili się do ostryg;
- Miasto Grenoble miało urzędnika, szmata Lub Polowanie na Caquins , którego jedyną misją było przeglądanie ulic miasta i zwrot żebraków [[[ 8 ] ;
- , wyrok Parlamentu Paryża zdecydował, że żebracy zostaną biczowani na miejscu publicznym przez kalety kata; Ponadto otrzymali markę z konkretnym czerwonym żelazem (litera M) na policzkach, ramię lub czoło (usunięte przez kodeks karny z 1791 do 1802), a przy recepcie 1602 jesteśmy ich głowy Zrównany;
- 1656: Stworzenie w Paryżu szpitala ogólnego;
- : Napoleon I Jest Podpisuje dekret ekologiczny na wyginięcie żebrania we Francji, tworząc w szczególności składające się za składniki, dekret, który nigdy nie otrzymał tylko częściowego ani niewystarczającego zastosowania;
- W , Francuskie prawo dotyczące bezpieczeństwa wewnętrznego zmieniło prawa dotyczące żebrania.
Mahavira i drugi Tirthankara, Budda, Adi Shankara, Chaitanya, Kabîr i wiele innych mędrców Indii, ale także diogenes of Sinope, Jezus Chrystus [[[ 9 ] , Święty Francis z Asyżu żył z błaganiem z powodów duchowych.
W śmieci [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- Ulisses, król Ithace, powrócił do siebie przez żebranie na końcu wiersza Homera. W ten sposób ukryty, otrzymuje zniewagi zarezerwowane dla żebraków. Rozpoczyna jedzenie w święto pałacu królewskiego, aby przetestować cechy kandydatów na tron przed nimi. Jest to jedna z najbardziej znanych postaci żebrakowych.
- „Żebrak” (El Mendigo), wiersz José despronceda, napisany z punktu widzenia żebraka [[[ dziesięć ] .
- Notre Dame de Paris , powieść Victora Hugo, reprezentującym sąd cudów (1831).
- ” Żebrak ” , Wiersz Victor Hugo, w kolekcji Kontemplacje (1856).
- „Żebrak”, News autorstwa Antona Tchekhova (1887).
- Żebrcy i dumni D’Albert Cossery (1955).
- „Żebrak i diament” Stephena Kinga (1993).
- „Willie The Blind” Stephen King (1994).
W muzyce [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
W Teatrze [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
W kinie [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Na obrazie [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- Jean-Manuel Rollineau, « Greckie miasta biada żebrakom! », Historia , Październik 2017 ( N O 440)
- ‘ Włochy. Żebranie matek romskich jest uważane za „kulturowe” » , NA Krzyż (skonsultuję się z )
- ‘ Włochy/ Sprawiedliwość: żebranie jest „tradycją kulturową” Romów » , NA RTBF (skonsultuję się z )
- Definicja biednych przez L.M. Moreau-Christophe [[[ Czytaj online ]
- Tabin, J.-P., Knüsel, R. & Ansermet, C. (2014). Walcz z biednymi. Politycy w obliczu żebrania w kantonie Vaud , Lozanne, wydania z dołu.)
- Cytowany przez Jean-Manuel Roubineau i Plato, Lois, XI, 939c ” Greckie miasta nieszczęścia dla żebraków », Historia , Październik 2017 r N O 440, P. 72-75
- USA i zwyczaje byłego kraju Montbéliard – Pastor Ch. Roy
- Instytucja wspomniana w rejestrze obrad gminy Grenoble W W W W I
- ‘ Mark 6: 8 | English Standard Version :: ERF BibleServer »
- ‘ El Mendigo – Wiersze José de Espronceda » , NA www.poemas-del-alma.com (skonsultuję się z )
- Tancerz Boussadia, piosenkarka, prowadząca, żyjąca w żebraniu. Prace pokazane na wystawie Tunezyjskie światła i w jego katalogu Kolektyw, Tunezyjskie światła: Pavillon des Arts, Paryż, 19 maja do 3 września 1995 r. , Paris, Paris Museums/French Association of Artistic Action, , 142 P. (ISBN 978-2-879-00224-8 )
Pomoc i wyginięcie żebrania Przez Master of Magnitot, prefekt Nièvre, Paryż, Firmin Didot, 1861
Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Recent Comments