Michael Kelly (piosenkarka) – Wikipedia

Michael Kelly , często nazywany O’Kelly Lub Ochelli Na kontynencie, urodzony w Dublinie 25 grudnia 1762 lub 12 sierpnia 1762 ^{[[[ Pierwszy ]} i zmarł w Margate 9 października 1826 , jest irlandzkim piosenkarzem i kompozytorem.

Ten tenor został świętowany, aby śpiewać pełnym głosem na szczycie swojego zasięgu zamiast używać falsetów lub mieszanego głosu, jak na ogół brytyjskie tenory jego czasów. Niektórzy wynajęli jego „zadziwiającą moc” i zakres jego Tessitury ^{[[[ 2 ]} .

Miał prestiżowe nauczyciele: Michael Arne, który nauczył go pianoforte i kastrat Venanzio Rauzzini, którzy dali mu lekcje śpiewania podczas wizyty w Dublinie. W 1779 r., Zgodnie z radą tego ostatniego, Kelly wyjechała we Włoszech, aby udoskonalić swój trening: w Neapolu podążył za nauczaniem Finaroli, a następnie latem 1780 r., Grand Castrat Giuseppe Aprile.

Zadebiutował w malowniczym Maj 1777 w roli hrabiego Dobra córka Od Niccolò Piccinni do Fishamble Street Theatre w Dublinie. Podczas swojej włoskiej podróży w latach 1779–1782 występował w różnych operach i na koncercie, zanim został zatrudniony w Wiedniu, we włoskiej operze, pożądanej przez Joseph Ii który właśnie zrekrutował Francesco Benucci i Nancy Storace (z których był bardzo przyjazny).

W Wiedniu, wśród jej tytułów chwały, Kelly stworzyła dwie role Basilio i Don Curzo w Figaro Wedding przez Mozarta. Bardzo towarzyski, tenor odwiedził Mozarta, Josepha Haydna i Christopha Willibalda Glucka, których opery interpretował Taurid Iphigenia I On jest.

Zostawił Wiedeń w Luty 1787 i był zaręczony w teatrze Drury Lane, gdzie zaczął 20 kwietnia 1787 W Lionelu w Lionel i Clarissa . Od 1789 r. Wystąpił także we włoskiej operze repertuaru w King’s Theatre. Był także zaangażowany w wiele oper prowincjonalnych, na różnych festiwalach i na koncercie takich jak te, prestiżowe, Akademii Starożytnej Muzyki, koncertów starożytnej muzyki oraz wielkiego corocznego festiwalu Handel w opactwie Westminster.

Jego kariera nie ograniczała się do śpiewania, ponieważ staje się menedżer Z King’s Theatre w sezonie 1793-1794 z jego przyjacielem Stephenem Storace. Zachowuje to stanowisko administracyjne przez prawie 31 lat. Już w 1797 r. Został dyrektorem muzycznym Drury Lane Theatre.

Drout sprawił, że bardzo cierpiał w ostatnich latach, ograniczając jego działalność. Został pochowany w kościele św. Pawła, Covent Garden.

Był synem Thomasa Kelly’ego, alternatywnego ceremonialnego mistrza Château de Dublin i kupca wina, a także prawdopodobnie profesjonalnym muzykiem. Jego siostrzenica Frances Maria Kelly (1790–1882) powiedziała, że ​​Fanny Kelly była komiksową aktorką i piosenkarką tak samo docenianą jak on.

Pozostał samotny, żyjący z sopranem Anną Marią Crouch (W) ^{[[[ 3 ]} Kto podzielił się z nim sceną: często śpiewali „szlachetną parę” w angielskich operach, które interpretowali. Uświadomili sobie w 1787 roku, ale nie mogli się ożenić, ponieważ Anna Maria Crouch nie była wolna.

Kelly zaczęła składać się w 1797 r. Dla Théâtre de Drury Lane. Jesteśmy mu winni około sześćdziesięciu dzieł: muzyka sceniczna, opery, balety, kantaty. Jego opera Niebieska broda pozostał 26 lat w repertuarze ^{[[[ 4 ]} . Jego główne opery to: Przyjaciel w potrzebie (1797), Niebieska broda (1797), Niewoli Spielberga (1798), Jutro w wieku (1800) i Demon drewniany (1807).

Był także dyrektorem wydawcy teatru i muzyki w 1802 roku, ale jego Saloon muzyczny zbankrutował się w 1811 r. Z powodu jego niewłaściwego zarządzania. Był także kupcem wina, który popchnął swojego przyjaciela Richarda Brinsleya Sheridana, aby wyśmiewał się z niego, mówiąc, że powinien był postawić jako markę w swoim sklepie: „Michael Kelly, kompozytor wina i importer muzyczny”, Ponieważ współcześni czasami twierdzili, że jego kompozycje nie były zbyt oryginalne.

Opublikował książkę wspomnień: Wspomnienia Michaela Kelly’ego z King’s Theatre i Theatre Royal, Drury Lane: w tym okres prawie pół wieku, z oryginalnymi anegdotami wielu wybitnych osób, politycznych, literackich i muzycznych ^{[[[ 5 ]} . Zostały one napisane we współpracy z dramaturgiem Theodore Hook, Michael Kelly narzekał, że ta ostatnia odłożyła niektóre z najciekawszych anegdot.

Naomi Jacob romantował życie Michaela Kelly’ego Irlandzki chłopiec, romantyczna biografia Opublikowane w 1955 roku.

Blanchard, Roger, Cande, Roland DE, Bogowie i divas opery , T. 1, przewód 1986.

Girdham, Jane, „Kelly, Michael (1762–1826)„ Dans Oxford Dictionary of National Biography , Oxford University Press, 2004.

King, A. H., „Kelly, Michael” Dans Nowy słownik operowy Grove (1992)