Syberia – Wikipedia

Syberia to gra wideo przygodowa w Pointe-Et-Clicique Belgo-Canadian w reżyserii Benoît Sokal. Opracowany i edytowany przez Microids, wydany w 2002 roku na PC, a następnie został noszony na PlayStation 2 i Xbox w 2003 roku, na Nintendo DS w 2008 roku i na Nintendo Switch ^{[[[ 9 ]} W 2017 roku.

Bohaterka gry, Kate Walker, jest amerykańskim prawnikiem odpowiedzialnym za zakończenie nabycia fabryki Automata Family Voralberg w małej alpejskiej wiosce Valadilene. Ale objawienie istnienia potencjalnego spadkobiercy, Hansa Voralberga, który zniknął w Europie Wschodniej, zmusił Kate do wyruszenia w podróż, która zawsze wynosi ją dalej na wschód, śladami Hansa i jego genialnego automaty, poprzez coraz bardziej dziwne miejsca. Syberia jest krytycznym i komercyjnym sukcesem.

Gra dała powstanie trzech apartamentów:

• Syberia II w 2004. Syberia II jest bezpośrednią kontynuacją Syberia . Innymi słowy, Syberia I Syberia II Ostatecznie ostatecznie pojawiają się tylko dwa aspekty jednej gry przygodowej.

Gracze grają Kate Walker, prawnik pracujący dla firmy Marson & Lormont w Nowym Jorku. Została wysłana przez swoich szefów we Francji, w małej wiosce Valadilene, w Alpach. Jego celem jest uzyskanie przejęcia zakładu Voralberg Automata w imieniu amerykańskiego giganta zabawek, Universal Toys. Zbliżając się do wioski, Kate zastanawia się nad dziwną procesją pogrzebową całkowicie animowaną przez Automata. Po dotarciu do hotelu dowiaduje się, że ta procesja była niczym innym jak właścicielem fabryki, Anny Voralberg, która właśnie zmarła. Dlatego idzie do notariusza, w nadziei na szybkie zakończenie transakcji. Ale czeka na niego dramatyczny udar: notariusz ujawnia istnienie możliwego spadkobiercy, Hansa Voralberga, młodszego brata Anny, o której wszyscy mieszkańcy Waladileny uważali za martwych. Hans żyje, ale od lat nie wrócił do Valadilene i nikt nie wie, gdzie jest. Kate musi zatem jak najszybciej odkryć Hans Voralberg, w przeciwnym razie umowy o sprzedaży nie może zostać podpisana.

W trakcie gry Kate bada kilka miejsc: wioskę Valadilene, Majestic University City of Barrockstadt, miasto przemysłowe Komkolzgrad i Aralbad Spa. Spotyka tam tłum postaci: pijanego i rozczarowanego kosmonauta, byłego piosenkarza, profesora uniwersytetu …

W tym samym czasie rozwija się intryga drugorzędna poprzez rozmowy telefoniczne, które Kate otrzymuje podczas gry. Z kolei nazywa ją jej szef, jej towarzysz Dan, przez matkę lub jej najlepszą przyjaciółkę. Podczas swojej podróży Kate stoi w obliczu nieporozumień swojego szefa, który jest niecierpliwy i jej krewni, którzy przebywali w Nowym Jorku, którzy nie wyobrażają sobie podróży, którą jest w trakcie odległości. Osobowość Kate, ze swojej strony, coraz częściej potwierdza się nad przygodami, które pokonuje.

Valadilène [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Główna ulica Valadilene.

Kate bierze swoje łożyska w Valadilene i zapoznaje się z obsługą Automaty Voralberga, rozpoznawalnych przez charakterystyczne klucze, które pozwalają na podniesienie ich sprężyn. Jego śledztwo w Waladilenów stopniowo nauczyło go historii rodziny Voralberga. Hans nigdy nie czuł się bardzo komfortowo w szkole, a wypadek doznał w jaskini w pobliżu wioski, stawiał ją w stanie pozornego opóźnienia umysłowego. Jednak ten handicap nie uniemożliwił Hansowi stania się mechanikiem i wynalazcą geniuszu, ale jego relacje z ojcem stopniowo się pogarszały. Na cmentarzu, w piwnicy Voral, grobowiec Hansa jest pusty: jego śmierć była tylko złowrogą inscenizacją wykonaną przez jego ojca, wściekłą po ucieczce jego syna. W domu rodzinnym i sąsiedniej fabryce Voralberga Kate zanurza się w archiwa Anny Voralberg, która była bardzo powiązana z jej młodym bratem. Ponieważ Hans nie wiedział, jak czytać, Anna komunikowała się z nim nie literami, ale używając wiadomości wokalnych nagranych na mechanicznych cylindrach. Kate znajduje cztery z tych cylindrów podczas przygody. Kate przyjaźni się także z młodym chłopcem, Momo, który znał Hansa i dzieli się jego ekscentrycznością i talentami mechanicznymi. Dzięki Momo Kate może iść do jaskini, w której Hans miał swój wypadek. Hans widział gigantyczną lalkę, którą Kate zawsze odkrywa tam wiele lat później, a ona zabiera.

W fabryce na przystanku Kate odkrywa również niedokończony automat o wielkiej złożoności: Oscar, planował być kierowcą lokomotywy wiosennej, która czeka na małej stacji w pobliżu fabryki. Kate udaje się ponownie uruchomić obwód montażowy i zrobić ostatnią część, której brakowało w Oscara: jego stopy. Oscar jest gotowy odgrywać swoją rolę, ale okazuje się, że jest bardzo ciasny pod względem procedur administracyjnych: Kate musi uzyskać bilet i znaleźć sposób na przedstawienie certyfikatu nieruchomości dla lokomotywy z notariuszem, zanim zgodzi się na rozpoczęcie. Następnie Kate idzie na pokładzie lokomotywy, w towarzystwie Oscara, śladami Hansa Voralberga.

Barrockstadt [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Sprężyna lokomotywy jest całkowicie zrelaksowana, pociąg zatrzymuje się na stacji Barrockstadt. W rzeczywistości jest to imponująca stacja bunkra zawierająca cenną rezerwę ornitologiczną. Wszystko należy do uniwersytetu, jedyne miejsce w mieście, aby nie być w ruinie. Kate szuka sposobu, aby pójść na wiosnę swojej lokomotywy. Za stacją miasto jest otoczone wysokim bastionem przebitym dwoma otworami: kanałem, który biegnie wzdłuż stacji i ścieżki kolejowej, zamknięty przez kompleks portalu z znakiem towarowym Voralberga. Mechaniczny wietnik znajduje się na końcu toru na krótko przed portalem, ale pociąg wcześniej się zatrzymał. Kate jest dla kilku marynarzy, których parki barki na stacji niedaleko jej pociągu. Marynarze zgadzają się holować pociąg do wietrznika, jeśli Kate przekaże je w srebrze i jeśli uda jej się ponownie otworzyć zamki, których nikt nie może aktywować mechanizmu. Kate idzie na uniwersytet, którego majestatyczne budynki są kierowane przy wejściu przez ogromne posągi mamutów. Rektorzy wzywają go, aby jak najszybciej poruszyć pociąg. Potrzebując pieniędzy, Kate otrzymuje je od receptorów, znajdując sposób na naprawę genialnych muzyków, którzy zdobią sąd honorowy uniwersytetu. Aby uzyskać zaginiony pokój, który znajduje się na stacji, Kate musi pozbyć się ptaków, które stały się endemiczne: rajkłowce amerzone. Odkrywa również istnienie ruchu wina opartego na Sauvignon d’Amerzone między receptorami a kierownikiem stacji.

Biblioteka University of Barrockstadt.

Nawiasem mówiąc, Kate zbiera nowe informacje na temat Hansa Voralberga od uniwersyteckich rectors i profesora paleontologii o imieniu Cornelius Pons. Hans studiował w Barrockstadt, gdzie oznaczył duchy przez swojego geniusza wynalazcy, ale także przez jego ekscentryczność i jego wytrwałość związane z kursami. Podążył tylko za lekcjami paleontologii i wydawał się mieć obsesję na punkcie mamutów. Po Barrockstadt Hans wydaje się kontynuować podróż na Syberię. Pokazując profesor Pons, mamutową lalkę znalezioną w jaskini, Kate otrzymuje zaskakujące objawienia: ta lalka pochodzi z prehistorii i jest produktem kultury Youkols, koczowniczego ludzi, którego istnienie było całkowicie wokół mamutów. W czasach zniknięcia tych zwierząt, według legendy, Youkols nadal prosperowali, regularnie wysyłając arkę w kierunku legendarnej wyspy Syberii, gdzie żyją ostatni mamutowie. Hans wyraźnie przestrzegał tej legendy i byłby w stanie odkryć Syberię.

Kate udaje się aktywować zamki, a tym samym może holować pociąg do bramy, gdzie łatwo idzie na sprężynę lokomotywy. Ale Oscar domaga się, aby przedstawiała mu wizę przed opuszczeniem miasta. Następnie Kate poradziła sobie z oficerem armii, który utrzymuje wał. Krótkowatkowane jak kret, oficer bierze na jeźdźca Cosachera, co jest tylko odległym gałęzią martwego drzewa na stepie, aby od lat był trzymany na pogotowiu i uniemożliwia nikomu przekroczenie wałów. Kate kończy się na ostrości wizualnej oficera, powodując, że ma kieliszek wina zawierający ekstrakt z Yangola-Coli, grzyba z właściwościami leczniczymi. Następnie otrzymuje wizę i może w końcu opuścić Barrockstadt.

Komkolzgrad [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Gigantyczne posągi pracowników Komkolzgrad podczas kinematyki gry.

Drugim przystankiem pociągu jest Komkolzgrad, radziecka fabryka do ekstrakcji i dojrzewania metali ciężkich zanurzonych w nieustanną noc przez toksyczne opary, które się z niego wychodzą. Fabryka jest porzucona, ale gigantyczne metalowe posągi pracowników obejmujących szyny i automaty kopalni nie mają marki Hansa Voralberga, która przez pewien czas pracowała w Komkolzgrad po drugiej wojnie światowej. Tym razem Kate łatwo idzie w górę mechaniki lokomotywy. Ale tutaj, pod jego nieobecność, nieznajomy wchodzi do lokomotywy i kradnie ręce Oscara. Winowajcą jest nikt inny jak Siergiej Borodine, dyrektor fabryki, którego zdrowie psychiczne pozostawia coś do życzenia. W przeszłości Borodine znał Voralberga, ale także znaną na całym świecie piosenkarkę Helenę Romanski, która dawno lat temu wygłosiła koncert w Komkolzgradgrad. Borodine ma obsesję na punkcie projektu, aby sprowadzić ją z powrotem do Komkolzgrad, aby ponownie śpiewała. Przekształcił część maszyny w gigantyczny organ i ukradł ręce Oscara, aby ukończyć swój pianistyczny automat z powodu braku bycia w stanie wymyślić się dość złożonymi rękami. Kate nie ma innego wyboru niż zaakceptowanie, aby pomóc Borodine w znalezieniu Heleny Romańskiego, ponieważ jest to stan, który wkłada, aby zrobić jej ręce Oscara. Na szczęście matka Kate, która regularnie nazywa ją podczas przygody, wychodzi z mężczyzną, który zna Helenę i wie, gdzie obecnie jest: przeszła na emeryturę do Aralbad Spa.

Aby dostać się do Aralbad, Kate bada spatiodrom, który przylega do fabryki i czerpie Borisa Tcharova, kosmonauta i pilota testowego, który wciąż tam mieszka. Wyjaśnia mu, że Hans zaprojektował wiosenną rakietę, ale pozostała na noc, kiedy zdał sobie sprawę, że armia radziecka chciała, aby przekształcił ją w pocisk nuklearny dalekiego zasięgu. Kate jest służbą dla pilota, pokazując mu, jak w końcu przeprowadzić lot testu cywilnego, który miał zrobić na rakiecie Voralberg, kiedy zniknięcie Hansa spowodowało brutalne zatrzymanie programu. Przed startem pilot wskazuje Kate, jak sprawić, by sterowiec do automatycznego pilota działał, który zapewnił podróże między Komkolzgrad i Aralbad w czasie wielkości Związku Radzieckiego. Po zwolnieniu oswojonego orła, który trzyma ptaki z dala od ścieżek do zdobycia, Kate wychodzi sam na pokładzie sterowca, a tym samym wygrywa Aralbad.

Aralbad [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Molo starego portu Aralbad.

Aralbad był kiedyś wspaniałą stacją termiczną nad Morzem Aralskim, ale wysychanie morza i upadek ZSRR spowodowały jego spadek. Przybywając do Aralbad, Kate stanowi przeciwko wrogie przyjęcie dyrektora hotelu, który nie pozwoli jej zobaczyć Heleny Romańskiego, ale udaje jej się oszukać nadzór i odkryć hotel. W ten sposób poznaje Jamesa, automatów, który służy jako asystent pielęgniarski w Helena, obecnie starszy. Następnie Kate dołączyła do Heleny na molo, gdzie robi zwykłe spacery, pomimo wiatru soli ściernej, która zamiata suche morze wśród wraków statków rybackich. Helena Romanski z przyjemnością usłyszysz od swojej amerykańskiej przyjaciółki i więcej Hansa. Chce pomóc Kate, ale uważa się za niezdolną do śpiewania, ponieważ wiek wykorzystał jej głos. Jedynym sposobem byłoby wypić ten słynny koktajl z cudownymi efektami, które serwer przygotował ją w paryskim hotelu dawno temu, dzień koncertowy, kiedy została zabrana z okropnego wyginięcia głosu … Kate się kontaktuje, aby się skontaktować Hotel, o którym mowa telefonicznie, aby uzyskać przepis na koktajl i przygotować go w barze. Cud ! Helena odzyskuje głos. Kate, pomógł PLC, a następnie udaje jej się rozweselić wystarczająco, aby zgodziła się zaśpiewać w Komkolzgrad.

Najnowsze przygody i koniec [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Kate Walker i Helena Romanski udają się do Komkolzgrad na pokładzie sterowca, a Helena w końcu daje koncertowi, że Borodine tak wiele marzyła. Ale podczas gdy wszystko poszło dobrze, Borodine wykorzystuje koncert, aby uchwycić Helenę i odmawia szanowania swojej obietnicy wobec Kate. Kate, która nauczyła się nie pozwolić, by chodzić na nogach, uwalnia Helenę i odzyskuje ręce Oscara. Borodine próbuje zablokować linię do lokomotywy dzięki gigantycznym metalowym robotnikom, ale Kate eksploduje przeszkodę dla dynamitu, a pociąg pozostawia Komkolzgrad w pręcie w kierunku Aralbad.

Po powrocie do Aralbad Kate uratuje Helenę Romanski, na którą jej nieszczęście w Komkolzgrad nie miało wpływu. Ale na ostatnim spacerze na molo Kate jest zaskoczona odkryciem starego mężczyzny … to Hans Voralberg, do którego może w końcu podpisać umowę sprzedaży fabryki Valadilene. Triumphant, Kate pogratuluje telefonowi przez swojego szefa. Hans wyjaśnia, że ​​zacznie od nowa od śladu mamutów i oferuje Kate, aby jej towarzyszyć, ale musi odmówić. Jednak podczas gdy Kate ma zamiar wejść na pocztową wodoodprawę, która może sprowadzić ją z powrotem do Nowego Jorku, nagle zmienia się i biegnie na stację, na której właśnie rozpoczął się pociąg Oscara. Bond, wznosi się po drodze, a wiosenny pociąg odchodzi w kierunku Syberii i nowej podróży.

Kate Walker, bohaterka gry.

Syberia to gra przygodowa w Pointe-Et-Clicer. Gra używa trzeciego widoku osobistego: gracze widzą Kate Walker poruszającą się w zestawach modelowanych na obrazach syntetycznych. Wystrój przybiera formę serii „ustalonych planów”, w której Kate porusza się: kąt widzenia zmienia się tylko wtedy, gdy Kate przybywa na koniec samolotu i trafia do innej części wystroju. Mimo ogólnie ustalonego wystrój jest ozdobiony licznymi animacjami detalicznymi (odbicia wody, lotom ptaków, obrotowymi antenami, dymem itp.). W wersji na PC gracze chodzą kursor myszy na wystroju, a kursor przyjmuje określoną formę za każdym razem, gdy leci po obszarze, w którym możliwe jest określone działanie: koło skręcające, gdy możliwe jest przeniesienie Kate w kierunku tego miejsca, a Sparujący koło skręcające, gdy możliwe jest przeniesienie Kate do tego miejsca, aby zmienić plan, szkło powiększające, gdy można powiększyć w miejscu (na przykład panel sterowania lub zawartość „szuflady), rękę, kiedy tam jest jest obiektem do przyjęcia, dźwignią, gdy istnieje mechanizm aktywacji, a nawet strzałka, gdy istnieje postać, do której Kate może mówić.

Kliknij prawy przycisk myszy umożliwia wyświetlanie menu i sprzętu Kate. Sprzęt pokazuje, przechowywane w pudełkach, obiekty odzyskane przez Kate podczas jej podróży. Przycisk umożliwia dostęp do drugiej części sprzętu, w którym wiele dokumentów (listy, dokumenty administracyjne, książki, broszury …), że Kate jest zgromadzona podczas przygody i która odgrywa ważną rolę. W rozwoju jego badań. . W przypadku tych dokumentów gracze mają wybór między przyciskiem, który pozwala im wziąć je jako dowolny obiekt, a przyciskiem „skonsultuj się”, który wyświetla tekst w dużych przyciskach, umożliwiając przewijanie lub powrót do sprzętu. Ponadto Kate jest na stałe wyposażona w telefon komórkowy, którego może użyć, aby zadzwonić do jednego z numerów przechowywanych w jej katalogu (może skontaktować się z kancelarią, w której pracuje, jej towarzysz Dan, jej przyjaciółka Olivia lub jego matka) lub zadzwonić nowy numer.

Dialogi z postaciami są uwarunkowane przez możliwych przedmiotów rozmowy, które są wyświetlane na małym notatniku za każdym razem, gdy Kate rozpoczyna rozmowę z kimś. Kate może również wywołać reakcje postaci, biorąc obiekt i klikając postać za pomocą tego obiektu, aby mu pokazać. W niektórych momentach przygody po przeprowadzeniu konkretnego działania wystarczy, aby zapewnić, że Kate podejdzie do nowego tematu rozmowy, gdy tylko wróci, aby zobaczyć postać.

Kate Walker rozwija się w swojej przygodie, odzyskując przedmioty, których użyje, aby odblokować pozornie nierozerwalne sytuacje lub przezwyciężyć przeszkody. W niektórych momentach przygody połączenie telefoniczne lub inne zdarzenie zewnętrzne rozwiną scenariusz. Nie można umrzeć lub utknąć z powodu działania wcześniej przeprowadzonej (lub nie) w grze. Możliwe jest zapisanie gry w dowolnym momencie, uzyskując dostęp do menu za pomocą odpowiedniego przycisku.

Pomysły i inspiracje pochodzenia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Pierwotnie Benoît Sokal chciał stworzyć grę, której intryga miałaby odbywać się w Europie Wschodniej, część świata, która „fascynuje” ^{[[[ 11 ]} I wciąż słabo znane z powodu jedynego niedawnego otwarcia pod koniec ery komunistycznej, co czyni go idealnym miejscem do opowieści o tajemnicy i eksploracji. Główną ideą Sokal było stworzenie gry, której intryga byłaby zorganizowana przez podróż z zachodu na wschód przez Europę, podczas której gracz odkryłby miasta „typowe dla niektórych momentów w historii Europy” ^{[[[ 11 ]} .

Ponadto Sokal chciał wywołać w tej grze stare automaty, które teraz istnieją tylko w muzeach, ale które były dość częste w latach 30. XX wieku. Sokal powiedział: „Uważam to za interesujące, aby to wznowić i postawić na końcu: będziemy Znajdź produkcję, która popchnęła produkcję swoich automatów do geniuszu, staje się niemal ludzką automatami ” ^{[[[ 11 ]} .

Zapytany o swoje źródła inspiracji, Sokal wyjaśnił, że trudno jest dokładnie zidentyfikować. Wyjaśnił, że zainspirował go „małe rzeczy od prawej po lewej”, głównie doniesienia z kanału telewizyjnego Arte, który stworzył pewną fascynację niektórymi elementami terytorium starego ZSRR, takich jak morze morskiego aralu lub Grupy zardzewiałych rakiet porzuconych w czasach sowieckich.

Realizacja [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Syberia to druga gra wideo przygodowa na PC, którą Benoît Sokal reżyseruje projekt po Amerzone który został wydany w 1999 roku. Podobnie jak jego poprzednik, Syberia został opracowany w Microid Studios w Montrealu (Kanada) przez zespół około trzydziestu osób ^{[[[ 11 ]} . Rozwój trwał około dwóch lat. Jednak Benoît Sokal mieszkający we Francji, ten ostatni musiał wymienić swoje pomysły pocztą elektroniczną, a także akwarelami i innymi rysunkami FTP, aby opracować jego oczekiwania pod względem grafiki z zespołem produkcyjnym, przybywając do Montrealu na tydzień w miesiącu za „podsumować podsumowanie ” ^{[[[ 11 ]} . W przypadku zestawów Sokal pracuje w szczególności ze scenariuszem Alexandre Toukian, który dokumentuje się na temat architektury, aby zaprojektować miejsca badane przez Kate Walker. Toukian łączy zatem dokumentację o stylach takich jak Art Nouveau i Art Deco, każde miejsce przekroczone przez bohaterkę odpowiadające momentowi architektonicznemu w historii europejskiej ^{[[[ 11 ]} . W wywiadzie udzielonym w 2003 r Board oraz projekt rysunków przygotowawczych; Z drugiej strony musiał ściśle współpracować z programistami, aby zrozumieć, jakie granice miał do czynienia ^{[[[ dwunasty ]} .

Aby zrealizować przerywniki filmowe, zespół najpierw przeprowadził szczególnie proste sekwencje animacji 3D z z grubsza modelowane obiekty. To po prostu umożliwiło wybranie sukcesji planów dla każdej kinematyki. Następnie modelowanie zostało przerobione dla lepszego poziomu szczegółowości. W przypadku animacji niektórych elementów naturalnych (na przykład orła w jednej z kinematyków), reżyserzy szukali filmów w Internecie, pozwalając zobaczyć naturalne ruchy charakterystyczne w ich drobnych szczegółach (aż do odstępu piór dla ‘ Orzeł) w celu odtworzenia ich w końcowej kinematyce.

Pod względem grywalności Benoît Sokal chciał stworzyć grę, której postęp nie był oparty na walce ^{[[[ dwunasty ]} . Gra oparta jest na eksploracji, dochodzeniu i rozdzielczości zagadek. Ponadto, Sokal projektuje gry wideo jako pełnoprawne wyrażenie artystyczne, a jej głównym problemem pozostaje opracowanie dobrej historii zdolnej do umiejętnie destylowania graczy, składnik, który według niego nadal brakuje gier wideo w tym czasie ^{[[[ 11 ]} .

Gra jest finansowana ze wsparcia National Center for Kinematografi i Ministerstwa Gospodarki, Finansów i Przemysłu ^{[[[ 13 ]} .

Zespół programistycznych wersji komputerowej [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Odniesienia kulturowe [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

„Kukułka amerzone” pojawia się w pracy Alexandre Valembois dostępnej w bibliotece University of Barrockstadt.

W środku przygody, Benoît Sokal, twórca gry, odnosi się kilka razy do swojej poprzedniej gry wideo Amerzone . Po przybyciu na University of Barrockstadt Kate Walker zachwyca się stacją Parlière. Spotyka także dziwną stację, która mówi jej, że kiedyś odkrywca przybył do Barrockstadt z Cuckoos Amerzone. Następnie dodaje, że nienawidzi tych kumpli, którzy mają nieprzyjemną praktykę układania jaj w gnieździe od innych ptaków po usunięciu już obecnych jaj, aby tylko ich własne! Niedługo potem Kate spotkała paleontologa, profesora Ponsa, który znów z nią rozmawia o tych słynnych kukułkach. Kate, tak zaintrygowana jak gracze, którzy doświadczyli pierwszej gry wideo Sokala, pyta: „Ale czym jest amerzone, gdzie to jest?” »» , na które naukowiec nie jest w stanie odpowiedzieć.

Przeglądając uniwersytet, Kate znajduje w bibliotece książkę o flory i faunie amerzone. W ten sposób konsultuje się z pracą Alexandre Valembois (odkrywca amerzone, który spotykamy na początku tytułowej gry) Amerzone: wspomnienia wyprawy . Istnieje wiele zabawnych informacji na temat koksudzi Amerzone, w szczególności na ich niewielkiej skłonności do Baies de Sauvignon d’Amerzone, zwaną także Sauvignon Forestier, używaną do tworzenia doskonałych napojów. Następnie znajduje się w tych samych informacjach bibliotecznych na temat nowego gatunku grzybów, Yangola-Cola, który rośnie tylko na bagażniku niektórych drzew dżungli Amerzonian. Grzyb ma wydział „Rozłóż ostrość wzroku tego, który go wchłania” .

Nazwa Voralberga pojawia się w poprzedniej pracy Benoît Sokal, komiks Stary człowiek, który już nie pisał .

Gra zawiera również odniesienia wewnętrzne. Słynna rosyjska piosenka, Czarne oczy (Czarne oczy, Zegary Tchornie Po rosyjsku) jest interpretowany przez piosenkarkę Helenę Romanski w przemysłowym mieście Komkolzgrad. Jednak wcześniej w grze, na stacji Valadilene, gwizdał go zamiata, który zapowiada jego użycie później w przygodie. To słynne rosyjskie powietrze jest ponownie słyszane w reszcie Syberia W Syberia II , gdzie obsługuje muzykę w tle w barze miasta Rzymian.

Ponadto Kate używa fortepianu do wymyślania napoju, który nadaje jej głos piosenkarce, maszynie wymyślonej przez Borisa Viana, w swojej słynnej powieści Pianka dni .

Krytyka [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Kiedy został wydany na PC w 2002 roku, Syberia Otrzymuje bardzo dobre powitanie z krytyki. Gamerankings witryny użytkowników amerykańskiego krytyka, dostępny w połowie 2015 r. (Trzynaście lat po wydaniu gry), daje Syberia średnio 82,38% na podstawie 36 krytyków ^{[[[ 24 ]} ; Miejsce metacrytyczne daje również notatkę 82%, na podstawie 26 recenzji ^{[[[ 23 ]} .

Test witryny GamesVideo.com ^{[[[ 18 ]} Daje grę ogólną nutę 17/20, podkreślając dwie świetne cechy gry SA „Wysoka siatka” realizacja ” i a „Silny scenariusz (…), który udaje się ustanowić wciągającą atmosferę” . Tester przypisuje grę notatkę 18 dla grafiki, 16 dla scenariusza i ścieżki dźwiękowej (muzyka, dialogi i efekty dźwiękowe), 15 w grze możliwości z jedyną minusem 12 w długości życia. Jedyną wadą grafiki według niego jest integracja bohaterów z wystrojem, która nie zawsze jest idealna, ale nie szkodzi przyjemności gry. Na pytanie o życie gry tester wskazuje, że The Tester wskazuje, że The Tester wskazuje „Szybko i regularnie rozwijamy się w grze z powodu wyboru projektantów gier, którzy chcieli, aby gracze byli zablokowani przez nielogiczne łamigłówki lub dlatego, że zapomnieliby obiekt na poprzednim poziomie. Tester podsumowuje: „Spędzimy tylko kilka godzin przed ekranem (mniej niż tuzin), ale te godziny były prawdziwą przyjemnością” .

Na stronie GameSpot Scott Osborne podaje grę notatkę 9.1/10 („Superb”) ^{[[[ 17 ]} i potwierdza: „Oprócz kilku małych przeszkód, Syberia to Tour de Force of the Adventure Game, z urzekającą historią, naprawdę pomysłowym wszechświatem gry i zapierającą dech w piersiach grafiką ” ^{[[[ 25 ]} . Na stronie Gamespy Carla Harker daje grę notatkę 4,5 na 5 („Niezapomniany!”) ^{[[[ 26 ]} . Przytacza wśród cech gry piękno jej grafiki i ścieżki dźwiękowej, głębokość jej historii i zainteresowanie jej metodą opracowania głównego bohatera. Jeśli chodzi o wady, wskazuje, że czasami konieczne jest polowanie na piksel, aby znaleźć użyteczne obiekty, że nic nie odróżnia od reszty wystroju i żałuje braku karty, która pozwoliłaby na szybkie ruchy. Carla Harker ocenia życie gry od piętnastu do dwudziestu godzin.

Specjalistyczna strona Adventuregamers.com Uwaga Syberia 4.5/5 („doskonały”) ze względu na wyjątkową atmosferę i narrację, żałując jedynie zmiennej jakości angielskich głosów i tłumaczenia ^{[[[ 27 ]} .

Nagrody [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Cena [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Oscar PLC jest kierowcą wiosennego pociągu Voralberg.

Rok wydania na PC w 2002 roku, Syberia Otrzymuje nagrodę „Best Adventure Game of the Year” w kategorii „Przygoda na PC” ( Najlepsza gra w przygodach, PC Adventure ) z amerykańskiej witryny gamepy ^{[[[ 28 ]} . W Styczeń 2003 W Syberia Otrzymuje nagrodę za najlepszą grę przygodową w wyborze wyboru czytelników w IGN Best of 2002 Ceny przyznane przez amerykańską stronę IGN ^{[[[ 29 ]} .

Nominacje [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W 2003, Syberia jest nominowany do ceny najlepszych osiągnięć multimedialnych w 2003 roku w Las Vegas w Stanach Zjednoczonych, w kategorii w kategorii Game Action/Adventure Game (w konkursie z takimi grami Star Wars Jedi Knight II: Jedi Outcast W Grand Theft Auto III I Rzecz ). W tym samym roku był również nominowany do nagród dla programistów gier w San José, wśród finalistów ceny doskonałości efektów wizualnych ^{[[[ 30 ]} .

Obroty [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Wersja na PC OF Syberia sprzedaje za ponad 400 000 egzemplarzy na całym świecie między wydaniem na PC w Maj 2002 i miesiąc Październik 2005 ^{[[[ trzydziesty pierwszy ]} .

Produkty pochodne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Benoit Sokal i Gérard Lemarié, po wydaniu i sukcesie Syberii, opublikowane w Casterman 63 -Page Work in Comic Format zatytułowany Syberia: estetyka gry . Jest to kolekcja szkiców wykonanych przez Sokal do projektowania gry, w towarzystwie zrzutów ekranu przygody. Towarzyszący tym obrazom, wywiad z Benoît Sokal prowadzony przez Gérarda Lemarié sprawia, że ​​myślisz o architekturze, rzeźbie, malarstwie, muzyce, poezji i miejscu Syberia Między fantastycznym a rzeczywistością.

Apartamenty [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Syberia Znał dwa apartamenty: Syberia II w 2004, Syberia III 2017 Syberia: świat wcześniej W 2022 r.

Jednakże, Syberia II to znacznie więcej niż tylko kontynuacja (w której przyjmowalibyśmy te same postacie na przykład w nowych przygodach). Rzeczywiście, Syberia I była niedokończoną przygodą i była Syberia II kto przychodzi, aby to zakończyć. Jest to w rzeczywistości druga część tego, co można uznać za jedną i tę samą grę przygodową.

Trzeci opus z serii, Syberia III , jest jednak „kontynuacją” oryginalnej gry, a nie mówienie „ożywienia” licencji. Opracowany przez Anuman Interactive ^{[[[ 32 ]} , Gra pozwala ponownie wcielić Kate Walker po zakończeniu podróży. Pierwszy scenariusz napisał Benoit Sokal w 2013 roku ^{[[[ 33 ]} . Po kilku opóźnień gra w końcu pojawia się Kwiecień 2017 .

Czwarty opus, Syberia: świat wcześniej ( Syberia: świat wcześniej ), jest ogłoszony przez Benoît Sokal i mikroïds w Sierpień 2019 ^{[[[ 34 ]} ET sortuj w 2022 ^{[[[ dziesięć ]} .

Wznawiać wydanie [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W Październik 2002 W Syberia jest ponownie wystawiony w pudełku Benoît Sokal w duecie z poprzednią grą prowadzoną przez Sokal, Amerzone , który został wydany trzy lata wcześniej ^{[[[ 35 ]} . Syberia jest przedmiotem portage na Xbox i PS2 na koniec 2003 roku ^{[[[ 36 ] W [[[ 37 ]} , na DS w 2008 roku ^{[[[ 38 ]} . W 2005 r Game of the Year Edition (Game Edition of the Year), w odniesieniu do nagrody wygranej przez grę w 2002 roku, zawiera grę w towarzystwie dodatkowej płyty CD zawierającej film Tworzenie Syberii 11 minut w języku francuskim w języku angielskim, dwie gry gry, tworzenie Od 2d do 3D i tapeta biurowa ^{[[[ 39 ]} . W 2008 roku redaktor gier, Microïds, umieścił w Internecie stronę internetową poświęconą dwóch grach Syberia ( Syberia II uwalnianie w przedziale w 2004 r.); Ta strona zastępuje pierwszą oficjalną stronę gry opublikowanej przez wydawcę w Kwiecień 2002 ^{[[[ 40 ] W [[[ 41 ]} . Syberia jest przedmiotem portage na iPhonie na początku 2012 roku w ramach partnerstwa między Anuman i Big Fish Games ^{[[[ 42 ]} .

Adaptacje [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W 2017 roku Syberia zna dwie adaptacje, a następnie towarzysząc wyjściem z Syberia III . Powieść zaadaptowana z gry, zatytułowana Syberia , zostawia to 23 Mars 2017 . Jest napisane przez Dana Skoll i stanowi adaptację wierną intrygom gier wideo ^{[[[ 43 ]} . Adaptacja w postaci komiksu jest uruchamiana jednocześnie: pierwszy tom, zatytułowany Jego , wydaje się 19 maja 2017 . Komiks wykonuje Hugo Sokal, syn Benoîta Sokal. Jego intryga stanowi prequel oryginalnej gry ^{[[[ 43 ]} .

W 2018 r. Projekt krótkometrażowy zaadaptowany z pierwszej kinematyki gry został uruchomiony przez Valentine Faste. ^{[[[ 44 ]} . Kampania pozyskiwania funduszy jest z powodzeniem przeprowadzana na Ulule, aby sfinansować strzelaninę ^{[[[ 44 ]} . Mimo to doświadczył trudności, pchając wydanie filmu na nieznaną randkę. Film został ostatecznie anulowany Maj 2020 W obliczu tego, co członkowie zespołu analizują jako „Brak przygotowania, brak zrozumienia i brak dojrzałości” ; Odpowiedzi inni niż film są wysyłane stopniowo do współpracowników podczas powstrzymania po pandemii Covvi-19 we Francji we Francji ^{[[[ 45 ]} .

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]