Magnus III de Sweden – Wikipedia

Magnus Iii Szwecja , Lub Magnus Ladulås ( Zamek na poddaszu ) (około 1240-1290), był królem Szwecji od 1275 do 1290.

Magnus Bigersson jest drugim synem Birgera Jarla i Ingeborga. Obsada swojego starszego brata na tronie Valdemar I ^Jest Szwecja , do przepadku, którego w dużej mierze przyczynił się do swoich kadetów Erik i Bengt.

Pieczęć Magnus Iii Szwecji.

W 1275 r., Korzystając ze skandali, które dzielą życie prywatne jego brata Valdemara, książę Magnus wszedł w bunt przeciwko niemu ze wsparciem swoich innych braci i polowania na tron ​​z pomocą duńskich najemników. Magnus Iii jest wybrany królem do „Kamienia Mory” (Szwedzki: Musi sten ) 22 lipca 1275 Po zeznaniu jego brata Valdemar I ^Jest i koronował 24 maja 1276 . Erik, młodszy brat Magnus Iii , w 1275 r. Otrzymał nowy tytuł „Hertig” („Duke”), ale zmarł w tym samym roku. Ostatni brat Bengt, który był archidiakonem, otrzyma tytuł Hertig of Finlandii i biskupstwa Linköping przed śmiercią w 1291 r.

Valdemar upadły król udaje się, z pomocą armii duńskiej, objęcia południowej części królestwa utworzonego przez prowincje Götaland, które nowy król musi mu tymczasowo przyznać. Jednak król Magnus szybko obejmuje ten obszar i dodał dodatkowy tytuł „Rex Gothorum”, który był integralną częścią kadencji królewskiej „Król Szwedów i Gotów”.

Zgodnie z tradycją król Magnus zawdzięcza swój pseudonim „Ladulås” („zamek na poddaszu”) swoim prawom przeciwko złodzieja Przenieś niezbędne środki utrzymania w królestwie ^{[[[ Pierwszy ]}

Między 1279 r. Król musiał zmierzyć się z buntem w Västergötland prowadzony przez trzy szlachta Magnusa, Johana i Birgera Filipsona. Chwytają ojczyma króla, hrabia Gérard I ^Jest Holstein , która była w Szwecji i królowej, która jest zmuszona przejść na emeryturę w klasztorze. Magnus Iii Szybko kończy ten bunt i karze winowajców (1280).

W tym samym czasie król opublikował „status Alsnö” (Szwedzki: Stat alsnö ), który również zwalnia z podatków wszystkich, którzy zobowiązują się do zapewnienia korony wojownika na koni (rycerz), jego wierzchowca i jego sprzęcie. Dekret ten ma podstawowe znaczenie zarówno na poziomie wojskowym, ponieważ ciężka kawaleria ubrana w zbroję jest głównym elementem siły wojskowej kraju, ale także przez jego konsekwencje społeczne, ponieważ jest uważane za podstawę nowej klasy dziedzicznej Nobiliary uprzywilejowany w Szwecji, chociaż rozwój tej grupy społecznej, która wkrótce zjednoczy się ze starymi rodzinami szlachetnymi XVI ^{To jest} wiek.

Panowanie Magnusa znajduje się w dziedzinie kulturowej i gospodarczej okres intensywnego rozwoju. Handel się rozwija, a umowy są podpisywane z kupcami Rygi, Gotland i niewątpliwie Lübeck, przemysł wydobywczy rozwija się i rozwija się życie komunalne. Utrzymane są stosunki intelektualne z królestwem Francji. W 1285 r. Rozdział Upsal założony w Paryżu „Collegium Upsaliense” przeznaczony dla dwunastu studentów teologii diecezji. Arcybiskup Szwecji rekrutował francuskiego kamiennego krawca dwa lata później, étienne de Bonneuil, z École de Notre-Dame de Paris, z misją budowy katedry w Upsal, która byłaby największa w Skandynawii. Szwecja otrzymuje także misjonarzy religijnymi Dominikana i Franciszkańscy niosący francuską cywilizację. W 1282 r. Kwatunek dominikański zostanie zatem założony przez króla na końcu Skänninge pod wpływem Pierre’a de Dacie (zmarł w 1289 r.) ^{[[[ 2 ]} .

W 1288 r. Prawdopodobnie czując jego bliski koniec, sprawił, że jego brat Valdemar został uwięziony, aby ten ostatni nie był krucha, aby ubiegać się o tron. Promuje także Torgilsa Ktutsona jako „Marsk”, który otwiera perspektywę ćwiczeń W rzeczywistości Funkcja Regenta, która zostanie oficjalnie powierzona królowej Hedwige w imieniu najstarszego syna króla Birgera ze Szwecji, zaledwie 10 lat.

Grób Magnus Iii Od Szwecji do Sztokholmu.

Magnus Iii Ladulås umiera 18 grudnia 1290 w Visingöö, wyspa nad jeziorem Vättern, główna rezydencja królewska od środka XII ^{To jest} wiek. Król jest pochowany w kościele Riddarholmen w Sztokholmie.

Magnus Bigersson poślubia, 11 listopada 1276 W Kalmar Helvig de Holstein († 1324), córka hrabiego Gérard I ^Jest Holstein . Mają dwie córki i trzech synów, którzy następnie będą walczyć o tron:

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• Ingvar Andersson, Historia Szwecji … od pochodzenia do dnia dzisiejszego , Horvath Editions, Roanne, 1973.
• Corinne Peneau ( Trad. Szwedzki), Erik Chronicle , Paryż, publikacje Sorbonne, 2005 , 258 P. (ISBN 2-85944-524-2 , OCLC 60760032 W Czytaj online ) .
• (W) Philip Line, Kingship and State Formation w Szwecji, 1130-1290 , Library of Congres, 2007 (ISBN 978-90-04-15578-7 ) W P. 136-142.
• Lucien Musset W Ludy skandynawskie w średniowieczu , Paryż, prasa Universitaires de France, 1951 , 342 P. (OCLC 3005644 ) .
• Ragnar Svanström Et Carl Fredrik Dłoń ( Trad. Lucien Maury), Historia Szwecji , Paryż, zapas, 1944 , 384 P. (OCLC 5973713 ) .

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]