Eale – Wikipedia
Artykuł w Wikipedii, Free L’Encyclopéi.
L ’ Éale jest wyimaginowanym zwierzęciem z opisów Pliniusza starego i przekształconego według średniowiecznych bestii europejskich.
L ’ Historia naturalna z Pliniusz Starożytny opisuje Eale jako zwierzę „Rozmiar hipopotamu, mający ogon słonia, kolor czarnego lub płodaka, szczęka dzika, wysokie rogi więcej niż łokcie, mobil Zgodnie z tym uważa to za konieczne. »» [[[ Pierwszy ] W [[[ Uwagi 1 ] . Pliniusz nie jest wyraźny co do geograficznego pochodzenia ELE, które mogą być Indianami lub Etiopami, w zależności od zrozumienia jego tekstu [[[ 2 ] W [[[ Uwagi 2 ] .
Pomiędzy Iii To jest i Iv To jest Century, Solin podejmuje opis Pliniusza w swoim Polihistor (które na całym świecie krytykujemy za mocno skopiowane do Historia naturalna [[[ 3 ] ), wskazując, że „wygląda jak koń” [[[ 4 ] . Jednak dla niego rogi nie są sztywne, ale składają się zgodnie z potrzebami, drugi zastąpił pierwszy, jeśli jest zbyt tępy. Wskazuje również, że jest porównywany z hipopotamem ze względu na jego smak rzek [[[ 4 ] . W przeciwieństwie do Pliniusza wyraźnie wskazuje, że ELE pochodzi z Indii, co potwierdza kilka ilustrowanych map XII To jest I XIII To jest wieki, tak jak później Vincent de Beauvais [[[ 2 ] .
Chociaż nie pojawia się w Fizjolog [[[ 2 ] , znajduje się w Bestiary of Aberdeen z opisem identyczny z opisem Solinus [[[ 5 ] a w innych późniejszych łacińskich bestii [[[ 6 ] . Jednak opis jest zmodyfikowany, a „szczęka dzika” (Maxilla Aprinus) staje się „kozą szczęką” (Maje Caprinus) [[[ 2 ] . Okazuje się, że wiele ilustracji średniowiecza pokazuje stworzenie podobne do konia lub antylopę z długimi rogami (czasami wskazując w tym samym kierunku, czasem w przeciwnych kierunkach) i dopiero pod koniec końca XII To jest wiek, w którym pojawia się szczęka dzika [[[ 2 ] . Reprezentacja XIII To jest Century nie pokazuje żadnych rogów, ale długie obrony [[[ Uwagi 3 ] W [[[ 2 ]
W swoim Bestiary Pierre de Beauvais wspomina o tym, że częściowo miesza się z stworzeniem, które nazywa setki [[[ 7 ] , tworząc wroga Bazylii.
Chociaż wielu autorów zidentyfikowało éale z GNU, kozą górską, a nawet krowy cierpiącą na deformację [[[ 2 ] , Druce kończy się w badaniu na początku Xx To jest wiek, że nie można go utożsamić ze znanym zwierzęciem [[[ 8 ] . Magazyn Życie W 1951 roku nazwa pochodzi od hebrajskiego יָעֵל w 1951 roku (yael) , co oznacza „kozę górską” [[[ 9 ] .
Jean de Lancastre miał eale ( Yale w języku angielskim) jako heraldyczny utwór. Zostałaby wybrana jako aluzja do jej tytułu księcia Candale (Kiedy jeden) . Kiedy umarł, nie mając spadkobierców, John Beaufort wznawia swój tytuł i wraz z nim Eale [[[ dziesięć ] .
Podczas koronacji Elisabeth II przeprowadzono dziesięć posągów reprezentujących prawdziwe i fantastyczne zwierzęta heraldyczne. Eale „de Beaufort” był tego częścią [[[ 11 ] , z heraldycznego dziedzictwa rodziny Beaufort przez Margaret Beaufort Matka Henri VII, król Anglii [[[ dziesięć ] .
Ten, który sfinansował Christ’s College w Cambridge, znajdujemy Yale na frontonie „dużych drzwi. »»
Znajdujemy Statues Eale na Uniwersytecie Yale (a także na sztandarzu prezydenta uniwersytetu), którego nazwa pochodzi od Elihu Yale, pierwszego dobroczyńcy zakładu [[[ dziesięć ] . Z drugiej strony to nazwisko pochodzi z wioski rodziny, Plas yn iâl (niedaleko Llandegla, w Denbighshire), Yale jest angielską pisownią na imię walijskiego Dama [[[ dwunasty ] .
Notatki [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- Pliniusz stare, Historia naturalna , Książka 8 (po łacinie) : «[…] Te dzikie ludzkie głosy do naśladowania. To samo i to, co nazywa się rzeką, słonie ogonowe, czarne lub żółte, szczęki większych rogów łokciowych, które na przemian w walce zatrzymują się lub skośne, bez względu na to, jak pokazał system . »
- Wskazuje, że Eale pochodzi z tego samego regionu ”i chociaż sekcja mówi o Etiopii, poprzednie i następujące wyroki dotyczą Indii.
- Bristish Museum Harleian, MS. 3244
Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- Pliniusz stare, Historia naturalna [Szczegóły wydań] [[[ Czytaj online ] .
- Wilma George, Yale . Journal of the Warburg and Courtauld Institutes, t. 31, 1968, s. 423–428. Czytaj online .
- Encyklopedizm od starożytności do renesansu , Jason König i Greg Woolf, Cambridge University Press, 17 października. 2013 Czytaj online .
- Julius Solinus Polihistor Czytaj online .
- Aberdeen Bestiary
- Muzeum Meermanno .
- René Crozet, Pierre Gallais, Yves Jean Rion. Mieszanki oferowane René Crozet . Medieval Study Society, 1966
- G.C. Druce Uwagi na temat historii heraldycznego Jall lub Yale . Archaeological Journal, 68, 1911
- T.H. Biały, Księga Bestii , Londyn, 1954
- Opowieść Yale , Clare Gibson.
- Bestie królowej
- Henry Davidson Love Indian Record Series Vestiges of Old Chennai 1640-1800 Publikacje Mittal.
Recent Comments