Wyspa Boracay – Wikipedia

Boracay (Wymowa: Boràcai ^[Pierwszy] ) jest wyspą Filipin położoną na północnym krańcu wyspy Panay, w prowincji Aklan, która ma Kalibo dla stolicy, w zachodnich Visayas. Oceni wschód na Morzu Sibuyan i na zachód nad Morzem Sulu. Boracay ma powierzchnię około 10 kilometrów kwadratowych, maksymalne wysokość 100 metrów i był zamieszkany w 2010 r. Dla nieco mniejszych 30 000 mieszkańców. ^[2] L’Assa è amministracyjna

Boracay to dodatek dużej wyspy Panay, z której jest oddzielona od wąskiego odcinka morza i do którego jest połączony regularną obsługą małych promów i promu, które służą przez Caticlan Port Jetty na wyspie.

Wyspa ma prostokątny kształt z najdłuższą stroną ułożoną na osi północno-północno-wschodniego wschodu na długość około 10 kilometrów i szerokość około 3 kilometrów w szerszym punkcie w północnym obszarze: znaczna część zachodniego Side zajmuje długa biała plaża, w której mieści się ogromna liczba hoteli i hoteli, które sprawiają, że wyspa Boracay jest jednym z najważniejszych miejsc turystycznych na Filipinach; Strona północna charakteryzuje się kanapkową piaszczystą plażą o nazwie Puka Shell Beach podczas gdy część wschodniej strony jest zajęta przez plażę Nagły lot .

Najwyższy punkt spotyka się mniej więcej w połowie wyspy, gdzie najważniejsza wysokość około 100 metrów i z widokiem na morze na wschód na Morzu Sibuyan.
Wyspa Boracay, podobnie jak inne wyspy obecne na archipelagu Filipin i tych szerokości geograficznych, jest pokryta tropikalną roślinnością typową dla tych klimatów: ^[3] Dłonie z Cocco, Ples, Alstonie, Kanarium owalny ^[4] Wspomnieć o niektórych z najczęstszych roślin. ^[5] Jednak wielkim sukcesem, jaką osiągnęła wyspa Boracay na Międzynarodowym Froncie Turystyki, zagraża pierwotnemu ekosystemowi wyspy, który wydaje się silnie zurbaniczny zarówno na wybrzeżu, jak i w głębi lądu, z ciągłym narodzinami nowych kurortów i wynikającym z tego częściowego wylesiania lokalnego.

Turystyka na wyspie Boracay przeżywa wielki rozwój od 2001 r.: Obecność zagranicznych turystów wzrosła z 76 000 w 2001 r. Do prawie 280 000 w 2011 r., Podczas gdy liczba frekwencji turystów Filipińczyków wzrosła z 188 000 do 470 000; Wśród obcokrajowców dominują Koreańczycy, a następnie obywatele Tajwanu i Chińczycy. Okresy maksymalnej frekwencji zagranicznych turystów to miesiące sierpnia, lutego i lipca. ^[6]

Najpopularniejszą i znaną częścią wyspy, oprócz najbardziej rozwiniętej pod względem zakwaterowania, jest zachodnia strona, w dużej mierze zajmująca słynne przez słynne Biała plaża (Biała plaża), na której dziesiątki małych i dużych hoteli, barów, restauracji i klubów nocnych często otwierają się często otwarte dzień i noc. Long Beach jest podzielona na trzy obszary o nazwie Stacja 1 W Stacja 2 To jest Stacja 3 które witają większość konstrukcji hotelowych i lokalnych turystów, ale które są również najpopularniejszymi i mniej luksusowymi obszarami wyspy. Duże międzynarodowe hotele są zbierane w części północnej, bardziej odizolowane i często wyposażone w prywatne plaże.

Wyspa obsługuje dwa lotniska: najbliższe jest lotnisko w Caticlan i znajduje się na terytorium gminy Malajów; Z drugiej strony lotnisko Kalibo znajduje się około 70 kilometrów od wyspy i jest połączone z Boracay przez regularne usługi autobusowe.

Wyspa Boracay, podobnie jak wiele innych Filipin, mieści różne gatunki endemicznych zwierząt z tego archipelagu: szczególnie zainteresowane niektóre gatunki nietoperzy, w tym nietoperza owocowe z krótkim pyskiem Peters ( CYNOPTERUS LUZONiensis ), Szminka Geoffroya ( Rousettus amplexicaudatus ), nietoperz owocowy o długim języku mniejszym ( Macroglossus ), największy nietoperz owocowy ( Ptenochirus jagori ).