Occitanosaurus Tourneremirensis – Wikipedia

L ‘ Occitanosauro ( OCCTANOSAURUS TOURNMURENSIS ) jest wymarłym gadiem morskim, należącym do Plesiosauri. Mieszkał w Dolnej Jurajskiej (Toarciano, około 182 milionów lat temu), a jego szczątki znaleziono we Francji.

Ten gad morski znany jest z prawie kompletnego i częściowo sformułowanego szkieletu, znalezionego w południowej Francji (Department of the Aveyron). Jak wszystkie plsiozaury, Occitanosaurus Posiadał długą szyję, małą głowę, zmiażdżone ciało i czterokierunkowane Natatias. Czaszka była właścicielem przedmaków w kształcie szpatułki uzbrojonej w długie zakrzywione zęby, z zaokrągloną sekcją i wyposażoną w podłużne smugi na koronach. Kręgi szyjki macicy były dłuższe niż wysokie, ale były bez „kierownicy” typowej dla jej bliskich późniejszych krewnych (Elasmozaurydy). Żeberka zakończyły również koniec bifortute. Ogólnie, Occitanosaurus przypominał inny plsiozaur dolnego giurassico, Microcleidus , ale jego czaszka była dłuższa, a bibbing był bardzo inny: Microcleidus To było bez interclavicola, a Occitanosaurus Posiadał bardzo rozwiniętą międzyklinowaną. Occitanosaurus Był to średniej liczby pesozaura i osiągnął 4 metry długości.

Pozostałości kopalne tego zwierzęcia zostały początkowo opisane jako nowy rodzaj Plesiosaurus ( P. Tourneremirensis ) w 1990 r. Dopiero później badanie z 1999 r Plesiosaurus i forma francuska, taka, jak umożliwić ustanowienie nowego gatunku, Occitanosaurus . To zwierzę było uważane za jednego z najstarszych przedstawicieli grupy Elasmozaurydów, rodziny PleSozaury charakteryzującego się ekstremalnym rozwojem szyi i charakterystycznym dla morza kredy.

Nowsze badania (Ketchum i Benson, 2010) zamiast tego podkreśliły powinowactwo tej formy o dobrze znanym Plesiosaurus , w tym w rodzinie Plesiosaurid, typowej dla niższego Giurassico. Inne badania wskazały na to Occitanosaurus W rzeczywistości była to część kladu, mikrokleidy, odmienne Plesiosaurus (Benson i in., 2012).

Ogólna nazwa Occitanosaurus Pochodzi od słowa occitania, obszaru, w którym wypowiedziano język occytański (na południe Francji, Val d’Aran w Hiszpanii i niektórych dolin Piemontycznych we Włoszech) i w którym odkryto skamieliny. Konkretny epitet, turnieju , wywodzi się z miasta turnieju, gdzie znaleziono pozostałości tego zwierzęcia.

• SCIAU, J., Crochet, J-Y., I Mattei, J., 1990, Pierwszy szkielet odchylenia Plesiozaura na przyczynie du Lara (toarciien, dolna juraj): Geobios, c. 23, n. 1, str. 111-116.
• Bardet, N., Godefroit, P., i Sciuu, J., 1999, Nowy plsiozaur Elasmosaurid z Dolnej Juraju Południowej Francji: Paleontology, w. 42, część 5, s. 1. 927-952.
• Ketchum, H. F. i Benson, R. B. J. (2010). „Globalne powiązania Plesiosauria (Reptilia, Sauropterygia) i kluczowa rola próbkowania taksonów w określaniu wyniku analiz filogenetycznych”. Recenzje biologiczne 85: 361–392. doi: 10.1111/j.1469-185x.2009.00107.x. PMID 20002391
• Roger B. J. Benson, Mark Evans i Patrick S. Druckenmiller (2012). „Wysoka różnorodność, niska różnica i niewielka wielkość ciała w Plesiozaurach (Reptilia, Sauropterygia) z granicy triasowej i jurajskiej”. PLOS ONE 7 (3): E31838. doi: 10.1371/journal.pone.0031838. PMC 3306369. PMID 22438869 .