Wilaxia – Wikipedia

after-content-x4

Rysunek Falisja falowna .

Gatunek muzyczny

Gatunki niższej rangi

• † W. faliste (Matthew, 1899)
• † W. foliosa Który i in. , 2014
• † W. herka , Morris i in. , 2015 ^{[[[ Pierwszy ]}
• † W. Taijiangensis Zhao, Qian i Lee, 1994

Wixia jest gaszonym rodzajem kambryjskich zwierząt kopalnych znanych głównie z ich szczątków znalezionych w schistach Burgess w Kanadzie datowanych od środkowego kambryjskiego, jest około 505 I (miliony lat).

Ten Lophrotrochazoa został również znaleziony w Chinach w Kaili i Hongjingshao Training w Utah (Schists of Spence ^{[[[ 2 ] W [[[ Pierwszy ]} ), Rosja, Europa Wschodnia i Australia ^{[[[ 3 ] W [[[ 4 ]} . Chociaż zwierzę jest podobne do mięczaków, nie można go tak naprawdę sklasyfikować ze względu na jego twardziny (zbroję). Gałąź, do której należy zwierzę, jest zawsze kontrowersyjna.

W 1899 r., Wixia Został opisany po raz pierwszy z jednego ciernia znalezionego w osadach środkowego kambryjskiego na górze Stephen, który znajduje się po drugiej stronie doliny Schists of Burgess. Później, w 1909 r., Charles Dolittle Walcott odkrył pełne okazy w Schists of Burgess.

Wixia ma długie ciernie, które projektują w dwóch rzędach wzdłuż pleców, przynosząc ochronę stworzeń przed jego drapieżnikami. Reszta górnej części tyłu jest pokryta małymi twardymi płytami, które nakładają się na nazwiska twardziny. Każdy szklystyczny jest przymocowany do ciała przez podstawę podobną do korzenia i zakłada się, że zwierzę od czasu do czasu wyrosło z Mue tych płyt. Ponieważ na powierzchni brzusznej nie ma żadnego, zwierzę wygląda trochę jak ślimak, członek rodziny mięczaków. Jednak mięczaki nie mają szkarbowego zbroi, co czyni przynależność Wixia Do tej bardzo niepewnej grupy. Ponadto zwierzę miało dolną szczękę z dwoma rzędami zębów na powierzchni brzusznej, co sugeruje, że karmił dno morskie.

Niedawno zaproponowano, że zwierzę było rok lub bliskim krewnym tego ostatniego. Pierwszy poważny przełom dotyczący powinowactwa Wixia Pochodzi z paleontologa ukończenia Harvardu, który został zainspirowany Stephenem Jayem Gouldem dziesięć lat wcześniej. Młodym badaczom Nick Butterfield udało się wydobyć kawałki pseudo-płaskiego zbroi ze skamieniałego zwierzęcia. Kiedy studiował ich mikrostrukturę, natychmiast zdał sobie sprawę, że są identyczne z kawałkami chityny, które można znaleźć na nowoczesnych annelidach, takich jak lombric. Dlatego też to dochodzi do Wixia Nie był mięczakiem, ale Annélide ver.