Totto-chan, mała dziewczynka w oknie-wikipedii
Totto-chan, mała dziewczynka przy oknie ( Okno TOT -CHAN W Madogiwa No Totto-chan ) jest autobiograficznym dziełem literatury japońskiej napisanej przez Tetsuko Kuroyanagiego i zilustrowanego w oryginalnym wydaniu Chihiro Iwasaki, opublikowanym w 1981 roku przez Kōdansha.
Książka została przetłumaczona przez Oliviera Magnani na prasy renesansowe
Przed zostaniem książką rozdziały zostały opublikowane w formie opery mydlanej w recenzji Młode kobiety z ma .
- Tetsuko dite totto-chan
- Jego rodzice
- Monsieur Sôsaku Kobayashi
- Takahashi-kun
- Miyo-chan
- Yasuaki-chan
- Sakko-chan
- Ucho-chan
- Ô-kun
- Scholars-kun
- Aiko Saisho
- Migita-with
- Keiko Aoki
- Toshiko Sakamoto
- Yoshiharu Watanabe
Szkoła, edukacja, pedagogika, dzieciństwo, wzrok innych, a także filozofia, Japonia.
Na tle drugiej wojny światowej Tetsuko zadzwoniła do Totto-chan (jak jej ojciec czule nazwał ją czule we wczesnym dzieciństwie, aby była przekonana, że to jej prawdziwe imię), 6-latka i ciekawa 6 Razowa dziewczyna, niepokoi swojego nauczyciela. Spędza dni, aby otworzyć i zamykać biurko lub rozmawiać z muzykami ulicznymi przez okno podczas zajęć. Jego kochanka jest zatem zmuszona odesłać ją ze szkoły. (Zwróć uwagę na to, że ta sama Mistress nie wydaje się, aby Totto-chan przyjął zachowanie bardziej szanujące innych lub omówić z nim!)
Następnie jego rodzice postanowili zarejestrować go w prywatnym zakładzie, Tomoe, stworzonym i zarządzanym przez pana Sosaku Kobayashi.
W tym establishmentu ten dyrektor, jak żaden inny nie stawił całej swojej miłości, cierpliwości, pragnieniu wiedzy, aby uczynić ją nietypową szkołą, w której dzieci znajdują się w centrum systemu edukacji, gdzie uczą się praktycznie, a nie przez praktykę teoria.
School of „Last Chance” dla Totto-chan, która od samego początku jest olśniona: stare wagony kolejowe działają jako klasa, ale także przez tego niezwykłego reżysera zdolnego do wysłuchania go, aby mówić o … 4 godziny z rzędu Rzucanie się!
Stopniowo, Totto-chan wchodzi w naukę, uczy się szacunku dla innych i ich różnic, wytrwałości, autonomii, wzajemnej pomocy, wartości przyjaźni i akceptowania porażki.
W Tomoe zajęcia składają się z kilkunastu uczniów maksymalnie. Kolejność miejsc dla dzieci nie jest ustalona: każdego ranka wszyscy siedzą obok, do kogo lubią. Rano każdy może pracować we własnym tempie i podchodzić do materiałów dnia w kolejności, którą lubią.
Tymczasem profesor wydaje się być tylko po to, by odpowiedzieć na pytania lub pomóc temu lub inaczej, na jego prośbę, jeśli to konieczne!
Po południu jest on zarezerwowany na spacery, gry, odkrycia wszelkiego rodzaju.
I wszystko jest pretekstem, aby pouczyć dzieci, ponieważ na przykład uprawia własne lądowanie ziemi z wiejskim rolnikiem.
Różne działania odbywają się poprzez mieszanie grup w różnym wieku, a dzieci niepełnosprawnych są mile widziane jak inne.
Podczas muzyki dzieci śledzą notatki kredowe … o prokuraturze! Parquet, że następnie czyszczą jako rytuał na każdym kursie …
A podczas „rytmu” wszyscy tańczą tak, jak chcą, nawet jeśli wygląda to jak nic! (Jest to słynna metoda Dalcroze, której pan Kobayashi był wprowadzającym w Japonii).
Co zaskakujące, dzieci mają prawo wspinać się po drzewach, pływać nago w stawie, a nawet opróżniać septyczne dołu w poszukiwaniu obiektu utraconego w toalecie!
Tam, gdzie każda rozsądna osoba zabraniałaby takich rzeczy, z uzasadnionej chęci ich ochrony, reżysera, podczas obserwowania ich z rogu oka, pozwala im wykonywać własne doświadczenia i wyciągnąć wnioski, które same są narzucone.
Wyłania się po czytaniu tej małej książki zapach dziecinnej szczerości, która dobrze ilustruje słodką okładkę.
Jak szczęśliwe te dzieci wyglądają szczęśliwie!
W tej szkole odczuwa się bardziej niż rodzinna atmosfera, jak żadna inna … poza tym rodzice są często proszeni.
Bombardowanie Tomoe podczas II wojny światowej nie zniechęciło jednak niestrudzonego pedagogika, to był pan Kobayashi, który, widząc jego „szkołę pociągową” w Flames, już myślał o środkach, aby zrobić nowy … Wspomnienia są poza tym hołd dla człowieka i wybitnego nauczyciela, którym był, który przywiązał znaczenie kapitału do sukcesu każdego dziecka.
Totto-chan być może stałby się trudnym przypadkiem na marginesie społeczeństwa, już odrzuconego od innych w wieku 5-6 lat, ale miłość do szkoły, którą różni instruktorzy udało się ją wzbudzić na zawsze. W załączniku znajdziemy kursy różnych uczniów szkoły wcierały się przez Tetsuko podczas jego wizyty w Tomoe, który przez niektórych trzymał się długo po bardzo wąskich linkach … większość zdała sobie sprawę z ich marzenia.
Recent Comments