Abbey Saint-Pierre de Gigny-Wikipedia

L ‘ Gigny Abbey (W Franche-Comté, obecny Department of Jura), założony w 880 r., Bernon jest jednym z najstarszych opactw benedyktynowych, u pochodzenia porządku Cluny.

Fundacja [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W latach 80. XIX wieku Bernon ustanowił w Gigny społeczność, która ma przywrócić przestrzeganie określone przez rządę Benedykta Nursii, znaną jako benedyktyna (około 535) i uogólniona rządy na wszystkie klasztory mężczyzn przez Benoîta d’erniane na początku IX ^{To jest} wiek.

To nowe opactwo, pod diecezją Lyonu w średniowieczu, było poparte kolejnymi dominami politycznymi,
w szczególności przez liberalności Rodolphe I ^Jest , Król Burgundii. Szybko wzrósł z Baume-les-Messieurs i Saint-Lothain, umieszczonych pod jego zależnością.

W 895 r. Bernon uzyskał, że jego społeczność została objęta ochroną papieża, która stanowiła pewną gwarancję przed chciwością lokalnych mocarstw.
W 909 r. Bernon Fonda Cluny, Priory niezależny od Gigny Abbey. Zamieszkał go 12 mnichami (zgodnie z tradycją 6 Baume i 6 przez Gigny) i ustalił tam rządy benedyktyńskie.

Gigny może zatem być dumny z tego, że wraz z Baume-les-Messieurs urodziła Cluny, który zamierzał roić się na Zachodzie i aktywnie przyczynić się do wszystkich dużych firm chrześcijaństwa, w szczególności Reconquista i reformę gregoriańską.

Spadek [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Wkrótce Cluny zwyciężył nad Gigny.
W 1076 r., Na prośbę mnichów Gigny, papież Grégoire VII powierzył Huges de Semur, opatowi Cluny, zarządzanie Gigny, który w 1095 r. Został zredukowany do rangi Priory.

W 1157 r. Kościół Gigny uciekł z ognia, który zniszczył wioskę i klasztor.
Pomimo wojen, grabieży i epidemii, klasztor pozostał dość zaludniony XII ^{To jest} Na Xiv ^{To jest} wiek (25 do 35 mnichów).
Trzymał pod swoją zależnością 21 auroli i patronat 49 kościołów parafialnych.
Ścisłe zastosowanie reguły benedyktyńskiej zgodnie z obchodami kruszonowymi stopniowo zanikło w ostatnich stuleci średniowiecza, jak w innych placówkach benedyktynowych.

Znakomity przeor [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Wprowadzenie zobowiązania, to znaczy powołanie wyższego obcości społeczności monastycznej i nierezydentowi, stanowiło ważny krok;
Preventatorzy, często mianowany przez króla, dotknął dochodu klasztoru, ale nie był zobowiązany do zamieszkania.
Tak więc, w latach 1492–1503, Priory spadł na znakomity prowizator, kardynał Julien Della Rovere, który został natychmiast po papieżu Jules II. Przywrócenie obecnej fasady Kościoła jest mu spowodowane: jego herb na bębeniu przypomina.

Sekularyzacja [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W czasach współczesnych, w Gigny, podobnie jak w wielu innych placówkach benedyktynowych, powolna i niezauważalna sekularyzacja z porzuceniem akademika i rygorystycznym ogrodzeniem, alokacja prebendów … do przyjęcia do gigantycznego klasztoru, trzeba było być dżentelmen i uzasadnienie co najmniej 3 dzielnic szlachty (16 dzielnic po 1617 r.).
W 1760 r. Gigny był świetny: kilku pozostałych mnichów było college’em kanonicznym, jak u Baume-les-Messieurs.
Społeczność została usunięta w 1788 r. Kościół monastyczny stał się kościołem parafialnym Saint-Tarin.

Zebrał kilka rodzajów architektury, rozłożonych z lat 1000 do 1500, a następnie dostrzega znaczne uzupełnienia, z XVII ^{To jest} Na Xix ^{To jest} wiek.

Zewnętrzny [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Wieża dzwonowa, element widoczny z doliny Suran, ma kształt ośmiokątny. Jego północno -wschodnia strona zachowała swoją romańską bazę: podwójna arkada zwieńczona małą romańską arekaturą.

W całej nawie, pod dachem, obsługuje niezwykły rząd Modillions.

Mały portal XII ^{To jest} Century otwiera się na obecną kaplicę świętego serca.

Duży portal wynika z znakomitego pochwały przeora opactwa, Julien Della Rovere, który został papieżem pod nazwą Jules II, a którego herb kryzysuje to tympanum, który został pozbawiony trzech posągów w 1794 r.

Wewnątrz [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

La Nef [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Jeśli sklepienia krawędzi zabezpieczenia należą do oryginalnej konstrukcji, środkowy naczynie nawy został sklepiony tylko w środku XII ^{To jest} wiek. Był wcześniej ustrukturyzowany. Aktualne krawędzie krawędzi datują się z rekonstrukcji XVII ^{To jest} wiek.

Nawa jest pierwszą sztuką romańską, z muru z skromnymi kamieniami, złamaną młotem i połączoną grubą moździerzem. Ma 6 rozpiętości; Duże półkoliste arkady spadają na filary pozbawione namiotu i czasami kwadratowego planu, czasem ośmiokątnego, czasem okrągłego. Podstawy tych filarów, zakopane w ziemi ze średniowiecza, zostały zwolnione w 1963 roku, a także całej nawie, która została obniżona. Sześcienne stolice 3 zachodnich rozpiętości po stronie południowej są owocem przywrócenia XVII ^{To jest} wiek.
Ściany mań środkowych i bocznych są przebite wysokimi półkolistymi oknami.
Obecne ściany zrzutu, oba krążący, pilastrowie niewątpliwie zamierzali odbierać elementy ramy; Pilaste te oparte są na nagle rzeźbionych, zwierzęcych lub groteskowych twarzach.

Transept [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Transept, wąski i niższy niż nawa, został amputowany z ramionami i absidiole po różnych zaburzeniach sklepienia.

W szczególności kopuła skrzyżowania, w szczególności Dut, z epoki gotyckiej, będzie wspierana przez wzmocnione jaja bluszczu, spoczywa na twarzach, podczas gdy arkady otwierające się na ramionach zostały skonsolidowane przez pełne ściany (widzimy cztery oryginalne łuki))

Chór [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Chór Xi ^{To jest} Century jest dobrze zachowane. Zniknięcie Apsy, zastąpione w XIII ^{To jest} Century według kwadratu kwadratowego, a przetasowania bocznych kaplic nie pozwalają dokładnie przywrócić pierwotnego łóżka łóżka. Krypty nawy i dwa ośmiokątne filary, wszystkie zbudowane w małych samolotach, są bardzo reprezentatywne dla technik budowlanych od początku sztuki romańskiej.
Relikwiarz Saint-Turin znajduje się na starym ołtarzu z tyłu chóru.
W pobliżu znajdują się dwa baseny ozdobione posągami Dziewicy i Chrystusa. Wykonane w Xix ^{To jest} stulecie, są to kopie posągów XII ^{To jest} stulecie, z których jeden jest Museum of Archeology of Lons le Saunier

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• Lacroix Stone, Gloys na małej górze , Adademont, 1990, P. 129-133 (ISBN 978-2-909060-07-1 ) .
• Romańskie kościoły Jury , Jurassian Patrimoine Center, 2001, P. 34-37 (ISBN 978-2-905854-24-7 ) .
• Christian Sapin, Fabrice Henrion, Gilles Fèvre, Xavier d’Aire, „Jura. Gigny. Odkrycie pre-NEF kościoła Saint-Pierre-Saint-Turin ”, w Biuletyn monumentalny , Tom 177, N ^O 2, P. 171-174 W (ISBN 978-2-901837-78-7 )

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]