Arthropogoninae – Wikipedia
Z Wikipedii, Liberade Libera.
Arthropogoninae Butzin, 1972 Jest to subdue monokotyledonicznych roślin spermatofitów należących do rodziny poaceous (ex graminaceae) i Panicoidaaae Subfamille. [Pierwszy] [2]
Nazwa subdue wywodzi się z typu gatunku Arthropogon Nie., 1829 I składa się z dwóch starożytnych greckich słów: „Arthron” (= wspólne) e “prowadzić” (= broda) i odnosi się do owłosionego basu morskiego, który rozczarowuje się całym szypułkowcem. [3]
Nazwę naukową podporządkowania została zdefiniowana przez współczesnego botanika Friedhelma Reinhold Butzin (1936-) w publikacji „Willdenowia 6: 515” z 1972 r. [4]
Homolepis glutinosa
COLEATAIIA RIGIDULA
Coleataenia stipitata
- Łożyskiem gatunków tej grupy jest ogólnie aseer, rizomatoso lub stoloniferous z rocznymi lub wieloletnimi cyklami organicznymi. Maksymalna wysokość 3 metry (w Stephostachys ). Culms można rozgałęzić. W Oplismenopsis Kulmy unoszą się (są roślinami wodnymi). [5] [6] [7] [8] [9] [dziesięć] [11]
- Liście wzdłuż kultu są ułożone na wysoki sposób, są odległe i pochodzą od różnych węzłów. Składają się z pochwy, liguli i blaszki. Żyły to książki równoległe. Pseudopiccioli może być obecny. W liściach typu C rośliny 4 Mają jedną osłonę.
- Guain: Pochwa przytula łodygę.
- Ligula: Ligule to membrana; Membrana jest cienko lub kończy się grzywką włosów.
- Lajka: folia ma ogólnie liniowe i płaskie kształty lub jest zwinięta i owinięta; U niektórych gatunków są sztywne. W Apochloa Zakończ ostro. W Homolepis Są linami.
- Główny kwiatostan (syforescencja lub po prostu ucho): kwiatostany, pachowe i terminale, na ogół nie są rozgałęzione (lub z niereporodnymi gałęziami pierwotnymi lub pierwotnymi gałęziami rozgałęzionymi gałęziami o wyższym rzędu) i są tworzone przez niektóre krawędzie i mają kształt kształtu. Cob.
- Wtórna kwiatostan (lub krawędź): krawędzie, tabletki na boki lub grzbietowe, leżące u podstaw dwóch odległych bachorów i ściśle nałożone o nazwie Glume (niższe i wyższe), są tworzone przez jeden lub więcej kwiatów. Mogą być obecne sterylne kwiaty; W takim przypadku znajdują się w dystalnej pozycji w porównaniu do żyznych. U podstawy każdego kwiatu znajdują się dwa przylistki: palea i lemat. Rozłączanie odbywa się wraz z pęknięciem Rachilli powyżej lub pod wytryskami. Niektóre krawędzie są przyczepione do szypułki ukośnie (charakterystyczny charakter gatunku Coleataenia ).
- GLUME: Glume to membrana prawdopodobnie z szklistymi krawędziami, z brodami lub bez (brody mogą być również 10 razy dłuższe niż wyrywanie). Można brakować niższych wyciągów; Górne są czasem gibbes. Żyły: 1 – 3 w dolnych krwawkach; od 5 do 9 w górnych.
- Palea: Palea, być może owiewki (lub bicarenata), jest membraną z brodami lub bez. Można go ściśnąć bocznie.
- Lemat: Lemat jest membraną prawdopodobnie z precyzyjnymi krawędziami, z brodami lub bez. Dolne lematy są dłuższe niż górne (które mogą być hyalini lub chrząstką). Szczyt może być wyposażony w dwa cierniste włosy.
- Płodne kwiaty to attynoormorfie złożone z 3 liderów: zredukowane Perianzio, Androceo i Gyge.
- Formuła kwiaciarni. Dla rodziny tych roślin wskazana jest następująca formuła kwiaciarni: [6] * W P 2, A (1-) 3 (-6), G (2–3) Supp, Cariosside.
- Perianzio jest zredukowane i składa się z dwóch lodiculi, półprzezroczystych skal, niezbyt widocznych (być może wraku 3 sepalskiego lidera). Lodicule ma mięsistą konsystencję.
- Androceo składa się z 2–3 pręcików z krótkim wolnym filamentem, obojętnym Anthte i dwóch chłopców. Antheter to bazyzja z boczną rozstrzyganiem. Polline jest pojedynczy.
- Gyge składa się z 3- (2) nieodłącznych carpelli, tworzących jajnik. Jajnik, glabrus, ma tylko jedną niszę z pojedynczym jajkiem sub -bezdomowym (lub prawie podstawowym). Jajko jest amfitropowe i półanotropowe oraz tenuincellato lub crassinucellato. Krótki rysik jest wyjątkowy z dwoma piętnami w Pitium.
- Owoce są typu tlenku karai, to znaczy są małymi zwykłymi fasolami, z jajowadowymi kształtami, w których perykan składa się z cienkiej ściany otaczającej pojedyncze nasiona. W szczególności perykarpo topi się na nasiona i jest przylegający. Endokarp nie jest utwardzony, a MOP jest specjalny (lub liniowy). Zarodek jest prawie zawsze wyposażony w epiblast, ma tylko jeden (wydłużony) wysoce zmodyfikowany kotynadon (SCUTELLO z pęknięciem) w pozycji bocznej. Zarodowe marginesy liści nakładają się.
Podobnie jak większość Poaceae, tego rodzaju gatunki odtwarzają zapylanie anemogamu. Mniej więcej piętnowane piętn są ważną cechą, aby lepiej złapać pyłek samolotu. Rozproszenie nasion odbywa się początkowo przez wiatr (dyspersja anemocora), a kiedy dotrą do ziemi dzięki działaniu owadów, takich jak mrówki (MyMecaria).
Rozkład gatunków tej grupy jest przede wszystkim Amerykanin.
Rodzina przynależności do tego podłoża (Poaceae) obejmuje około 650 gatunków i 9 700 gatunków (według innych autorów 670 gatunków i 9 500). [9] Z kosmopolityczną dystrybucją jest to jedna z najważniejszych i najważniejszych rodzin w grupie monokotyledonicznej i o wielkim interesie ekonomicznym: trzy czwarte krajów uprawnych na świecie wytwarza płatki zbożowe (ponad 50% ludzkich kalorii pochodzi z Graminaceous). Rodzina jest podzielona na 11 podrodzin, Artopogoninae podtrettera jest umieszczona w ramach Panicoid Subfamilleae. [2] [6]
Filogeneza [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]
W ramach rodziny Poaceae sub -famigliae należy do kladu „Pacmad” (utworzonego przez niedoponowanie Aristididaidaae, Arundineideae, Micrairoidae, Vanonioidae, Chloridoidaee i Panicoidae). Ten klad z kladą BEP (utworzone przez subfamille ehrhorboidae, lalki i pooideae) tworzy „grupę bratów” (klad BEP Czasami nazywa się to kladem „BOP”, ponieważ subfamille ehrhortoidae jest czasem nazywany Oryzoideae). Podrodzina tego przedmiotu, w ramach kladu „Pacmad”, oprócz Aristididoid Subfamille w pozycji „podstawowej”, tworzy „grupę brata” z resztą podfilmentów kladu. [2]
Klad „Pacmad” to grupa silnie wspierana od pierwszych analiz filogenetycznych molekularnych. Ta grupa nie ma wyraźnych synapomorfii morfologicznych, z jedynym wyjątkiem wnętrza mezokotyndonu wydłużonego zarodka. Ten klad jest również charakteryzowany w większości roślin według cyklu fotosyntetycznego typu C 4 (ale czasami typu C 3 jak to było rodowe c 3 ). [2]
Artopogoninae podtitritera jest częścią ostatniej grupy, która różnicowała się w dziedzinie Subfamille i jest częścią „andropogonodae” supervy L. Liu, 1980 i w drugim z plemienia Paspaleae J. Presl, 1830 W plemieniu, z filogenetycznego punktu widzenia, „wewnętrzna” pozycja i wraz z subdivnem otachyriinae tworzy „grupę brata”. [Pierwszy] Ta subdue nie ma widocznych postaci; Jest to jednak identyfikowane jako klad, nawet jeśli heterogenicznie morfologicznie (tylko trzy synapomorfie molekularne definiują tę grupę). Klad zawiera również mieszankę taksonów z roślinami typu C 3 i typ c 4 A topologia filogenezy uniemożliwia dokładnie określenie pochodzenia przypadków typu C 4 ; Liczba może wynosić od 2 do 5 pochodzenia. [dwunasty]
Gatunki Arthropogon W Przyczyna To jest Altoparadisium Tworzą one wysoce podtrzymane klad („A”) charakteryzujący się długimi brodami na wyczerpaniach, owłosionego kalusa u podstawy uszu oraz górnej i palea iemir. Kolejny klad („B”), potrzebujący dalszych badań, może składać się z gatunków Coleataenia To jest Kryzys . Gatunki Cyfonanthus To jest Oncorachis Tworzą one wysoce obsługiwane klad („C”) charakteryzujący się rozgałęzionymi gałęziami i roślinami typu C 3 Z osłoną pojedynczego pakietu. Analizy molekularne również silnie wspierają klad („D”) utworzony przez gatunki Keratochlaena W Mesosetum To jest Tatyanyx (Te dwa ostatnie gatunki tworzą także „grupę brata”), charakteryzujące się roślinami liniowymi i roślinami typu „NADP-ME” (rośliny, które enzymatyczna podtyp-malka fotosyntetyczna przez typ C 4 . Inne gatunki „Typ C. 4 Nadp-me ”są: Przyczyna W Altoparadisium W Arthropogon W Coleataenia W Cyfonanthus W Keratochlaena To jest Oncorachis ). [2] [13]
Sinapomorfie dotyczące jednego gatunku: [2]
- Oncorachis : Rakieta i bardziej gruba nad śliskami i pod gorszym kwiatem.
Następujący kladogram, pobrany z wyżej wymienionego badania [dwunasty] , Uproszczony i zaktualizowany [2] , pokazuje możliwą filogenetyczną konfigurację sub -Ras.
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Gatunki subdue [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]
Plemię składa się z 16 gatunków i 77 gatunków: [Pierwszy] [2] [11]
| Typ | Liczba gatunków | Za pośrednictwem fotosyntetyki | Numer chromosomalny | Dystrybucja |
|---|---|---|---|---|
| Arthropogon Nie., 1829 |
4 | Typ c 4 | Ameryka sud | |
| Przyczyna Griseb., 1866 |
Gatunek: Achlaena Pipostachya Griseb. [14] |
Typ c 4 | Ameryka sud | |
| Altoparadisium Filg., Davidse, Zuloaga i Morrone, 2001 |
2 | Typ c 4 | Ameryka sud | |
| Apochloa Zuloaga i Morrone, 2008 |
15 | Typ c 3 | 2n = 20 e 40 | Ameryka sud |
| Canasta Morrone, Zuloaga, Davidse & Filg., 2001 |
2 | Typ c 3 | Ameryka sud | |
| Coleataenia Griseb., 1879 |
11 | Typ c 4 | 2n = 18, 36, 20 e 40 | Ameryka |
| Cyfonanthus Zuloaga i Morrone, 2007 |
Gatunek: Rozbieżności Cyphonanthus (Döll) Zuloaga & Morrone |
Typ c 4 | Ameryka środkowa | |
| Homolepis Chase, 1911 |
5 | Typ c 3 /C 4 | 2n = 22, 24 E 40 | Ameryka środkowa |
| Keratochlaena Morrone i Zuloaga, 2009 |
Gatunek: Keratochlaena Rigidifolia (Filg., Morrone i Zuloaga) Morrone i Zuloaga |
Typ c 4 | Brazylia | |
| Mesosetum Stwierdzający, 1855 |
28 | Typ c 4 | 2n = 16 | Ameryka środkowa i południowa |
| Oncorachis Morrone i Zuloaga, 2009 |
2 | Typ c 4 | Brazylia | |
| Oplismenopsis Parodi, 1937 |
Gatunek: Oplismenopsis Najada (Hack. & Arechav.) Parodi |
Typ c 3 | Ameryka sud | |
| Fanopyrum (Raf.) Nash, 1903 |
Gatunek: Gimnocarpon Phanopyrum (Elliott) Nash |
Typ c 3 | USA del sud | |
| Stephostachys Zuloaga i Morrone, 2010 |
Gatunek: Stephostachys mertensii (Roth) Zuloaga & Morrone |
Typ c 3 | 2n = 40 | Ameryka tropikalna |
| Tatianyx Zuloaga i Soderstr., 1985 |
gatunek: Tatianyx Arnacites (Trin.) Zuloaga i Soderstr. |
Typ c 4 | Brazylia | |
| Kryzys Griseb., 1862 |
Gatunek: Overey Triscieniia Griseb. |
Typ c 3 | Kuba |
Notatka:
- 1: gatunki Przyczyna To jest Altoparadisium Wcześniej wcześniejsze badania uznano za synonimy Arthropogon . [2]
- 2: gatunek Gimnocarpon Phanopyrum W przeszłości uznano go za synonim Panicum GymnoCarpon Elliott . [15]
- ^ A B C Sounda i in. 2017 .
- ^ A B C D To jest F G H I Kellogg 2015, Pag. 314 .
- ^ Erymo Grass 2007, s. 1 34 .
- ^ Wskaźniki Nazwy roślin apragenerycznych naczyniowych . Czy Plantsystematics.org . URL skonsultowano 5 listopada 2020 r. .
- ^ Kellogg 2015, Pag. 271 .
- ^ A B C Judd i in. 2007, Pag. 311 .
- ^ Pignatti 1982, vol. 3 – Pag. 451 .
- ^ Motta 1960, t. 2 – Pag. 346 .
- ^ A B Strasburger 2007, Pag. 814 .
- ^ Wielkanoc ET w 2015 r., Str. 467 .
- ^ A B Kew – Grassbase – The Online World Grass Flora . Czy Powo.science.kew.org . URL skonsultowano 6 listopada 2020 r. .
- ^ A B Mormea i in. 2012, s. 1 342 .
- ^ Mormea i in. 2012, s. 1 336 .
- ^ Lista roślin W http://www.theplantlist.org/tpl1 . URL skonsultowano 6 listopada 2020 r. .
- ^ Światowa lista kontrolna – Royal Botanic Gardens Kew . Czy Powo.science.kew.org . URL skonsultowano 9 listopada 2020 r. .
- Elizabeth A. Kellogg, Rodziny i rodzaje roślin naczyniowych, tom XIII. Rośliny kwitnące. Monokoty. Poaceae. , St. Louis, Missouri, USA, 2015.
- Judd S.W. i in., Systematyczna botanika – podejście filogenetyczne , Padua, Piccin Nuova Libraria, 2007, ISBN 978-88-299-1824-9.
- Sandro Pignatti, Flora Włoch. , Bolonia, Edagricole, 1982, ISBN 88-506-2449-2.
- Giacomo Nicolini, Motta Botanical Encyclopedia. , Milan, Federico Motta Editore., 1960.
- Strasburger e, Traktat botaniki. Drugi tom , Rzym, Antonio Delfino Editore, 2007, ISBN 88-7287-344-4.
- G. Wielkanoc, G. Abbate i C. forni, Ogólna różnorodność botaniczna – rośliny , Padua, Piccin New Book, 2015, ISBN 978-88-299-2718-0.
- Grupa robocza filogenezy Grass, Filogeneza i klasyfikacja Poaceae ( PDF ), W Annals of the Missouri Botanical Garden , tom. 88, n. 3, 2001, s. 373-457. URL skonsultowano 19 czerwca 2020 r. (Zarchiwizowane przez Oryginał URL 6 marca 2016 r.) .
- Jeffery M. Saarela i in., 250 plastome filogeneza rodziny traw (Poaceae): wsparcie topologiczne w różnych partycjach danych ( PDF ), W Peeri , tom. 4299, 2018, s. 1-71. URL skonsultował się 10 listopada 2020 r. (Zarchiwizowane przez Oryginał URL 20 grudnia 2019) .
- Robert J. Ashreng i in., Światowa klasyfikacja filogenetyczna Poaceae (Gramineae) II: Aktualizacja i porównanie dwóch klasyfikacji z 2015 r. , W JSE – Journal of Systematics and Evolution , tom. 55, n. 4, 2017, s. 259-290.
- H. Trevor Clifford i Peter D. Bostock, Etymologiczny słownik traw , New York, Springer, 2007.
- F.Conti, G. Abbate, A.lessandrini, C.Blasi, Adnotowana lista kontrolna włoskiej flory naczyniowej , Rzym, Palombi Editore, 2005, ISBN 88-7621-458-5.
- J. Gabriel Sánchez- i Ennn G. Clark, Filogeneza i nowa klasyfikacja plemienna Panicoideae S.L. (Poaceae) na podstawie danych plastydowych i nuklearnych oraz danych strukturalnych , W American Journal of Botany , tom. 97, n. 10, 2010, s. 1732–1748.
- Osvaldo Moronea, Lone Aagsena, Maria A. Scaglinia, Diego L. Salariatoa, Silvia S. Denhama, Maria A. Chemisquya, Sidea M. Zedea, Liliana M. Giussania, Elizabeth A. Kelloggbb i Fernando O. Zulaaa, Filogeneza Paniceae (Poaceae: Panicoideae): Integracja sekwencji DNA plastydów i morfologii z nową klasyfikacją , W Kladystyka , tom. 28, 2012, s. 333–356.
Recent Comments