Quebec Kitchen – Wikipedia

. Kuchnia Quebec Przedstawia cechy bogatej i zróżnicowanej kuchni krajowej, z wieloma regionalnymi specjałami i ogromnym terroirem usianym jeziorami i rzekami i graniczącymi z rzeką St. Lawrence, która prowadzi do ujścia św. Lawrence.

Od początku XVII ^{To jest} Century, francuscy koloniści wypełniający Amerykę Północną opracowali nową kuchnię, aby zmierzyć się z klimatem i potrzebami wynikającymi z pracy kolonizacji przy użyciu lokalnie dostępnych produktów. Kuchnie osadników francuskich i akadyjskich mają wiele wspólnych punktów, ponieważ te dwa narody musiały żyć z taką samymi potrzebami żywieniowymi. Od lat siedemdziesiątych wysoka gastronomia, drobne produkty i lokalne, rozwinęły się we wszystkich regionach Quebecu, które dostosowują się w czasach turystyki światowej.

Tradycyjna kuchnia Quebecu jest uhonorowana podczas wiosny cukru, w chatach cukrowych, a także podczas wakacji zimą, w Awakens. Niektórzy detaliści z żywności i restauratorów oferują również produkty z regionalnego terroir, a także typowe potrawy z Quebecu przez cały rok, zachowując ich tradycyjny smak lub dostosowując je do smaku dnia.

Kuchnia matka du Quebec jest wyraźnie z chłopskiej kuchni północnej połowy Francji. Szczególnie zauważamy pokrewieństwo z kuchnią Poitevin; Quebec Cretons wciąż mają zamiłowanie do Poitevin, zatytułowaną Pâté Marmitis ^{[[[ Pierwszy ]} ; La Gourgane pochodzi z mokradeł Poitevin, a także tradycyjnych zup roślin strączkowych ^{[[[ 2 ]} ; Charenaise Charene Charynte Znajdź swoich odpowiedników w Gaspésiennes ^{[[[ 3 ]} ; Solone ciasta są również nazywane turry i zawsze wymyślone ^{[[[ 4 ] W [[[ 5 ]} ; Kable pochodzą z tradycji piersi zwanych Caillebotte.

Inne specjalności Quebec z pewnością czerpią swoje pochodzenie z francuskich terroirów, bez możliwości rozróżnienia tego. Tak więc gotowane jest narodowe doniczce; Tradycyjne zimne mięso, takie jak kiełbasa, głowa sera lub Ploi; Różne potrawy w sosie, takie jak gulasze wieprzowe lub królika; Duża liczba ciastek, takich jak naleśniki, pączki, krokienek, złoty chleb lub zagubiony chleb lub ciasta. Podobnie jak we Francji wieprzowina zawsze miała miejsce w gastronomii.

Oprócz tych zachowanych nawyków, kuchnia Quebecu doświadczyła wpływów związanych z jej warunkami historycznymi i geograficznymi od swoich początków. Po pierwsze, nowego terroira i jego ludności tubylczej. Jeśli wydaje się, że koloniści szybko woleli swoją tradycyjną dietę niż narody Algonquian i Irokezów, pewna wiedza o tym ostatnim została połączona z praktykami już istniejącymi. W tej kategorii wiedza, acéculture, połowy na lodzie, a nawet połów ryb w tej kategorii. Pytanie o ochronę żywności również odegrało pewną rolę, zarówno ze względu na wycieczki morskie i częste pobyty mężczyzn w lesie lub długości zimy. Tak więc z jednej strony solenie jest zawsze tradycyjnie stosowane w Quebecu z masłem, boczkiem i ziołami, a z drugiej strony ochrona mięs i warzyw w occie. Szynka jest tradycyjnie wędzona, a także różne ryby. Pomimo wszystkiego uważa się, że gdy instalacja prawdziwej populacji rolnej w kolonii – jest w pobliżu 1670 r. W regionie Quebecu – dominowały francuskie nawyki. Posiłek składał się zatem z zupy, chleba, mięsa i wina ^{[[[ 6 ]} . Klimat nie jest zbyt sprzyjający uprawie winorośli, zrekompensowany ważnym winem z metropolii ^{[[[ 7 ]} .

Angielski podbój przyniósł swój udział w zmianach. Jednym z pierwszych skutków było zmniejszenie importu wina. Mówi się, że bardzo francuski nawyk obalenia kieliszka wina w posiłku został zastąpiony w Quebecu ocet. Zawsze zdarza się, że ocet jest integralną częścią stołu, szczególnie z naczyniami w sosie ^{[[[ 8 ]} . Kolejnym wpływem było przybycie ziemniaków, które w ciągu kilku dziesięcioleci stały się podstawowym jedzeniem Quebecu, detronizującego chleba. Ten ostatni wciąż pozostawał docenionym jedzeniem, a wiedza piekarników chleba sprzedała się do dnia dzisiejszego, chociaż chleb czyszczący odejmuje od zakwasu drożdży chemicznych. Spożycie cukru również zaczęło się rosnąć i rozbiło obyczaje na początku Xix ^{To jest} wiek. Jeśli na pewno pojawili się znacznie później, Brytyjczycy przynieśli również potrawy takie jak wbite ziemniaki (puree ziemniaczane), skorupiaki ( kruszyć się ) i być może małe mięso ( Mięsny placek ).

Po łatwości napięć między Stanami Zjednoczonymi a Imperium Brytyjskim o godz Xix ^{To jest} Century, intensywna działalność międzyregionalna między Quebecers a Nową Anglią przyniosła nowe specjalności, takie jak fasola boczkowa, staromodny keczup lub kwadrat ^{[[[ 9 ]} . Jednocześnie godne ubolewania społeczno-ekonomiczne państwo francuskich Kanadyjczyków ma wpływ na kuchnię, szczególnie w mieście. Przepisy są uproszczone, bulionie nie są dłuższe niż gorąca woda, alkohole są bardziej rzadko włączane do naczyń, masło jest zarezerwowane na niektóre dni, w których nie jest po prostu nieobecne, zastąpione przez Knundoux. To jest Xix ^{To jest} Wiek, że kanoniczne formy wielu potraw z Quebecu datują się, mieszając tylko wieprzowinę i ziemniaki, chociaż w rzeczywistości przepisy zawsze odroczyły z jednego regionu do drugiego i od jednej klasy społecznej do drugiej, i że metody były wcześniej istotne.

Początek Xx ^{To jest} Century pojawił się przybycie nowych przepisów ekonomicznych w reakcji na kryzys z 1930 r.; Chiński pudding i bezrobotny pudding, w imię elokwentnego. Odczuwa się również imigracja z innych regionów niż wyspy brytyjskie. Ashkenazi specjalizacje, takie jak wędzone mięso lub bułeczki, zaczynają integrować zwyczaje populacji.

Przybycie wielkich amerykańskich powierzchni stopniowo z nawyków żywieniowych Quebecu. Zabraniamy produkcji mleczarskiej z surowym mlekiem, czyszczenie chleba zastępuje się ” Chleb kanapkowy Anglo-Saxon, warzywa i owoce stają się dostępne przez cały rok. Zjemy Amerykanin Boloński Spaghetti, Pizza, Turcja, z boczek , kiełbaski i sery przemysłowe. Na przełomie lat 50. pojawił się fast food. Restauracje zwane chatami ziemniacznymi serwują hamburgery, hot dogi na parze, frytki, sałatkę kapusty, guédilles, Gorący kurczak oraz poutine i jego warianty. Społeczności etniczne, takie jak chińskie lub Grecy, otwierają restauracje poświęcone ich tradycjom. Z drugiej strony nowe otwarcie do Europy i reszty świata z cichej rewolucji importowane potrawy, które stały się bardzo popularne z lat 70.: Quiche, Vol-Avenue, Burgundian Beef, Raclette, Chińczyk i Fondue Bourguignonne .

Obecnie wzrost imigracji z Europy kontynentalnej tak samo, jak zmiana mentalności w populacji ogólnej promuje rozwój bardziej wyrafinowanych nawyków kulinarnych. W związku z tym możemy nazwać silny rozwój drobnych serów i wysokiej jakości alkoholi w prowincji przez dwadzieścia lat oraz powrót do popularności lokalnych przepisów.

Gotowanie to masło. Podstawowym jedzeniem jest ziemniak. Sosy i gulasze są powiązane z prażoną mąką. Sól można zastąpić słonymi ziołami. Tradycyjne zboża to pszenica i gryka. Tradycyjnie powszechne przyprawy w Quebecu są tak samo powiązane z lokalną produkcją, jak z historycznym handlem: pikantnym, goździkami, cynamonem, pietruszką, tymiankiem, szałwią, laurem, gałką muszkatołową i osiemdziesiąt.

W ostatnich latach przypraw z lasu borealnego pojawiły się na tabelach Quebecu ^{[[[ dziesięć ]} . Możesz wymienić pieprz wydm, podróżnik, dzikie carvi, Baumier Myrical, Bays of Wild Juning i innych. Entuzjazm tych nowych smaków jest szczególnie udaremniony przez szefów kuchni przez prowincję.

Najbardziej powtarzające się warzywa to te utrzymane dobrze zimą przed przybyciem chłodzenia, tradycyjnie w piwnicy warzywnej lub w piwnicy. Oprócz ziemniaków, cebuli, marchewki, rzepy, kabaczki, roślin strączkowych, kapusty, selera, buraków i pszenicy Indii. Do tego jest dodawane dzisiaj często pomidory, pieprz, ogórek, sałata, szparagi, kalafior, brokuły i wiele innych warzyw z importu lub szklarni w szklarni ^{[[[ 11 ]} . Rabarbar, Viurons i szczypiorzy są często przedmiotem sezonowego konsumpcji na podwórku.

Popularne jagody to jagody, truskawki, malina, wiśnia, żurawina, porzeczka i chicoutai. Wchodzą w robienie dżemów, mrozów, wszelkiego rodzaju deserów, soków i alkoholi. Ostatnio pojawiły się nowe kultury, takie jak czarny wśród ^{[[[ dwunasty ]} OU LA CAMERISE ^{[[[ 13 ]} .

Jabłko jest drugim najbardziej uprawianym owocem w Quebecu po jagodzie ^{[[[ 14 ]} . W szczególności cydr jest rysowany. Kultywujemy również gruszkę ^{[[[ 15 ]} i śliwka ^{[[[ 16 ]} .

Kukurydza Neuville jest znana jako jedna z najlepszych w prowincji. Produkcja jagód koncentruje się w regionach Lac-Saint-Jean, Saguenay, Côte-Nord i Charlevoix. Często w prowincji wzmianka „Jagody Lac-Saint-Jean”. W tych samych regionach znajdują się także kultura Gourgan, która jest podstawową fasolą zup roślin strączkowych. W pozostałej części prowincji oparte są na żółtym groszku. Produkcja Atocas koncentruje się w centrum-DU-Québec, gdzie Edgara Larocque importowano pierwsze plany z Nowej Anglii ^{[[[ 17 ]} . Produkcja jabłek odbywa się trzy czwarte na równinie Montreal, w Montérégie i Laurentian. Wyspa Orleanu i kantony wschodnie są jednak rozpoznawane z regionów produkujących. Na południe od prowincji koncentruje również produkcję kukurydzy.

Odmiany owoców i warzyw z prowincji są dziś rzadko uprawiane. Quebec doświadczył jednak swojej unikalnych odmian. Niektórym entuzjastom udało się zaoszczędzić nasiona wielu odmian, które czasami są nadal używane. ^{[[[ 18 ]} . Oto kilka przykładów odmian Quebec:

• Kanadyjska biała kukurydza ^{[[[ 19 ]} ;
• Ziemniak Crotte-d’ONS Louisa-Marie ^{[[[ 20 ]} ;
• Thibodeau of Saint-Jules Bean ^{[[[ 21 ]} ;
• Słynne jabłko ^{[[[ 22 ]} ;
• Melon Montrealu;
• Pomidor Mémé Beauce ^{[[[ 23 ]} ;
• Cebula ziemniaczana ^{[[[ 24 ]} .

Istnieje kilka innych, zwłaszcza ziemniaków, fasoli i pomidorów.

Grzyby od dawna nie są w gotowaniu w Quebecu. W ostatnich latach obserwatorzy umożliwili odkrycie przez populację wielu rodzimych odmian, takich jak Morels lub Chanterelle, która zyskuje coraz większą popularność ^{[[[ 25 ]} .

Wieprzowina to najbardziej powtarzające się mięso wśród przepisów Quebec. Wołowina jest powszechnie spożywana, ale w ostatnich latach tracą szybkość. Często jest gotowany latem, pieczony na grillu. Drób jest przedmiotem wielkiej popularności. Konsumowane są również jagnięcina, kaczka i cielę. Jeśli spożywanie mięsa konia pozostaje marginalne, jest to jednak przedmiot pewnej popularności w przeciwieństwie do reszty kontynentu ^{[[[ 26 ]} . Dzisiaj rzadsze jest również zużycie uda żab, zwłaszcza ouaouarony i żab lamparta ^{[[[ 27 ]} .

Produkcja świń składa się głównie z Duroc, Yorkshire i Landrace Hybrid ^{[[[ 28 ]} . Wołowina pochodzi ze skrzyżowania kilku ras, takich jak Angus, Charolaise i Limousin ^{[[[ 29 ]} . Quebec jednak importuje większość konsumpcji wołowiny w zachodniej Kanadzie i innych krajach. Produkcja mleka jest zdominowana przez Holsteina, a obecność innych ras, takich jak Jersiaise lub Brunette Switzerland ^{[[[ 30 ]} . Kanadyjska rasa dziedzictwa jest zawsze obecna, choć bardzo mała. Produkuje ser Charlevoix i na Wyspach Madeleine.

Estrie wyprodukowane z kaczki od początku Xx ^{To jest} wiek. Quebec jest także jedynym producentem Foie Gras w Kanadzie i największym producentem w Ameryce Północnej ^{[[[ trzydziesty pierwszy ]} , chociaż nie jest to tradycyjna produkcja.

Drób pozostaje najczęściej spożywanym mięsem ^{[[[ 32 ]} . Rasa dziedzictwa Chanteclerc została opracowana na początku XX wieku w OKA. Jest oferowany konsumentom ^{[[[ 33 ]} . Turcja jest podawana na Boże Narodzenie, tradycyjnie nadziewana grzankami i szałwią ^{[[[ 34 ]} .

Historycznie wiele rodzin w Quebecu było zależnych od polowania, aby jeść przynajmniej do lat 50. XX wieku. Nawet dzisiaj spożywanie dzikiego mięsa jest dobrze zakorzenione w manier. Jego marketing jest jednak zabroniony, co czyni go ściśle konsumpcją krajową. Znajdujemy na stołach Quebecu łosia, jelenia, zając, kuropatwy i dzikiego. Jeśli dostępne te mięso zastępują mięsa w sklepie spożywczym w przepisach. Często często oferuje to prezent.

Lobster i krab są złapane w Gaspésie, na północnym brzegu i na Wyspy Madeleine, następnie wysłane do reszty prowincji. Krewetki są często sprzedawane pod nazwą „krewetki Matane” ze względu na obecność zakładu przetwórczego w tym mieście. Połowy mają jednak miejsce w kilku wioskach ujścia św. Lawrence ^{[[[ 35 ]} . Prowincja produkuje także małże, ostrygi, przegrzebki i bourgot ^{[[[ 36 ]} .

Pstrąg i łosoś są spożywane w wielkości prowincji. W Quebecu jest ponad 118 rzek łososia ^{[[[ 37 ]} . Najbardziej obecnym pstrągiem na terytorium jest omdlenia fontanny. Mniej niż sto jezior wita podgatunki Omble Chevalier, Salvelinus alpinus oquassa. Touladi jest również spożywane. W Lake Saint-Jean łowi się łosoś słodkiej wody, Ouananiche. Wioska Sainte-Anne-de-La-Pérade jest rozpoznawana za zimowe połowy małych ryb. W saguenay Fjord spotykamy między innymi sébaste. Capelan zużywa w wielu przybrzeżnych wioskach ^{[[[ 38 ]} . Perchaude i Barbotte są spożywane, szczególnie na wyspach Sorel. Na rzece St. Lawrence między Trois-Rivières i Cap-Chat rybujemy i spożywamy węgorza. Chod i śledzie są spożywane we wschodnim Quebecu. Istnieje wiele innych gatunków złapanych w Quebecu, takich jak złoto, maskinongé, szczupak, achigan, jastrzębia, turbot, makrela, jesiowce i wielki corégone.

Quebec produkuje 72% globalnej produkcji syropu klonowego ^{[[[ 39 ]} . To słodkie rozwiązanie dla zmiennego smaku. Syrop jest używany podczas lunchu w celu pokrycia naleśników lub złotego chleba, karmelizowania mięs, takich jak szynka, w celu zrównoważenia kwasowości sosów i towarzyszenie deserom, takimi jak bezrobotny proszek lub dziadek, syrop klonowy. Jest tradycyjnie uhonorowany w chatach cukrowych i wszedł do składu fasoli boczku.

Wiosną jest również tradycyjnie spożywana w postaci pędu, który uzyskuje się przez dalsze zmniejszenie syropu. Losowanie wylewa się na śnieg, a następnie zwinięty na patyku, zanim zostanie zjedzony jak cukierki. Jeśli jest bardziej zmniejszone, spread o nazwie Masle Masle, który jest popularny rano na pieczeń.

Cukier klonowy istnieje, ale niewiele jest stosowany w porównaniu z białym cukrem i brązowym cukrem.

Ostatnio Maple Water został również spożywany ze względu na swoje cnoty zdrowotne ^{[[[ 40 ]} . Jednak nie jest to jeszcze nawyk zakotwiczony w populacji ogólnej.

W Quebecu są niedawno chronione apelacje ^{[[[ 41 ]} . Neuville’s Corn, Charlevoix Lamb, Quebec Wine, Quebec Ice Cider i Quebec Ice Wine są przedmiotem chronionego wskazania geograficznego. Kanadyjski ser krów jest przedmiotem konkretnej nazwy.

Krowy mleczne importowane do Nowej Francji pozwoliły osadnikom robić sery zgodnie z tradycjami klimatu matki. Te sery rolne były głównie miękkim makaronem z kwiecistą lub umytą skórką, jak wiele przygotowań na północy Francji ^{[[[ 42 ]} . Wygląda na to, że w prowincji wyprodukowano niewielką liczbę tych serów Xx ^{To jest} Century, przetrwanie starych francuskich technik, zanim naprawdę zniknie z zakazem produkcji surowego sera mlecznego na przełomie lat 60. ^{[[[ 43 ]} . Wiemy tylko dzisiaj, że święty Piotr przygotowany od końca XVII ^{To jest} wiek na wyspie Orleans. Jest to miękka pastowa skórka z miękką skrzypką, którą można smakować w trzech różnych kształtach, faisselle, świeżego sera, wycieraczki, bez skorupy sera pół-chipa i wyrafinowanego, końcowego kształtu używanego jako ser stołowy ^{[[[ 44 ]} .

Brytyjczycy następnie sprowadzili smak firmowych serów, zwłaszcza cheddar, który doświadczy ogromnej ekspansji podczas Xix ^{To jest} wiek, ponieważ jego produkcja była powiązana z ważnym handlem z Anglią ^{[[[ 45 ]} . Cheddar jest szczególnie doceniany świeży, w bloku lub ziarnie, i jest szczególnie używany w putinie. Dziś starzejące się cheddary są popularne, a nawet aromatyzowane piwem lub portem. Zawsze dominują w produkcji Quebec pod względem objętości.

Na końcu Xix ^{To jest} Century, francuscy mnisi trapistów osiedlili się w opactwie Oka po wydaleniu od Iii ^{To jest} Republika. Jeden z nich, pochodzący z Notre-Dame-Du-Port-Du-Salut Abbey, opracowuje pastę na półfelm, czerpiąc inspirację z tytułowych technik sera ^{[[[ czterdzieści sześć ]} . Oka jest pierwszym serem innym niż Cheddar, który naprawdę zintegrował zwyczaje całej prowincji.

Kolejne zbór rozwinęło się z pietruszowym serem w 1943 roku w Saint-Benoît-du-Lac, zwanym pustelnikiem. Inne sery będą dodawane przez lata, wiele pietruszki.

W Quebec o nazwie kable znajduje się również twaróg. Jeśli wcześniej był częścią zwyczajów całej prowincji, nie jest już znany dzisiaj w Charlevoix i Saguenay-Lac-Saint-Jean. Jest tradycyjnie używany, szczególnie latem w sezonowych sałatkach ^{[[[ 47 ]} , ale staramy się rozszerzyć jego użycie dzisiaj na przykład zagranicznych fermentowanych mleków, które stały się popularne w drugiej połowie Xx ^{To jest} wiek, szczególnie jogurt ^{[[[ 48 ]} .

Więcej niż 700 odmian W prowincji produkowane są sery, z których wiele drobnych serów ^{[[[ 49 ]} . Quebec jest największym producentem sera w Kanadzie ^{[[[ 50 ]} .

Boucanage [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Palenie jest nazywane w Quebec Boucanage. Wygląda na to, że to ludy tubylcze przekazały ten nawyk osadnikom. Boucanage zawsze był szczególnie popularny w utrzymywaniu produktów rybackich na North Shore, w Gaspésie i Bas-Saint-Laurent. Hareng jest jedną z najczęściej wysuszonych ryb w tych regionach, ze względu na historyczne znaczenie jego eksportu. Proces ten był również używany od dawna w przypadku pstrąga i łososia, który złapał daleko w środku ^{[[[ 51 ]} .

Jeśli Amerindianie nie używali żadnego aromatu, koloniści wykonują miskę lub salucję. Ryba jest czasami suszona, a następnie zaostrzona na zimno, zawieszoną nad światłami, których wigor jest sprawdzany. Zakłady te nazywane są chłopcami lub boucaneries, w zależności od regionów. Należy zauważyć, że specjalne szaleństwo dla wędzonego łososia przez kilka dekad jest zgodne z Europą i Stanami Zjednoczonymi, i że tradycyjnie nie była to najpopularniejsza ryba wcześniej.

Mięso wieprzowe podlega również Boucanage, przypominając sobie w tych normańskich praktykach ^{[[[ 52 ] W [[[ 53 ]} . W przeszłości przygotowane w ten sposób pokrowce wieprzowiny nazywały ^{[[[ 54 ]} , ale wydaje się, że już nie robi tego dzisiaj. Ham Quebec jest tradycyjnie uzależniony. Oto zeznania zlokalizowane w Laterrière na początku Xx ^{To jest} wiek :

„Aby zachować mięso, zrobiliśmy Boucanage. Kiedy potrzebujesz wieprzowiny, zabili jedną, a następnie Bouca mięso w Boucanerie. Podgrzewali się z tłoczeniem, który był tylko Boucane. Zostawili otwór pośrodku, aby wychodziła boucane. Był bar, w którym wisiały pośladki wieprzowe. To było dobre. Może to trwać trzy, cztery dni. »» ^{[[[ 55 ]}

Ta szynka jest teraz szczególnie spożywana w Wielkanocy, chociaż jest dostępna rok w pewnej soli. Często jest gotowany z kością ^{[[[ 56 ]} .

Imigracja Ashkénaze do Montrealu implementuje tradycję wędzonego mięsa, która wywodzi się podobnie jak amerykańskie wycieniacze różnych wędzonych mięs w Europie Wschodniej. Jest to krótka solona wołowina przy użyciu mieszanki przypraw ogólnych zwanych „Montreal Steak Spices”, a następnie wstąpiła. Następnie klatka piersiowa jest gotowana na parze i kroję na cienki plasterek. Wędzone mięso najczęściej zjada w kanapce z musztardą i chlebem żytnim. W tej formie było spopularyzowane przez restauracje typu delikatesowego podczas Xx ^{To jest} wiek ^{[[[ 57 ]} .

Jeśli do produkcji dymu stosuje się różne gatunki drzew, w prowincji często zauważa się preferencje dla drewna klonu.

Świnia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Zimne mięso oparte na wieprzowinie są tradycyjnie nazywane świnią. Jednym z najpopularniejszych z nich są z pewnością Cretons. Są to posiekana wieprzowina, boczek, mleko i płatki zbożowe gotowane razem i aromatyzowane, aby uzyskać kremowy rozkład po chłodzeniu. Cretony są spożywane na pieczeniu z musztardą, lunchem lub przekąską. Jeśli używane jest kolejne mięso wieprzowe, takie jak cielę lub drobi, rzeźnicy mówią o Cretonnade, chociaż w obecnym języku Cretonów pozostaje normą dla każdego rozprzestrzeniania się mięsa.

Głowa sera lub sera znajduje się tak samo jak Cretony.

Kiełbasa Quebec często zawiera boczek, mleko i cebulę oprócz krwi wieprzowej. Podawane jest patelnie ze słodkim akompaniamentem lub sosem. Od 2018 r. Stowarzyszenie Quebecu przyznało nagrodę za najlepszą kiełbasę każdego roku ^{[[[ 58 ]} .

Ploryny – lub opłucniki, fałdy – składają się z aromatycznego boczku i mięsa owiniętego tynkiem wieprzowym. Inne składniki mogą wejść do jego kompozycji, takie jak jajka lub okruchy chleba. Czasami używana jest wołowina ^{[[[ 59 ]} .

Uszy Chrystusa są kawałkami boczku smażonego w tłuszczu, aż stają się chrupiące. Są one spożywane w przekąskach lub z syropem klonowym, szczególnie w chatach cukrowych.

Sold jest solony do celów ochrony i jest częścią składu wielu przepisów Quebecu. Jego stosowanie jednak znacznie zmniejszyło się w ostatnich latach z powodu krzywd związanych z tłuszczami zwierzęcych.

Naleśniki oparte są na mąki pszennej lub grzeczanej. W tym drugim przypadku nazywane są „galette” jako podczas festiwalu w Louiseville. Pancake z Quebecu są grubsze niż francuskie naleśniki, ale nie są naleśnikami anglosaskie. Są najbardziej popularne na lunch, z syropem klonowym, brązowym cukrem lub jagodami. Można je jednak spożywać solone podczas innych posiłków. Gotowane z boczkiem, na przykład nazywane są katalogi ^{[[[ 60 ]} .

Pączki składają się z pralki smażonego ciasta w oleju, co nadaje im charakterystyczny okrągły kształt. Średnia dziura składa się z małej kulki ciasta, która jest następnie spożywana pod nazwą otworu pączkowego. Wsparcie Par Excellence of Donuts to cukier puder. Mniej tradycyjne, domowe pączki można czasem upiec ^{[[[ sześćdziesiąt jeden ]} .

Krokrovigoles są również smażone, ale ciasto przybiera inne formy, jest szczególnie plecione, skręcone lub krojone w prostokąt. Mniej popularne niż pączki występują głównie w regionach wiejskich.

Złoty chleb wyznacza chleb nasiąknięty wcześniej mieszanką jajka i mleka przed ugotowaniem. Jest podawany na lunch, w szczególności w towarzystwie syropu klonowego.

Ciasta często składają się z ciasta o krótkiej okrucie. Najpopularniejsze wypełnienia oparte są na owocach, takich jak jagoda, jabłka, truskawka lub malina. Sugarowe składa się z mieszanki masła lub kremu fraîche i brązowego cukru. Farlouche Pie zastępuje masło melasą i rodzynkami. Tarta z zbiornikiem zawiera tłuszcz wołowy.

Cukier kremowy jest również małą ucztą z kremu, brązowego cukru i masła.

Piedzie siostry jest pastą posypaną brązowym cukrem i stopionym masłem, a następnie zwiniętym jak brioche.

Ciasto marchewkowe jest bardzo popularne. W Boże Narodzenie tradycyjnie zjadane jest dziennik świąteczny. Bezrobotne zasilanie to białe ciasto nasycone klonowym lub brązowym syropem cukrowym. Dziadkowie to ciasto w kształcie kulki, często smakowane po prostu pokryte syropem. Można je wypchnąć owocami. Czasami są włączone do pikantnych potraw, takich jak Sabane, gulasz królika.

Chleb [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Czyszczący chleb, zwany także chlebem pośladkowym ze względu na dwa obrzęki, które czasami go charakteryzuje ^{[[[ 62 ]} , jest domowym chlebem okręgowym. Urodził się podczas pierwszej części Xix ^{To jest} Century przy nadejściu prostokątnych metalowych form i białej mąki dla amerykańskich importów do gospodarstw domowych w Quebecu ^{[[[ 63 ]} . Można go upiec w piekarniku lub piekarniku pieca.

Bajgiel z Montrealu został sprowadzony przez Ashkénaze imigracja Xx ^{To jest} wiek. Jest to naturalny chleb na zakwasie zawierający słód i jajka i gotowany w drewnianym piekarniku po zanurzeniu w lekko słodkiej wodzie. Jest dziś popularny w całej prowincji, licząc na dużą liczbę wyspecjalizowanych piekarni ^{[[[ sześćdziesiąt cztery ]} .

Zupy [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Tradycyjnie posiłek w Quebecu rozpoczął się od wejścia do zupy. Dziś jest to nadal bardzo doceniane, szczególnie zimą. Zupa strączkowa jest bardzo powszechna, albo z żółtym groszkiem, albo z tyrków. Istnieją również zupa jęczmienna i zupa z kurczaka. Bekon jest często gotowany w bulionie, a czasem podawany na bok, jak w doniczce. Często występują cebula, marchewka i seler.

Gibelotte to posiłek zupy wykonany z roztargowanego bulionu i ryb (rolek lub barbotte). W dużych ilościach, w tym ziemniaki, pszenica i fasola.

Który opiera się na dorsza, tradycyjnie części nie nadają się do przemysłu, takich jak wątroba, nauves, głowa lub zatoki. Są też ziemniaki. Ma być porównywany z Acadian Tchaude.

Czasami wciąż często spożywanie bulionu z kurczaka przed posiłkiem, na przykład indyka na Boże Narodzenie, warzywa lub wołowinę.

Więzi [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Mięso pikantne ciasta są bardzo popularne i różnią się rozmiarem i składnikami w całej prowincji. Mają jednak wspólnego, aby zwykle składać się z ciasta o krótkiej szczepie. Najczęstsze składa się z mielonego mięsa i może mieć średnicę kilku centymetrów do około dwudziestu ^{[[[ sześćdziesiąt siedem ]} , w modelu ciasta. Często nazywane są Tatter na zachodzie prowincji i mięso paszterze na wschodzie ^{[[[ 68 ]} . Te więzi mają brytyjskie pochodzenie ^{[[[ 69 ]} . W tym modelu znajdują się powszechnie wymyślone pâtés, których farsa składa się z kurczaka lub łososia.

Większe składają się z mięsa, bekonu i warzyw wyciętych w kostce i bulionie, wszystkie gotują przez kilka godzin, tworząc rodzaj garnka w urządzeniu ^{[[[ 70 ]} . Mięso różni się w zależności od regionu w zależności od dostępności, podczas gdy dodatki są w większości ograniczone do ziemniaków i cebuli. W Saguenay-Lac-Saint-Jean, North High Côte oraz w Charlevoix to ciasto nazywa się Tourtière. W pozostałej części prowincji będziemy raczej mówić o Cipâte lub Cipaille, podczas gdy znajdziemy to Tourtière du Lac-Saint-Jean w Montrealu. Cipaille czasami różni się od północnego tatera, na przykład poprzez włączenie dodatkowego ciasta obniżającego się do środka urządzenia.

Na île-aux-coudres pozostaje tradycją haczykowanych pâtés, które są małymi pasztami, które mają charakterystyczne swoje nazwy ^{[[[ 71 ]} . W Saguenay przepisy się różnią i mówimy raczej o plisowanych pasztach ^{[[[ 72 ]} . Są one często smakowane, bez akompaniamentu.

Główne dania [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Desery [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Akompaniament [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Fast Food pojawił się w Quebecu podczas II wojny światowej ze Stanów Zjednoczonych ^{[[[ osiemdziesiąt sześć ]} . Popularność tej żywności ekonomicznej umożliwiła pojawienie się wielu przekąsek często równoważnych firmom rodzinnym przed zaimportowaniem dużych kanałów ^{[[[ osiemdziesiąt siedem ]} . Hamburgery, hot dogi, frytki i kanapki są ogólnie podawane. W 2016 r. Było 1 433 tych zakładów ^{[[[ 88 ]} .

Quebec Taste upewnił się, że popularyzuje niektóre techniki w tych placówkach, których nie znajdujemy lub bardziej rzadko w pozostałej części Ameryki Północnej. Na przykład hot dogi na parze o nazwie „Pary” są bardzo popularne i standardem jest proszenie konsumentów o preferencję do gotowania. Te hot dogi są na ogół przyozdobione sałatką kapusty, słodką żółtą musztardę, cebulą i smakołykiem słodkim ^{[[[ 89 ] W [[[ 90 ]} . Zwykle amerykańskie sos przemysłowy dał brązowy sos, który składa się z mieszanki odwodnionych funduszy ^{[[[ 91 ]} Kurczak i wołowina z przyprawami, tłuszczem zwierzęcą i octem ^{[[[ 92 ]} . Lekko pikantne dno kurczaka nazywa się sosem grilla. Te dwa warianty są używane do pokrycia frytek (następnie mówimy o frytkach do zobaczenia) i niektórych potrawach, takich jak gorący kurczak (który składa się z kurczaka między dwiema plasterkami chleba pokrytego groszkiem) lub gorącego hamburgera (który składa się z Hamburgera (który składa się hamburgera bez dodatku pokrytego sosem i groszkiem). Tutaj pochodzi najbardziej symboliczny spotkał Fast Fast Fast Fast, Putina i jego wariantów (Galvaude itp.). Ten ostatni był nawet przedmiotem adaptacji dla smakoszy niektórych szefów kuchni, na przykład poutine z foie gras ^{[[[ 93 ]} .

Po wojnie polegającej na popularyzacji pizzerii serwujących amerykańskie pizzę, rotisserie z kurczaka i restauracje na lunch serwujące angielskie obiady.

Delicatessen of Montreal wykorzystał popularność wędzonego mięsa, specjalizując się w służbie wędzonego mięsa złożonego z musztardy i chleba żyta, w towarzystwie marynaty. Dzisiaj znajdujemy tego rodzaju kanapkę w wielu przekąskach i w wyspecjalizowanych kanałach ^{[[[ dziewięćdziesiąt cztery ]} .

Niedawno libańska imigracja do popularyzacji zakładów obsługujących Chawarmas. Służą w szczególności wariant o nazwie Shish Taouk, który jest bardzo popularny.

Wiele restauracji w Quebecu stało się kanałami, takimi jak Lafleur, Valentine, Prowincja La Belle, w Ashton, w Cora i Saint-Hubert.

Ten stół zawiera mieszankę między świętami ^{[[[ 95 ]} i festiwale kulturalne Quebecu. Należy zauważyć, że sezon świąteczny składa się z kilku festiwali: Wigilię Bożego Narodzenia, Wigilię Bożego Narodzenia, Mszy północy, Bożego Narodzenia, popołudnia, dnia przed Nowym Rokiem, Nowym Rokiem i L. i „Epiphany. Mi-carême jest również obchodzony tylko w Isle-aux-coudres, na wyspach-de-la-madeleine, saint-antoine-de-l’isle-aux-grues i Natashquan ^{[[[ 96 ]} .

Impreza	Kuchnia jako sposób gotowania	Impreza	Kuchnia jako sposób gotowania
Walentynki	Kosze w kształcie serca, cukierki walentynkowe (np. kochanie ), Czekolada	Saint Jean Baptist	Preferowane są napoje alkoholowe (napoje niebieskie i/lub Quebec, takie jak wino Quebec, piwo z Quebecu lub cydr Quebec), kuchnia Quebec (np. Putin, sałatka makaronowa, chińska paszt, zwierzęta domowe itp.), Żywność gotowana na grillu ( np. stek, hamburgery, pszenica itp.), Chipsy, nachos, sałatka
Święty Patryk	Napoje alkoholowe (preferowane są irlandzkie whisky i whisky)	Poruszający dzień	Pizza
Cukry	Produkty Acéricure, takie jak syrop klonowy, ściągacz klonu i masło klonowe, a także tradycyjny lunch z fasoli z bekonowych, chrupiących uszy, jaj, szynki, ziemniaków i boczku.	Dzień Kanady	Nie dotyczy
Poisson d’Avril	Nie dotyczy	Camper Christmas	Świąteczne laski, Tatter, jedzenie gotowane na grillu (np. Stek, hamburgery, pszenica Indii itp.)
Mid-car	Nie dotyczy	Święta budowlane	Nie dotyczy
Dobry piątek	Nie dotyczy	dzień pracy	Nie dotyczy
Wielkanoc	Czekolada, jaja czekoladowe	Czas jabłkowy	Umieść, które używają jabłek (np. Szarlotka, skórka jabłkowa, słodkie jabłko itp.)
poniedziałek Wielkanocny	Nie dotyczy	Działanie łaski	Kolacja akcji Grace, Pumpkin Pie, Tatter
Dzień Matki	Nie dotyczy	Halloween	Halloweenowe cukierki, ciasto dyniowe, nasiona dyni, frytki, „mówienie” dania inspirowane Halloween
Narodowy Dzień Patriotów	Nie dotyczy	Dzień Pamięci	Nie dotyczy
Dzień Ojca	Nie dotyczy	Wakacje	Kuchnia Quebec, taka jak tatre producent, ziemniaki, ciasto cukrowe, szynka klonowa, dziennik świąteczny, CIPâte itp. Widzimy również napoje alkoholowe, pędy świąteczne, gorącą czekoladę, a podczas objawienia objawienia Galette Des Kings.

Kilka programów telewizyjnych jest lub było poświęconych gastronomii i gotowaniu w Quebecu ( Do Stasio W Efekt Vézina W Zbuntowany kucharz W Ciekawy błąd W Wodzowie! W Pośpiesz się W Ricardo itp.), a także kanał telewizyjny (ZESTE). Istnieją również regularne kroniki na ten temat w ważnych codziennych gazetach. Domy wydawnicze, takie jak wydania DeBeur, są przeznaczone na ten temat.

Od 22 lutego 2016 r. Przewodnik Gault i Millau jest oficjalnie obecny w Kanadzie z ogłoszeniem pierwszego przewodnika poświęconego miastu Montrealu na 30 maja 2016 r., A drugi dla całej prowincji Quebec w listopadzie tego samego roku.

Liczba karneierów SO – smakoszy Także blog na ten temat.

• 

  Whippets po raz pierwszy weszły do ​​masowej produkcji w Montrealu.

• 

  Dekoracje Święta Dziękczynienia w Quebecu.

• Cécile Roland Bouchard, Sztuka kulinarna w krainie jagód i ouananiche , Regionalna fundacja kulinarna Saguenay-Lac-st-Jean, 1967, 245 s. 1.
• Cowansville Farm Circle, 100 przepisów z przeszłości , Cowansville, Le Cercle, 1976, 112 str.
• Couillard, Suzette i Normand, Najlepsze przepisy Quebec w minionych dniach , L’Slet: Editions Suzette Couillard, 2002, 367 s. (ISBN 978-2-920368-06-4 ) .
• Émilienne Walker-Gagné, Kuchnia moich babć. Dawne przepisy , Montreal, Grande éditions du Quebec, 1974, 186 s. 1.
• Gertrude LaRouche, 350 lat na rogu piekarnika , 1989, 177 s. (ISBN 978-2-9801430-0-7 ) .
• Hélène-andrée brany, Tradycyjna kuchnia regionów Quebec , Éditions de l’Homme, 1996 (ISBN 978-2-7619-1347-8 ) .
• Hélène-Andrée Bizier i Robert-Lionel Séguin, Codzienne menu w Nowej Francji , Art Global, 2004, 124 s. (ISBN 978-2-920718-92-0 ) .
• Jacques Dorion, Quebec w 101 smakach. Historia terroiru, produkty regionalne, przepisy, najlepsze adresy , Outremont, Trécarré, 2001, 144 str. (ISBN 978-2-89249-976-6 ) .
• Jacques Dorion, Smaki kampanii Quebec. Trasa rozkoszy du terroir , Montreal, éditions de l’Homme, 1997, 214 s. (ISBN 978-2-7619-1351-5 ) .
• Jean-Marie Francœur, Encyklopedia kuchni nowej Francji (1606-1763). Historie, produkty i przepisy naszego kulinarnego dziedzictwa , Anjou (Quebec), Fides, 2015, 590 str. (ISBN 978-2-7621-3922-8 ) , OCLC 914400153).
• Jean-Marie Francœur, Geneza kuchni Quebec. Poprzez jego wielkie i małe historie , Anjou, Quebec, Fides, 2011 (ISBN 978-2-7621-3029-4 ) .
• Jean-Paul Grappe, Tradycyjna kuchnia Quebecu. Odkryj kuchnię naszych regionów , Montreal, Ithq-éditions de l’Homme, 2006, 396 str. (ISBN 978-2-7619-2300-2 ) .
• Julian Armstrong, Ku smakowi Quebecu , Saint-Laurent, Éditions du Trecarré, 1992, 218 s. 1. (ISBN 978-2-89249-416-7 ) .
• i Haedrich et Suzanne P. Leclerc, Czas cukrów. 130 przepisów klonowych , Montreal, éditions de l’Homme, 2003, 142 s. (ISBN 978-2-7619-1729-2 ) .
• Lise Blouin, Tradycyjne jedzenie na wyspie Orleans , Quebec, Garneau Editions, 1977, 156 str. (ISBN 978-0-7757-2361-8-8 ) .
• Martin Fournier, Ogrody i ogrody warzywne w Nowej Francji. Radość życia i kulinarne dziedzictwo , Sillery, Septentrion, 2004, 242 s. 1. (ISBN 978-2-89448-385-5 ) .
• Michel Lambert, Historia kuchni rodziny Quebecu, t. 1: Jego rdzenne i europejskie pochodzenie , Quebec, GID Editions, 2007, 504 str. (ISBN 978-2-922668-88-9 ) .
• Michel Lambert, Historia kuchni rodziny Quebecu, t. 2: Morze, jego regiony i produkty, od początków do dziś , Quebec, GID Editions, 2007, 912 str. (ISBN 978-2-922668-96-4 ) .
• Michèle Serre, Produkty rynkowe w Quebecu , Outremont, éditions du Trecarré, 2005, 527 s. (ISBN 978-2-89568-105-2 ) .
• Micheline Mongrain-Dontigny, Smak klonu: historia i przepisy , Saint-Irénée: La Bonne Recepture éditions, 2003, 127 s. (ISBN 978-2-9804058-9-1 )
• Micheline Mongrain-Dontigny, Tradycyjne gotowanie Quebecu: skarb przepisów na pamiątkę , La Tuque: La Bonne Recepture éditions, 1995, 156 str. (ISBN 978-2-9804058-2-2 )
• Micheline Mongrain-Dontigny, Klon, jego historia, jej kuchnia, Saint-Jean-sur-richelieu , La Bonne Recepture éditions, 2003, 127 s. (ISBN 978-2-9804058-8-4 ) .
• Micheline Mongrain-Dontigny, Tradycyjna kuchnia kantonów-l’est, Saint-Jean-sur-richelieu , La Bonne Recepture éditions, 2002, 188 str. (ISBN 978-2-9804058-6-0 ) .
• Micheline Mongrain-Dontigny, Tradycyjna kuchnia Charlevoix , La Tuque, Éditions La Bonne Recepture, 1996, 177 s. (ISBN 978-2-9804058-3-9 ) .
• Micheline Mongrain-Dontigny, Tradycyjna kuchnia Maurici. Kulinarne dziedzictwo do odkrycia , Montreal, La Bonne Recepture éditions, 1998, 181 s. 1. (ISBN 978-2-9804058-4-6 ) .
• Olwen Woodier i Suzanne P. Leclerc (tłumaczenie Françoise Schetagne), Czas kukurydzy. 140 pysznych przepisów , Montreal, éditions de l’Homme, 2003, 186 s. 1. (ISBN 978-2-7619-1769-8 ) .
• Olwen Woodier i Suzanne P. Leclerc (tłumaczenie Françoise Schetagne), Czas jabłkowy. 150 pysznych przepisów , Montreal, éditions de l’Homme, 2002, 206 str. (ISBN 978-2-7619-1728-5 ) .
• Paul-Louis Martin, Owoce Quebecu. Historia i tradycje słodyczy stołu , Sillery, Sepentrion, 2002, 224 s. (ISBN 978-2-89448-339-8 ) .
• Richard Bizier et Roch Nadeau, Świętuj Gourmet Quebec. Lokalna kuchnia i smaki , Outremont, Trécarré, 2003, 126 str. (ISBN 978-2-89568-133-5 ) .
• Richard Bizier et Roch Nadeau, Tradycyjne przepisy świąteczne , Outremont, Trécarré, 2006, 176 str. (ISBN 978-2-89568-338-4 ) .
• Richard Bizier et Roch Nadeau, Katalog sera Quebec , Outremont, Trécarré, 2002, 384 s. (ISBN 978-2-89568-132-8 ) .
• Richard Trottier, Claude Morneau i Pascale Couture, Kuchnia regionalna w Quebecu , Montreal, Editions Ulysse, 1999, 206 str. (ISBN 978-2-89464-187-3 ) .
• Roseline Normand i Suzette Couillard, Dobry stół z przeszłości , Saint-Eugène, L’Slet, Editions S.R., 1982, 361 str. (ISBN 978-2-920368-01-9 ) .
• Roseline Normand i Suzette Couillard, Tradycyjna kuchnia zapomnianego Quebecu , L’Slet, Quebec, 1981, 326 str. (ISBN 978-2-920368-00-2 ) .
• Siostra Sainte-Marie-Vitaline, 235 przepisów na kolacje i kolacje. Praktyczne ćwiczenia sztuki kulinarnej , Zgromadzenie Notre-Dame de Montréal, 1942, 80 str.
• Siostra Berthe, Techniki kulinarne , Montreal, éditions de l’Homme, 1978, 275 s. (ISBN 0775906182 ) .
• Vincent Demester, Kuchnia pierwszych migrantów w Quebecu. Ankieta na temat zniknięcia kulinarnego dziedzictwa Poitou-Charlentes , Paryż (Francja), L’Arsiattan, Coll. „Żywność i pytania gastronomiczne”, 2014, 250 s. (ISBN 978-2-343-03735-6 ) .

Powiązany artykuł [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]