Processus Bold – Wikipedia

Posted on by
before-content-x4

Z Wikipedii, Liberade Libera.

W górę konwertera tlenu w roślinie Duisburg Thyssenkrupp
after-content-x4

. Proces Linz-Donawitz ( BOS, BOP, BOF, OSM, Procedura Linz-Donawitz, LD-Converter, proces konwertera tlenu [Pierwszy] ) ( Procedura Linz-Donawitz : W rzeczywistości był początkowo praktykowany) jest głównym procesem produkcji stali żeliwnej. Proces został całkowicie opracowany w 1948 r. Przez szwajcarskiego inżyniera Roberta Durrera całkowicie poza tradycyjnym środowiskiem „dużej stali” i od samego początku obniżył koszty roślin i czasów kucia oraz znacznie zwiększoną wydajność.

W ten sposób nie tylko początkowo zwiększył przewagę konkurencyjną stali austriackiej [2] , przyczyniając się do postbellicznego odrodzenia, ale był w dużej mierze odpowiedzialny za zmniejszenie w latach 1920–2000 wymagań pracy w branży stalowej o 1000 współczynnika (przez ponad trzy godziny pracy na tonę do zaledwie 0,003). [3] Zdecydowana większość stali wyprodukowanej na planecie jest wytwarzana przy użyciu podstawowego pieca z tlenem; W 2000 r. Szacuje się na 60% globalnej produkcji stali. [3] Nowoczesne piece zajmują ładunek żeliwa ponad 350 ton i przekształcają je w stal w mniej niż 40 minut, co należy porównać po 10–12 godzinach, które są używane do otwartego pieca.

Proces LD jest rozwojem procesu Bessemera, ale wykorzystuje czyste utlenianie tlenu wydmuchiwane na powierzchni stopionego metalu przez lancę z woda. To jest Podstawowy proces tlenu , i w rzeczywistości jest to czasem wskazane, zmieniając go z kontekstu anglo -saxon jako Bos (Dall’inglese podstawowe stalowe tworzenie tlenu), Bop (z angielskiego podstawowego procesu tlenu) lub BOF (z angielskiego podstawowego pieca tlenu). Oznacza to, że jest to pierwotna metoda toalety stali, w której wysokie nalewanie węgla przekształca się w stal. Infuflacja tlenu w odlewaniu obniża ligowy tenor węglowy i przekształca go w słodką stal. Proces jest powiedziany podstawowy z powodu podwyższonego Wskaźnik zasad Scoria (wyrażona w pierwszym przybliżeniu jako Cao/ %SiO2 %), który jest ogólnie utrzymywany do wartości większej niż 3 przy dodaniu żywego wapna lub dolomitu w niezbędnych proporcjach.

PREDROMY [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

W 1858 r. Henry Bessemer opatentował już proces kucia, który zastosował infuflację tlenu do odznaczenia stopionego żelaza (patent na brytyjski nr 2207). [4] Przez prawie sto lat komercyjna ilość tlenu nie była dostępna w sumie lub była zbyt droga, a wynalazek pozostał nieużywany. [4] Podczas drugiej wojny światowej inżynierowie tacy jak niemiecki Karl Valerian Schwarz, Belgijski John Miles oraz szwajcarski Durr i Heinrich Heilbruggge zaproponowali ich wersje kucia do infuflacji tlenu, ale tylko Durrar i Heilbruggia doprowadzili go do masowej produkcji. [4]

Narodziny [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

W 1943 r. Szwajcarski inżynier Robert Durrer, wcześniej profesor w Berlin Institute of Technology, powrócił do Szwajcarii i przyjął miejsce w Roll AG, najwyższym krajowym producencie stali. [4] W 1947 roku kupił pierwszy mały eksperymentalny konwerter o 2 i pół ton od USA, który 3 kwietnia 1948 r. Wyprodukował swoją pierwszą stal. [4] Nowy proces może wygodnie przetwarzać duże ilości surowców, wymagając niskiej zawartości metali pierwotnych. [5] Latem 1948 r. The Roll AG, wraz z PO i do Öamg , dwie małe firmy w okupowanej Austrii, które jeszcze nie wyzdrowiały po zniszczeniu wojny [4] Zgodzili się na marketing „procesu Durrer”. [5]

Komercyjna premiera [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Od czerwca 1949 r. Vest opracował adaptację procesu Durrer, który zostanie przemianowany na „LD”. [2] [6] W grudniu 1949 r., Wraz z Öamg, zlecił budowę ich pierwszych 30 -putowych konwerterów. [6] W ten sposób wprowadzono je w listopadzie 1952 r. (Od Voest do Linz), aw maju 1953 r. (Od Öamg do Donawitz) [6] i natychmiast stał się . Punta Innovation of the World of Steel, powodując rewolucję w poszukiwawkach związanych ze stelurge. [7] Należy pamiętać, że od 1963 roku 34 000 biznesmenów i inżynierów odwiedziło konwertery Voest. [7] Następnie kamizelka zakupiła prawa rynkowe nowej technologii. [6] Niemniej jednak błędy popełnione przez kierunek zarówno rozległych, jak i ÖAMG w licencjach ich technologii uniemożliwiły kontrolę adopcji w Japonii, a od końca lat 50. Austriacy stracili konkurencyjność. [2]

after-content-x4

Dyfuzja i zmiany zewnętrzne [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Z drugiej strony wielcy amerykańscy producenci nie uprawiali nowej technologii w locie: pierwsi konwerterowie w Stanach Zjednoczonych zostały uruchomione pod koniec 1954 r. Przez McLouth Steel w Trenton w stanie Michigan, który miał mniej niż 1% z National Steel Market. [3] Stany Zjednoczone. Stalowa i betlejemska stal wprowadziła podstawowy proces tlenu dopiero w 1964 r. [3] Gdzie indziej, również z powodu zaniedbania austriackiego, technologia została szybko przyjęta, ale chociaż oryginalny proces LD wykorzystywał niewystarczający tlen na górze łazienki poprzez pionową lampę ochłodzoną wodą, w latach sześćdziesiąty oraz „Niepewność gazów obojętnych, aby wstrząsnąć stopionym metalem i usunąć zanieczyszczenia fosforu. [3] Od 1970 r. Połowa światowej produkcji i 80% japońskiego powstało w konwerterach tlenu. [3] W ostatnim kwartale XX wieku BOF stopniowo zastępowano elektrycznym piecem łukowym. W Japonii zastosowanie procesu LD spadło z 80% w 1970 r. Do 70% w 2000 r.; Świat jeden ustabilizował się na poziomie 60%. [3]

  1. Płynne żeliwo z powodzi wlewa się do pojemnika pokrytego ogniotem o nazwie Siwiera;
  2. Metal w siwarze jest wysyłany bezpośrednio do BOS lub do obróbki wstępnej, która służy do zmniejszenia końcowych stężeń siarki, krzem i fosforu. Włócznia jest zanurzona w stopionym metalu Siwiery i dodaje się kilka kwintali proszku magnezu. Zanieczyszczenia soolficzne są chwalone jako siarczka magnezu w gwałtownej reakcji egzotermicznej. Siarczek jest następnie usuwany. Podobne leczenie jest możliwe dla pełzania i defosformy za pomocą rdzy, tlenku żelaza i wapna jako odczynników. Decyzja o przygotowaniu lub nie zależy od jakości metalu, który wyrósł z powodzi i ostatecznej jakości wymaganej od stali Bos.
  3. Nazywany jest dodatek do piekarnika tych składników obciążenie . Proces BOS jest autogeniczny: wymagana energia cieplna jest generowana przez reakcje procesu. Utrzymanie typowego budżet naliczania , relacja stopionego metalu, która ma zostać wyeliminowana, jest równie ważna. Pojemnik BOS jest wypełniony piątą stalowymi odpadami (złom). Roztopiony metal z szerszego jest dodawany zgodnie z wymaganym przez ładunek. Typowa chemikalia odlewu załadowanego w pojemniku BOS to: 4% C, 0,2–0,8% Tak, 0,08% –0,18% P, E 0,01–0,04% S.
  4. Konwerter jest następnie wzniesiony, a woda chłodzona wodą jest upuszczana do środka, niewystarczającym czystym tlenem do 99% na metalu przy około Mach1 [8] , spalając w ten sposób większość węgla rozpuszczona w żeliwo z żeliwa, tworząc tlenek węgla i dwutlenek węgla, co powoduje wzrost temperatury do 1700 ° C. To łączy odpady, obniża tenor węglowy w odlewie i pomaga usunąć niechciane elementy. To zastosowanie czystego tlenu zamiast powietrza (tlen zmieszany z innymi gazami) powoduje ulepszenie w odniesieniu do procesu Bessemera, biorąc pod uwagę, że azot (i inne mniejsze gazy) w powietrzu nie reaguje z ładunkiem, ponieważ zamiast L ‘Tlenu .
  5. Jets (wapno spalania lub dolomit) wlewa się do formy, tworząc loppę, która pochłania zanieczyszczenia procesu przetwarzania. Podczas wypłaty metalu w pojemniku powstaje emulsja Loppy, ułatwiając procedurę. Pod koniec procesu rafinacji, który zajmuje około 20 minut, temperatura jest mierzona, a próbki na komputerze są pobierane i analizowane w około 6 minut. Typowy skład odlewu wynosi obecnie 0,3–0,6% C, 0,05–0,1% MN, 0,01–0,03% Tak, 0,01–0,03% S i P.
  6. Konwerter BOS jest ponownie przechylony, a stal zostaje wrzucona do dużego odlewu. Ten proces jest nazywany stukający Stal, dodatkowo wykończona w piecu, dodając materiały wiążące, aby zapewnić specjalne właściwości wymagane przez klienta. Czasami argon lub gazowy azot są bulgotane w Sadieri, aby upewnić się, że liga się poprawnie zmieszała. Stal zawiera teraz tenor 0,1-1% węgla.
  7. Następnie stal jest usuwana z pojemnika BOS, może być drukowana (stopy odlewni) i jest ostatecznie gotowe do kolejnych termo-mechanicznych zabiegów (stopy deformacji).
  1. ^ Brock i Elzinga, s. 1 50.
  2. ^ A B C TWERASER, s. 1 313.
  3. ^ A B C D To jest F G Smile, s. 99.
  4. ^ A B C D To jest F Smile, s. 97.
  5. ^ A B Smile, s. 97–98.
  6. ^ A B C D Smile, s. 98.
  7. ^ A B Brock i Elzinga, s. 1 39.
  8. ^ McGannon, s. 486

after-content-x4