Helas Pantia – Wikipedia

Hellas Planitia to umywalka wpływu około 2200 km średnica i 9500 M głębokość położona na południowej półkuli planety Mars i koncentrowana przez 42,7 ° S i 70,0 ° E W czworoboku IoPygii, Noachis i Hellas. Jest to największa struktura wpływu wciąż widoczna na planecie, a następnie zmniejszając wielkość, to Argyre Planitia i Isidis Planitia. Jego trening byłby współczesny z treningiem tych dwóch innych struktur i wróciłby do końca Noachian, być może w związku z hipotetycznym „wielkim późnym bombardowaniem” ( LHB w języku angielskim) datowane, według próbek księżycowych, od 4,1 do 3,8 miliarda lat przed teraźniejszością ^{[[[ 3 ]} . Basin Boréal, którego istnienie zaproponowano w 2008 roku ^{[[[ 4 ]} , byłby umywalką wpływową znacznie większą niż Hellas, ale rzeczywistość takiej struktury, która byłaby największa w Układzie Słonecznym, nadal pozostaje do potwierdzenia.

Basen Hellas Planitia jest szczególnie dobrze widoczny z Ziemi jako jednolicie wyraźny region z powodu wysokiego albedo pyłu trwale podniesionego przez wiatry regionu. Był to jedna z pierwszych formacji zidentyfikowanych na powierzchni czerwonej planety, nazwanej w 1867 r. ” Lockyer Land »Aston A Astron Richard Procror Hike Giovanni Scerca de l’O Baptza – Terre de Grece Pod koniec jego obserwacji podczas opozycji w 1877 r., Stąd nazwa Hellas – ἑλλάς po starożytnym grece.

Stara i bardzo duża tarcza wulkanu Alba Patera jest dokładnie antypodami Hellas Planitia, co sugeruje możliwy związek między tymi dwoma sąsiednimi strukturami wiekowymi.

Altimetryczne cięcie regionu basenu.

Znacznie większy niż Argyre Planitia, dorzecza Hellas Planitia jest paradoksalnie otoczone mniej dręczonymi płaskorzeźbami, tak jakby penetracja impulsem przez korę marsjańską była bardziej szczera. Z drugiej strony wpływ spowodował odzyskanie otaczającej ziemi ponad tysiąc kilometrów, podkreślającym transwersalnym altimetrycznym cięciem konstrukcji.

Zachodni krawędź basenu jest zmaterializowana przez zasięg górski, Hellespontus Montes, zarówno rozszerzony (730 km), jak i stosunkowo erodowany, bardzo lokalnie osiągający 2000 M Na wysokości, ale jednak przedstawia znaczny spadek jego wschodniego zbocza, który stoi w obliczu najbardziej pustej depresji w regionie, poniżej Hellas Chaos i Alpheus Colles na podłodze basenu, ponad 7000 M na poziomie odniesienia.

Wschodni krawędź jest oznaczona przez doliny przywołujące jednoznacznie łóżka potężnych suchych rzek, takich jak Mad Vallis (524 km) na północnym wschodzie Malea Planum, na południu basenu lub Reull Vallis (945 km), które rodzi się około 2500 M Wysokość w Promethei Terra (jego źródło wydaje się być pokryte południowym frontem Hesperia Planum na południe od Tyrrhena Mons) i jest przerwana u stóp Centauri Montes, gdzie nowsze tereny hesperiańskie zaczynają na północny wschód od basenu.

Woda oczywiście płynęła w obfitości w dorzeczu, o czym świadczą dane zebrane przez europejską sondę Mars Express w regionie kraterowym Terby, na północnym krawędzi depresji, co ujawniają obecność grubych warstw osadów jeziornych skrzyżowanych przez wąwozy szczególnie dobrze wyróżnione przez efekt późniejszego wpływu wtórnego ^{[[[ 5 ]} .

Formacja wszystkich tych struktur wróciłaby do Noachian, około czterech miliardów lat temu.

Topografia basenu Hellas Planitia i jego otoczenia.

Na południowym zachodzie wada lub gorąca punkt, formacja zmaterializowana przez prawie wyrównane caldeiras Pityusa, Malea, Peneus i Amphitrity, które przekraczają Malea Planum prawie w linii prostej, jest oczywiście po uderzeniu-najnowsze pola komunikacji z zestawu regionu od 3,8 do 3,6 miliarda lat ^{[[[ 6 ]} – Ponieważ przepływy lawowe obejmują całą południową część basenu, ale mimo to współczesny z wciąż wilgotnym klimatem, który ocenia obecność Axiusa Vallesa, 350 km doliny i wąwozu na wschodniej flance tarczy amfitrytów patera, która byłaby Umieść koniec aktywności wulkanicznej Malea Planum najpóźniej w pierwszej połowie Hesperian.

Co ciekawe, dwa inne caldeiras są również widoczne na północny wschód, w przedłużeniu pierwszych czterech, ale po drugiej stronie basenu w kierunku Hesperia Planum: są to Hadriaca Patera i Tyrrhena patera, nowsze formacje-te ziemie są typowe Hesperian – jak ujawniają ich zbocza, które są mniej kratyzowane niż wulkan wulkanów malea planum. Ponadto Tyrrhena Patera jest blisko antypodów basenu Chryse Planeitia, co może nie być przypadkowe.

Wydaje się, że dwie spektakularne doliny wynikają z katastrofalnych błotnych, które mogły być spowodowane brutalnym topieniem możliwej wiecznej zmarzliny wzdłuż mons hadriakusa: jest to z jednej ręki Dao vallis (816 km), które wypływa z długiej i ogromnej wnęki oczywiście pozostawionej przez Drenaż ogromnego osuwiska, a z drugiej strony Niger Vallis (333 km) z Ausonia Cavus i rozproszony podziemny system, którego niektórzy wydają się częściowo wypaczone. Dalej na południe, Harmakhis Vallis (475 km) również wychodzi z zapadnięcia się między Hellas Montes i Centauri Montes. Krótsza dolina Teviot Vallis (140 km), która wpada do Reull Vallis, wydaje się mieć ten sam charakter. Te kursy szkoleniowe mają miejsce po wulkanach, ale przed końcem Hesperian-być może nadal pewną działalnością na początku Amazończyków.

Topografia podłogi depresji jest zgodna z ogólnym trendem regionu, z bardziej rozdzielonymi ulgami na zachodzie i stosunkowo zmiękczonym na wschodzie. Najbardziej wschodnie tereny znajdujące się pod krawędzią basenu, dość płaskie, są najstarsze, jak ujawniono ich kraterię, słabą, ale mimo to większą niż w regionach centralnych i zachodnich.

Regiony centralne są jednak nowsze i znacznie bardziej chaotyczne, które można interpretować w wyniku rodzaju „usuwania” początkowej powierzchni pod wpływem wiatru obciążonego pyłem, ujawniając złożone wzory zorientowane według dominujących wiatrów, zmienna w zależności od regionu basenu. To może na przykład wyjaśnić bardzo różne morfologie regionów Alpheus Collesa i Hellas Chaos, oba zlokalizowane w zachodniej części depresji.

Maksymalna głębokość jest osiągana z krainą wyglądu blisko gładkich równin wschodniej, ale być może lokalnie starsza, szczególnie na ich północnym końcu, co tłumaczyło escarpment Coronae scopulus jako zachodnią granicę warstwy materiałów wulkanicznych, które rozprzestrzeniłyby się z Wschód na poprzedniej glebie; Z drugiej strony cała reszta tego obszaru jest prawie całkowicie pozbawiona znaczących kraterów.

Hellas Planitia obejmuje regiony, od 30 ^{To jest} Na 55 ^{To jest} równolegle z półkuli południowej, stąd wyraźny klimat silnych kontrastów termicznych wzmocnionych przez 9 000 M Wysokość i źródło wiatrów podnoszący duże ilości pyłu. Jest to prawdopodobnie przyczynę względnej jednorodności podłóg znajdujących się na podłodze depresji, składającej się w dużej mierze z lądu hesperiańskiego usianego materiałami amazońskimi Pierwszy pochodzenia wiatru.

La Région La plus creuse skrzypce se font trut ave slope ocenia się do domu do domu 34,0 ° S i 65,6 ° E przy 8200 M Na poziomie odniesienia ^{[[[ 7 ]} , skąd mierzyliśmy ciśnienie atmosferyczne z 1 155 Następnie ^{[[[ 8 ]} , wyższe niż 90% standardowego nacisku na Marsa (lub 610 PA), a ponad wszystko wyższe niż w potrójnym punkcie wody (611,73 PA), co sprawia, że ​​obecność, co najmniej tymczasowa, jest możliwa płynna woda w tym obszarze jako jako Długo, gdy temperatura osiągnie co najmniej 273,16 K (tj. 0,01 ° C. ) W przypadku czystej wody. Niższa temperatura byłaby jednak wystarczająca dla słonej wody, co właśnie miało miejsce w przypadku wody marsjańskiej – woda ciekła istnieje na Ziemi −24 ° C. , na przykład w bardzo słonym jeziorze Don Juan na Antarktydzie ^{[[[ 9 ]} , a niektóre brinery pozostają ciekłe w jeszcze niższych temperaturach, a także pewne roztwory kwasu siarkowego, takie jak roztwór H ₂ WIĘC ₄ • 6,5H ₂ OH ₂ O _{, dont l’eutectique gèle à une température légèrement inférieure à −60 °C^[10].}

Instrument Sharad (dla Płytki radar W języku angielskim) orbiter rozpoznawania marca zidentyfikowano również w 2008 r ^{[[[ 11 ]} . Ten lód zgromadziłby się tam z wysokości regionu i pozostałby zachowany przed sublimacją przez warstwę skalistych gruzu i pyłu, pod którym jest zakopany.

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]