Glaser-Dirks DG-600-Wikipedia

DG-606 18 M W konkurencji w Louroux [Francja].

. DG-600 jest szybowcem. To następca rodziny DG-200/400, zaprojektowany dla klasy 15 M z możliwością wydłużenia skali na 17 M , wykonał swój pierwszy lot w 1987 roku.

Opracowane dla bardzo wysokiej wydajności, skrzydła znacznie bardziej nowoczesne niż jej poprzednicy (a niektóre z nich będą podobne w swoim następcy, DG800) pomyliły 2 rozwiązania podczas rozwoju przed ich produkcją, „konserwatywny” i drugi dostęp do „Wysoka wydajność”, która może stanowić problemy na powolnych fazach lotu. Zatrzymano najbardziej wydajne rozwiązanie z najcieńszym skrzydłem, a problem podczas powolnych lotów, których obawiali się projektanci, stał się oczywisty, przynajmniej w wersji 15 M , narzucając silniejszą prędkość w fazach rosnących, wskaźnik wzrostu szczególnie cierpiał na nią.

Tendencja do rezygnacji w wersji 15 M Sprowadził LBA, aby wymagało powiadomienia o ostrzeżeniu zainstalowanym w szybowcu. Te charakterystyki lotu dały DG600 bardzo złą reputację i dlatego nigdy nie odniosły sukcesu komercyjnego. Pod względem czystej wydajności na DG600 15 M był przed bezpośrednimi rywalami klasy wyścigowej, ale jego słabe zachowanie w powstaniu zmniejszyło tę przewagę do nic, problem ten został znaleziony na kilku szybowcach zaprojektowanych pod koniec lat 80. u innych producentów (LS7, ASW 24 …). Następnie wersja 15 M został wyposażony w skrzydła, które wyraźnie poprawiają jego spiralne zachowanie (powolny lot), niestety nie wystarczyło.

DG-600 18 M „Ewolucja” w Roanne [Francja].

Wersja 17 M (z skrzydłami lub bez) doświadczyli zupełnie innej historii, właściwości umiejętności były doskonałe, a dodatkowe 2 metry naprawiły problemy z niską prędkością. W 1991 r. Skala została przesunięta na 18 metrów w najnowszej wersji DG600 o nazwie „Evolution”, występy zostały znacznie ulepszone i niosąc maksymalną finezję na 50 lat, osiągnęła równe gry z pozostałymi 18 metrami epoki. Niemniej jego niskie maksymalne obciążenie (480 kg ) na 18 metrach (powtarzający się problem na szybowcach 15 M z lat 80. i 90., które zostały przedłużone podczas ich kariery, takie jak LS6, ASW20 …) Zapobiega byciu na optymalnym poziomie 18 M Nowa generacja przy maksymalnym obciążeniu (DG800S/808S, Ventus 2C…), którą można załadować do 600 kg (Limit w klasie 18 M ).

Wersja zmotoryzowana, DG-600 m, poleciała w 1989 roku, wyposażona w mały silnik monokilorowy Rotax. DG-600 M był w stanie wystartować na własny sposób, ale ze względu na niską moc (25 koni mechanicznych) szybkość wzrostu jest stosunkowo niska, a startu wymaga dłuższej odległości niż dla obecnych pojedynczych lat. Jednak zanieczyszczenie hałasu okazało się bardzo niskie. Kadłub DG-600 m jest ozdobiony klapą silnika na plecach, tworząc niewielki guzek, projektanci zachowali drobny i wąski kadłub nietoporowanej wersji (w przeciwieństwie do DG800B/ 808B/ 808C, które mają A znacznie szerszy odpowiedni kadłub).

Produkcja Stoppa DG-600 w 1992 r. Po 114 kopiach, po pożarze fabryki Glaser-Dirks, która zniszczyła formy skrzydeł DG-600, forma kadłuba będzie podstawą dla jego następcy DG-800 S.

Kopia DG-600 służyła jako rodzaj prototypu w DG-800 s, ofiarą katastrofy, gdy miał tylko dwadzieścia godzin lotu w roku, w którym fabryka spłonęła. Wrak został zakupiony przez szwajcarskiego importera tamtych czasów, został odbudowany poprzez zintegrowanie nowego wpływu przyszłego DG-800 S. Ten szybowiec został przemianowany na DG-606.