Antonello Capurso – Wikipedia

Antonello Capurso (Rzym, 16 października 1955 r.) Jest włoskim dziennikarzem i pisarzem.

Działalność dziennikarska [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Rozpoczął działalność dziennikarską na „La Voce Republican”, a następnie przeszedł do Włoch Agencji dziennikarskiej. W 1990 roku wszedł do grupy MediaSet, dla której, zaczynając od wiadomości TG5, TG4, Studio Open i TGCOM24, nieustannie śledził aktualną i rządową aktualność. Współpracował nad Rai, Panorama, AL Czasopismo Corriere della sera, a Papier autor: Giuliano Ferrara (dla którego kuratował między innymi cotygodniową kolumnę kostiumu politycznego „Colonna Ruffiana”, wydana po raz pierwszy 26 marca 1997 r. Z nazwą „Gossip”) na Correre di Viterbo. Został zarejestrowany w Parlamentary Press Association.

Aktywność literacka i niecfikowa [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Literatura faktu [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

• „Dialog na temat sprawiedliwości, Anna Finocchiar z Antonello Capurso” Passigli Publishing House. 2005
• „Przemówienia, które zmieniły Włochy, z Garibaldi i Cavour na Berlusconi i Veltroni” Oscar House Oscar History Mondadori, 2008.
• „Słynne frazy w historii Włoch, od Vittorio Emanuele II do Silvio Berlusconi” Oscar House Oscar History Mondadori, 2011.
• „Historia instancji (przestępstwa, zniewagi i turpiloquy we włoskiej polityce od Cavour do Grillo)”, The Seventh Book Publishing House, 2014.

Opublikował także kilka esejów na temat stron i polityki konstytucyjnej.

Literatura [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

• „When the Gods” Il Ventaglio Publishing House, 1986, finalistka nagrody Fregene of Poetry, mów o miłości.
• „Happy Myba Work Orange” Fell, 1994, Poezja.
• „La Piuma del Ghetto”, The Gallucci Publishing House, 2023, powieść.

Jest obecny w różnych antologiach we Włoszech i tłumaczony w Anglii, Stanach Zjednoczonych i byłej Jugosławii.

Jego wersety zostały wystawione w 1986 roku na rzymskim festiwalu literatury przez reżysera Giancarlo Nanni i zostały recytowane publicznie przez Giorgio Albertazzi, Lydię Mancinelli i Elio Pecora. W 1987 roku zdobył nagrody Nosside w dziedzinie poezji i wideopoizmu. W 1994 roku otrzymał kulturę nagrody morskiej. Jest to zawarte w „Anthology of Włoskiej poezji erotycznej XX wieku”, kursowanej przez Carlo Villa dla Newton Compton Publishing House, 1981. W latach 1987–1988 wyreżyserował Festiwal Literatury, który odbył się w Botanical Garden w Rzymie. Dla Raitre w 1987 roku wyreżyserował i przedstawił transmisję w czterech odcinkach „The Voices of Writing”.

Teatr i kierunek [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

W 1985 roku zdobył specjalną nagrodę ICI za dokument na Rome Industrial Film Festival. W 1987 r. Na festiwalu literatury w Rzymie zorganizował malownicze czytanie swojego teatralnego utworu „Commission of Cenzorship”. W 1989 roku jego dramat radiowy w pięciu odcinkach „Paris 1939” został wyemitowany w Radio1, zaczerpnięty z powieści Guglielmo Negri. W 1990 roku, dla Radiotre, zredagował redukcję radia antologii w trzydziestu pięć odcinków włoskiej historii XX wieku. Na polu teatralnym został przyznany w 1985 r. Instytut włoskiej nagrody dramatu za najlepsze niepublikowane prace teatralne, z „Il Segreto di San Pietro”, napisane razem z Guglielmo Negri: Praca zorganizowana w Flaiano Theatre, dla Teatro Billboard Stable Stable Stable Rzymu w 1986 roku. W latach 80. był teatralny krytyczny dla „The Republican Voice” i dla magazynu „Stilb”. W 2016 roku wrócił do teatru Testaccio z własnym teatralnym utwór „The Incredible Story of George Mallory”. W 2017 r. Historia i inne historie „zostały wystawione w teatrze Benrolini z„ 16 października 1943 r. W 2018 r. Został zaproszony do zamknięcia międzynarodowego festiwalu kultury „żydowskiej” w Rzymie, z serialem „High High (History of Moretto)”. W styczniu 2019 r., Z okazji Dnia Pamięci Shoah, ten sam program, wyprodukowany przez Shoah Museum Foundation, z patronatem Uniwersytetu UCEI, UCR i Roma 3, był reprezentowany w Palladium Theatre i Farnese Cinema/Theatre. W styczniu 2020 r., W Palladium Theatre w Rzymie, z okazji Dnia Memorial of the Shoah, został wystawiony z serialem „L’Oragano – History of Leone Efrati”, wyprodukowane przez Shoah Museum Foundation, pod podmiotem Patronat UCEI i Rzym Uniwersytetu 3.
W kwietniu 2020 r. Wystąpili w sieciach społecznościowych Fundacji Muzeum SHOAH ONLUS na Facebooku, YouTube, Instagram The Videomonologues „The Blue Dress – History of Ester i Annetta” oraz „The Week Moretto”.