Valérie Belin – Wikipedia

Valérie Belin, urodzić się 3 lutego 1964 W Boulogne-Billancourt jest francuskim artystą wizualnym, fotografem. Mieszka i pracuje w Paryżu.

Tworzenie [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Po studiach w Art School of Versailles, a następnie w National School of Art in Bourges, Valérie Belin uzyskała National Superior Diploma of Expression Expression w 1988 roku. Posiada również DEA w filozofii sztuki, uzyskanej na University of Paris Panthéon- Sorbonne w 1989 roku.

Fotografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Zainspirowana różnymi minimalistycznymi i koncepcyjnymi prądami artystycznymi, Valérie Belin bardzo wcześnie zwraca się do fotografii, którą wybiera jako sposób ekspresji z tworzywa sztucznego.

W tym duchu jest to przede wszystkim samo medium fotograficzne, które jest głównym tematem jego pracy. Światło, materia, ciało rzeczy i istoty, a także ich reprezentacje i ich transformacje przez medium fotograficzne, stanowią teren jego badań i wszechświat jego artystycznych słów. Jego praca, złożona głównie z martwych i portretów, ewoluowała wraz z uwzględnieniem kodów specyficznych dla świata wizerunku i reprezentacji.

W 1995 roku zaprezentowała pierwszą serię zdjęć wiosną Cahors. CCF (HSCB Foundation for Photography Foundation) w 2000 roku ^{[[[ Pierwszy ]} A nagrodę Altadis w 2001 r. Zatrzymała się w Nowym Jorku w tym samym roku, co część Villa Medici poza Walls, stypendium przyznane przez Francuskie Stowarzyszenie Działań Artystycznych (AFAA), Ministerstwo Spraw Zagranicznych i Ministerstwo Kultury. Ten pobyt będzie decydujący do końca jego kariery.

W 2015 roku otrzymała nagrodę Pictet ” Nieład », Seria zdjęć, które zostaną zaprezentowane w tym samym roku w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w mieście Paryżu.

Valérie Belin reprezentuje Galeries Nathalie Obadia w Paryżu, Edwynn Houk ^{[[[ 2 ]} W Nowym Jorku i Huxley-Parlour ^{[[[ 3 ]} w Londynie.

Jego prace były wystawiane na całym świecie i są częścią wielu kolekcji publicznych i prywatnych: National Library of France, National Museum of Modern Art – Center Pompidou, European Photography House, Museum of Modern Art w Paryż Art, Museum of Modern Art (MoMA) w Nowym Jorku, Museum of Modern Art of San Francisco (SFMOMA), J. Paul Getty Museum w Los Angeles, Międzynarodowe Centrum Photography (ICP) w Nowym Jorku.

Jego praca była przedmiotem dwóch retrospektywnych wystaw w Europejskim Domu Photografii w Paryżu, w 2008 r. Oraz w Center Pompidou w Paryżu w 2015 r., Z wystawą zatytułowaną „The Images intranquilles”.

W 2017 r. Jego prace zostały zaprezentowane w Chinach w ramach podróżnej wystawy zatytułowanej „Meta-clichés”, przeprowadzona w koprodukcji z trzema cieniami w Pekinie, Szanghaju Centrum fotografii (SCOM) w Szanghaju i Muzeum Narodowe Chengdu.

W 2019 r. Trzy osobiste wystawy poświęcono jego pracy: ” Odbicie »W Victoria and Albert Museum w Londynie ^{[[[ 4 ]} « Malowane panie »Na spotkaniach fotograficznych Arles ^{[[[ 5 ]} I ” Chiny dziewczęta »W Multimedia Art Museum w Moskwie ^{[[[ 6 ]} .

Dwa z jego zdjęć zostały również zaprezentowane na dużej wirtualnej wystawie „czarno -białej” w 2020 roku ^{[[[ 7 ]} .

Martwa natura z daniem (2014) jest eksponowany w ramach wystawy Rzeczy. Historia o naturze W Muzeum Luwru od 12 października 2022 r. Do 23 stycznia 2023 r. Wśród dzieł przestrzeni zwanych „ludzkimi rzeczami” ^{[[[ 8 ]} .

Wybór [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

2007:

• Fotografie Valérie Belin 1996-2006 , Huis Marsylia, Amsterdam

2008:

2009:

• Wykonane , Peabody Essex Museum, Salem

dwa tysiące trzynaście :

2014:

• Cisza, Paryż, Francja.
• Napięcie powierzchniowe W DHC/Art Foundation, Phi Center , Montreal, Quebec ^{[[[ 9 ]}
• Galeria Nathalie Obadia, Bruksela
• Art@Kirchberg , Arrentte & Meddences, Luksemburg

2015:

2016:

• All Star , Galeria Nathalie Obadia, Paryż ^{[[[ 11 ]}

2017 :

• Bernard Magrez Cultural Institute, Bordeaux ^{[[[ dwunasty ]}
• Valérie Belin: Meta-Clichés , (Roaming), Trzy Shadows Photography Art Center , Beijing / SCôp, Szanghaj / Muzeum Chengdu
• Edwynn Houk Gallery, Nowy Jork ^{[[[ 13 ]}

2018 :

2019 :

2020 :

• Odbicie , galeria Nathalie Obadia

Jego praca ma postać serii fotograficznych ^{[[[ 15 ]} . W 2000 roku zaczęła korzystać z cyfrowych narzędzi postprodukcyjnych, które dały jej większą swobodę modyfikacji i kontrolę wartości chromatycznej i zainicjowała jej pierwszą serię kolorów ^{[[[ 16 ]} .

Od 2009 r. Valérie Belin wykorzystuje inne rodzaje cyfrowej manipulacji, po strzelaniu, które mają efekt akcentowania hybrydowego, graficznego i sztucznego wymiaru jej pracy, od solaryzacji po nadmierne pojemność. Następnie przejmie również znalezione abstrakcyjne formularze wektorowe ” Readymade W Internecie, który przerób na komputerze, aby rozpuścić je w swoich grafikach.

Seria fotograficzna [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Źródło ^{[[[ 17 ]}

1990

• Szkło I Wenecja , 1993-1997
• Szaty I Samochody , 1996-1998
• Kulturystowie , 1999

2000

• Marokańskie panny młode , 2000
• Transseksualny , 2001
• Czarne kobiety , 2001
• Modele i , 2001
• Motoryzacja , 2002
• Manekiny , 2003
• Michaël Jackson , 2004
• Modele II , 2006
• Metisse , 2006
• Kosze owocowe , 2007
• Lido , 2007
• Koronowane głowy , 2009

2010

• Susan z czarnymi oczami , 2010
• Panny młode , 2012
• Pion , 2012
• Wnętrze , 2012
• Martwa natura , 2014
• Super modele , 2015
• All Star , 2016
• Malowane panie , 2017
• Chiny dziewczęta, 2018
• Odbicie, 2019

Równolegle Valérie Belin bada inne formy wyrażeń i wykracza poza medium fotografii jako stały obraz.

• 2011: Susan z czarnymi oczami , wideo wykonane z tytułowej serii fotograficznej 2010 roku.
• dwa tysiące trzynaście : MJ6 W Występy na żywo , Choreographed Performance, zaczerpnięte z jego serii Michaela Jacksiesa w 2004 roku, pokazanej w Georges-Pompidou Center.

• Valérie Belin / Tekst Régis Durand: „Ceremonia obiektów”. – Acts Sud (Coll. CCF (HSBC) Foundation for Photography), Arles, 2000 ^{[[[ 18 ]} .
• Valérie Belin 1999-2001 – Galeria Xippas ^{[[[ 19 ]} , Paryż, 2001.
• Valérie Belin / Wprowadzenie Guya Boyera, tekst Philippe Piguet „Réflexions Sur Images”. –Actes South (Coll. Altadis), Arles, 2001 ^{[[[ 20 ]} .
• Valérie Belin – Galeria Xippas ^{[[[ 21 ]} , Paris, 2002.
• Valérie Belin / Textes de Hasier Exteerria «Przedział» i Javier San Martin «Black». – Koldo Mitxelena Cultural Center, San Sebastián – Sebastián, 2003.
• Valérie Belin / Tekst Michela Poanter: «Morbibedezza» – Foundation Salamanca City Cultura Cultura, Domus Artus 2002, Salamanque,
• Valérie Belin / SMS -ów Régis Durand: „Valérie Belin lub Skin of Things” i wywiad z Nathalie Herschdorfer. – Steidl Verlag, Göttingen, 2007 ^{[[[ 22 ]} .
• Valérie Belin / Tekst Larisa Dryansky: „The Saturnian Images of Valérie Belin”-Galerie Jérôme-de-noirmont, Paris, 2008.
• Korespondencja: Valérie Belin / Edouard Manet / SMS i wywiad z Quentin Bajac „Plastic Photography” – Musée D’Orsay – Argol éditions, Paryż, 2008 ^{[[[ 23 ]} .
• Valérie Belin, istota i pojawia się / Textes de Ligia Canongia «Photographie et Illusion», Adon Peres «l’ être et l’aparaître», Evangelina Seiler-Casa frança-brasil, Rio de Janeiro, 2011.
• Valérie Belin / Textes de Tobia Bezzola «Black Eyed Susan» – JRp Rinier Kunstverlag AG, Zurych, 2011.
• Valérie Belin, Intanquilles Images / TEXTS CLément Chéroux „What Worries”, Larisa Dryansky „Ultramodern, The Meta-Clichés of Valérie Belin”, wywiad z Roxana Marcoci, „Niepokojąca znajomość”-Edycja Centrum Pompidou, Éditions Dilecta, Paris, 2015 ^{[[[ 24 ]} .
• „Valérie Belin”, artykuł Sophie Boursat, Spotkanie – dokładnie w sercu sztuki W N ^O 2, Listopad 2015 .
• Valérie Belin 2007-2016 / SMS -y Quentina Bajaca „Odłączającą fotografię”, Dork Zabunyan „Jak zostać Michaelem Jacksonem? „Wywiad z Étienne Hatt” Valérie Belin, dekonstruują, mówi ”. – Damiani Editions, Bolonia, 2016 ^{[[[ 25 ]} .
• Valérie Belin, malowane panie / Texts autorstwa Éric Reinhardt – Xavier Barral Editions, Paryż, 2019 ^{[[[ 26 ] W [[[ 27 ]}

Cena [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Dekoracje [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]