Christinin Aurell – Wikipedia

Christine Aurel , urodzić się 19 maja 1947 W Paryżu jest francuską aktorką.

Młoda gwiazda w latach 60. XX wieku została zauważona w kilku filmach, jak Mój wujek Benjamin , z Jacques Brel, lub Ziemniaki , z Pierre Perret.

Od wczesnego dzieciństwa w Sologne, w którym się urodziła, zatrudnia siostry i tworzy małe programy, które cieszą się rodziną i wieśniakami.
W Paryżu jej matka zapisała ją do zachowawców okręgowych, zacznie tam jako tancerz i aktorka.
W wieku 14 lat, po egzaminie wstępnym do słynnych kursów Simona, „szef” chce tego.
Jest najmłodsza z Rolanda Blanche w sekcji Béatrice Lord, która będzie ją nadal zachęcać.
Jego przyjaciółmi i towarzyszami są C. Cellier, P. Spivakoff, M. Villalonga, J. Herbert, który zostanie Popek.
Przed jury złożoną z wielkich osobowości tamtych czasów zdobyła nagrodę Michèle Morgan (komedia) Ząb . Bajka o świcie 18. urodzin, która ją wypełnia i przeraża.
Jego rodzice podpisują się z René Dupuy jej pierwszym kontraktem w Gramont Theatre Pewna blot monsieur Że będzie grać przez 18 miesięcy wraz z Michelem Serrault, Jeanem Yanne i wielu innych, którzy udaje się jak Daniel Prévôt.

Będzie łączyć różnymi kawałkami, jej ulubione role to Szacowany P. Pod kierunkiem utalentowanego Michela Vita, Rosine Du Sewilli Barber , role, które z przyjemnością grała w firmie Jacques Fabbri: Catherine w Wielkie ucho , Amélia w L’Aquarium , niektóre Vaudevilles takie jak Ogień TOUPINEL W Niespodzianki z nocy poślubnej itd.

W telewizji zmienia dramatyczne i serie pod kierunkiem: P. Badel, Y. A. Hubert, F. Chalais, A. Leroux, Iglésis, F. Hebrard, G. Farrel, L. Heynneman, J.-P. Alessandri, V. . Monnet, Ch. Bränström, P. Goutas, J.-P. Dessagnat, C. Dagues, G. Regnier, C. Aubry, H. Toulout, itp.
W kinie odpowie na niektóre święte potwory, takie jak Bourvil, Pierre Perret lub J. Brel, którzy chcieli jej napisać piosenkę.
W 1970 roku nagrała 45 obr./min, którego tytuł „Sex is Business” zostanie sklasyfikowany Pierwszy ^Jest W Francji internose weźmie udział w kilku programach odmian wraz z Zanini, Antoine lub Rogerem Haninem, którzy śpiewali „Sleep Under the Bamboo”.

Dyrektorzy oddadzą sobie serce z tym tytułem, więc okropne dziecko telewizji, J.-C. Averty, sprawi, że śpiewa i tańczy z muchy dżinsowej, która szokuje mniej niż jego dzieci przekazane do rolki.
Tworzy wiele synchronizacji, kreskówek, serii i 35 mm , pożycza głos kilku gwiazdom, takim jak Stéfiana Sandrelli, Jane Birkin itp.

Obecnie podwaja siódmy sezon Zamknij swój entuzjazm , po francusku : Larry i jego pępek Słynna seria Larry’ego Davida, gra tam Cherryl David.

Kino [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• 1963: Bébert i Omnibus , od Yves Robert: dziewczyna w pociągu
• 1965: Dwie sieroty , de Riccardo Freda: Françoise Morand
• 1966: Towarzysze Marguerite , od Jean-Pierre Mocky: pracownik gazety
• 1966: Troje dzieci w zaburzeniu , od Léo Joannon: Baby
• 1967: Handel dziewcząt , autor: Jean Maley: Lydia
• 1967: Stancy w Véronique, Michel Lang (film krótkometrażowy): Véronique
• 1968: Cześć Berthe! , od Guy Lefranc: The Hotel Soubrette
• 1968: Béru i te panie, Guy Lefranc
• 1969: Miłość tak! Ale… ( Kochaj życie w Luksemburgu ), autor: Philippe Schneider i Franck docenią: Nicole
• 1969: Mój wujek Benjamin , d’édouard Molinaro: Madame Chapelle
• 1969: Ziemniaki, Claude Autant-Lara: The Traveller
• 1970: Osiołek, autor: Jacques Demy: młoda dziewczyna w stodole
• 1971: Kameleony, autor: René Couderc: Irene
• 1974: Tutaj waluta , De Richard Balducci: Rita
• 1974: Bonzesse , autor: François Jouffa: Martine
• 1977: Specjalny pociąg dla Hitlera , d’lain payet: helga
• 1977: Liście Zizis , z Jean-Claude Roy: Bérénice de Touffenlair
• 1980: Wszystkie gwiazdy, Michel Lang: asystent Jean-Paul
• 1981: Jak flirtować wszystkie dziewczyny, Michel Vocret
• 1994: Elisa, Jean Becker
• 2011: Ci, którzy kochali Richarda Wagnera Autor: Jean-Louis Guillermou: hrabina

Telewizja [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• 1962: Pewna blot monsieur, Robert Rocca po Pierre Daninos, wystawiony René Dupuy, Théâtre Gramont
• 1962: Poszukaj ciała, panie Blake, Frank Launder i Sidney Gillilat, wystawiony Georges Vitale, Théâtre la Bruyère
• 1963: Oszustwa Scapin , Inscenizacja Dominique Paturel, Festiwal Saintes
• 1964: L’Aquarium, D’Aldo Nicolaï, inscenizacja Jacques Fabbri, Théâtre de Paris, Théâtre des Célestins
• 1965: Wielkie ucho, Pierre-Aristide Bréal, wystawiony Jacques Fabbri, Théâtre de Paris
• 1966: Zgromadzenie kobiet autor: Robert Merle, inscenizacja Gabriel Garran, Villeejuif Theatre
• 1967: Powiedzmy pigułkę, Od P.J. Vaillard i A.M. Career, Théâtre des Deux Donkeys
• 1967: Grande Vasouille, Od P.-J. Vaillard & Am. Kariera, teatr dwóch osłów
• 1968: Te kobiety w samym sercu karczocha , z I. Tunc i B. Lafont, Théâtre du Bilboquet
• 1968: Moja łza , Jean-Pierre Chabrol, inscenizacja Gabriel Garran, teatr miasta
• 1968: Fryzjer Sewilli , Festiwal i wycieczki
• 1969: Klapujący przyjaciele Michel Delpech, w reżyserii Francisa Joffo, teatru Boulevard
• 1969: Niespodzianki z nocy poślubnej , Theatre of Galeries w Brukseli
• 1970: Poszukaj ciała, panie Blake Frank Launder, Sidney Gillilat, wystawiony Georges Vitale, Realizację Pierre Sabbagh, Théâtre Marigny
• 1971: P … szacunek, Jean-Paul Sartre, Staging Michel Vitold, Międzynarodowe wycieczki
• 1972: Bardziej Merrier, Merrier , Staging Armand Isnard, Tristan Bernard Theatre
• 1973: Trzeci świadek, Dominique Nohain, Tristan Bernard Theatre & Tournées
• 1974: Francuski sprytny , autor: Dominique Nohain, szef teatru złota
• 1978: Bardzo cienki majaczenie , Sentier Theatre
• 1978: Właściwa liczba , z Eduardo de Filippo, inscenizacja Jacquesa Fabbri, realizację Pierre Sabbagh, teatr Marigny
• 1980: Ogień TOUPINEL , z Alexandre Bisson, inscenizacja Jacquesa Fabbri, realizację Pierre Sabbagh, Théâtre Marigny
• 1980: Ogień TOUPINEL , wystawiony Jacques Fabbri, Marigny AT Teatr dziś wieczorem
• 1981: I aż do Bethany , autor: Jean Giraudoux, inscenizacja L. Berthommé, Bellac Festival
• 1983: Noche , Inscenizacja L. Berthommé, Théâtre du Lucernaire & Festival D’Awingon
• 1984: Apolinaire Kierunek L. Berthommé, festiwal Avignon
• 1985: Brel Theatre , Kawy teatr drobnego dzioba
• 1986: Brel Theatre , Cardin Space
• 1996: Biedna Francja , z Jeanem Lefebvre, Space Cardin
• 1998: Biedna Francja , z Jeanem Lefebvre, Space Cardin
• 2002: Ćwiczenia demokracji , inscenizacja Adel Hakim, The Théâtre de la Storm
• 2003: I tak możesz , z Claude Rollet, House of Autors and Tours