Goya (Romanzo) – Wikipedia

Goya lub gorzki sposób wiedzy (Oryginalny tytuł w języku niemieckim: Goya, czyli Arge Weg wiedzy ) to powieść historyczna Lion Feuchtwanger opublikowana w 1951 roku oba po niemiecku ^[Pierwszy] niż w tłumaczeniu na angielski ^[2] . Powieść opowiada o okresie życia hiszpańskiego malarza Francisco Goya (1746–1828), którego wydarzenia biograficzne zapewniają Feuchtwanger do zrekonstruowania życia kulturowego i politycznego Hiszpanii w latach bezpośrednio po rewolucji francuskiej. Powieść została przetłumaczona przez niemiec po włosku przez Ervino Pocar i po raz pierwszy opublikowana w serii Mondadoriana Medusa z tytułem „Cayetana, Lover and Witch” ^[3] .

Powieść jest podzielona na trzy części, z których każda zawiera liczne rozdziały, i jest ustawiona w Carlo IV Hiszpania między 1793 r. (Początek wojny Rossiglione między Hiszpanią a rewolucyjną Francją) i 1806 r., Kiedy bohater powieści, The Novel, The The Nove Painter Francisco Goya zaczyna malować po długiej przerwie.

Dla Feuchtwanger pod koniec XVIII wieku Hiszpania jest odosobnionym krajem geograficznie i kulturowym, z instytucjami anachronicznymi, skorumpowanymi kostiumami, ustawionymi przez absolutną monarchię, która broni prerogatyw arystokracji i duchowieństwa, które nawet przechodzą potęgę inkwizycji . Choć wrażliwy na magżzm, Francisco Goya jest malarzem docenianym przez hiszpański sąd i arystokrację, i dąży do pozycji „Pierwszego malarza króla” objętego przez jego brata -law Francisco Bayeu. Początkowo Goya nie jest zbyt zainteresowana polityką; Ale jest on stopniowo zaangażowany przez swoich przyjaciół liberalnych intelektualistów, w szczególności jego głównego współpracownika Agustína Esteve. Po śmierci swojego brata -law Goya zastępuje go jako malarza sądowego i dyrektora Akademii Bellas Artes. Łaska sądu i przyjaźń premiera Manuela Godoya są w stanie chronić Goyę przed atakami na Inkwizycję.

Goya jest szczęśliwą kobietą: po związku z Pepitą Tudó, która poddaje się Godoyowi, splatają inną, namiętną i intensywną z piękną i kapryśną księżną Cayetana d’Oba. Z miłości do księżnej Goya zaniedbuje swoje obowiązki zawodowe i rodzinne; Śmierć ukochanej córki Eleny wytrąca Goyę w udręczonych wyrzutach sumienia. Jednak nie wie, jak oprzeć się miłości Cayetany, która podąża za Andalusią, gdzie arystokratyka została wygnana, ponieważ podejrzewano go o zabicie męża. W Andalusia Goya zaczyna ostrzegać niepokojącego spadku słuchu, co szybko doprowadzi go do pełnej i wyłączającej głuchoty. Związek z księżną Alba kończy się przedwczesną śmiercią arystokratycznych ukochanych z powodu ciąży.

Izolacja społeczna, która pociąga za sobą głuchotliwość, popycha Goyę do poświęcenia się najpierw obrazami żył przez głęboki pesymizm, a wreszcie całkowitej przerwie działalności obrazkowej. Następnie, kierowany przez Agustína, poświęcił się grawerowaniu, w szczególności na stworzenie trawienia, tj. Humory , satyryczne przedstawienia kostiumów czasów, które przyciągną jednak niebezpieczną uwagę hiszpańskiej inkwizycji na malarza. Goya zostanie uratowana dzięki pomocy liberalnych przyjaciół.

Powieść skomponowała w Stanach Zjednoczonych, gdzie Lion Feuchtwanger schronił się w 1941 r. Po przygodowej ucieczce Francji najechanej przez wojska nazistowskie. W liście napisanym w Arnold Zweig na początku 1943 r. Feuchtwanger ogłosił projekt powieści na Goya i oszacował czas trwania redakcji na półtora roku. Z drugiej strony potrzebne było siedem lat, po raz kolejny niż ten poświęcony przez Feuchtwanger na jakąkolwiek inną powieść ^[4] . Lion Feuchtwanger zamierzał poświęcić drugą powieść Goyi, w szczególności jego wygnaniu we Francji; ale najwyraźniej w projekcie nie można go było wprowadzić na śmierć pisarza ^[5] .

Powieść odniosła wielki sukces sprzedaży w Stanach Zjednoczonych ^[4] . Jak wspomina Susanna Nirenstein, „Lion Feuchtwanger uwielbiał powieści historyczne. Napisał je ze skrupulatnością i naginami, które Brueghel zastosował w swoich olejkach. Były to książki wokół okresów lub postaciami, które miały dla niego szczególne znaczenie ” ^[6] . Według Jorge Luisa Borgesa Feuchtwanger „to powieści historyczne, ale nie mają one nic wspólnego z męczącym archaizmem i uciążliwym bric-à-brac, które czynią tego rodzaju niezastąpioną” ^[7] . Problemy napotkane przez Goya z inkwizycją hiszpańską były zasymilowane dla Feuchtwanger, dla tych samych autorów i wielu intelektualistów w Stanach Zjednoczonych przez MacCartismo ^{[6] [8]} .

• ( Z ) Goya, czyli Arge Weg wiedzy , 1ª ed., Frankfurt Am Main, Frankfurter Verlagsanstalt, 1951.
• ( W ) To jest godzina , Traduzione di H.T. Lowe-Porter i Frances Fawcett, Nowy Jork, Viking, 1951.
• Cayetana, kochanek i czarownica: powieść , W Medusa; 314 , tłumaczenie przez Ervino Pocar, wydanie 1, Mediolan; Verona, A. Mondadori, 1953.
• Goya lub gorzki sposób wiedzy , W Narracja , Tłumaczenie przez Ervino Pocar, Rzym, Castelvecchi, 2015, ISBN 978-88-6944-126-4.

• Susanna Nirenstein, Goya, uwodzicielka, który zakwestionował skorumpowaną i inkwizycję , W Republika , 10 maja 2015 r. URL skonsultowano się z 14 maja 2021 r. .
• ( W ) Laura M. Sager Eidt, GOYA’s Sleep of Reason w powieści Lion Feuchtwanger i adaptacja filmu Konrada Wolfa: demony prywatne czy społeczne? , W Pisanie i filmowanie obrazu: Ekprasis in Literature and Film , Amsterdam; New York, Rodopi, 2008, s. 10-1 119 -146, doi: 10.1163/9789401206273_005 , ISBN 9789042024571.
• ( W ) Jost Hermand, Przypadek dobrze wykonanej powieści: Goya Lion Feuchtwanger , w Reinhold Grimm i Jost Hermand (a cura di), Wysokie i niskie kultury: niemieckie próby mediacji , Madison, University of Wisconsin, 1994, s. 75 -94, ISBN 0-299-97080-9.
• ( W ) Edward Peters, Inkwizycja , Berkeley, University of California Press, 1988, s. 311–312, ISBN 9780520066304.
• ( W ) Lothar Khan, Arge Weg wiedzy , w John M. Spalik (pod redakcją), Lion Feuchtwanger: The Man, jego pomysły, jego praca: zbiór krytycznych esejów , Los Angeles, Hennesines and Infalls, 1972, 1972, s. 201 -17.