Jean Mambrino – Wikipedia
Jean Mambrino jest francuskim pisarzem i poetą urodzonym [[[ Pierwszy ] w Londynie i zmarł W Lille [[[ 2 ] . Jest autorem bardzo ważnego dzieła poetyckiego i kilku prozatorskich dzieł na temat literatury i teatru. Dał także tłumaczenia Gerarda Manleya Hopkinsa i Kathleen Raine. Należy do towarzystwa Jezusa.
W 2004 roku otrzymał nagrodę literatury francuskiej Jean Arp za całą swoją pracę [[[ 3 ] .
Pierwotnie Florentynka przez ojca i szampana przez matkę Jean Mambrino mieszkał w Londynie do siedmiu lat, a następnie w Paryżu.
Wykonuje obowiązkową usługę pracy jako dziennik na stronie leśnej firmy Guyenne-Pétrole, w Vézac w Dordogne [[[ 4 ] . Zostanie tam aż do wyzwolenia, zanim dołączy do armii okupacyjnej w Niemczech.
Po dziesięciu latach studiów poświęconych listom, filozofii i teologii, wszedł do towarzystwa Jezusa w 1954 r.
W Londynie, gdzie często przebywał, poznał T. S. Eliot i Kathleen Raine. To właśnie w artykule Jean Mambrino dał The Times Litterary Supplement, że kontaktuje się z Jules Supervielle i przez kronikę w BBC, który wchodzi w związku z René Char. Trzy ważne spotkania oznaczają również te lata: spotkania Henri Thomas, André Dhôtel i Georges Simenon.
Wiersze pojawiają się we włoskiej recenzji Ciemne sklepy , w południowych notatnikach i nowej recenzji francuskiej.
Jean Mambrino będzie przez piętnaście lat, w Amiens, a następnie w Metz, profesorze angielskich listów i języka, a także instruktora teatralnego, obszaru, który odkrył dzięki Jeanowi Dasté i który nie przestanie go fascynujący, jak później później kino kinowe . W ten sposób będzie miał jako student w Metz, jednym z największych francuskich dramaturgów naszych czasów, Bernard-Marie Koltès.
Przez cały okres swojego życia pisze niewiele i nic nie opublikował. O interwencji Julesa Superllele zbiór jego wierszy pojawił się w 1965 r. Mercure de France pod tytułem Ślepy stróż .
Wracając do Paryża w 1968 r., Jean Mambrino był odpowiedzialny za zapewnienie literackiej i dramatycznej krytyki czasopisma Études.
Druga kolekcja pojawiła się w 1974 roku w kolekcji Mała Syrenka , założone przez Louisa Aragona. Podążać Clearing I święte Światło , w DDB, w 1976 roku i Ptak Coeur , w magazynie, w 1979 r., Która otrzymała nagrodę Apolinaire. Inne kolekcje pojawiają się w José Corti: W ten sposób oszukuje tajemnicę W Światowy sezon W Nocna figura W Złam słońce I Urodzić się I Palempsest .
Jean Mambrino jest także autorem bardzo stymulujących dzieł na literaturze: Głębokie śpiewanie W Czytajcie, jak pamiętamy I Ojczyzna duszy .
W 2004 roku, na krótko przed śmiercią, wielki angielski poeta Kathleen Raine tłumaczył Hesperie, wieczorny kraj , pod tytułem Kraina wieczoru (Enitharmon Press).
Po zejściu do piekła, że pojawia się jego przedostatnia kolekcja Ciemność nadziei , opublikowane w 2007 roku, lekka wizja Łaska , Opublikowane w 2009 roku, jest koronacją jego pracy jako poeta.
Praca Jeana Mambrino jest jedną z najważniejszych we francuskiej poezji w ostatnich dziesięcioleciach, zarówno według jej różnorodności, jej obfitości, jak i osobliwości. W swoim piśmie, jak w jego wrażliwości, Jean Mambrino jest bardzo blisko angielskiej poezji, co nadaje jego wierszom natychmiast rozpoznawalny kształt i kolor.
Krótki kształt odpowiada mu, a także styl narracyjny. W niemal epickim stylu może sprawić, że ożywiamy wyczyn Armstrong idący po Księżycu, ponieważ wie, jak wejść na najbardziej tajne terytoria ludzkiej egzystencji.
Poezja Jeana Mambrino jest „poezją, która ożywia i zasila balsam początkowy (…), ale świeżość i jasność jego spojrzenia przypuszczają, że oczyszczona dusza, która jest ciągle zaskoczona [[[ 5 ] . Poeta rzeczywiście odczuwa ulgę, aby zawsze rozpocząć tę samą kolekcję ponownie i wyrusza w każdą nową książkę z nienaruszoną energią, jakby chciał być zaskoczony. Rezultat jest od jednego tomu do drugiego bardzo różnych podejść, które nabierają kształtu w rytmach i obrazach, które są zawsze odnawiane.
„Poezja, pisze Jean Mambrino, to cichy język, który wymazuje jego własne ślady, abyśmy słyszeli, czego słowa nie mówią [[[ 6 ] . »
Poezja [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- Ślepy stróż , Mercure de France, 1965 (Réd. Bleue Librairie, 2002)
- Clearing , Wiersz, Desclée de Brouwer, 1974.
- Linia ognia , Francuscy wydawcy zebrali się, 1974.
- święte Światło , Desclée de Brouwer, 1976.
- Ptak Coeur , poprzedzony Clearing I święte Światło , Stock, 1979. Apollinire Prix 1981.
- W ten sposób oszukuje tajemnicę , Corti, 1983.
- Hasło , Granit, 1983
- Linia ognia , Granit 1986.
- Światowy sezon , Corti, 1986
- Hasło , Corti, 1987.
- Nocna figura , Corti, 1989.
- Palimpsest lub dialogi pożądania , Corti, 1991.
- Złam słońce , Corti, 1993.
- Urodzić się , Corti, 1996.
- Nieznana Odyseja , L’Ar Harmattan, 1996.
- Centrum , Bleue Bookstore, 1998.
- Dawn pod powiekami , Blue Bookstore, 2000.
- Hesperie, wieczorny kraj , Arfuyen Editions, 2000.
- Pén z L’Or , Éditions Arfuyen, 2002.
- Biała otchłań , Éditions Arfuyen, 2005, opublikowane z okazji nagrody nagrody literatury francuskiej Jean Arp.
- Jak oddech szeleszczącej rosa , Éditions Arfuyen, 2006.
- Ciemność nadziei , Éditions Arfuyen, 2007.
- Łaska , Arfuyen Editions, 2009.
Proza [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- Głębokie śpiewanie , Corti, 1985.
- Teatr w sercu , Desclée de Brouwer, 1996.
- Czytajcie, jak pamiętamy – prosy rzucają światło na samotność , Phébus, 2000.
- Ojczyzna duszy – intymne czytanie niektórych pisarzy Xx To jest wiek , Phébus, 2004.
- Dawno, dawno temu – trzydzieści dialogów , Éditions Arfuyen, 2012.
Tłumaczenia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Inne prace [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- Francuska poezja mistyczna , Seghers, 1973.
- Correctores Jean Mambrino-Georges Simenon (1951-1988), Simenon Notebooks N O 13, Bruksela, 1999.
- Joseph Joubert, Spoczywaj w świetle , teksty wybrane i zaprezentowane przez Jean Mambrino, Éditions Arfuyen, 2007.
- Jean Mambrino, poeta światła , Praca zbiorowa (Gérard Pfister, François Cheng, Alain Bosquet, Claude Vigée, Gilles Baudry, Albert Strickler, Bernard Perroy, Jean-Pierre Boulic, Jacques Goorma, Bernard Noël, Marc Alyn …), Les Cahiers Bleus, N O 29, 2005.
- Dane wyodrębnione z notatek biograficznych opublikowanych w pracach cytowanych w bibliografii
- Claire Lesegretain, « Jezuicka poeta Jean Mambrino nie żyje », Krzyż W ( Czytaj online , skonsultuałem się z ) .
- Zobacz przemówienie recepcyjne wygłoszone przy tej okazji przy cenie ceny ‘ http://www.prixeuropeeeliterlitter.eu/html/ficheaeateur.asp?id=11#bloc3 » ( Archive.org • • Wikiwix • • Archiwum • • Google • Co robić ?)
- Boddart, Francis A., Młodzieżowe strony i Dordogne, 1940–1944: Od rewolucji krajowej do produkcji przemysłowej , Périgueux, Ifie Editions Périgord, , 342 P. (ISBN 978-2-916265-18-6 ) W P. 259.
- Bernard Perroy w ” Jean Mambrino, poeta światła „, Praca zbiorowa, Cahiers Bleus, 2005
- cytowany w książce Gérard Pfister, „Poezja to coś innego” – 1001 Definicje poezji , Arfuyen Editions, 2008
Recent Comments