Franco Fortini – Wikipedia

Franco Fortini , Nazwa długopisu Franco Lattes (Florencja, 10 września 1917 – Mediolan, 28 listopada 1994 ) to włoski pisarz i poeta.

Franco Fortini urodził się we Florencji 10 września 1917 . Jest synem żydowskiego prawnika, Dino Lattes i katolickiej matki, Emmy Fortini del Giglio. Studiował prawo i nauki ludzkie na University of Florence. W 1939 roku dołączył do kościoła protestanckiego, ale pod koniec swoich lat opisał siebie jako ateistę ^{[[[ Pierwszy ]} . W 1940 r. Adoptował nazwisko matki, aby uniknąć prześladowań rasowych. W 1941 r. Wszedł do armii włoskiej jako oficer. Po 8 września 1943 r. Schronił schronienie w Szwajcarii (gdzie spotkał intelektualistów, polityków i krytyków europejskich), a następnie wrócił w 1944 r., Aby walczyć z zwolennikami w Val D’Ossola. ^{[[[ 2 ]} .

Pod koniec wojny przeprowadził się do Mediolanu, gdzie pracował jako dziennikarz, redaktor i tłumacz.

W 1955 roku, wraz z Luciano Amodio, Roberto i Armanda Guucci, rozpoczął marksistowski przegląd polityczny Rozumowanie . Krótko po rosyjskiej inwazji na Węgry w 1956 r. Fortini opuścił włoską partię socjalistyczną, do której dołączył w 1944 r. W latach 1964–1972 uczył w szkołach średnich, a od 1976 r. Zajmował przewodniczącego krytyki literackiej na Uniwersytecie Sieny.

Franco Fortini zmarł w Mediolanie 28 listopada 1994 W wieku 77 lat ^{[[[ 2 ]} .

• Raz dla wszystkich – poezja 1938–1985 , Tłumaczenie Bernard Simeone, Jean-Charles Vegliant, Bilingue, Bergerac, Federop, 1986.
• A list W Parini, języki neo-latynowe n ° 272, 1990 ( P. 67-71 ).
• L’Arba , wyciągi z Złożone rozwiązania (1994), Tłumaczenie Andrei Raos i Laurent Grisel, Poetyckie działanie nr 191-192, maj-czerwca 2008.
• Wybrane wiersze Złożone rozwiązania (1994) ^{[[[ 3 ]} . Niektóre niepublikowane http://uneautrepoesieitaienne.blogspot.com/2019/12/franco-fortini.html
• Mapa drogowa , Siedem wierszy pobranych z Arkusz na morzu , przetłumaczone przez Antonino Mazzù, Europa , 1079, Mars 2019, P. 246-251 .
• Lekcje na temat tłumaczenia , tłumaczenie Julien Bal, Irène Bouslama i Lucia vishà; Tekst ustanowiony przez Marię Vittoria Tirinato; wyd. Piękne litery, Coll. Tłumacz, Paryż, 2021.
• Wiersze polityczne (o wojnie w Zatoce Perskiej), w https://nouveautes-editeurs.bnf.fr/annonces.html?id_declaration=100000819261&titre_livre=franco_fortini (Trad. J.-Charles Vigentte), 2022.

• Via i inne arkusz wierszy , Einaudi, Turyn, 1946
• Świąteczna agonia , Einaudi, Turyn 1948; Druga edycja Giovanni i ręce , Przedmowa Giovanni Raboni, Einaudi, Tuin, 1972.
• Sześć wierszy dla Ruth i jeden dla mnie , Typografia Lucini, Milan, 1953.
• Łatwa alegoria , Wydania Meridiana, Mediolan, 1954.
• Na drodze we Florencji , Editions Grafiche Line, Milan, 1955.
• Asia Maggiore. Podróż do Chin , Einaudi, Turyn, 1956.
• The General Destinies, S. Sciascia, Caltanissetta-Rome, 1956.
• Dziesięć Winters (1947–1957) Wkład w dyskurs socjalistyczny , Feltrinelli, Milan, 1957.
• Sestina we Florencji , Schwarz, Milan, 1959.
• Surrealistyczny ruch , Garzanti, Milan, 1959.
• Poezja i błąd , Feltrinelli, Milan, 1959.
• Poezja róż , Palmaverde Antiques Library, Bologne, 1962.
• Wieczory w Valdossola , Mondadori, Milan, 1963.
• Trzy teksty filmowe , Editions Next!, Milan, 1963.
• Raz na zawsze , Mondadori, Milan, 1963.
• Proroctwa i rzeczywistość naszego stulecia. SMS -y i dokumenty dla historii jutra , Lateza, Bari, 1965.
• Weryfikacja mocy. Pisma krytyki i instytucji literackich , The Sadher, Milan, 1965.
• Niezwadzi się gość. Teksty i notatki dotyczące ironicznych wersetów , De Donato, Bari, 1966.
• I Psy Synaj , De Donato, Bari, 1967: New Edition Einaudi, Turyn, 1979 z jednym NOA 1978 na Jean-Marie Straub ; Nowa edycja z dodatkiem F, Fortini, List do włoskich Żydów Każdy, Macerata, 2002.
• Dwadzieścia cztere głosy dla słownika listów, przewodnik podtytułowy o krótkim okładce po dobrym użyciu alfabetu, Wiedza, Milan, 1968.
• Dwadzieścia cztery wiersze 1961–1968, S.I.E., (1969).
• Ta ściana , Mondadori, Milan, 1973.
• Włoskie eseje , De Donato, Bari, 1974.
• Poezja Scotellaro, Basilicata, Rzym, 1974.
• Wybrane wiersze (1938–1973) Kurat przez Pier Vincenzo Mangaldo, Oscar Mondadori, Milan, 1974.
• Poeci XX wieku, Lerza, Bari, 1977.
• Problemy graniczne. Pisma polityki i literatury 1965-177 , Einaudi, Turyn, 1977.
• Raz przez chwilę (przez – poezję i arkusz błędów – raz na zawsze – ta ściana ) Wiersze 1938–1973 , Einaudi, Turyn, 1978.
• Posłuszeństwo , Wprowadzenie Andrea Zanzotto, Gênes, San Marco Dei Giustiniani Editions, 1980.
• Cherry Thief i inne wersje poezji , Einaudi, Turyn, 1982.
• Wspomnienia na dzień po jutrze. Trzy pisma 1945 1967 i 1980 , pod redakcją Carlo Fini, Quaderni di Ballo, Sienne, 1984.
• Krajobraz z węża , Einaudi, Turyn, 1984.
• Nieistnieje. , Garzanti, Milan, 1985.
• Granic poezji , Edizioni L’Orta, Brescia, 1986.
• Poezja na głos , pod redakcją Carlo Fini, Taccuini Di Balte, Sienne, 1986.
• Zwróć uwagę na swoje dziewięćdziesiąt giacomo , Marsilio, Venise, 1986.
• Nowe włoskie eseje 2 , Garzanti, Milan, 1987.
• Pierwsze i odległe wersety 1937-1957 , W imieniu Goldfish, Milan, 1987.
• The Ceneri Dinner i Florenth Story , Przedmowa Mario Spinella, Claudio Lombardi Editore, Milan, 1988.
• Śmierć Cherubino. Tale 1938 , pod redakcją Carlo Fini, Taccuini Di Balte, Sienne, 1988.
• Stosunek ekstremalny. Uwagi na dobre użycie ruin , Garzanti, Milan, 1990.
• Wybrane wersety 1939-1989 , Einaudi, Turyn, 1990.
• Niemiecki pamiętnik 1949, Piero Manni, Lecce, 1991.
• Nie tylko dzisiaj. Pięćdziesiąt głosów , pod redakcją Paolo Jachia, redakcja Riuniti, Rzym, 1991.
• Przez Pasolini , Einaudi, Turyn, 1993.
• Złożone rozwiązania , Einaudi, Turyn, 1994.
• Wojna w Mediolanie. Lato 1943 . Edycja krytyka i komentarz Alessandro La Monica, Pise, Pacini Editore, 2017.