Mathieu Montcourt – Wikipédia

Mathieu Montcourt
Mathieu Montcourt à Roland-Garros.
Profesjonalna kariera
2002 – 2009
Narodowość	Francja
Narodziny	4 Mars 1985 Paryż 13 To jest
Śmierć	7 lipca 2009 (w wieku 24) Boulogne-Billancourt
Rozmiar	1,83 m (6 ′ 0 ″)
Rakieta	W prawo, odwrócone z dwiema rękami
Trener	Jérôme Prigent
Zyski z turnieju	374,461 $
Osiągnięcia
Proste
Papiery wartościowe		0
Utracone finały		0
Najlepszy ranking		104 To jest (22 czerwca 2009)
I podwójne
Papiery wartościowe		0
Utracone finały		0
Najlepszy ranking		314 To jest (30 lipca 2007)
Najlepsze wyniki w szkole średniej
	Aust.	R-G.	Wim.	NAS.
Prosty	1/64	1/32	–	–
Podwójnie	–	1/32	–	–
after-content-x4 modyfikator

Mathieu Montcourt , urodzony 4 Mars 1985 W Paryżu i umarł 7 lipca 2009 w Boulogne-Billancourt ^{[[[ Pierwszy ]} , jest francuskim profesjonalnym tenisistą. Nadzieja francuskiego tenisa, nagle umiera na zawał serca w wieku 24 104 ^{To jest} Globalne miejsce ^{[[[ 2 ]} .

Syn nauczyciela sportowego i matka agentka nieruchomości, Mathieu Moncourt zaczyna tenis w wieku sześciu lat. Jest szkolony przez Erica Capitiniego, dopóki nie pójdzie do INSEEP. O szóstej jest N ^O 4 World Junior. Na mistrzostwach francuskich 11/12 lat w Blois na glinie sprzeciwił się wielkiemu oporowi na Richarda Gasquet. Był finalistą Orange Bowl w 2002 roku przeciwko Brianowi Bakerowi. W 2003 roku dotarł do półfinałów na Australian Open i Mistrzostwach Europy i wygrał podwójny turniej Roehampton ze swoim partnerem Jo-Wilfried Tsonga.

Został przeszkolony przez Louisa Borfigi, Oliviera Soulesa, Oliviera Delaitre, Guillaume Marx i Jérôme Prigent. Był sponsorowany przez Babolat, Lacoste i Nike. Trenował w TC Maisons-Alfort (Val-de-Marne League).

Powierzchnia upodobań Mathieu Moncourta była glina. Właściwe, przyjął potężne niepowodzenia dwusetek, których często używał, aby przepełnić swojego przeciwnika. Nie był wielkim napastnikiem, ale okazał się doskonałym podniesieniem.

Poniedziałek 22 czerwca 2009 , osiągnął swój najlepszy ranking 104 ^{To jest} , sobota 4 lipca Rozegrał swój ostatni mecz w Chorwacji, 13 lipca W 2005 Sierpień 2008 .

Około północy między poniedziałkiem 6 a 7 lipca 2009 , Wchodząc do roweru od przyjaciela i po założeniu schodów swojego budynku w Boulogne-Billancourt, upadł przed drzwiami swojego mieszkania po zatorowości płucnej ^{[[[ 3 ]} .

W 2004 roku wygrał swój pierwszy przyszły turniej w Aquili i zakwalifikował się do pierwszego turnieju pretendentów w listopadzie na wyspie Kish, gdzie dotarł do finału. W 2005 roku wygrał turniej Rodez Future, nie stracił najmniejszego zestawu. Dostęp również do dwóch półfinałów w Rzymie i zjazdach.

W 2006 roku dotarł do drugiej rundy Roland-Garros, pokonując 88 ^{To jest} Światowy gracz Marcos Daniel następnie przegra z Lleyton Hewitt (7-5, 6-3, 6-3). Miał na to wtedy, że uzyskał Dzika karta . W sierpniu osiągnął drugi finał w turnieju Challenger w Cordenons, a następnie półfinał w Manerbio.

W 2007 roku wygrał swój pierwszy turniej pretendenta w Durbanie, a następnie dotarł do półfinałów w Besançon i Cherbourg. Po raz pierwszy mija kwalifikacje głównego turnieju obwodowego w Poertschach, gdzie pokonał dwóch graczy z 100 najlepszych Ernests Gulbis ( N ^O 84) Max Mirnyi ( N ^O 54). Otrzymał nowe zaproszenie dla Rolanda Garrosa, przegrał w drugiej rundzie przeciwko Jarkko Nieminen po osiągnięciu najlepszego występu przeciwko Benjaminowi Beckerowi ( 43 ^{To jest} ). We wrześniu był finalistą w Lublanie.

. 31 grudnia 2007 , spotkał się w Chennai Rafael Nadal, a następnie nr 2, stracił 6-2, 6-4. Następnie uzyskał zaproszenie do gry w Australian Open, ale przegrał w pierwszej rundzie przeciwko Michaila Yozhny (6-0, 6-2,7-6 ³ ). Jest przedmiotem dwuznacznego zawieszenia przez ATP World Tour Za postawienie na mecze tenisa w 2005 r., Które jest zabronione dla aktywnego gracza. Apeluje do Sportowego Trybunału Arbitrażowego (TAS), który uwzględnia fakt, że nie postawił w turniejach, w których uczestniczył i skrócił wyrok do sześciu tygodni w 2009 r., A także grzywnę w wysokości 8 850 euro. W tym roku wygrał trzy turnieje, w tym Reggio Emilia i Tampere i skłonił się w finale w Tashkent. Dostępuje również do stadiów nokautowych turnieju UMAG ATP.

W 2009 r. W Bordeaux kolejno pokonał Arnauda N ^O 56 ET Michaël Lodra N ^O 74 i dociera do finału, w którym skłonił się przeciwko Marcowi Gicquelowi. W Roland-Garros jego kariera jest nieco oryginalna: zostaje powołany ( szczęśliwy przegrany ) W pierwszej rundzie po opakowaniu Mario Ančić dotarł następnie do drugiej rundy po porzuceniu przy 6-2 Lu Yen-Hsun. Przegrał w drugiej rundzie przeciwko Radekowi Štěpánek. Gra i przegrał swój ostatni mecz w półfinale turnieju Rijeka Challenger przeciwko Blaž Kavčičowi.

Prosty tytuł [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Nic

Finał prosto [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Nic

Proste [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

N.B. : Po prawej stronie wyniku znajduje się nazwa ostatniego przeciwnika.

I podwójne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

N.B. : Nazwa partnera znajduje się w wyniku; Nazwy ostatecznych przeciwników są po prawej.

Prosty [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• Zasoby sportowe :