Saint Sébastien między świętymi Roch i Pierre – Wikipedia

Saint Sébastien między świętymi Roch i Pierre (Włochy: San Sebastiano między Saints Rocco i Pietro ) jest obrazem religijnym, częściowo utraconym freskiem perugin, z około 1478 r., Położonego w kościele Santa Maria Assunta w Cerqueto, a frakcja Marsciano w prowincji Pérouse.

Fresco, który był pierwotnie przestarzały i podpisany „Peter Perugia P [United] / A [Nno właściciel] 1358» , jest pierwszym znanym przykładem Saint Sébastien Namalowane przez perugin.

W 1478 r. Perugin, po okresie szkolenia w warsztatach Andrei del Verrocchio we Florencji, powróciła do Ombrie, gdzie jest coraz bardziej popularna. Zaczyna otrzymywać ważne zamówienia, których sukces będzie wskazywany przez papieża Sixtus IV, który wezwie go do Rzymu.

W tym roku Confnnity of the Maddalena Przynieś go do Cerqueto, niedaleko Pérouse, gdzie maluje złożony cykl fresków, z których dziś pozostają tylko piosenki Saint Sébastien Z jego strony fragmenty świętego Rocha i Pierre’a.

Obecność dwóch świętych Rocha i Sébastien, poświęconych ochronie zarazy, odnosi się do końca niebezpieczeństwa po epidemii 1476.

Reprezentowany temat jest, zgodnie z chrześcijańską ikonografią, męczeństwo Świętego Sébastiena, rzymskiego świętego, który zostałby zabity podczas prześladowań Dioklecjana na początku Iv ^{To jest} wiek. Jest często reprezentowany w sztuce, przymocowany do słupka lub kolumny, ciało przebite strzałami. Temat ten był często traktowany przez Perugin i jego świtę, a także wielu malarzy.

Na szczycie gzymsu architektonicznego święty jest reprezentowany na pierwszym planie, jego głowa przewróciła się, jego oczy w niebo, ubrane tylko w peryzonium, ręce wylewane za tyłem, przed kolumną granatu; Po obu stronach klatki piersiowej otrzymał dwie strzały, a jedną, która przecina mu prawą nogę; Jest on aurealnie złoty dysk; Z każdej ze stron dwóch świętych, z których widoczne są tylko fragmenty, towarzyszą im rozpoznawalne przez obecność ich atrybutów: Saint Roch pokazuje zranienie nogi i świętego kamienia jego żółtego płaszcza i końca kluczy do raju. Za nimi gzyms zwieńczony jest panelem zielonym marmurowym panelem.

Wyrażenie świętego wyklucza wszelkie świadectwo cierpienia, na korzyść nieco melancholijnego nastawienia w eleganckim nastawieniu i starannie zrównoważonym przez pochylenie głowy po prawej i po lewej stronie wygiętej i nogi.

Perguryna używa z pewnością w tym potężnym schemacie równowagi, dzięki silnie symetrycznej kompozycji, zgodnie z schematem, który stanie się typową cechą artysty,

Ciężkie zasłony Świętego Piotra przypominają styl Andrei del Verrocchio i odtwarzają typowy efekt Mokra draperia ^{[[[ Pierwszy ]} („Wet”) Charakterystyka mistrza Florentina.

Wyrażenie Świętego Sébastiena, które wydaje się żądać komfortu męczeństwa w najwyższym boskim świecie i wyklucza wszelkie świadectwo cierpienia, na korzyść nieco melancholijnego nastawienia, jest planem, który stanie się jedną z typowych cech artysty.

Gry liniowe wyuczone we Florencji, wyraźnie widoczne w zasięgu peryzonium świętego, są połączone z świetlistymi kontrastami pochodzącymi ze stylu Piero della Francesca.

Święci są reprezentowani z silną plastycznością, podkreśloną przez przekraczające stopy, wyrzucając cień z dużego gzymsu podstawy.

• Vittoria Garibaldi, Perugian , W Renesansowe malarze , Scala, Florence, 2004 (ISBN 888117099x )