Barsannufio di Optina – Wikipedia

Barsanufio (w Russo Varsonophia, Varsanofij , NATO Pavel Ivanovich Plikhankov, Pavel Ivanovič Plikankov ) (Samara, 5 lipca 1845 r. ^{[Pierwszy] [2]} – Kolomna, 1 kwietnia 1913 ^[Pierwszy] ) To była rosyjska religijna. Jest czczony jako święty przez Kościół prawosławny, który upamiętnia go w dniu swojej śmierci ^[Pierwszy] .

Pavel urodził się w Samara z Ivanem i Natalią Pihankov: Natalia zmarła podczas porodu, a jego ojciec wyszedł ponownie za mąż, aby jego syn miał matkę; Chociaż było to bardzo poważne, między Pavel i jego macocha istniała dobry związek ^{[Pierwszy] [2]} .

Jako potomek Kozaków z Orenburga, został zapisany do kadetów ciała w Polack, a następnie poszedł za studiami w szkole wojskowej w Orenburgu, a następnie w Petersburgu ^[Pierwszy] ; służył w siedzibie dzielnicy wojskowej Kazan ”, osiągając stopień pułkownika ^[Pierwszy] . Pewnego dnia w 1889 roku, w którym poważnie chory był chory na zapalenie płuc, po tym, jak przeczytał kilka piosenek Ewangelii, stracił wiedzę i miał wizję, w której niebo otworzyło się i całe jego życie zostało mu pokazane: przeniknięty przez wyrzuty sumienia, głos, głos, głos, głos powiedział mu, żeby poszedł do klasztoru Oppiny ^[Pierwszy] . Wznowił się z choroby, poszedł do klasztoru 10 sierpnia, gdzie poznał osoby starsze, Ambrogio ^[Pierwszy] . Podczas kolejnego spotkania z Ambrogio dwa lata później Pavel zdecydował, że w ciągu trzech miesięcy wejdzie do optaty jako mnich: jego wybór spełnił kontrast, gdy nie jest wyśmiewanie jego znajomych – aby się poddał, przyszli mu zaoferować mu awans na generał i próba zorganizowania ślubu. Jedyną osobą, która zatwierdziła jego intencje, była macocha ^[Pierwszy] .

Życie religijne [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Pavel dotarł do Essat z trzech miesięcy i stwierdził, że Ambrogio niedawno zmarł ^[Pierwszy] . Jego następca, Anatolij, przypisany Pavelowi zadanie asystenta do Icomonaco Nektarij ^[Pierwszy] . Novitiate oficjalnie rozpoczął się 10 lutego 1892 ^{[Pierwszy] [2]} . Poważnie zachorując w grudniu 1900 r., Otrzymał tresurę w tajemnicy: Pavel przekazał wybór religijnej nazwy swoich konfretów (nie obchodziło go, czym był), i wybrali Barsanufio na cześć San Barsanufio di Tver ‘i Kazan ‘ ^[Pierwszy] . Tonus został ujawniony, w konsekwencji przyznania płaszcz , tylko w 1902 roku ^[Pierwszy] . W tym samym roku Igoroacono zostało zamówione, a kolejne Ieromonaco ^{[Pierwszy] [2]} .

Podczas wojny rosyjsko japońskiej służył jako kapelan wojskowy na wschodzie kraju ^{[Pierwszy] [2]} . Został następnie mianowany przełożonym Gówno , zastępując brata iosif ^[Pierwszy] . Doniesiono, że Barsanufio miał moc leczenia ran fizycznych i duchowych i posiadał dar z jasnowidzenia ^[Pierwszy] .

W 1908 roku jego zdrowie było bardziej kruche i często zachorowało ^[Pierwszy] . W kwietniu tego roku otrzymał wielki program ^[Pierwszy] .

Ostatnie lata [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Po 1910 r. Jego warunki się poprawiły; Mnisi przybyli do klasztoru z bardziej „zrelaksowanych” środowisk, które, nie rozumiejąc przyczyn optymalnego ascetyzmu lub hierarchicznej struktury opartej na stażu pracy, zaczęły protestować ^[Pierwszy] . Barsanufio został w ten sposób usunięty z oppiny i wysłany jako egumen do klasztoru Golutvin (Kolomna), który wychował z sytuacji upadku fizycznego, ekonomicznego i duchowego ^[Pierwszy] . Na początku 1913 r. Barsanufio zachorował i poprosił o metropolital Mosca Macario II o powrót do śmierci w OPINA, jednak zmarł 1 kwietnia, gdy był jeszcze w Golutvin ^{[Pierwszy] [2]} . Pogrzeb był obchodzony 6 kwietnia, a jego ciało zostało przywiezione pociągiem do Oppiny, gdzie został pochowany ^[Pierwszy] .

W dniu 13 czerwca 1996 r. Patriarchat Moskwy zezwolił na lokalną cześć starszych oppiny, które zostały potwierdzone jako święci 7 sierpnia 2000 r. ^[Pierwszy] .

Relikty Barsanufio wraz z religijnymi innych osób starszych są przechowywane w katedrze ikony Matki Boga Władimiru ^[Pierwszy] .