Makaravan – Wikipedia
Makaravank (W armenii Macaravank , „Klasztor Macaire”) lub Klasztor Saint-Macaire to ormiański klasztor położony w pobliżu wiejskiej społeczności Acujur w Marz z Tavush, w północno -wschodniej Armenii. Został założony w IX To jest wiek na zalesionym płaskowyżu i powiększony XIII To jest wiek. Przywrócony do Xx To jest Century, w 2000 roku był to przedmiot środków w 2000 roku mające na celu konsolidację gleby, na której została zbudowana.
Złożony ze starego kościoła, głównego kościoła Sourp Astvatsatsin („Sainte-mère-de-dieu”) i ich Gav powszechne, a także mały kościół Sourp Astvatsatsin I różne zrujnowane budynki, ten klasztor z wałami jest szczególnie znany z rzeźbionych dekoracji. Jego potencjał turystyki jest jednak nadal niewiele eksploatowany.
Klasztor znajduje się na zalesionej tacy w pobliżu zbocza Mont Paytatap [[[ Pierwszy ] , na północny wschód od armeńskiego wysokiego talerza i na zewnętrznej granicy Petit Kaukazu [[[ 2 ] . Od czasu jego lokalizacji otwiera się duży widok z doliną Aghstev i, poza granicą Azerbejdżanu, na Koura [[[ 3 ] .
Makaravank znajduje się 3 km na południowy zachód miasta Achajur, na terytorium społeczności wiejskiej o tej samej nazwie, w Marz z Tavush, na północny wschód od Armenii [[[ Pierwszy ] .
Historycznie Makaravank znajduje się w kantonie Kuenk Mets z prowincji Artsakh, która stała się w średniowieczu kanton Kolbopor w prowincji Gougark [[[ Pierwszy ] , te dwie prowincje są liczone wśród piętnastu prowincji historycznej Armenii VII To jest Century Anania z Shirak [[[ 4 ] .
W języku armeńskim, Makaravank oznacza „klasztor Macaire” [[[ 5 ] . Zgodnie z lokalną tradycją, Macaire lub Co najmniej , był jednym z mistrzów masonów odpowiedzialnych za klasztor, który zgadując śmierć syna, którego jego krewni próbowali ukryć, rzucił się z szczytu jednego z budynków i został pochowany pod jedną ze ścian klasztoru, dając jego imię [[[ 6 ] . Jest jednak bardziej prawdopodobne, że nazwa establishmentu przychodzi do niego ze świętego, do którego był oddany, święty Macaire [[[ 7 ] .
Wydaje się, że strona klasztoru została zajęta z ery pogańskiej zgodnie ze śladami odkrytych w pobliżu lokalnych źródeł; ślady drewnianych konstrukcji również świadczą o jego okupacji pod adresem Iv To jest wiek [[[ 8 ] .
Obecny klasztor Makaravank został założony w IX To jest wiek [[[ 9 ] , ale jest tylko „stary kościół” od tego czasu, prawdopodobnie z X To jest wiek [[[ dziesięć ] . Na końcu XII To jest i na początku XIII To jest wiek, jest silnie powiększony pod jego opatami hovhannès I Jest i Dawid, a częściowo dzięki patronatowi szlachty [[[ 11 ] , w ten sposób uczestniczenie w odnowieniu Armenii Zakaride [[[ dwunasty ] . Referencje są przeprowadzane na podstawie ojca Hovhannès II (1250-1276) [[[ Pierwszy ] . Czas, w którym klasztor jest porzucony, nie jest ustalany.
Na Xx To jest stulecie, silnie zrujnowane [[[ 11 ] , strona jest przedmiotem uzupełnień w 1940 roku [[[ Pierwszy ] oraz w latach siedemdziesiątych [[[ 13 ] . Ponadto ziemia, na której klasztor jest budowany na zjawisko solifluxion, interwencje przeprowadzono w celu skonsolidowania go za pomocą betonu [[[ 14 ] . Program studiowania osuwisk odbył się w latach 2003–2005 [[[ 15 ] . Pomimo tej pracy potencjał turystyczny witryny jest nadal mało wykorzystywany [[[ 16 ] .
Główne budynki kompleksu to „stary kościół”, „główny kościół” ( Sourp Astvatsatsin ) i ich Gav wspólne, a także mały kościół Sourp Astvatsatsin . Zastosowane kamienie to Andezyt, TUF i felsyt [[[ 8 ] .
|
Stary kościół [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Najstarszym pozostałym budynkiem w Makaravank jest „stary kościół” (1), prawdopodobnie pochodzący z IX To jest Lub X To jest wiek [[[ Pierwszy ] i które była nieznana, z kim była oddana [[[ dziesięć ] . Ten zamknięty krzyż zarejestrowany w partycjonowany krzyż [[[ Pierwszy ] szkoły Tachir-Lorri [[[ 17 ] jest ukończony kątami czterema kaplicami i obsługuje bęben zwieńczony przez kopułę [[[ 7 ] . Rzeźbiony wystrój jest stosunkowo dyskretny w porównaniu z innymi budynkami i jest ograniczony do ram okien [[[ dziesięć ] , do wisiorków sklepienia (reprezentujących ewangelistów Matthieu, Luc, Jean i Marc) [[[ 18 ] , do pasma przeplatania bębna, a zwłaszcza do jego Dobry (Ołtarz typu armeńskiego) ozdobiony wzorami geometrycznymi i roślinnymi [[[ 3 ] . Górna część budynku, dekoracja bębna i rzeźby Dobry Wskaż odbudowę w XIII To jest wiek [[[ Pierwszy ] .
Kościół jest otoczony na północ od zakrystii (6) później [[[ 7 ] , używane w szczególności jako piekarnia, w której przygotowano gospodarzy [[[ dziesięć ] .
Kościół główny Sourp Astvatsatsin [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Na południowy zachód od starego kościoła stoi najbardziej imponujące budynki na miejscu, kościół Sourp Astvatsatsin („Sainte-mère-de-dieu”) lub „główny kościół” ((2), 13,5 × 9,5 m poza [[[ 8 ] ), wzniesiony w 1205 r. Przez Vardana, syna księcia Bazaza [[[ 19 ] . Ten kościół jest otwartym zarejestrowanym zarejestrowanym krzyżem z półkolistą apsywą na wschód od trzynastu nisz w arekaturze [[[ 20 ] , z których znajdujący się na wschodzie mają dwa piętra [[[ Pierwszy ] . Jest pokonany w centrum cylindrycznego bębna w kopule [[[ 21 ] .
-
Zachodnia fasada. -
Portal zachodni.
Rzeźbiony wystrój jest tam szczególnie bogaty, zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz. Poza wschodnimi fasady południowe i zachodnie wyróżniają się: pierwsze dwa są przebite niszami dwuściennymi zwieńczonymi typowo gruzińskim festonami palmowymi [[[ 22 ] i otoczony głośnikami reprezentującymi zwierzęta [[[ 3 ] i zobacz, jak ich okna ozdobione geometrycznymi wzorami [[[ 21 ] ; Południowa fasada ma również dwa oko [[[ Pierwszy ] . Zachodnia fasada jest przebita portalem Chambranle [[[ Pierwszy ] Nadzorowanie markuetrii zielonych i fioletowych kwadratów dla bębenki i zielonych sześciokątów i fioletowych trójkątów na ciała [[[ 23 ] . Jeśli chodzi o fasadę północną, jest ją wspierana Gav [[[ 24 ] . Zewnętrzny wystrój jest ostatecznie uzupełniany arekaturą z podwójnymi kolumnami, geometryczny fryz [[[ 3 ] i okna ramy w kształcie bębna [[[ Pierwszy ] .
Wewnętrzny wystrój jest szczególnie wyróżniony Dobry Znajduje się w Apsy i ozdobiono dwóm rzędom ośmiu gwiazd Granches zawierających mityczne (sfinks, harpiex) lub zwykłe stworzenia (pawie, gołębie, orła, ryba) i dwoma mężczyznami (w tym jeden, połknięci wielorybem, może być Prorok Jonas [[[ Pierwszy ] ), „Jeden z arcydzieł sztuki armeńskiej” [[[ 3 ] .
-
Szczegóły elewacji południowej: oba oko , Centralne okno, gołębi na okonie i górna część jednej z nisz [[[ Pierwszy ] . -
Dobry (ołtarz).
Gav [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Przymocowany do północnej fasady Sourp Astvatsatsin i do zachodniej fasady „starego kościoła” [[[ 3 ] jest Gav (5), zbudowany w 1224 roku przez Prince Vatché Vatchoutian [[[ 19 ] . Ten kwadrat prawie 170 M 2 ma cztery filary pierwotnie wspierające kopułę [[[ 7 ] i sklepienie z trójkątnymi pudełkami [[[ 6 ] Wspierane przez sześciogwiazdkowe łuki [[[ 25 ] . Tylko jego zachodnia fasada jest ozdobna [[[ 24 ] : Nad bramą ozdobioną friezes z wzorami roślin, środkowe okno Chambranle jest ozdobione po prawej stronie skrzydła i koronowanego sfinksa, a po lewej stronie wołowiny zaatakowanej przez lwa lwa [[[ 25 ] .
-
Centralne rzeźby okien Gav . -
Wnętrze Gav . -
Mały kościół Sourp Astvatsatsin , widziane z południowego zachodu.
Mały kościół Sourp Astvatsatsin [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Na południowy wschód tej grupy, mały kościół poświęcony również Świętym Mère-de-dieu (3) został wzniesiony w 1198 r. [[[ 26 ] I wyróżnia się jego planem: jego łóżkiem jest trójkonque wpisane w ośmiokącie, którego krążąca podstawa jest umieszczona na kwadracie [[[ 6 ] . Kościół ten, zwieńczony cylindrycznym stożkowym kopułą, prawdopodobnie zbudowany dla rodziców ojca Hovhannèsa ma bogaty wystrój, co czyni go „klejnotem architektonicznym” [[[ 21 ] . Zachodni portal jest w ten sposób ozdobiony obfitością wzorców roślin; Jeśli chodzi o ośmiokąt, jest otoczony parami kolumn i formowanego opaski zwieńczonej reprezentacjami zwierząt (bocian zabijający węża na północy, gołębia i medalion zawierający orła atakująca kolejną gołębie na południowym zachodzie i dwa lwy do południe) [[[ Pierwszy ] .
Na północy przywiązano do niego kaplicę mononef [[[ Pierwszy ] (4) Dzisiaj w ruinie [[[ 6 ] .
Inne budynki [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Zestaw kończy się przy wejściu do klasztoru (8, podkowy wykopany w skale) 30 metrów na zachodzie, fontanna (10) 100 metrów na północny zachód [[[ 25 ] , Budynki cywilne (7 w ruinach, w tym przemysł hotelarski XIII To jest wiek [[[ Pierwszy ] ) [[[ 6 ] i wałowe (9, na wpół zrujnowane) [[[ 21 ] .
- Patrick Donabédian i Jean-Michel Thierry, Armenian Arts , Mazenod Editions, Paris, 1987 (ISBN 2-85088-017-5 ) W P. 552.
- (W) Armstat Maże Republika Armenii w liczbach, 2008 W «Ra Tavush marz» W (skonsultuję się z ) .
- Kształtujesz Mavian, Armenia , Coll. „Przewodniki Escape”, Hachette, Paris, 2006 (ISBN 978-2-01-240509-7 ) W P. 148.
- Dénanyan 2007, P. 43.
- ‘ Makaravank » , NA Słowo i dziedzictwo (skonsultuję się z ) .
- Kształtujesz Mavian, NA. Cit. W P. 149.
- (z) Jasmine while-tragiut Armenia: 3000 lat kultury między Zachodem a Wschodem , Trich Pollage, 2008 (ISBN 978-3-89794-126-7 ) W P. 308.
- (W) Rick Ney, Tavush Marz , Armenianow.com, 2006, P. 55 [[[ Czytaj online (strona skonsultowana 9 sierpnia 2009 r.)]] .
- Yvan Travert i Raymond H. Kévorkian, Światło chrześcijańskiej Armenii , Monum, Editions Du Patrimoine, Paryż, 2006 (ISBN 978-2-85822-928-4 ) W P. sześćdziesiąt siedem.
- (W) Nicholas trzyma, Armenia i Nagorno-Karabagh , Bradt Travel Guides, 2006 (ISBN 978-1841621630 ) W P. 175.
- Dominique Auzias i Jean-Paul Labourdette, Armenia , Le Petit Futé, Coll. „Country Guide”, Paris, 2007 (ISBN 978-2746919600 ) W P. 242.
- Jannic Durand, Joanna Rape i Dorota Giovannoni (reż.) Armenia sacra – chrześcijańska pamięć Ormian ( Iv To jest – XVIII To jest wiek) , Somogy / Musée du Louvre, Paryż, 2007 (ISBN 978-2-7572-0066-7 ) W P. 300.
- (To) Josef Gute, Chrześcijańskie klasztory. Historyczny przewodnik po najważniejszych budynkach zakonnych na świecie , Arkeios, 2008 (ISBN 978-8886495936 ) W P. 185.
- (W) Centrum analizy informacji Ministerstwa Ochrony Natury Republiki Armenii, Raport krajowy na temat stanu środowiska w Armenii w 2002 roku W ‘ Wpływ środowiska na zabytki historyczne i kulturowe. Środki mające na celu ochronę dziedzictwa kulturowego » , NA UNECE W (skonsultuję się z ) W P. 93.
- (W) Ministerstwo Ochrony Natury Republiki Armenii, Trzeci krajowy raport na temat wdrażania konwencji ONZ w celu zwalczania pustynnienia w Armenii W ‘ Ustanowione programy techniczne i funkcjonalne zintegrowane projekty w celu zwalczania pustynnienia » , NA UNCCD W (skonsultuję się z ) W P. 25.
- (W) Nicholas trzyma, NA. Cit. W P. 149.
- Patrick Donabédian i Jean-Michel Thierry, NA. Cit. W P. 170.
- Patrick Donabédian i Jean-Michel Thierry, NA. Cit. W P. 124.
- (W) John Brady Kiesling, Odkrywając Armenia: archeologiczny/turystyczny zestaw i mapy dla historycznych zabytków Armenii , Herevan, , 71 P. ( Czytaj online ) W P. 115 .
- Dénanyan 2007, P. 364.
- (z) Jasmine while-tragiut NA. Cit. W P. 310.
- Patrick Donabédian i Jean-Michel Thierry, NA. Cit. W P. 202.
- Patrick Donabédian i Jean-Michel Thierry, NA. Cit. W P. 209.
- (z) Jasmine while-tragiut NA. Cit. W P. 309.
- Patrick Donabédian i Jean-Michel Thierry, NA. Cit. W P. 553.
- Patrick Donabédian i Jean-Michel Thierry, NA. Cit. W P. 196.
Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- Starożytny autor
- Współcześni autorzy
- Gérard Détanan ( Ty. ), Historia ludu armeńskiego , Tuluouse, wyd. Prywat, ( Pierwszy Odnośnie wyd. 1982), 991 P. [Szczegóły edycji] (ISBN 978-2-7089-6874-5 )
- Patrick Donabédian i Jean-Michel Thierry, Armenian Arts , Mazenod Editions, Paris, 1987 (ISBN 2-85088-017-5 ) .
- Jannic Durand, Joanna Rape i Dorota Giovannoni (reż.) Armenia sacra – chrześcijańska pamięć Ormian ( Iv To jest – XVIII To jest wiek) , Somogy / Musée du Louvre, Paryż, 2007 (ISBN 978-2-7572-0066-7 ) .
Powiązany artykuł [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Link zewnętrzny [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Recent Comments