Marie de Grandmaison – Wikipedia

Marie de Grandmaison , urodzić się Marie-Madeleine Burette W Blois w 1761 r. Uznała się za piosenkarkę w komedii autaleryjskiej, w której dokonała kariery. Najbardziej znana jest jako jej przybrany ojciec, Babin de Grandmaison, i to pod tym imieniem została przetłumaczona na trybunał rewolucyjny i skazany na śmierć 17 czerwca 1794 ^{[[[ Pierwszy ]} .

Po śmierci matki w Blois w 1768 r ^{[[[ 2 ] [Ref. niezbędny]} . Dwie dziewczyny, które miały bardzo piękne głosy, rozpoczęły karierę liryczną, podczas gdy brat był prawnikiem w parlamencie w Paryżu około 1780 r., A następnie dyrektora postów w Beauvais (1786), a następnie w étampes pod rewolucją ^{[[[ 3 ]} . Marie-Madeleine i jej siostra Marie-Catherine ^{[[[ 4 ]} usłyszano po raz pierwszy na koncercie duchowym. Oboje uzyskali zamówienie przyjęcia we włoskiej komedii. Marie rozpoczęła 2 grudnia 1782 W roli „Marine”, w „La Colonie”, komedia w dwóch aktach przetłumaczonych z Włoch przez Framery, Music of Sacchini. Doceniliśmy czystość jego piosenki, zarzuciliśmy mu „Minuderies” jego gry scenicznej. Jego główną rolą to „Kolumbińska” w „stole mówionym”, tekst Anseaume, muzyka GRétry; „Lucette” w Fałszywa magia , Marmotel Lyrics, Grétry’s Music; „Agathe” w Przyjaciel domu , przez tych samych autorów; lub „rozeta” w Dobra dziewczyna , Cailhava Words on Music autorstwa Piccini. Opinia publiczna to twierdziła. Co do komitetu teatralnego, który zauważył o nim: „Pracując więcej nad jej pamięcią, która często jest domyślna w muzyce, może bardzo się udać. »» Jednak stała się rzadka, a następnie wyrzekała się karierę, podczas gdy jej siostra Marie-Catherine uparła się z wielkim sukcesem. Marie-Madeleine poznała barona d’a augny, a potem stała się jasna z Jean-Pierre de Batz w czasie rewolucji w 1792 r. 2 ^{To jest} podłoga hotelu M ^Ja Suzanne Griois, Rue de Ménars, N ^O 7. Ich związek trwał kilka miesięcy, a Marie de Babciaison bardzo lubiła w pustelni Charonne, na drodze do Bagnolet, którego szaleństwo nabył Batz w 1787 roku. Zaprosiła swoich przyjaciół artystów, a także kontrrewolucyjną społeczeństwo wyszkolone przez krewnych barona Batz.

Z powodów, których nie wiemy, Baron de Batz sprzedał swoją nieruchomość od Charonne do Jacquesa Babin de Babcia, przybranego ojca jego przyjaciela, i podróżował za granicę w 1792 roku Styczeń 1793 I spotkał się z kilkoma zastępcami, należącymi do kilku do pierwszego ogólnego komitetu ds. Bezpieczeństwa, że ​​przed „prawem podejrzanych”, także obywatelem Nicolasem Luillierem, prokuratorem powierniczym departamentu i wreszcie różnymi administratorami policji hebertist. Otrzymał niektóre z nich w Villa de Charonne, gdzie Marie de Babcia wyróżniła. Spotkania te uczestniczyły raz lub dwa były były ochroniarz o imieniu Louis Guillaume Armand był pochodzący z legend, które działały w II roku na wielkich fabułach zbieranych przez Batz.

W rzeczywistości, po tym, jak długo nalegał na gminie, w końcu uzyskał paszport i opuścił Paryż w środku Lato 1793 Aby udać się do swoich przyjaciół z Epremesnil w Le Havre. Jednak Louis-Guillaume Armand naruszył się w różnych sprawach podrobionych pieniędzy i został skazany na deportację. Dzięki General Security Committee uzyskał pobyt, zgadzając się na wskaźnik więzienia pod przewodnictwem Dossonville. W ten sposób Armand podsumował swoją rolę w tej żałosnej sprawie, w tym Marie de Babciaison, aresztowana w Charonne, postawiona przeciwko pieniędzy w zatrzymaniu w domu, a następnie wysłana do Sainte-Pélagie, była niewinną ofiarą. „Nazwane babcia” – powiedział, kobieta lub kochanka powyższego barona de Batz ”, była w więzieniu tam, gdzie byłem. Dossonville zaproponował jej, że jeśli chce podać sumę 50 000 ECU, przyjdzie do więzienia z rozkazem Komitetu Bezpieczeństwa i że pozwoli jej uciec. I to, co powiedział, komitet nakazałby mu, aby zrozumiał, że w ten sposób mógł mieć barona de Batz, tego „słynnego spiskowca” (sic). Z czasem zaproponował to w komitecie, jeśli członkowie, którzy tam byli, to pamiętają. Byłoby to łatwe do sprawdzenia, zwłaszcza u mieszkańców Amar i Jagota, członków komitetu. Byłem zmuszony powiedzieć mu, że powiem mu o tym z zamiarem tego nie zrobić. On (Dossonville) powiedział mi, że jest tylko to, że ma pieniądze, aby mieć pieniądze ^{[[[ 5 ]} . » Terroryzowana, Marie de Grandmaison obawiała się naruszenia na kompromis, ale podejrzewając, że Batz z pewnością nie był już w Le Havre od czasu aresztowania jej przyjaciół Epremesnil, mogła mu powiedzieć, że poszedł do tego miasta pod nazwą pod nazwą Robert . Oryginalny dokument opublikowany przez Courtois potwierdza całe zaangażowanie w tej sprawie polityczno-politycznej Komitetu Bezpieczeństwa Ogólnego, który dał nieograniczoną liczbę uprawnień w Dossonville do zbadania w Le Havre, z którego zwrócił pustą rękę. Odtąd Marie de Grandmaison zaginęła. Elie Lacoste, członek policja polityczna ^{[Nie neutralny]} Z ogólnego komitetu ds. Bezpieczeństwa rozumiała ją w raporcie o domniemanym spisku Batz, a także Barère de Viezac i jego starego wspólnika Vadiera, prezes wspomnianego komitetu, nakazał mu. W tym samym czasie poświęciliśmy młodą pokojówkę Marie de Babciaison, Nicole Bouchard, w wieku osiemnastu lat, która była świadkiem powtarzanego szantażu wykonywanego przez Komitet Bezpieczeństwa Ogólnego i jej agentów przeciwko jej kochance. Oboje zostali ścięci 17 czerwca 1794 , pokryte czerwoną koszulą parolitów.

• Émile Campardon, Opera przy XVIII ^{To jest} wiek , Paryż, 1885.
• Émile Campardon, Włoscy aktorzy , Paryż, 1885.
• Olivier Blanc, Londyn mężczyźni , Paris, Albin Michel, 1989.
• Olivier Blanc, Korupcja pod terroryzmem , Paris, Robert Laffont, 1993.

Marie de Grandmaison jest drugorzędną postacią w serii romantycznej Juliette Benzoni Gra miłości i śmierci .