Amphitrite (podwodność) – Wikipedia
Z Wikipedii, Liberade Libera.
Anfitrite | |
---|---|
L ‘ Anfitrite W Banchina Works of Monfalcone Stocznia |
|
Ogólny opis | |
|
|
Typ | Łódź podwodna małego rejsu |
Klasa | Syrena |
Nieruchomość | Dyrektor |
Miejsce pracy | CRDA, Monfalcone |
Ustawienie | 11 lipca 1931 r |
Zapobiegawczy | 3 sierpnia 1933 |
Wejście do usługi | 18 lutego 1934 |
Tytuł | Anfitrite |
Ostateczny los | Self -efektywne w walce 6 marca 1941 r. |
Ogólne cechy | |
Sprzedaż | 842,2 t |
Zniknięcie w pojawieniu się | 678,95 t |
Długość | Ze wszystkich 60,18 m |
Długość | 6,45 m |
Projekt | 4,66 m |
Głębokość operacyjna | 80 m |
Napęd | 2 silniki Diesla Tosi o wysokości 1350 KM 2 silniki elektryczne Marelli Magneti o wysokości 800 KM |
Prędkość w zanurzeniu | 7,5 odnotowano |
Powstająca prędkość | 14 Notować |
Autonomia | Pojawienie się: 2200 mn przy 12 węzłach 5000 mn i 8 Nodi W zanurzeniu: 8 mn z prędkością 8 węzłów 72 mn i 4 Nodi |
Załoga | 4 oficerów, 32 nieobsługiwanych oficerów i żeglarzy |
Broń | |
Broń | |
Notatka | |
Motto | Tylko po to, by chwalić fala, nie ukrywa mnie [Pierwszy] |
informacje pobrane z http://digilander.libero.it/carandin/anfitrite.htm W http://www.xmasgrupsom.com/sommerribili/anfitrite.html To jest [2] | |
Głosy okrętów podwodnych obecnych na Wikipedii |
L ‘ Anfitrite To była okręta podwodna królewskiej mariny.
Po wejściu do służby został przeznaczony do eskadry X Submarine, z siedzibą w Brindisi [2] .
W latach 1934–1937 odbył różne wycieczki treningowe na wodzie włoskie [2] .
Brał udział w wojnie hiszpańskiej z jedną misją wydaną na kanale Sycylii, od 17 do 29 sierpnia 1937 r., Bez zidentyfikowania jakichkolwiek podejrzanego statku [2] [3] .
W 1939 roku został zebrany w libijskiej bazie Tobruk [2] .
Przy wejściu do Włoch w II wojnie światowej była częścią 44. eskadry podwodnej (IV Grupsom) w Taranto; Jego dowódcą był porucznik statku Bruno Ghersina, który nakazał mu stratę [4] .
Podczas drugiej wojny światowej działał w Canale d’Otranto i we wschodnim dorzeczu Morza Śródziemnego (szczególnie w obszarze między wyspą Gaudo, w pobliżu Krety i Derna) [2] [5] .
Jego pierwsza misja wojenna, od 10 do 18 czerwca 1940 r., Odbyła się w kanale OTRANTO i była bez wyników; Po powrocie okręta podwodna powróciła do Lero, była przeznaczona na tę podstawę [4] .
Około dwóch po południu 28 czerwca, w nawigacji do odcinka morza między Gaudo i Derną (jego sektor operacji), został zbombardowany przez krótki wodnopazor Sunderland: bomby nie strzelili go pewnej grawitacji, zmuszając okrętów podwodnych do powrotu do portu [2] [4] [5] .
Od 27 lipca do 5 sierpnia był na misji ofensywnej na południowy zachód od Capo Krio [4] .
Od 17 do 21 października działał między Ras Uleima a Kretem; Pod koniec misji wrócił do Taranto [4] [5] .
10 listopada wszedł do Arsenale di Taranto w celu uzyskania prac konserwacyjnych, które trwały do 1 lutego 1941 r. [4] .
20 lutego wrócił do Lero [4] .
4 marca 1941 r. Opuścił Lero, skierował kanał sprawy, aby zaatakować brytyjski konwój nawigowany przez Aleksandrię z Egiptu na Grecję, przybył tam następnego dnia; W kierunku ośmiu rano 6 marca, podczas gdy wraz z hydrofonem Pitlele, około dwudziestu mil na południowym wschodzie Capo Sidero na wyspie sprawy, został wykryty przez niektórych angielskich niszczycieli należących do eskorty konwoju «As16», powiedział Pireo-Porto [2] [4] [5] [6] [7] . Następnie poddano go różnym rozładowaniom bomb głębokościowych, z poważnymi uszkodzeniami, stery stały się bezużyteczne, drogi wodne, które zaczęły powodować powodzie; L ‘ Anfitrite Musiał mocno się pojawić [2] [4] [5] [6] . Jak tylko był na powierzchni, został uderzony w wieżę przez pocisk Chabruier Chart , który zabił trzech ludzi; Załoga – biorąc pod uwagę, że będąc bezużytecznym armatą, nie było możliwości reagowania – rozpoczął manewry na samo zatrudnienie i porzucił jednostkę, która wkrótce potem dotarła do punktu 34 ° 55 ‘N i 26 ° 43’ i i 26 ° 43 ‘i [2] [4] [5] [6] .
7 mężczyzn zginęło w sumie – niekommisowanym oficerem, dwoma podawaniami i czterema żeglarzami – [4] [8] , podczas gdy reszta załogi, 39 lub 43 mężczyzn, została odzyskana z chartów [5] [7] .
Inne źródła (historia jednego z ocalałych z okrętu podwodnego, zmarłego Edmondo Subcapo), zgłaszają zupełnie inną wersję tonącego: Anfitrite , po przymocowaniu konwoju możliwym uszkodzeniem trzech jednostek, zostałby uderzony przez głębsze ładunki i zatopione wraz z różnymi ofiarami, podczas gdy ocaleni (uwięzieni w niektórych przedziałach, które pozostały wodoszczelne) wspięliby się na powierzchnię z użyciem „Gerolimi -arata” za wejście z zatopionych okrętów podwodnych, jednak zostaje zabity przez angielski ogień, z wyjątkiem 7, odzyskanych przez same jednostki brytyjskie [5] [9] . Całkowita rozbieżność między dwiema wersjami straty nie jest zrozumiała.
Podwodna przeprowadziła 5 misji eksploziowych ofensywnych w całości i 2 przeniesienia, dla łącznej 4386 mil nawigacji na powierzchni i 970 w zanurzeniu [2] .
Recent Comments