Gotycka rzeźba – Wikipedia

. Gotycka rzeźba jest ściśle związany z gotycką architekturą, która kwitnie w drugiej części średniowiecza w Europie Zachodniej. Jest na początku monumentalnej rzeźby, Budowanie według miejsca docelowego ^{[[[ Pierwszy ]} , ale jego badanie dotyczy również rzeźby pogrzebowej, mebli i wystawnych przedmiotów.

Materiały wyobraźnia ^{[[[ Pierwszy ]} są wielokrotne: kamień, po pierwsze, w zależności od regionów (granit, piaskowiec, wapień, marmur, alabaster), ale także kości słoniowej i drewna.

Najliczniejsze dzieła to początkowo rzeźby religijne, które zdobią wejścia i portale kościołów. Następnie rozwija coraz bardziej pracującą sztukę pogrzebową, która prowadzi do XV ^{To jest} Century do pracy, które ukończone jako grobowiec księcia Burgundii, Philippe Le Hardi. Z czasem i wraz z postępem prywatnego oddania widzimy, że mniejsze prace pojawiają się w transporcie.
Praca zaczyna się od wstępnego rysunku lub modelu (Ziemi, gliny, tynku lub kamienia) ^{[[[ 2 ]} , potem skupienie, potem kamień jest szorstki. Często to uczniowie lub studenci, którzy zajmują się najmniej delikatnymi częściami, mistrz rezerwuje twarze lub ręce ^{[[[ 3 ]} . Do końca XIII ^{To jest} Wiek we Francji posągi są następnie malowane jasnymi kolorami.
Rzeźba doświadcza bystrego wysięgnika związanego z miejscami dużych katedr.

Rzeźba dekoracyjna i monumentalna [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Monumentalna rzeźba, to znaczy to, co dekoruje zabytki, jest bardziej ogólnie krojona w kamieniu (rzeźby wykonywane w materiałach zwalczających do nas nie dotarły). Tematy religijne z Biblii lub życia świętych spopularyzowane przez Złotą Legendę (1262) przez Jacquesa de Voragine są głównie reprezentowane. Budynki mieszkalne często nie są bardzo urządzone, ale istnieją wyjątki. W mieszkaniach tylko obwód okien i ramy drzwi jest najczęściej zwieńczone przez żebrowane otwory. Reszta domu miała być pokryta kolorowym wapnem, z którego mamy niewiele śladów. Drewniana rama, zbyt wrażliwa na złą pogodę i pożary, nie była widoczna. Możesz obserwować kamień tylko w najbogatszych rezydencjach.

Gotyckie style w porządku chronologicznym [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Style rzeźby gotyckiej są takie same jak w innych wymyślonych sztukach, ale skorzystali z bardziej precyzyjnych badań i dat, dzięki datowaniu monumentalnych rzeźb (posągów i ulg) do znanego daty samego budynku.

• Pierwsza gotycka rzeźba (około 1130-rejer 1180) odpowiada pierwszej sztuce gotyckiej. Jest on w szczególności reprezentowany w Saint-Denis, Chartres (Portal Royal), Notre-Dame de Paris (Sainte-Anne Portal), Senlis i przez kilka bram z posągami kolumnowymi.
• Styl 1200 (dwunastu setek) charakteryzuje się mokrymi fałdami i odwołanie się do modeli zabytkowych, około 1180-1220. Jego pierwsze wyrażenia są widoczne dla posągu Saint Etienne du Trumeau de Sens (patrz zdjęcie) i transeptu Chartres, a następnie do medalionów Portalu Centralnego (ostatniego wyroku) Notre-Dame de Paris i, niewątpliwie około 1230, na południe, na południe, na południe, na południe, na południe, na południe, na południe, południe, na południe, południe, Strasburga (Filar aniołów i portali ze słynnym kościołem i synagogą przechowywaną w muzeum pracy) oraz w domenie germańskiej w Bambergu.
• Od 1230 r. W Amiens obserwuje się nowy styl (w szczególności z pięknym Bogiem Amiens) i na portalu koronacji Dziewicy z Notre-Dame de Paris. Pierwszy znany i charakteryzowany w XIX wieku od posągu katedry Reims (w szczególności anioła z uśmiechem) stąd jego stare imię „styl Rémois”, najczęściej nazywany jest i najlepiej „styl paryski” lub „nowy Styl paryski „, a czasem„ Styl Saint Louis ”, ale także„ twardy styl ”w języku niemieckim (Hartbrüchig) i„ Block w stylu ”lub„ stylu blokowym ”w języku angielskim ^{[[[ 4 ]} . Jest to szczególnie dobrze reprezentowane przez posągi apostołów Sainte-Chapelle trzymanych w Musée de Cluny w Paryżu i posągu Childebert z Saint-Germain-des-Prés w Luwrze (patrz zdjęcie).

Meble [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Meble są na ogół rzeźbione z przewijaniami i przeplataniem przypominającym oświetlenie i prace metalu w Anglii w tym samym okresie. Podobnie jak w budowie budynków religijnych, smak jest przezroczysty, z przełomami. Królewskie obiekty ruchome, jedyne, które zostały zachowane, są starannie pracowane z drewna.

Rzeźba pogrzebowa [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Rzeźba pogrzebowa staje się figuratywna. W kościołach są zakopane do zakresu dostępnej przestrzeni-rządzących członków społeczności kościelnej i lokalnej szlachty: proste płytki pogrzebowe, które podnoszą glebę, lub zgodnie z jakością zmarłego, wyróżniając się z dużą ulgą na a piedestał ^{[[[ 5 ]} . Zgodnie z tradycją romańską jest to rzeźba z tyłu w Baserze. Zmarły nie kłamie. Jest wyrzeźbiony stojący, a następnie kamień jest układany poziomo. Figuracja zmarłych jest dość schematyczna i geometryczna. Następnie rzeźba pobiera objętość. Rzeźbiarze reprezentują ciało, zawsze stojące, oczy otwarte. Potem oczy się zamykają, ale postać nie jest martwa. Wydaje się spać. Jego cechy nie są narysowane, ale odpoczywają. Istnieje różnica między mężczyznami i kobietami. Mężczyźni śpią, podczas gdy kobiety były reprezentowane martwe. Fałmy damskich ubrań spadają w kierunku ziemi i ich rysy są narysowane. Wreszcie, na skrajnym końcu średniowiecza, na początku renesansu, ciało wysycha aż do reprezentowania zwłok lub szkieletu o nazwie „Transis”.

Wystawne obiekty [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Rzeźba wystawnych obiektów, to znaczy małych, małych przedmiotów, które można przetransportować, doświadcza nierównego wysięgnika przez średniowieczny okres. Obiekty te zostały zachowane, ponieważ od dawna są zidentyfikowane jako obiekty włoskie, ponieważ od renesansu do środka Xix ^{To jest} Wiek, średniowieczne sztuki wszelkiego rodzaju, bardzo często zostały niszczone lub wykorzystywane, ponieważ uważane za mierną sztukę.

Obiekty, które przybyły do ​​nas najczęściej należały do ​​szlachetnych rodzin, które przekazały je z pokolenia na pokolenie lub, dla obiektów religijnych, zostały zachowane w skarbach zabytków jako relikwie. Najmniej wykorzystywane obiekty były Dziewica i dziecko rzeźbione, ponieważ są to święte przedmioty.

Z XIII ^{To jest} Wiek, rzeźba z kości słoniowej jest bardzo mile widziana. Najpierw podejmując tematy religijne, w profanistycznej sztuce pojawia się obiekty powszechnego użytku, takie jak grzebienia, lustra, pudełka, rękawy lub tematy maszynki do golenia, scalka, pisanie tabletów itp. Xiv ^{To jest} wiek.

Do tej pory Paryż jest jednym z najważniejszych centrów w produkcji rzeźbionych kości słoniowej. Ta przenośna sztuka umożliwia krążenie lokalnymi obrazami z dużą prędkością. Tak więc podczas pisania tabletek pojawiają się obrazy, które pojawiają się na Notre-Dame de Paris i na katedrze Amiens.

Adam , około 1260. Statua z katedry Notre-Dame de Paris. Artysta przywiązał się do pewnego naturalizmu inspirowanego formami klasycznej starożytności.

Chronologicznie wymienione.

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• Alain Erlande-Brandenburg, Sztuka gotycka , Mazenod, 1983.
• Damien Berné, Philippe Plagnieux (reż.), Narodziny rzeźby gotyckiej. Saint-Denis, Paris, Chartres. 1135-1150 , RMN-GP Editions, 2018 ^{[[[ 6 ]} .
• Pierre-Yves Le Pogam, Sophie Jugie, Gotycka rzeźba , Hazan Editions, 440 stron, 2020.

Notatki [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]