Yvan Craipeau – Wikipedia
Homonimiczne artykuły patrz Crépeau.
Yvan Craipeau , urodzony w La Roche-sur-yon i zmarł
w dwunasty To jest Paris District, jest francuskim działaczem trockistów, który był ówczesnym prezydentem Federacji Alpes-Maritimes Federacji Unified Socjalistycznej Partii (PSU).
Od poitierów po drugą wojnę światową [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Yvan Craipeau, syn działacza socjalistycznego SFIO, zaczął kampaniować w szkole średniej, w Poitiers, organizując marksistowską grupę, która przyniosła mu wydalenie w 1928 r. Za „anty-militaryzm” [[[ 2 ] . Przybył do Paryża, zarejestrowany w klasie przygotowawczej w Henri-IV [[[ 2 ] , następnie idzie na lokalu Prawda Aby spotkać się z komunistą, a następnie wejście do Ligi Komunistycznej, utworzone w 1930 roku wokół Pierre Naville i Raymond Molinier. Po założeniu lokalnej części młodzieży komunistycznej (JC) w Vendée, podczas wakacji w 1930 r., Został wydalony z JC w 1934 r. W przypadku „frakcjonalizmu”, stał się jednym z członków komitetu wykonawczego Ligi Komunistycznej, w oskarżenie o rozwój oddziału młodzieżowego [[[ 2 ] , aż do rozwiązania tej ostatniej organizacji w 1934 r.
Po spotkaniu tysiąca ludzi, w 11 To jest , The , podczas którego mówią socjaliści, komuniści i trockistowie [[[ 2 ] , reprezentuje ligę po zamieszkach 6 lutego 1934 r. W towarzystwie Gérarda Rosenthal i Pierre Frank, podczas negocjacji z członkami SFIO, w tym Marceau Pivert, w celu utworzenia zjednoczonego frontu. Następnie Troczycy przyjmują pozycję EPTRIIM, która nie jest ukryta w SFIO, tworząc grupę bolszewicko-leninistów (BL) w tym drugim [[[ 2 ] . Z Marcelem Hic, Davidem Roussetem, Louisem Rigaudiasem i Jeanem Van Heijenoortem, był wówczas częścią zarządzania BLS w ramach młodzieży socjalistycznej (JS), której przewodniczy się federacja SEINE-ET-OISE [[[ 2 ] . Yvan Craipeau jest także członkiem usługi SFIO Order, TTPS („Zawsze gotowy do obsługi”) [[[ 2 ] , prowadzony przez Serge Tchakhotine.
W 1935 r. Został osobistym sekretarzem Léon Trocki, wówczas wygnaniem w Norwegii, wówczas przeciwnym do konfliktu między Raymond Molinier i Pierre Naville, postanowił stworzyć, z Fredem Zellerem, byłym liderem socjalistycznej młodzieży i Jean Rous, socjalistycznym Rewolucjoniści młodzieży (JSR) z gazetą Rewolucja [[[ 3 ] . Oprócz niektórych trockistów, JSR gromadzą młodych komunistów, którzy zerwali z PCF i niektórymi członkami Ultragouche [[[ 3 ] .
Po opublikowaniu Zdradzona rewolucja (1936) Przez Trzecka Craipeau rozpoczął nowe badanie sytuacji radzieckiej, ostatecznie stwierdzając, że ZSRR nie jest „zdegenerowanym stanem działającym” jako „stary” potwierdza, ale „biurokratyczny system kolektywistyczny”, wyraz, który z kolei wyraża się ma pewien sukces w niektórych kręgach trockistów.
W 1938 r. Był zwolennikiem przyczepności międzynarodowych pracowników (PO, stworzonych w Z aktywną pomocą) dla socjalistycznych pracowników i chłopa (PSOP) Marceau Pivert [[[ 2 ] i przylega do tego Z mniejszością dysydentów POI [[[ 2 ] . Następnie uruchomił recenzję Sposób Lenina co łączy trend PSOP przeciwny pacyfizmowi [[[ 2 ] i organizuje ułamek, „komitety do IV To jest Międzynarodowy » [[[ 4 ] . Są one wykluczone Ty Psop [[[ 4 ] .
Oprócz jego politycznego zaangażowania, Craipeau jest również zaangażowany w Unionism, szczególnie w ramach Federacji Edukacji, w okresach, w których wykonywał zawód nauczyciela (od 1933 r.) W szkole w Taverny.
Druga wojna Światowa [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Yvan Craipeau jest zreformowany podczas „Funny War”. Z Jeanem Rousem, Danielem Guérinem i Barty (szybko wykluczono), wyszkolił „Komitet IV To jest International ”, który transmituje równolegle do Głos Lenina W Iskra [[[ 5 ] . Następnie opowiadają się za „rewolucyjnym detalizmem” [[[ 5 ] .
Po broni z czerwca 1940 r. Komitet został zjednoczony z młodymi rewolucyjnymi socjalistycznymi młodzieżami Freda Zellera i POI, Exsangue [[[ 5 ] . Używają hosteli młodzieżowych pod Vichy jako okładką swojego działania [[[ 5 ] I wyjdź z Marcelem Hic [[[ 2 ] , The Pierwsza podziemna gazeta zawodu [[[ 5 ] W Prawda, organista bolszewizko-leninowska [[[ 5 ] . Publikuje recenzję IV To jest Międzynarodowe i tworzą dwa nielegalne lokalu drukowania [[[ 2 ] .
Po aresztowaniu większości członków POI w 1943 roku stał się odpowiedzialny za propagandę kupy skierowaną do Wehrmacht [[[ 2 ] . Uciekając wiele razy podczas aresztowań gestapo, jest ranny następnie uczestniczy w zjednoczeniu trockistów, którzy prowadzą do stworzenia internacjonalistycznej partii komunistycznej (PCI) w [[[ 2 ] .
Po wojnie: od PCI do PSU [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Po wojnie został wybrany sekretarzem generalnym PCI w 1946 r. Prezentowanie się jako kandydat PCI w Taverny (Val-d’oise) w wyborach legislacyjnych w 1946 r., Brakuje mu kilkuset głosów [[[ 6 ] . W tym samym roku został członkiem Międzynarodowego Sekretariatu Międzynarodowego, ale opuścił partię z jej trendem, w 1948 r., Nie wierząc w zbliżający się kryzys kapitalizmu, a ten ostatni bronił związku z sektorami socjalisty Młodzież i część lewej strony SFIO [[[ 2 ] . Pomimo siebie odgrywa ważną rolę w rozwiązaniu młodzieży socjalistycznej, podjętych przez SFIO w 1947 r., Kiedy odkryto bardzo bliskie stosunki, które utrzymuje w kierunku tej organizacji młodzieżowej, w szczególności poprzez André Essel.
Yvan Craipeau następnie tymczasowo wycofał się z aktywizmu politycznego, stając się w 1951 r. Profesorem listów w Basse-Terre, w Gwadelupie, gdzie mimo to szybko został sekretarzem Fen. Następnie poparł strajk pracowników rolniczych w sektorze trzciny cukrowej [[[ 2 ] . Ponadto napisał kilka artykułów France Observer , cotygodniowo Claude Bourdet, lewic chrześcijanin.
W 1954 r. Wrócił do Metropolitan France, uczestnicząc w tworzeniu nowej lewicy, która ostatecznie uczestniczyła w Fundacji Związku Socialist Left. W 1958 r. Został wybrany do Krajowego Urzędu IT [[[ 2 ] , który ostatecznie prowadzi do stworzenia PSU (1960), strony, której France Observer Łączy uważnie. Lider federacji PSU Alpes-Maritimes [[[ 2 ] , Yvan Craipeau przez wiele lat pozostaje liderem tej partii, pisząc również o polityce.
- Kanały nieszczęścia, kanały bojowe , Paryż, 1933
- Nadchodząca rewolucja , Paryż, 1957
- Ruch trockistów we Francji , Paryż, 1971
- Teraz musisz wybrać , wyd. Federacji PSU Alpes-Maritimes
- Moc do zdobycia , Paris, Syros, 1976
- Wbrew wszelkim przeciwnościom. Rewolucjoniści podczas II wojny światowej , Paryż, sprzedaż, 1977
- Skonfiskowane wydanie , Paryż, więc czy ty Knowles, 1978
- Te kraje, o których mówi się, że są socjalistami … , Paris, Edi, 1982
- Pamięć dinozaura trockistowskiego , Paryż, l’Arsiattan
- ‘ http://hdl.handle.net/10622/arch02496 » (skonsultowałem się )
- Patrick Silberstein, Yvan Craipeau, „trockistowski dinozaur” (Jest)
- Christophe Nick, Troczycy , Fayard, 2002, P. 204 mkw.
- Chronologia trockusizmu we Francji (1928-2009) NA Dissidences.net (13 s.)
- Christophe Nick, Troczycy , Fayard, 2002, P. 296SQ.
- Christophe Nick, Troczycy , Fayard, 2002, P. 340
Recent Comments