Święto Pasji Pana

. Święto Pasji Pana ^[Pierwszy] (w języku latynoskim: Obchody pasji ^[2] ; nazywane również Akcja liturgiczna pasji Pana O Święto „w pasji Domini” ) to funkcja liturgiczna Kościoła katolickiego odbyła się po południu Wielkiego Piątku (z tego powodu jest również nazywana Popołudniowa akcja liturgiczna ), ku pamięci pasji Jezusa i jego śmierci na krzyżu.

Jest to drugie święto Wielkanocnego Triduum i tradycyjnie to święto zostało urzędowane o 15:00 w piątek, teraz, w których, zgodnie z Ewangeliami, Chrystus wzmocnił ostatni oddech; Dzisiaj, zgodnie z koniecznością, można go przenieść do bardziej późno, ale zawsze po południu.

«Tego dnia i następnego dnia kościół, według starożytnej tradycji, nie obchodzi Eucharystii. W godzinach popołudniowych odbywa się obchody pasji Pana. Upamiętajmy dwa aspekty tajemnicy krzyża razem: cierpienie, które przygotowuje radość Wielkanocy, upokorzenie i wstyd Jezusa, z którego powstaje jego uwielbienie. Dzisiaj jest już Wielkanoc: Chrystus, który umiera na krzyżu „przekazuje” z tego świata do Ojca; Z jego strony wytryskuje dla nas boskie życie: „mija” ze śmierci grzechu do życia w Bogu ”.

( Mszał rzymski )

Święto zaczyna się w ciszy: nie oczekuje się wstępnego antyfonu i nie jest dokonywany śpiew; Kapłan i diakon (jeśli uczestniczy diakon) noszą czerwone kamizelki masowe. Przybywając do prezbiterium, kruche lub klęczą przez kilka chwil w cichej modlitwie, podczas gdy wszyscy inni klęczą. Potem wstają i docierają razem z duchowieństwem. W centrali kapłan wymawia orację, bez powitania lub słów wprowadzenia. ^[3]

Następuje liturgia tego słowa, która składa się z:

• Pierwsze czytanie z Księgi Proroka Izajasza (to 52,13-53.12 ^[4] );
• Psalm respondenowy (Ps 30 ^[5] );
• Druga lektura pobrana z listu do Żydów (FIL 4,14-16; 5,7-9 ^[6] );
• Pasja według Giovanni (J 18.1-19.42 ^[7] ), poprzedzona piosenką aklamacji, a następnie homilia;
• Uniwersalna modlitwa, złożona z dziesięciu intencji modlitwy, wprowadzona przez diakona lub innego ministra i zakończyła każdą modlitwą kapłana. ^[8]

Potem rozpoczyna się uwielbienie Świętego Krzyża, w jednej z dwóch form przewidzianych przez rytuał; W pierwszym, zawoalowany krzyż prowadzi do prezbiterium; Tam kapłan ujawnia to w trzech momentach, Intonando (ze śpiewaniem kaplicy) lub recytując „oprócz lignum crutis” (oto drewno krzyża), na które ludzie odpowiadają „przyjść adremus” (przyjechał); W każdej chwili, po śpiewaniu, wszyscy uklękli w cichej adoracji. Całkowicie ujawnił krzyż, jest narażony na pocałunek krzyża przez duchowieństwo i lud, podczas gdy szkoła Może inicjować piosenki, takie jak niewłaściwe (ogólnie bez wsparcia organów lub innych instrumentów muzycznych, które w każdym przypadku nie mogą grać bez śpiewania) lub można odczytać wskazane antyfony. ^[9]

Następują obrzędy komunii; Krzyż jest umieszczony nad ołtarzem, a z miejsca zamieszkania konsekrowani gospodarze są sprowadzani poprzedniej nocy. Tak więc kapłan wprowadza naszego Ojca i kilka modlitw, otrzymuje komunikę i rozpowszechnia ją ludowi. ^[dziesięć]

Po zakończeniu komunii, pozostałych gospodarzy są przenoszone do miejsca poza kościołem lub, jeśli to konieczne, wkładają w tabernakulum. ^[11]

Następnie przeczytaj modlitwę po komunii i modlitwie w sprawie ludzi, nie udzielając żadnego błogosławieństwa, kapłana i ministrów, po przykrieniu na krzyż, powrót do zakrystii w ciszy, bez piosenek i muzyki. ^[dwunasty]

Święty piątek jest wymagany dla wszystkich wiernych w wieku powyżej 14 lat od abstynencji od mięsa i wiernych w wieku od 18 do 60 lat w stylu kościelnym.

Struktura uroczystości zgodnie z Mszalem z 1962 roku [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Świętowa forma obecna w edycji Mszału Rzymskiego w 1962 r. Oświadczonej przez papieża Jana XXIII różni się od reformy wprowadzonej przez papieża Piusa XII w 1955 r. (Z efektem od 25 marca 1956 r.) ^[13] Tylko w modlitwie o nawrócenie Żydów: usunęł przymiotnik ” zdradzony „I zastąpiono Żydowska perfidia dziecko Żydzi . Papież Pius XII już towarzyszył tej modlitwie za Żydów Modlimy się. Ugnij kolana. Winda . Modlitwa została przepisana przez papieża Benedykta XVI w 2008 roku. ^[14]

W reformie staje się tytuł uroczystości Uroczyste działanie liturgicznej postmeridiany w pasji i śmierci i nie więcej Missa PraesancTificatorum . Ołtarz bez krzyża, obrus i kandelabra. Celebrant, pokryty koszulą i czarną ukradł, idź do ołtarza, diakona, który również nosi czarną stole i wspomnianą. W żadnym momencie świętowania nie ma użycia Handpice. Celebrans i święci ministrowie (diakon i południe) pokłonili się, a pozostali klęczą. Na zakończenie tej modlitwy dokonanej w ciszy, podczas gdy wszyscy pozostali na kolanach, celebrans wstaje i śpiewa starożytną modlitwę (nie uwzględnioną w wydaniach Mszału Rzymskiego przed 1962 r.) ^[15] bez Pan z wami i bez modlimy się i z przybyciem rąk ^[16] .

Więc czytamy po łacinie fragment z Księgi Proroka Osea, a ty śpiewasz lub recytujesz respondencję wersetów Cantico di Abacuc. Następnie diakon ^[17] kostka do gry Zegnij kolana i po krótkiej cichej modlitwie klęczącej, Uniesiony i kolejna modlitwa. Czytamy początek rozdziału 12 Księgi Wyjścia, która następuje w responsywnej formie niektóre wersety Psalmu 140/139. Śpiewanie lub czytanie pasji według Giovanni następuje w tym żałobnym dniu bez kadzidła i świateł, które zwykle towarzyszą proklamacji ewangelii. Pierwsze czytanie ma zostać ogłoszone przez czytelnika, drugiego przez suddiacono i pasję trzech diakonów; W przypadku braku wszystkich odczytów są wykonane przez celebransa. ^[18]

Następnie celebrans nosi czarny przebiór, diakon czarny dalmatyka i południowa czarna tulecella. Akolici rozprzestrzenili obrus na ołtarzu i umieścili Mszał na centrum, skąd kapłan zaśpiewa „uroczyste modlitwy, zwane także modlitwą wiernych”. Do każdej z tych dziewięciu modlitw celebrans zaprasza wiernych do modlitwy o intencję, diakon nakazuje klęczeć, a po kilku chwilach ciszy, ten sam diakon (nie południowy 1955) nakazuje wstać. Następnie kapłan recytuje modlitwę. Te modlitwy są w porządku Święty Kościół, na szczyt pontefice dla wszystkich szeregów wiernych, dla kontroli, dla katechumenów, dla wiernych, dla jedności kościoła, na nawrócenie Żydów W do konwersji niewierzących . ^[19]

Następnie celebrans i święci ministrowie są usuwani czarne szaty, ale celebrans i diakon zachowują czarną stole. Diakon wnosi zawoalowany krzyż do prezbiterium, a celebrans odkrywa go w trzech fazach śpiewu Spójrz na drewno . Śledzi swoją oddaną uwielbienie przez ministrów i wiernych, podczas gdy ty śpiewasz Zarzut : Moi ludzie Z hymnem Trisagio, antykradzież Twój krzyż z wersetem Psalmu 67/66 i Wierny krzyż . ^[20]

Po uwielbieniu celebrans i święci ministrowie (jeśli tak są), usunęli czarną stole, fioletowe szaty są umieszczane (bez garstki). Diakon wnosi sik z ołtarza repozycjonowania z małymi gospodarzami poświęconymi poprzedniemu dniu. Wszyscy działają po łacinie, nasz ojciec z Amen, a uczestnicy otrzymują komunii. Następnie kapłan mówi trzy modlitwy i wycofuje się z ministrami. Później błogosławiony sakrament jest zgłaszany bez uroczystości do ołtarza zmiany położenia i ołtarza kościoła jest usuwana. ^[21]

Struktura obchodów Trimentine do 1955 roku [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Przed reformą liturgiczną wprowadzoną przez papieża Piusa XII w 1955 roku obchody liturgiczne Wielkiego Piątku, W piątek w przygotowaniu , zostało zrobione późnym rankiem. Kapłan nosi czarną planetę. Diakon i wspomniani, do których w takich dniach żałoby nie wolno przynosić Dalmacji i Tunelicella, noszą, z wyjątkiem małych kościołów, czarnych planie planet. Jest to jedyna okazja poza Requiem, w której Mszal Trimentine zapewnia użycie szat tego koloru. ^[15]

Po przybyciu do prezbiterium święci ministrowie przez chwilę w ciszy, tradycyjnie przez czas recytacji Łaska , a akolity rozprzestrzeniły jeden biały obrus na ołtarzu reprezentującym grobowiec Chrystusa, i wkładają na mesalum z boku listu. Potem święci ministrowie wstają i idą do ołtarza.

Nie byś tam nie był zły Kyrie Następnie zaczyna się bezpośrednio od biblijnych odczytów po łacinie, tych samych, które będą przechowywane w reformie z 1955 r., Ale po cechach, że reforma z 1955 r. Zadzwoń do responorów. Podczas gdy odczyty są głoszone, kapłan, według ołtarza, czyta je dla siebie swoim niskim głosem. Oczekuje się, że pasja będzie śpiewana przez trzech diakonów, rezerwując ostatnią część głównego diakona.

Modlitwy są wtedy śpiewane ^[22] , którego tekst pozostanie taki sam, aż do zmiany w 1962 r. Dla Żydów. Wśród nich jest modlitwa za cesarza, który jednak po rozwiązaniu Świętego Cesarstwa Rzymskiego nie jest już recytowany. ^[23] . Te modlitwy są bez tytułów, które zostaną dodane w 1955 r. W tym, co w 1955 roku zostanie nazwane do nawrócenia Żydów Mszal wskazuje, że – wbrew temu, co dzieje się w innych modlitwach – po zaproszeniu księdza do modlitwy, nie docierasz do jego kolan, a kapłan recytuje odpowiednią modlitwę bez przerwy pośredniej, na którą nie odpowiada Amen .

Następnie święci ministrowie są usuwani z kajdanek, kapłana La Casula, wspomnianego o wygiętym domu wiejskim. Diakon usunnął już swój złożony dom wiejski i umieścił stola lata , popularnie powiedział Stolone, podczas Pieśni Pasji. Kapłan otrzymuje zawoalowany krzyż z diakona i stopniowo odkrywa go, gdy śpiewa trzy razy Zobacz Wood Cross … . Krzyż kłada na schodach ołtarza, zdejmuje buty i wykonuje trzy podwójne zamachowe podwójne (na obu kolanach, jak i głębia), zbliżając się do krzyża, by ją pocałować. Pozostałe robią ten sam gest, podczas którego Zarzut , że kapłan recytuje prywatnie wraz ze świętymi ministrami. ^[24]

Podąża za „masą presanti”, ^{[25] [26]} Termin, który nie pojawia się w msonie. Obserwacja świętego piątku jako dnia alitugiczny, bez świętowania Mszy, ale z komunii z elementami konsekrowanymi, zanim zostaną opisane po raz pierwszy Papież Grzegorz I (VII wieku) jako użycie w Konstantynopolityce, zastosowanie, które wciąż trwa w rytuałach bizantyjskim na dni powszednie z Wielkiego Postu. ^{[[[ bez źródła ]}

Duży gospodarz konsekrowany na Mszy Święty czwartek i złożony tam uroczyście przyniesiono z miejsca zmiany położenia. Niektóre z ceremonii zwykle wykonywane na offerory masy są przeprowadzane przy ołtarzu, w tym wypłatę wina i odrobinę wody w szkle, który następnie umieszcza się na ołtarzu. Po tym kapłan mówi o inwokacji Bracia modlitewni I bez oczekiwania na jakąkolwiek odpowiedź, mówi sam o naszym ojcu i zatorowości Dostarcz nas, błagamy na tonie dnia powszednie. Następnie łamie gospodarza w trzech częściach, z których wkłada najmniejszy w kieliszku wina, pochłania dwie główne części, a następnie kieliszek wina, który nie jest konsekrowany wraz z małą częścią konsekrowanego gospodarza, oczyszcza kubek i Kciuk i „indeks obu rąk, cicho mówiąc zwykłą krótką modlitwę, która towarzyszy temu akcji i zaraz potem zaczyna się od prezbiterium z ministrami.

Struktura uroczystości w obrzędach ambrosiowskich [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Świętowanie pasji Pana w obrzędu ambrosiowskiego przedstawia wrażliwe różnice w porównaniu z obrzędem rzymskim, przede wszystkim ze względu na fakt, że w Wielki Piątek, podobnie jak wszystkie piątki Wielkiego Ambrosiani, jest dniem aneukarycznym: nie tylko Eucharystia nie jest obchodzona Ale, w przeciwieństwie do obrzędu rzymskiego, nie jest nawet rozmieszczony zaawansowanym chlebem eucharystycznym poprzedniej nocy, a cząsteczki pozostają zachowane przy ołtarzu repozycji (która z tego powodu nie jest pozbawiona), dopóki czuwanie wielkanocne.

Liturgia jest obchodzona wśród nieszobnikami. Po krótkim wstępnym monitorowaniu kapłana uroczystość zaczyna się od obrzędu światła, podczas którego świece i światła kościoła rozświetlają Król podczas gdy kapłan zjeżdża ołtarz. Po hymnie odczyty są głoszone:

Modlitwa jest recytowana między psalmem a drugim proroczym czytaniem.

Podczas proklamacji ewangelicznej pieśni pasji, w czasie śmierci Chrystusa, czytanie zatrzymuje się, wszystkie światła kościoła są wyłączone, ołtarz jest rozebrany, a dzwonek jest odtwarzany przez Dead. Po chwili ciszy kapłan kończy czytanie pasji, a zatem trzyma homilię.

Po homilii odbywa się uwielbienie krzyża. Krzyż zostaje przeniesiony do procesji z dolnej części kościoła wzdłuż środkowej nawy: trzy razy, na początku, na środku kościoła i w pobliżu ołtarza, procesja zatrzymuje Oto drewniany krzyż na co wszyscy reagują klęcząc Czcimy . Po zakończeniu procesji krzyż jest ułożony u podnóża ołtarza, a duchowieństwo uwielbia trzy kolejne przykręcenia, w bezpiecznej odległości od siebie, po czym dotarł do całego krzyża. W międzyczasie kolejny fragment Psalm 21 jest recytowany lub śpiewany.

Po uwielbieniu krzyża odbywa się wielka uniwersalna modlitwa z jedenastoma intencjami modlitwy (dla kościoła, dla papieża, dla duchowieństwa i wiernych, dla katechumenów, dla jedności chrześcijan, dla Żydów, dla nie chrześcijan , dla niewierzących, dla władców, dla cierpienia i zmarłego): Każdy zamiar jest wprowadzany przez diakona i zakończony modlitwą recytowaną przez księdza.

Pod koniec powszechnej modlitwy, ponieważ nie było dystrybucji komunii, kapłan natychmiast odrzuca wiernych bez przekazywania błogosławieństwa, a Zgromadzenie się topi bez wykonywania żadnej piosenki.