Anthoxanthum – Wikipedia

Posted on by
before-content-x4

Anthoxanthum L., 1753 (Nazwa zwyczajowa: Paleo ) jest gatunkiem spermatofitowych roślin monokotydonowych należących do rodziny Poaceae (np. Graminaceae). Jest to również jedyny gatunek opanowania Anthoxanthinae A. Gray, 1856 . [Pierwszy] [2]

after-content-x4

Nazwa gatunku wywodzi się z dwóch greckich słów „Anthos” (= kwiat) e „Xanthos” (= żółty) i odnosi się do uszu, które dojrzewają, są zabarwione żółto-zielonymi. [3]

Nazwę naukową gatunku została zdefiniowana przez Linneo (1707–1778), znaną również jako Carl von Linné, biolog i pisarz, uważany za ojca współczesnej klasyfikacji naukowej organizmów żywych, w publikacji „Gatunki roślin” (Sp. Pl. – 1: 28 [4] ) z 1753 r. [5] Nazwę naukową subdue została zdefiniowana przez amerykański botanik Asa Gray (Paryż, 18 listopada 1810 r. – Cambridge, 30 stycznia 1888 r.) W publikacji „Podręcznik botaniki północnych Stanów Zjednoczonych: w tym Wirginia, Kentucky i wszyscy na wschód od Mississippi: ułożone zgodnie z systemem naturalnym. ” (E. 20: 538. [Pierwszy] [6] [7]

Łożysko
Anthoxanthum zapach
Liście
Anthoxanthum zapach
Kwiatostan
Anthoxanthum aristatum
Ogólna krawędź z trzema różnymi kwiatami

Ogólnie rzecznią gatunków tej grupy jest krzaczaste lub kłącza z formami biologicznymi, takimi jak migntipto -to migntiptofit (H CAESP) i wieloletni (a nawet coroczne) cykle organiczne. Culmi to mniej lub bardziej okrągłe kable sekcji. W tych roślinach nie ma mikropeli. [Pierwszy] [8] [9] [dziesięć] [11] [dwunasty] [13] [14]

Korzenie [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Korzenie są zafascynowane i włókniste.

Trzon [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Culms, wzniesione (lub zakrzywione), są kablami o mniej lub bardziej okrągłym odcinku.

Liście [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Liście wzdłuż kultu są ułożone na wysoki sposób, są odległe i pochodzą od różnych węzłów. Składają się z pochwy, liguli i blaszki. Żyły to książki równoległe. Nie ma pseudopiccioli, a w naskórku liści brodawki.

after-content-x4
  • Guain: Pochwa przytula łodygę i jest ogólnie wolna od auli.
  • Ligula: Ligula to membrana, a czasem jest oczu. Ligula Długość: 2 – 3 mm.
  • Lajka: LALINA LA, równa, ma ogólnie liniowo-akumulujący kształty. Rozmiar liścia: szerokość 2 – 10 mm; Długość 3 – 4 cm.

Kwiatostan [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Główny kwiatostan (syforescencja lub po prostu ucha): kwiatostany, terminale mogą być rozgałęzione lub nie są tworzone przez niektóre krawędzie i mają kształt kolby od jajowców do wydłużonych, mniej lub bardziej otwartych i spiczastych. Fillotassi kwiatostanu jest początkowo na dwóch poziomach, nawet jeśli kolejne gałęzie sprawiają, że wydają się spiralne

SPIGHETTA [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Wtórna kwiatostan (lub krawędź): krótko szypulowane pręty, słabo ściśnięte bocznie, leżą leżące u podstaw dwóch odległych brytów i ściśle pokrywające się zwane glume (dolne i górne). Krawędzie składają się z 3 kwiatów, dwa proksymale są sterylne zredukowane do prostego lematury. Rachilla nie rozciąga się. Z krawędzi wystają szczątki poza kroplami. U podstawy każdego kwiatu znajdują się dwa przylistki: palea i lemat. Rozłączenie odbywa się wraz z pęknięciem Rachilli nad wyrywaniem (lub pod krawędzią, ale nie wśród kwiatów). Długość SPIGHETTE: 6 – 12 mm.

  • GLUME: Utrzymujące się krwawe są nierówne i dłuższe niż kwiaty; Mają ostre i śluzowe wierzchołki (są arystate). Rozmiar rozsuwa się: 3,5 mm i 5 – 7 mm.
  • Palea: Palea jest proploningiem z dwiema żyłami; Można to być oczu. Palea kwiatów biseksualnych jest gładki i twardy.
  • Lemat: Lemat jest czasem owłosiony, z bilobowanym szczytem. Lemat sterylnych kwiatów jest dłuższy; Kwiaty biseksualne są stwardniane, błyszczące, z niezamierzoną APICE i marginesami, które otaczają paleę. Długość lematu: 3 mm.

Kwiaty [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Płodne kwiaty to attynoormorfie złożone z 3 liderów: zredukowane Perianzio, Androceo i Gyge.

  • Formuła kwiaciarni. Dla rodziny tych roślin wskazana jest następująca formuła kwiaciarni: [8]
*W P2, A(1-) 3 (-6), G(2–3) Supp, Cariosside.

Owoce [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Owoce są typu tlenku karai, to znaczy są małymi zwykłymi fasolami, z jajowadowymi kształtami, w których perykan składa się z cienkiej ściany otaczającej pojedyncze nasiona. W szczególności perykarpo topi się na nasiona i jest przylegający. Endokarp nie jest utwardzony, a ILO jest długotrwałe. Zarodek jest mały i wyposażony w epiblast, ma tylko jeden wysoko zmodyfikowany kotynadon (SCUTELLO bez pęknięcia) w pozycji bocznej. Zarodowe marginesy liścia nie pokrywają się.

Podobnie jak większość Poaceae, tego rodzaju gatunki odtwarzają zapylanie anemogamu. Mniej więcej piętnowane piętn są ważną cechą, aby lepiej złapać pyłek samolotu. Rozproszenie nasion odbywa się początkowo przez wiatr (dyspersja anemocora), a kiedy dotrą do ziemi dzięki działaniu owadów, takich jak mrówki (MyMecaria).

Rozkład tego rodzaju gatunków jest związany z regionami umiarkowanymi (i arktycznymi) z całego świata. Często był wprowadzany gdzie indziej jako pasza dla zwierząt (o bardzo ograniczonej wartości [dziesięć] ). [Pierwszy]

Gatunki obszaru alpejskiego [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Spośród czterech gatunków obecnych we włoskiej spontanicznej flory, dwa mieszkają w łuku alpejskim. Poniższa tabela podkreśla niektóre dane dotyczące siedliska, podłoża i dystrybucji gatunków alpejskich [15] .

Gatunek Wspólnota
warzywa 		Plany
wegetacyjne 		Substrat Ph Poziom troficzny H 2 O Środowisko Obszar alpejski
A. Aristatum 4 pagórkowaty I kwas Bas jałowy B1 B2 F2 Cn im
Zapach 11 Montano
pagórkowaty 		Jak kwas połowa połowa B6 B8 F2 F3 F7 i1 Cały alpejski łuk
Legenda i notatki do stołu.

Substrat : „Ca/si” są przeznaczone dla skał pośrednie (krzemionkowe wapienie i tym podobne).
Obszar alpejski: Biorą pod uwagę tylko alpejskie obszary terytorium włoskiego (wskazane są skróty prowincji).
Społeczności roślin : 4 = Pioneer Community in to -feel i soczysty; 11 = Społeczność megaforbie makro- i naziemnej.
Środowiska : B1 = pola, uprawy i guzki; B2 = środowiska ruderalne, skarpy; B6 = leśne kawałki Razi, błyskawice, leśne drogi; B8 = sady i plantacje kasztanowe; F2 = prerie zrównane, łąki i pastwiska od pagórkowatego płaszczyzny do podporządkowanych; F3 = pomiarowe i higrofilne łąki i pastwiska; F7 = zielne marginesy lasu; I1 = drzewostwo iglaste.

Tego rodzaju gatunki wytwarzają substancję zwaną „hemaryną” (przypuszczalnie synapomorfię dla tego gatunku), co czyni je delikatnie perfumowanymi i wyjaśnia ich przyjemny zapach. Rdzenni Amerykanie używają łodyg Anthoxanthum Aby stworzyć kosze i inne dekoracje. [Pierwszy] Niektóre gatunki są stosowane w medycynie ze względu na zawartość akumulacji. [13]

Rodzina tego rodzaju (Poaceae) obejmuje około 650 gatunków i 9700 gatunków (według innych autorów 670 gatunków i 9500 [11] ). Z kosmopolityczną dystrybucją jest to jedna z najważniejszych i najważniejszych rodzin w grupie monokotyledonicznej i o wielkim interesie ekonomicznym: trzy czwarte krajów uprawnych na świecie wytwarza płatki zbożowe (ponad 50% ludzkich kalorii pochodzi z Graminaceous). Rodzina jest podzielona na 11 podrodziny, podsmisja subdivù (a zatem jej jedyny gatunek) znajduje się w podrodzeniu Pooideae. [Pierwszy] [8]

Filogeneza [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Anthoxanthinae, dokładniej, opisano w plemieniu Aveneae Dumort., 1824 a zatem z przełożonego Poodae L. Liu, 1980 . Plemię Aveneae (złożone z kilku podsekcji podzielonych na różne superstitutitutribù) jest ostatnim węzłem subfamille Pooideae, który ewoluował (innymi precedensami są plemię Brachyelyee, a superitribua nardodae, Melicodae, Stipodae i Triticodae). Wewnątrz plemienia subdue Anthoxanthinae należy do grupy z sekwencjami plastydów „Aveneae” (zdefiniowanych „POAE i grupy chloroplastów 1” [16] lub także „grupa plastydowa 1 (typ Aveneae)” [17] ). Grupa składająca się z czterech subditów: Torreyochloinae, Aveninae, Phalaridinee i Anthoxanthinae. Pozycja filogenetyczna sub -RAS nie jest jeszcze dobrze zdefiniowana, zgodnie z najnowszymi badaniami, aby wyszkolić „grupę brat” z falaridyną. [18] [19]

Poniżej znajdują się synapomorfie dotyczące całego sub -sub -sub -sub -sub -sub (Pooideae): [Pierwszy]

  • Filoty początkowo początkowo i dwa poziomy;
  • Krawędzie są ściśnięte bocznie;
  • Zarodowe marginesy liścia nie pokrywają się;
  • Zarodek nie ma crack Scottellar.

Synapomorfie dotyczące plemienia to: [Pierwszy]

Dla gatunku Anthoxanthum Wskazane są następujące synapomorfie: [Pierwszy]

Ten gatunek jest bardzo polimorficzny i heterogeniczny; Różne gatunki są złożoną taksonomicznie grupą poliploidalną i ma wielką zmienność fenotypową. [20] Cariotypes są wyraźne w dwóch grupach: gatunkach diploidalnych w klimacie arktycznym i górskim, tetraploidu w klimacie umiarkowanym. [9] Pierwsza dywersyfikacja gatunku miała miejsce w miocenu (23 do 5 milionów lat temu). Późniejsza rozbieżność prawdopodobnie miała w plejstocenie (sprzed 2,5 miliona lat temu 11 700 lat temu), w którym ewolucja poliploidalna rozpoczęła się w tym gatunku. Grupa zdefiniowanych gatunków „Diploidalny śródziemnomorski” Jest już obecny w tych samych miejscach od 120 000 lat. [20]

Według niektórych autorów gatunek Hierochloe R.Br., 1810 , których gatunki są obecnie opisane w obrębie Anthoxanthum , należy oddzielić na podstawie dwóch bliższych kwiatów uszu (zarówno lub sterylnych lub łodygowych). Jednak związek dwóch grup jest poparty danymi molekularnymi [Pierwszy] ; Ponadto wszystkie gatunki są wyraźnie związane z ich niezwykłą strukturą krawędzi i obecnością hemaryny. [13]

Liczba chromosomalna tego rodzaju gatunków wynosi 2n = 10, 20, 28, 42 i 56. [Pierwszy]

Pełna lista gatunków [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Gatunek Anthoxanthum Składa się z następujących gatunków (dla niektórych gatunków wskazany jest rozkład europejski i śródziemnomorski [21] ): [22]

  • Anthoxanthum aethiopicum I.Hedberg, 1796
  • Anthoxanthum gorzki Naruszenia, 1804 – Dystrybucja: Półwysep Iberyjski i Transcaucasia
  • Anthoxanthum aristatum Boiss., 1844 – Dystrybucja: Europa Zachodnia, Półwysep Bałkański, Anatolia i Magreb
  • Anthoxanthum borii S.K.Jain & Pal, 1975 – Dystrybucja: Włochy, Grecja, Anatolia i Tunezja
  • Anthoxanthum dregeanum (Trin.) Stapf, 1899
  • Anthoxanthum ecklonii (Nees ex Trin.) Stapf, 1899
  • Anthoxanthum Gracile Biv., 1813
  • Anthoxanthum Hookeri (Griseb.) Rendle, 1904
  • Anthoxanthum horsfieldii (Benn.) Reeder, 1950
  • Anthoxanthum japonicum (Maxim.) Hack. Ex Matsumura, 1897
  • Anthoxanthum Madagascariense Stapf, 1897
  • Anthoxanthum nivale K.schum., 1895
  • Anthoxanthum zapach L., 1753 – Dystrybucja: Europa (kompletna), Transcaucasia, Anatolia i Magreb
  • Anthoxanthum Oval Okej., 1816 – Dystrybucja: Europa śródziemnomorska i zachodnia Afryka Morza Śródziemnego
  • Anthoxanthum pallidum (Hand.-Mazz.) Tzvelev, 1968
  • Anthoxanthum sikkimense (Maxim.) Ohwi, 1947
  • Anthoxanthum tongo (Trin.) Stapf, 1899

Włoskie spontaniczne gatunki [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Aby lepiej zrozumieć i zidentyfikować różne gatunki gatunku (tylko dla spontanicznych gatunków włoskiej flory) Poniższa lista częściowo wykorzystuje system klawiszy analitycznych (to znaczy tylko te cechy przydatne do odróżnienia jednego gatunku od drugiego są wskazane ). [9] .

  • Grupa 1A : Cob jest gęsty z pikantnym typem; Uszy mają 6-7 mm długości; Pozostałości wystają poza gładki;
  • Grupa 2A : Biologiczny cykl roślin jest wieloletni;
  • Grupa 2b : cykl biologiczny roślin jest coroczny;
  • Gruppo 3a : Kształt kolby jest jajowód, 1,5 – 2 razy dłuższy niż szeroki; Płodny lemat jest nieco krótszy niż sterylne;
  • Gruppo 3b : Kształt kolby jest wydłużony, nagle przerywany u podstawy; Płodny lemat jest w połowie sterylnych;
  • Grupa 1B : kolbę jest biedna (racemiform); Bas morski ma 10–12 mm długości, szczątki są długie poza kroplami;
  1. ^ A B C D To jest F G H I J k Kellogg 2015, Pag. 233 .
  2. ^ Sounda i in. 2017, pag. 284 .
  3. ^ Erymo Grass 2007, s. 1 28 .
  4. ^ BHL – biologiczna biblioteka dziedzictwa . Czy biodiversityLibrary.org . URL skonsultował się 5 sierpnia 2019 .
  5. ^ Międzynarodowy wskaźnik nazw zakładów . Czy ipni.org . URL skonsultował się 5 sierpnia 2019 .
  6. ^ Wskaźniki Nazwy roślin apragenerycznych naczyniowych . Czy Plantsystematics.org . URL skonsultował się 5 sierpnia 2019 (Zarchiwizowane przez Oryginał URL 24 września 2015) .
  7. ^ Międzynarodowy wskaźnik nazw zakładów . Czy ipni.org . URL skonsultował się 5 sierpnia 2019 .
  8. ^ A B C Judd i in. 2007, Pag. 311 .
  9. ^ A B C Pignatti 1982, vol. 3 – Pag. 582 .
  10. ^ A B Motta 1960, t. 1 – pag. 146 .
  11. ^ A B Strasburger 2007, Pag. 814 .
  12. ^ Wielkanoc ET w 2015 r., Str. 467 .
  13. ^ A B C Efloras – Flora Chin . Czy Efloras.org . URL skonsultował się 5 sierpnia 2019 .
  14. ^ Kew – Grassbase – The Online World Grass Flora . Czy kew.org . URL skonsultował się 5 sierpnia 2019 .
  15. ^ Aeschimann i in. 2004, t. 2 – Pag. 912 .
  16. ^ Peerj 2018, Pag. 22 .
  17. ^ Sounda i in. 2007, PAG 440 .
  18. ^ Saarela i in. 2010, pag.572 .
  19. ^ Tkar i in. 2019 .
  20. ^ A B Chumova i in. 2017, PAG 285 .
  21. ^ Euro Med – szefowie roślin . Czy ww2.bgbm.org . URL skonsultował się 5 sierpnia 2019 .
  22. ^ Lista roślin . Czy ThePlantList.org . URL skonsultował się 5 sierpnia 2019 .

after-content-x4