Dom St. Martha – Wikipedia

. Dom St. Martha (znany również jako Dom O Residence of Santa Marta ) to budynek hotelowy położony w Watykanie w Bazylice San Pietro.

W zwykłym czasie organizuje Prałatów, które mieszkają lub staży się w Watykanu, a także ogólnie osoby, które prowadzą jakąś działalność z See Stolica, podczas gdy w czasach wolnych miejsc, w których college of Cardinals przybywa tam, które biorą udział Konklawe wyboru nowego papieża. Daughters of Charity of San Vincenzo de ‘Paoli zarządzają zakonnice.

Od 2013 r. Było to również stabilna rezydencja papieża Franciszka, która po wyborach postanowił nie przeprowadzić się do pałacu apostolskiego, ustawiony w kolejce tylko po to, by otrzymać oficjalne wizyty i recytację Angelus lub Królowej Niedzielnej Caeli, i Zamiast tego żyć tam, gdzie osiadł jako kardynał podczas konklawe. ^[Pierwszy]

Podczas konklawe w 2013 r. Dom był zarządzany przez 6 zakonnic i 33 asystentów, zgodnie z rozkazami dyrektora. ^[2]

Domus sanctae Marthae stoi w południowym sektorze Watykański Papieżowa gościnność St. Martha (dosłownie „Papieszczowe hospicjum Santa Marta”), struktura zamierzona powitanie kapłanów i wizyty religijnej, która wzięła swoją nazwę od kościoła o tej samej nazwie, który przeoczył ten sam plac. ^[3]

W latach dziewięćdziesiątych XX wieku kardynał Rosalio José Castillo Lara zaproponował papieżemu Jana Pawła II do remontu kompleksu Leonino, aby przekształcić go w rezydencję przeznaczoną dla gości Stolicy Świętej; Prywatny sekretarz papierza, Monsignor Stanisław Dziwisz, zasugerował, że użycie go również jako zakwaterowania ^[4] . Papież zatwierdził ten pomysł i zamówił rozbiórkę budynku ^[5] A włoski architekt Giuseppe Facchini, były zastępca dyrektora usług technicznych Vatican, otrzymał zlecenie zaprojektowania nowego budynku.

Prace rozpoczęły się w 1992 roku i wkrótce zostały zakwestionowane przez rzymskie stowarzyszenia obywatelskie i włoskie Italia Nostra ^[6] : Zgodnie z nimi budowa nowego budynku pięciokstatycznego, znacznie wyższa niż oryginalna konstrukcja, ukryłaby jedyny punkt w mieście, przed którym można było mieć pełny widok na boczną część bazyliki Watykańskiej. ^[7] Protesty, rozszerzone również na miejskie i krajowe środowisko polityczne, przybywają na początek 1993 r., Aby zaangażować Międzynarodową Radę zabytków i miejsc oraz zastępcę dyrektora Centrum Światowego Dziedzictwa UNESCO, które w każdym przypadku wyraziły korzystne opinie dotyczące Nowy budynek.

Prace, naznaczone śmiercią pracownika, kosztowały około 50 miliardów Watykanu i zakończyły się w grudniu 1996 r. ^[8]

Od 22 lutego 1996 r., Data ogłoszenia konstytucji apostolskiej Wszechświat Dominic of the Stad – które zreformowały i przestawione zasady, które należy zaobserwować w wolnym biurze i podczas konklawe – Izba Santa Marta została wyznaczona jako rezydencja kardynałów wezwanych do głosowania nad nowym papierem. Umożliwiło to uczynienie ich bardziej praktycznego i wygodnego zakwaterowania, ponieważ do czasu koncentracji w 1978 r. Wyborcy byli umieszczani w stanie ścisłego krużganku, w niektórych środowiskach pałacu apostolskiego przystosowanego w tej chwili: nie rzadkie były one szczególnie rzadkie Wąskie, bez niezbędnych usług, takich jak światło, bieżąca woda lub toalety oraz (jako klimatyzowane), były one lodowate lub dziwaczne w zależności od sezonu. Niemniej jednak, w wielu przypadkach, aby wejść do pokoju, musiał przekroczyć inny, z niemożnością, aby względni mieszkańcy cieszyli się pełną prywatnością. ^[9] Chociaż reżim konklawizio został wyraźnie złagodzony przez przeniesienie mieszkalnictwa do Santa Marta, w czasie konklawetowym nadal przedstawia różne cechy klaustralne, takie jak na przykład zakaz otwierania okien pokoi (które są przez to zapieczętowane) i to) i zapieczętowane) Chłod w kierunku dowolnej formy telekomunikacji, w tym radia i telewizji. ^[4]

Kompleks znajduje się w całości na terytorium Watykańskim: wychodzi na Piazza Santa Marta, po południowej stronie Bazyliki Watykańskiej i w pobliżu względnego zakrystii.

Budynek składa się z dwóch ciał fabrycznych z równoległymi, zjednoczonymi przez centralny krzyż: widziany z góry nabiera szczególnego kształtu H.. Rozwija się na pięciu piętrach oraz piwnicy; Ma 105 pokoi, 26 singli i reprezentatywny mieszkanie. Jego struktury obejmują sypialnie, prywatne studia dla każdego gości, pralni i obszary do administrowania posiłkami i usługami osobistymi. ^[dziesięć]

Na parterze znajdują się różne pokoje wspólne, takie jak kaplica, jadalnia i różne salony wielofunkcyjne. Na drugim piętrze, z widokiem na drzwi wejściowe, istnieje komnata 201, zwykle przeznaczona dla nowego papieża w dniach bezpośrednio po konklawe, który od 2013 r. Był stabilną rezydencją papieża Franciszka: składa się z badań z badaniem z Salon i z sypialni z łazienką. ^[11]

W przestrzeni uzyskanej między konstrukcją a próbkami leoniny jest Kaplica Świętej Trójcy . ^[dwunasty] Środowisko, zewnętrznie charakteryzujące się metalową wieżą umieszczoną na prezbiterium i fasadą z trzema portaliami, wewnątrz znajduje się plan trapezoidalny, z trzema marynarzami podzielonymi przez heksagonalne filary. Prezbiterium organizuje ołtarz pośrodku, otoczony ambo po lewej stronie, zarówno marmuru, jak i z siedziby po prawej, w drewnie. Na środku tylnej ściany znajduje się krucyfiks. Po bokach prezbiterium znajdują się tabernakulum (po prawej) i posąg Madonna i dziecko (w lewo). Ściana prawej nawy jest zamknięta przez okno, które pozwala zobaczyć tylne ściany. W Rogi Evangeli Mały pozytywny organ firmy Tamburini został umieszczony, przekazany w 1997 r. Z Fundacji Cavalieri Di Colombo dla papieża Jana Pawła II. ^[13] .

Wewnątrz kompleksu znajduje się również kilka małych kaplic, które są używane do codziennego świętowania mszy w formie prywatnej przez gości konstrukcji. ^[14]