Bifobia – Wikipedia

Posted on by
before-content-x4

Flaga dumy biseksualnej.

. BIFOBIA Jest to termin używany do opisania niechęci do biseksualności i biseksualistów jako grupy społecznej lub jako jednostek. Ludzie z dowolnej orientacji seksualnej mogą doświadczyć takiego poczucia awersji. Jako źródło dyskryminacji BIFIA opiera się na negatywnych stereotypach na biseksualistach. Bifobia może przybierać różne formy, w tym: zaprzeczenie biseksualności jako prawdziwej orientacji seksualnej, negatywne stereotypy (takie jak przekonanie, że biseksualiści są rozwiązłe lub nieuczciwe) lub anulowanie biseksualności.

after-content-x4

BIFOBIA Jest to słowo portmanteau modelowane w tym terminie homofobia . Wywodzi się z prefiksu pochodzenia neoklasycznego z A- ( należny ) z terminu Biseksualność i z korzenia -Fobia (ze starożytnego greckiego strach W Fobos W strach ) Znalezione w słowie homofobia . Wraz z transfobią i homofobią Bifii jest częścią rodziny terminów używanych do opisania nietolerancji i dyskryminacji osób LGBT. Należy zauważyć, że BIFIA może nie mieć klinicznego lub medycznego poczucia fobii – zaburzenie lękowe: jej znaczenie i jej zastosowanie są zwykle równoległe do znaczenia ksenofobii. Forma przymiotnika BIFOBIC opisuje rzeczy lub cechy związane z bifobią i mniej powszechnym rzeczownikiem bifobo Oznacz osoby charakteryzujące się tym poczuciem niechęci [Pierwszy] . Termin „bifubia” został wymyślony w 1992 r. Przez badacz Kathleen Bennet, oznaczając „uprzedzenie przeciwko biseksualności” i „oczernianie biseksualności jako wyboru życia”. [2] Następnie zdefiniowano go jako „każde przedstawienie lub przemówienie, które oczernia lub krytykuje mężczyzn lub kobiety z powodu jedynego powodu należącego do tej tożsamości społeczno-seksualnej [biseksualistów] lub którzy odmawiają prawa do jego roszczenia”. [3]

Dwie klasyfikacje negatywnych stereotypów na temat biseksualistów mają na celu przekonanie, że biseksualność nie istnieje, oraz uogólnienie, że biseksualiści są rozwiązłe.

Odmowa i anulowanie [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

BIFOBIA może prowadzić ludzi do zaprzeczenia, że ​​biseksualność jest prawdziwa, stwierdzając, że ludzie, którzy identyfikują się jako biseksualiści, nie są tak naprawdę biseksualni lub że zjawisko to jest znacznie mniej powszechne, niż się przekonują. Forma tej negacji opiera się na wizji heteroseksistowskiej, że heteroseksualizm jest jedyną prawdziwą lub naturalną orientacją seksualną. Zamiast tego wszystko, co różni się od tego, jest albo patologią psychologiczną lub przykładem zachowań aspołecznych.

Przekonanie, że biseksualność nie istnieje z binarnej wizji seksualności: wizji heteroseksistowskiej lub monooseksualnej. W pierwszej wizji zakłada się, że ludzie są pociągani do płci przeciwnej i naprawdę istnieją tylko związki heteroseksualne. Dlatego biseksualność, podobnie jak homoseksualizm, nie dotyczy seksualności ani ważnej tożsamości. Druga forma negacji wywodzi się z binarnej wizji seksualności: że ludzie są przyjmowani do monoseksualnych, to znaczy homoseksualnych (gejów/lesbijek) lub heteroseksualnych. W latach osiemdziesiątych współczesne badania dotyczące seksualności były zdominowane przez ideę, że heteroseksualizm i homoseksualizm były jedynymi uzasadnionymi wytycznymi, odrzucając biseksualność jako „wtórny homoseksualizm”. [4] W tym modelu zakłada się, że biseksualiści są lesbijkami/gejami, którzy chcą wydawać się heteroseksualni [5] lub osoby (dowolnej monoseksualnej „orientacji”, które chcą doświadczyć seksualności poza ich „normalnym” zainteresowaniem, [6] [7] [8] albo nie mogą być biseksualistami, chyba że pociąga ich równa miara od obu płci [9] . Maksimum, takie jak „Ludzie są gejami, hetero lub kłamią” [dziesięć] Uosabiają tę dychotomiczną wizję orientacji seksualnej.

Niektóre osoby akceptują teoretyczne istnienie biseksualności, ale definiują to w ścisły sposób, tak jakby to było tylko seksualne przyciąganie mężczyzn i kobiet. [dziesięć] Zatem wiele osób biseksualnych o nierównych atrakcjach jest zamiast tego klasyfikowanych jako homoseksualne lub heteroseksualne. Inni uznają istnienie biseksualności u kobiet, ale zaprzeczają, że mężczyźni mogą być biseksualne. [11]

Niektórzy zaprzeczający biseksualności twierdzą, że zachowanie lub tożsamość biseksualna jest po prostu tendencją społeczną – z przykładem „eleganckiego biseksualnego” lub zginaniem płci – a nie wewnętrznym śladem osobowości [dwunasty] . W tym przypadku aktywność seksualna z tą samą płcią jest uważana za zwykły substytut seksu z członkami płci przeciwnej lub za bardziej dostępne źródło satysfakcji seksualnej. Sytuacyjny homoseksualizm w segregowanym środowisku seksu jest przedstawiony jako przykład tego zachowania. [13]

after-content-x4

BIFOBIA jest powszechna w społeczności heteroseksualnej, ale często jest również wykazywana przez gejów i lesbijek, zwykle z myślą, że biseksualiści są w stanie uniknąć ucisku heteroseksualistów, zgodne z seksualnymi i romantycznymi oczekiwaniami społecznymi dla przeciwnego gatunku. Oznacza to, że ci, którzy identyfikują się jako biseksualiści, są postrzegani jako „za mało [proste] lub [gej]” lub „nie prawdziwe”. [14] Australijskie badanie przeprowadzone przez Roffee i Walinga w 2016 r. Wykazało, że ludzie biseksualni borykali się z mikro -agreginesionami, zastraszaniem i innymi zachowaniami antyspołecznymi przez ludzi w społeczności gejów i lesbijek [15] .

Biseksualne anulowanie (znane również jako „niewidzialność biseksualna”) jest zjawiskiem, które ma tendencję do pominięcia, sfałszowania lub przeglądu dowodów biseksualności w historii, w świecie akademickim, w mediach i innych źródłach podstawowych [16] [17] Czasami aż do istnienia biseksualności [18] [19] .

Yosino (2000) pisze, że istnieją trzy pojęcia, które powodują niewidzialność w biseksualności: „Trzy niewidzialność można postrzegać jako położone w sobie; pierwsze obawy proste, gejowskie i biseksualne; drugi obawia się tylko gejów i biseksualików; i trzecich obaw Tylko biseksualiści. ” Formy standardów i oczekiwania społeczne, religia i integracja wyglądu dotyczące homoseksualnej przyciągania biseksualności z homoseksualizacją przyczyniają się do niewidzialności. [20]

Przyczyną bifii w gejowskiej społeczności męskiej jest to, że istnieje tradycja tożsamości politycznej, aby założyć, że akceptacja męskiego homoseksualizmu jest powiązana z przekonaniem, że męska seksualność specjalizuje się w jeden sposób (seks analny). Oznacza to, że wielu członków gejowskiej społeczności męskiej przyjmuje ten sam pomysł, że mężczyźni mogą być biseksualni, jest homofobiczny wobec gejów. Wielu biseksualnych mężczyzn uważa, że ​​te postawy zmuszają ich do utrzymania biseksualności „w szafie” (ukrytej) i że jest to jeszcze bardziej przytłaczające tradycyjne przesłuchanie. Ci mężczyźni twierdzą, że gejowska społeczność męska ma coś do nauczenia się w szacunku dla jednostki przez społeczność lesbijek, w której nie ma silnej tradycji domniemania powiązań między pojęciem o pochodzeniu preferencji seksualnych a ich akceptacją. Te punkty widzenia są również wspierane przez niektórych gejów, którzy nie lubią seksu analnego (zwane „stronami”, w przeciwieństwie do „Tops” i „Bottom”) i informują, że czują się zastraszani domniemaniem innych gejów Mężczyźni, którzy myślą, że ich niechęć do seksu analnego jest „homofobiczna” i chcą większego szacunku dla indywidualności, w której homoseksualista, który się nie nienawidzi, nie może po prostu lubić seks analny i zamiast tego preferować inne akty seksualne, takie jak wzajemne fellatio i wzajemne masturbacja męska . [21] [22]

Niektóre formy uprzedzeń wobec biseksualistów twierdzi, że biseksualność jest próbą homoseksualistów prześladowanych w celu dostosowania się do społeczeństw heteronormatywnych poprzez przyjęcie tożsamości biseksualnej. Oświadczenia te są krytykowane przez biseksualistów i badaczy, którzy badają sytuację biseksualistów pod kątem błędnie hipoteza, że ​​relacje homoseksualne w jakiś sposób uniknęłyby prześladowań w kulturach heteronormatywnych, po prostu identyfikując się jako biseksualny zamiast homoseksualny. Badacze ci powołują się na to, że wszystkie kraje z prawem przeciwko seksowi między ludźmi tej samej płci dają tę samą karę, niezależnie od tego, która orientacja seksualna osoby uznane za winnych są identyfikowane jako, że wszystkie kraje, w których małżeństwo homoseksualne jest nielegalne, nigdy nie zezwala na śluby między małżeństwami tej samej płci płciowej Ludzie, nie ma znaczenia, czy identyfikują się jako biseksualiści zamiast homoseksualistów, i że prawa przeciwko „gejom” darczyńców krwi niezmiennie zabraniają każdemu, kto uprawiał seks z innymi mężczyznami, aby dać krew, niezależnie od tego, że identyfikuje się jako identyfikująca się jako homoseksualny lub jako biseksualny. Wniosek tych badaczy jest taki, że ponieważ nie ma korzyści społecznych w identyfikowaniu się jako biseksualni zamiast identyfikacji jako homoseksualistów, afirmacja, że ​​biseksualistów są homoseksualistami, którzy próbują przystosować się do heteronormatywnego społeczeństwa, jest po prostu fałszywe i dwufobiczne, a to oznacza, że ​​to oznacza, że ​​to oznacza, że ​​to oznacza, że ​​to znaczy to Biseksualiści podlegają dwukierunkową dyskryminację zarówno przez firmę LGBT, jak i społeczeństwo heteronormatywne, które jest gorsze niż jednokierunkowa dyskryminacja heteronormatywnego społeczeństwa, przed którym stoją homoseksualiści. Argumentuje się również, że ta dwukierunkowa dyskryminacja wywołuje wielu biseksualistów, aby ukryć swój biseksualność w jeszcze większym stopniu niż homoseksualiści, które ukrywają swoją seksualność, prowadząc do niedoszacowania rozpowszechnienia biseksualności, szczególnie u mężczyzn, dla których, takie, takie hipotezy „bycia całkowicie„ bycia całkowicie „bycia całkowicie”. „Gej”, są bardziej rozszerzani. [23] [24]

W książce BI: Uwagi na rewolucję biseksualną W [25] Eisner (2013) przytacza argument Obradors-Campos, zgodnie z którym osoby biseksualne cierpią na stygmatyzację ze strony heteroseksualistów oraz osób homoseksualnych i lesbijek. Eisner (2013) pisze również: „Niektóre formy BIF i BIF i często obserwowane w społecznościach gejów i lesbijek: że biseksualiści są uprzywilejowani, że biseksualiści ostatecznie wybiorą relacje heteroseksualne i styl życia, że ​​kobiety biseksualne wzmacniają patriarchate, które biseksualność nie jest A Tożsamość polityczna, że ​​kobiety biseksualne przynoszą HIV do społeczności lesbijek i tak dalej ”. [25]

Stereotypy [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Wiele stereotypów na temat osób, które identyfikują się jako biseksualiści, wywodzi się z odmowy lub anulowania biseksualnego. Ponieważ ich orientacja nie jest uznawana za ważną, są stereotypowe jako zdezorientowane, niezdecydowane, niepewne, w poszukiwaniu eksperymentów lub „przechodzenia tylko przez fazę”. [26] .

Związek biseksualności z rozwiązłością wynika z różnych negatywnych stereotypów mających na celu biseksualistów jako ludzi niestabilnych psychicznie lub społecznie, dla których relacje seksualne tylko z mężczyznami, tylko z kobietami lub tylko z jedną osobą na raz, nie wystarczą. Te stereotypy mogą wynikać z kulturowych założeń, że „mężczyźni i kobiety są tak różni, że pragnienie jednej jest zupełnie inną bestią niż pragnienie drugiej” („typowa cecha interseksizmu”) oraz że „werbalizacja pożądania seksualnego nieuchronnie prowadzi Próbuje zaspokoić to pragnienie. ” [27] .

W związku z tym biseksualiści przynoszą piętno społeczne, od oskarżeń o zdradę swoich partnerów, prowadzenie podwójnego życia, posiadania tajemnic i rozprzestrzenianie chorób przenoszonych drogą płciową, takich jak HIV/AIDS. To domniemane zachowanie jest dodatkowo uogólnione jako nieuczciwość, tajemnica i oszustwo. Biseksualiści można scharakteryzować jako „prostytutki/dziwki”, „łatwe”, bezkrytyczne i nimfomanki. Są również silnie związane z poliamore, swingersami i poligamią [28] Chociaż ta ostatnia jest skonsolidowaną tradycją heteroseksualną sankcjonowaną przez niektóre religie i prawne w różnych krajach. Dzieje się tak pomimo faktu, że ludzie biseksualni są zdolni do monogamii lub seryjnej monogamii, takiej jak homoseksualiści lub heteroseksualowie [29] .

Wpływ na zdrowie psychiczne i seksualne bifii na osoby biseksualne są liczne. Badanie wykazało, że biseksualiści są często uwięzieni między śladami internoseksualności i homoseksualizmu, tworząc formę unieważnienia wokół ich tożsamości seksualnej. Często prowadzi to do obecności uznanych wskaźników problemów zdrowia psychicznego, takich jak niska samoocena lub jej całkowity brak. Te wskaźniki i presja, aby „wybrać” tożsamość seksualną mogą w wielu przypadkach prowadzić do depresji, ponieważ mogą czuć, że żyją w kulturze, która nie rozpoznaje ich istnienia [30] .

Przeprowadzanie badań nad kobietami o wysokim ryzyku zakażenia HIV, badania, z Journal of Bisexuality , doszedł do wniosku, że kobiety biseksualne w badanej próbie o wysokim ryzyku częściej przyjmowały różne zachowania o wysokim ryzyku i były bardziej narażone na zakontraktowanie HIV i innych chorób przenoszonych drogą płciową [trzydziesty pierwszy] . Zachowania te zostały przypisane niezgodności biseksualistów w celu omówienia ich seksualności i odpowiedniej ochrony wśród pracowników służby zdrowia z obawy przed osądami lub dyskryminacją, skłaniając ich do niezbyt wykształcenia w sprawie [32] . W książce, BI: Uwagi na rewolucję biseksualną , Eisner (2013) omawia statystyki samobójstwa między osobami, które identyfikują się jako biseksualiści w porównaniu z heteroseksualistami, gejami i lesbijkami. Eisner (2013) odniósł się do kanadyjskiego badania, które odkryło, że kobiety biseksualne miały wyższe wskaźniki samobójstw niż kobiety heteroseksualne i lesbijek; Badanie wykazało również, że mężczyźni biseksualni mieli również wyższe wskaźniki samobójstw niż mężczyźni heteroseksualni i homoseksualni [25] .

Ludzie, którzy identyfikują się jako biseksualiści, mogą stawić czoła poważniejszym różnicom niż ich gej i lesbijscy rówieśnicy. W szczególności na przykład mogą stawić czoła:

  • Udane stawki niższe w przypadku żądań azylowych; Może tak być w przypadku Stanów Zjednoczonych, Kanady i Australii [33]
  • Wyższy poziom przemocy intymnej przez partnera [34]
  • Większe prawdopodobieństwo zachowania ryzyka młodzieży wśród uczniów szkół średnich [35]
  • Większe prawdopodobieństwo niepokoju i zaburzeń nastroju między kobietami biseksualnymi i mężczyznami, którzy zgłaszają seks z obiema płciami [36]
  • Większe prawdopodobieństwo życia z mniej niż 30 000 USD (USA) rocznie (około 27 000 euro) [37]
  • Poczuj się mniej akceptowany w miejscu pracy [37]
  • Mniejsze prawdopodobieństwo, że „wyjdzie” z ważnymi ludźmi w swoim życiu [37]
  • „Biseksualiści zgłaszają wyższy wskaźnik nadciśnienia, złego lub wystarczającego zdrowia fizycznego, dymu i alkoholizmu w porównaniu z heteroseksualistami lub lesbijkami/gejami” [25]
  • „Biseksualne kobiety w relacjach z partnerami monooseksualnymi mają wyższy wskaźnik przemocy domowej niż kobiety w innych kategoriach demograficznych” [25]
  • „Wielu, jeśli nie większość, biseksualistów nie zwraca się do swoich świadczeniodawców. Oznacza to, że otrzymują niekompletne informacje (na przykład na temat najbezpieczniejszych praktyk seksualnych)” [25]
  • „Kobiety biseksualne częściej były poważnymi palaczami i pijącymi” [25]

Monoseksyzm jest terminem używanym w odniesieniu do przekonań, struktur i działań, które promują monoseksualność jako jedyną uzasadnioną i prawidłową orientację seksualną, z wyłączeniem biseksualności, panseksualności i poliiseksualności [38] [39] . Termin ten można uznać za analogiczny do internoseksyzmu [39] W

Liz Highleyman, garaż ważnych dzieł Queer Study, ogłosiła, że ​​biseksualiści nie mogą kierować monooseksyzmem w kontekście szerszego ruchu LGBT [38] .

Badanie z 2002 r. Podaje, że próbka mężczyzn, którzy same definiują biseksualistów, nie reaguje w ten sam sposób na homoseksualne materiały pornograficzne i lesbijskie materiały pornograficzne, ale w rzeczywistości wykazywały większe pobudzenie seksualne, w proporcji czterech na jeden, przeciwko gatunku, w stosunku do gatunku. zamiast drugiego. Jednak biseksualność nie oznacza równego przyciągania do obu gatunków. Badanie i artykuł New York Times w którym został zgłoszony w 2005 roku [40] Byli krytykowani jako niedoskonałe i bif i bif i [41] [42] . Lynn Conway skrytykowała autora badania, J. Michael Bailey, powołując się na jego kontrowersyjną historię i wskazując, że badanie nie zostało naukowo powtórzone i potwierdzone przez innych niezależnych badaczy [43] .

Feminizm [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Pozycje feministyczne w kierunku seksualności, a zwłaszcza w zakresie biseksualności, różnią się znacznie, od akceptacji biseksualności jako kwestii feministycznej do odmowy tego samego, co pozycja reakcyjna i nasycona antyfeminizmem wobec lesbijskiego feminizmu [44] .

Biseksualna kobieta złożyła skargę przeciwko amerykańskiej lesbijskiej feministycznej magazynu Wspólne życie/życie lesbijek twierdząc, że był dyskryminowany jako biseksualny, gdy jego interwencja nie została opublikowana [45] .

Przykładem powszechnie badanym konfliktu lesbijek-bisezyjnego w feminizmie był marsz Northampton Pride w latach 1989–1993, w którym wiele zaangażowanych feministek omówiło, czy biseksualiści miały zostać uwzględnione i czy biseksualizm był kompatybilny, czy nie z feminizmem. Krytyka lesbijesko-feministyczna wspólna dla biseksualności polegała na tym, że biseksualność była anty-feministyczna, że ​​biseksualność była formą fałszywej świadomości i tym, że kobiety biseksualne, które prowadzą relacje z mężczyznami, były „desperackie”. Jednak napięcia między biseksualnymi feministkami a lesbijskimi feministkami rozluźniły się od lat 90., ponieważ kobiety biseksualne stały się bardziej akceptowane w społeczności feministycznej [czterdzieści sześć] . Wiele kobiet, które były zaangażowane w pewnym czasie w aktywizmie lesbijek-feministycznej, pojawiło się później jako biseksualiści po przyciąganiu mężczyzn.

Jednak niektóre lesbijskie feministki, takie jak Julie Bindel, nadal są krytyczne wobec biseksualności. Bindel opisał kobiecą biseksualność jako „tendencję modową” promowaną z powodu „hedonizmu seksualnego”, a także zajął się pytaniem, czy istnieje biseksualność, czy nie [47] . Dokonał także ironicznych porównań, porównując biseksualistów z miłośnikami kotów i czcicieli diabła [48] .

Lesbijska feministka Sheila Jeffreys pisze w Herezja lesbijek (The Lesbian Herezja, 1993), chociaż wiele feministek jest swobodnie pracuje obok gejów, odczuwa trudności z interakcją z biseksualnymi ludźmi. Jeffreys mówi, że chociaż homoseksualiści są mało prawdopodobne, aby kobiety, biseksualni mężczyźni molestujący seksualnie mogą być równie niebezpieczni i/lub denerwujący dla kobiet jako heteroseksualni mężczyźni [49] .

Donna Haraway była inspirującą i założycielką cyberprzewodnika w swoim eseju z 1985 roku Manifest Cyborga: nauka, technologia i socjalistyczne-feminizm pod koniec XX wieku (Manifesto Cyborg: Nauka, technologia i feminizm socjalistyczny pod koniec XX wieku), który został przedrukowany w Simianie, Cyborgs and Women: The Reinvention of Nature (1991) . Tekst Harawaya stwierdza, że ​​cyborg „nie ma komunii z biseksualistą, z wcześniej edykcyjną symbiozą, z niezbywalną pracą lub innymi uwodami organicznej kompletności poprzez ostateczne przywłaszczenie wszystkich mocy części w bardziej jednostkowym wysokim” [50] .

Czysta książka Eseje feministyczne (The Feminist Essays, 2017) Nancy Quinn Collins stwierdza, że ​​według jej autora „Cyborgs może być biseksualny i cyberfeminizm może i musi zaakceptować biseksualność” [51] .

Pochodzenie etniczne [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Podczas gdy populacja biseksualna ogólnie stoi w obliczu bifii jako całości, ucisk ten można również dalej pogorszyć inne czynniki, takie jak pochodzenie etniczne, do których należą. W badaniu biseksualnej perspektywy męskiej zatytułowanej Zarządzanie heteroseksyzmem i dwufobią: odkrywa czarna biseksualna perspektywa męska (Zarządzaj heteroseksyzmem i dwufobią: czarna perspektywa biseksualna) Afrykańskie afrykańskie L. Garner omawia ucisk, z którym zmierzy się zarówno jako czarny mężczyzna, jak i jako biseksualny. Wyjaśnia, że ​​internalizacja wiadomości, reakcji i negatywnych postaw społeczno -kulturowych może być niezwykle niepokojące, ponieważ czarni mężczyźni biseksualni próbowali przetłumaczyć lub przekształcić te negatywne doświadczenia w pozytywną tożsamość biseksualną [52] .

Doświadczenie biseksualnych czarnych mężczyzn różni się od doświadczenia biseksualnych białych mężczyzn. Ponieważ prośby i cierpienie czarnych biseksualnych mężczyzn wydają się być stosunkowo bardziej destrukcyjne niż ci, którzy spotykają białe osoby; Czarno -białe, homoseksualne i heteroseksualne, to uznanie jest ważne i niezbędne dla zrozumienia bifii z perspektywy skrzyżowania [52] .

  1. ^ ( W ) Eliason, MJ, Rozpowszechnienie i charakter dwufobii u heteroseksualnych studentów studiów licencjackich , W Archiwa zachowań seksualnych , tom. 26, n. 3, 1997, s. 317–26, doi: 10.1023/A: 1024527032040 , PMID 9146816 .
  2. ^ Greta riboli, nowella micol, fluidsex, BIFOBIA: Refleksje na temat piętna towarzyszącego ludziom biseksualnym . Czy Stan umysłu , 14 lipca 2021 r. URL skonsultowano 28 sierpnia 2021 .
  3. ^ Daniel Welzer-Lang, Mówiąc głośno o biseksualności: dwufobia w społeczności gejów i lesbijek , W Journal of Bisexuality , tom. 8, n. 1-2, 1 września 2008 r., S. 81–95, doi: 10.1080/15299710802142259 . URL skonsultował się 29 stycznia 2022 .
  4. ^ Zarządzanie heteroseksyzmem i dwufobią: odkrywając czarny biseksualny perspektywa męska. .
  5. ^ Michael Musto, Czy kiedykolwiek spotkałem prawdziwego biseksualnego? . Czy blogs.villagevoice.com , 7 kwietnia 2009 (Zarchiwizowane przez Oryginał URL 13 kwietnia 2010) .
  6. ^ Kenji Yoshino, Epistemiczna umowa o wymazanie biseksualistów ( PDF ), W Stanford Law Review , tom. 52, n. 2, Stanford Law School, styczeń 2000, s. 353–461, doi: 10 2307/1229482 , Jstor 10 2307/1229482 .
  7. ^ Dlaczego lesbijki nienawidzą biseksualistów? . Czy lesbilicious.co.uk . URL skonsultował się 26 października 2011 r. (Zarchiwizowane przez Oryginał URL 7 grudnia 2013) .
  8. ^ Pracownicy biseksualni „wykluczeni przez kolegów z lesbijek i gejów” . Czy Pinknews.co.uk .
  9. ^ Rosario, M., Schrimshaw, E., Hunter, J., i Braun, L. (2006, luty). Rozwój tożsamości seksualnej wśród młodzieży lesbijek, gejów i biseksualnych: spójność i zmiana w czasie. Journal of Sex Research, 43 (1), 46–58. Accesso 4 Aprile 2009.
  10. ^ A B Dworkin, sh, Leczenie klienta biseksualnego , W Journal of Clinical Psychology , tom. 57, n. 5, 2001, s. 671–80, doi: 10.1002/jclp.1036 , PMID 11304706 .
  11. ^ ( W ) Czy mężczyźni biseksualni naprawdę istnieją? . Czy cbsnews.com . URL skonsultował się 29 stycznia 2022 .
  12. ^ Niebiański przez Rob Yeger, Dwata . Czy Centrum zasobów LGBT UC San Diego , UC San Diego. URL skonsultowano się z 22 września 2016 r. (Zarchiwizowane przez Oryginał URL 20 września 2016 r.) .
  13. ^ ( W ) APA Słownik psychologii . Czy Dictionary.apa.org . URL skonsultował się 29 stycznia 2022 .
  14. ^ Breanne Fahs, Obowiązkowa biseksualność?: Wyzwania współczesnej płynności seksualnej , W Journal of Bisexuality , tom. 9, n. 3-4, 13 listopada 2009, s. 431–449, doi: 10.1080/15299710903316661 , ISSN 1529-9716 ( toaleta · ACNP ) .
  15. ^ James A. Roffee e Andrea Waling, Przemyślenie mikroagresji i zachowania antyspołecznego przeciwko młodzieży LGBTIQ+ , W Bezpieczniejsze społeczności , tom. 15, n. 4, 10 października 2016 r., S. 190–201, doi: 10.1108/SC-02-2016-0004 .
  16. ^ Word of the Gay: Bisexualasure . Czy queersunited.blogspot.com , 16 maja 2008 r.
  17. ^ Suresha, Ron, Słowo b . Czy ronDiresha.com , Listopad 2004. URL skonsultowano się z 9 maja 2017 r. (Zarchiwizowane przez Oryginał URL 5 listopada 2020) .
  18. ^ Loraine Hutchins, Uprzedzenia seksualne: usunięcie biseksualizacji w środowisku akademickim i mediów , W Magazyn amerykańskiego seksualności , tom. 3, n. 4, National Secuity Resource Center, 2005 (Zarchiwizowane przez Oryginał URL 16 grudnia 2007) .
  19. ^ Loraine Hutchins, Uprzedzenie seksualne – usunięcie biseksualizacji w środowisku akademickim i mediów . Czy Magazyn amerykańskiego seksualności , San Francisco, CA 94103, Stany Zjednoczone, National Seksuity Resource Center, San Francisco State University. URL skonsultowano 19 lipca 2007 (Zarchiwizowane przez Oryginał URL 16 grudnia 2007) .
  20. ^ Kenji Yoshino, Epistemiczna umowa o wymazanie biseksualistów , W Stanford Law Review , tom. 52, n. 2, 2000, s. 353–461, doi: 10 2307/1229482 . URL skonsultował się 29 stycznia 2022 .
  21. ^ BI Men: Wychodzenie w każdy sposób, Ron Jackson Suresha, Pete Chvany – 2013 .
  22. ^ Praktyka pracy socjalnej z ludźmi lesbijek, gejów, biseksualnych i transpłciowych, Gerald P. Mallon – 2017 .
  23. ^ Fritz Klein, Karen Yescavage, Jonathan Alexander (2012) „Biseksualność i transpłciowe: interseksucje innych” .
  24. ^ Abbie E. Goldberg (2016) „The Sage Encyclopedia of LGBTQ Studies” .
  25. ^ A B C D To jest F G Eisner, przygotowanie, BI: Uwagi na rewolucję biseksualną , Seal Press, 2013, ISBN 978-1580054751.
  26. ^ „To tylko faza” to tylko fraza . Czy bisexualIndex.org.uk .
  27. ^ „Biseksualiści i mit zdzirowania” ( PDF ), Czy pepperminty.com . , prezentowany na 9. Międzynarodowej Konferencji na temat biseksualności
  28. ^ GLAAD: Media kulturowe . Czy Glaad.org (Zarchiwizowane przez Oryginał URL 19 kwietnia 2006) .
  29. ^ ( W ) Czy biseksualiści są naprawdę mniej monogamiczne niż wszyscy inni? . Czy Psychologia dzisiaj . URL skonsultowano się z 12 lutego 2017 r. .
  30. ^ Brian Dodge, Phillip W. Schnarrs, Michael Reece, Omar Martinez, Gabriel Goncalves, David Malebranche, Barbara Van Der Pol, Ryan Nix E J. Dennis Fortberry, Czynniki indywidualne i społeczne związane z problemami zdrowia psychicznego wśród mężczyzn biseksualnych w Środkowych Zjednoczonych Stanach Zjednoczonych , W Journal of Bisexuality , tom. 12, n. 2, 1 stycznia 2012 r., S. 223–245, doi: 10 1080/15299716.2012.674862 , ISSN 1529-9716 ( toaleta · ACNP ) , PMC 3383005 , PMID 22745591 .
  31. ^ V Gonzales, K M Washienko, M r Krone, L I Chapman, E M Arredondo, H J Huckeba E A Downer, Czynniki ryzyka seksualnego i użycia narkotyków dla HIV i chorób przenoszonych drogą płciową: porównanie kobiet z doświadczeniami biseksualnymi i bez nich. , W American Journal of Public Health , tom. 89, n. 12, pp. 1841–1846, doi: 10.2105/AJPH.89.12.1841 .
  32. ^ Harvey J Makadon MD E KEVIN L ARD MD, MPH, Poprawa opieki zdrowotnej lesbijek, gejów, biseksualnych i transpłciowych: zrozumienie i eliminowanie różnic zdrowotnych ( PDF ), W Fenway Institute , Departament Zdrowia i Opieki Społecznej USA, 9 Luglio 2012. URL skonsultowano się z 9 maja 2017 r. (Zarchiwizowane przez Oryginał URL 20 sierpnia 2018 r.) .
  33. ^ Sean Rehaag, Biseksualiści nie muszą mieć zastosowania: porównawcza ocena prawa i polityki dla uchodźców w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych i Australii , W International Journal of Human Rights , tom. 13, n. 2-3, 1 czerwca 2009, s. 415–436, doi: 10.1080/13642980902758226 . URL skonsultował się 29 stycznia 2022 .
  34. ^ Brezy, Matthew Joseph. Chen, Jieru. Walters, Mikel L., National Intimate Partner and Securive Violence Survey (NISVS): Wyniki 2010 r. Na temat wiktymizacji przez orientację seksualną , Centers for Disease Control and Prevention, National Center for Prevention and Control, 2013, OCLC 825109873 . URL skonsultował się 29 stycznia 2022 .
  35. ^ ( W ) Laura może, Tożsamość seksualna, seks kontaktów seksualnych i zachowania związane ze zdrowiem wśród uczniów w klasach 9–12-Stany Zjednoczone i wybrane strony, 2015 , W MMWR. Podsumowania nadzoru , t. 65, 2016, dwa: 10.15585/mmwr.ss6509a1 . URL skonsultował się 29 stycznia 2022 .
  36. ^ Wendy B. Bostwick, Carol J. Boyd E Tonda L. Hughes, Wymiary orientacji seksualnej oraz rozpowszechnienie zaburzeń nastroju i lęku w Stanach Zjednoczonych , W American Journal of Public Health , tom. 100, n. 3, 1 marca 2010 r., S. 468–475, doi: 10.2105/AJPH.2008.152942 . URL skonsultował się 29 stycznia 2022 .
  37. ^ A B C Sean D. Chester, Jesse M. Ehrenfeld E Kristen L. Eckstrand, Wyniki instytucjonalnego badania klimatycznego LGBT w akademickim centrum medycznym , W Zdrowie LGBT , tom. 1, n. 4, 2014-12, s. 327–330, doi: 10.1089/LGBT.2013.0055 . URL skonsultował się 29 stycznia 2022 .
  38. ^ A B Highleyman, Liz (1995). „Tożsamości i pomysły: strategie dla biseksualistów” . Czy Black-rose.com . , z antologii Polityka biseksualna: teorie, zapytania i wizje . Haworth Press. Black Rose Web strony .
  39. ^ A B Rust, Paula C Rodriguez (2002). „Biseksualność: stan Unii, Coroczny przegląd seksu, 2002” . Czy Findarticles.com . W BNET .
  40. ^ Prosty, gej czy kłamstwo? Rewilowana biseksualność . Czy nytimes.com . New York Times, 5 czerwca 2005 r.
  41. ^ PrideSource: Biseksual Study, Artykuł New York Times powoduje furię . Czy Zzz.prideSource.com (Zarchiwizowane przez Oryginał URL 26 sierpnia 2009 r.) .
  42. ^ „Gej prosto czy kłamstwo? Biseksualność ponownie”, ponownie odwiedził – część 1 . Czy Main.bisexual.com . Autor: William Burleson 26 czerwca 2007
  43. ^ „Prosty, homoseksualny czy kłamający? Biseksualność ponownie” ”J. Michael Bailey atakuje tożsamość biseksualnych mężczyzn . Czy Ai.eps.umich.edu .
  44. ^ Sue Wilkinson, Biseksualność jako luz , w Lynne Harne (pod redakcją), Cała wściekłość: ponowna radykalna lesbijska feminizm , Elaine Miller, New York City, Teacher’s College Press, 1996, s. 75–89, ISBN 0-8077-6285-7, OCLC 35202923 .
  45. ^ Common Lives/Lesbian Lives Records, Iowa Women’s Archives, University of Iowa Libraries, Iowa City, Iowa . Czy sdrc.lib.uowa.edu (Zarchiwizowane przez Oryginał URL 21 sierpnia 2015) .
  46. ^ David A. Gerstner, Routledge International Encyclopedia of Queer Culture , Wielka Brytania, Routledge, 2006, s. 82–3, ISBN 978-0-415-30651-5. URL skonsultował się 3 października 2012 r. .
  47. ^ Julie Bindel, Gdzie jest polityka w seksie? W Poczta Haffington , 12 czerwca 2012 r. URL skonsultował się 3 października 2012 r. .
  48. ^ Julie Bindel, To nie ja. To ty , Londyn, Opiekun , 8 listopada 2008 r. URL skonsultował się 3 października 2012 r. .
  49. ^ Sheila Jeffreys, Herezja lesbijek , Melbourne, Australia, Spinifex Press Pty LTF, 1993, s. 1. 124, ISBN 1-875559-17-5. URL skonsultowano się z 4 października 2012 r. .
  50. ^ Donna Haraway – manifest cyborga . Czy Egs.edu . URL skonsultowano się z 15 września 2015 r. (Zarchiwizowane przez Oryginał URL 22 września 2013) .
  51. ^ Nancy Quinn Collins, Eseje feministyczne , Lulu.com, 15 lutego 2017 r., S. 14–, ISBN 978-1-365-75994-9.
  52. ^ A B Paula C. Rust, Biseksualność w Stanach Zjednoczonych: czytelnik nauk społecznych , Columbia University Press, 1 stycznia 2000 r., ISBN 978-0-231-10227-8.
  • Garber, Marjorie (1995). Biseksualność i erotyzm życia codziennego , s. 20–21, 28, 39.
  • Fraser, M., Tożsamość bez własności: Simone de Beauvoir i biseksualność , Cambridge and New York: Cambridge University Press 1999. str. 124–140.
  • Ogrodzenia? Podejrzenia wciąż prześladują podział BI/HOMO . Czy xtra.ca . URL skonsultowano się z 9 maja 2017 r. (Zarchiwizowane przez Oryginał URL 4 lutego 2011) . – Artykuł w Xtra, Gay & Lesbian News Site, 2006]
  Portale LGBT : Uzyskaj dostęp do głosów Wikipedii dotyczących LGBT

after-content-x4