Klasyfikacja ciekłych węglowodorów – Wikipedia

after-content-x4

Ten artykuł nie cytuje żadnego źródła i może zawierać błędne informacje (zgłoszone w czerwcu 2021 r.).

Jeśli masz referencje lub elementy referencyjne lub znasz wysokiej jakości strony internetowe dotyczące adresowanego tutaj motywu, wypełnij artykuł, podając referencje przydatne do jego weryfikowalności i łącząc je z „Notatkami i odniesieniami”.

Znajdź źródła ” Klasyfikacja ciekłych węglowodorów »:

Ten artykuł dotyczy Klasyfikacja ciekłych węglowodorów . „Węglowodnowy” należy przyjmować w szerokim sensie, to znaczy każda ich mieszanina, w postaci naturalnego oleju lub podobnego produktu syntetycznego.

Całkowita produkcja ciekłych węglowodorów może rozkładać się w następujący sposób:

• „Cross Oil” (lub „brutto”, surowy W języku angielskim) wyznacza olej z naturalnego złoża, który jest stosowany w postaci płynnej pod ciśnieniem atmosferycznym. Nazwa ta wyznacza zatem naturalny produkt przed udoskonaleniem, ale który już stracił część składu depozytów, ułamek lekkich węglowodorów pozostawiających fazę ciekłą na samym miejscu jej wyzysku.

Mówimy o „konwencjonalnej surowej”, aby być bardziej restrykcyjnym, podkreślając wykluczenie następujących kategorii. ASPO zdefiniowało jeszcze bardziej ekskluzywną kategorię, więc -podany „zwykły” olej, który dodaje klasyfikację według pochodzenia, z wyłączeniem Offshore głęboki (więcej niż 500 metrów woda) i regiony znajdujące się poza kręgami polarnymi, ale obejmują kondensaty;

• „Kondensaty”, więc -Called „Pentane Plus” lub „C5+” lub „Lique of Natural Gas” ”: Ta nazwa wyznacza frakcję światła od pentanu (c ₅ H _dwunasty ) aż do heptanu (c ₇ H ₁₆ ) lub oktan (c ₈ H ₁₈ ). Kondensaty wyznaczają ułamek węglowodorów, które w roztworze gazowym w osadzeniu kondensują się w postaci ciekłej z ciśnieniem atmosferycznym. Są one ogólnie związane z dużymi złożami gazu ziemnego, ale także z powiązanym gazem z pól naftowych.

Jest to ważny wkład w globalne dostawy, rzędu 6 MBEP/J. , i są to bardziej wysokiej jakości ciecze (światło i zawierające małą siarkę).

Całkiem rzadko, że ilości dotyczące kondensatów są podawane jawnie, prawie zawsze są one zawarte w ropie naftowej, z wyjątkiem krajów OPEC, ponieważ są one wykluczone z kwot. Zdarza się również, że kondensaty wytwarzane przez depozyty obsługiwane w przypadku ropy naftowej są z nim liczone, ale te wytwarzane przez depozyty gazowe są liczone osobno (na przykład w Stanach Zjednoczonych);

• „Ciecze do gazu ziemnego” (etan, propan, butan – C2 do C4) pozostają gazy w temperaturze pokojowej, ale są skroplone w fabrykach, które leczą gaz, przez kriogeneza. Mówimy o „naturalnym płynie fabrycznym”. Butan i propan są często nazywane skroplonym gazem ropy (LPG), ale w tej apelacji nie odróżniamy tych, którzy pochodzą od fabryk gazu ziemnego i tych, którzy pochodzą z rafinacji ropy (które zawierają również butan i propan w roztworze);
• Extravey Oil, zbyt lepki, aby można go było sprzedawać bezpośrednio (nie można przenosić według rurociągu), można umieścić na rynku dwiema metodami:
  • Syncrude jest wytwarzany. Ten rodzaj produkcji znajduje się w Kanadzie (Athabasca: 600 KBBL/J. około ; Są to bitum, solidny w stanie naturalnym) i Wenezuela (Valley of L’Orénoque: ponad 550 KBBL/J. ; ciecz w stanie naturalnym). Jest wytwarzany za pomocą kosztownych operacji, zwłaszcza jeśli jest to bitum, w szczególności dodanie wodoru i wstrzyknięcie pary i/lub rozpuszczalników do upłynnienia na miejscu W
  • Extravrivy Oil (z tych samych dwóch regionów) sprzedawany nie przekształcony w synkrude (zatem o niskiej wartości). Jest albo mieszany z lekkim węglowodorami (kondensaty, lekka surowa, synkruda lub nafta), aby dać wystarczającą mieszaninę płynną do transportu rurociągu, albo w postaci emulsji w wodzie (ziarno wenezuelskie),
  • Obecnie tylko Athabasca i Dolina Orénoque produkują wyjątkowo ciężkie oleje, ale w innych miejscach są rezerwy (znacznie mniejsze): Madagaskar, Rosja, Alaska, Indie, itp. ;
• Podsumowanie cieczy wytwarzanych z węgla i gazu ziemnego. Republika Południowej Afryki jest zdecydowanie pierwszym producentem (165 KBBL/J. ) i głównie używa węgla jako surowca. Wiele projektów jest badanych w różnych krajach (Katar, Chiny itp.);
• Agrokarularne, biodiesla i typu alkoholu;
• „Zysk rafinacyjny”: rafinerie, w szczególności dzięki hydrokrachingu (dodanie wodoru) wytwarzają ciecze ogólnie nieco mniej gęste niż ropę, którą kupują, istnieje zatem wzrost objętości, który należy wziąć pod uwagę jako kategoria produkcji Chcemy, aby dane dotyczące produkcji i konsumpcji pokrywają się. Jest to nieco mylące, ponieważ zysk rafinacyjny oczywiście nie jest źródłem energii. Jest to efekt nawyku pomiaru oleju w objętości, gdy byłoby bardziej rygorystyczne, aby mierzyć go masowo, lub jeszcze lepiej pod względem mocy kalorycznej (wydaje się, że „w Nowej Zelandii).

[[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Te wiele kategorii utrudnia ocenę produkcji i rezerwacji, ponieważ wiele źródeł podaje ilości bez wyraźnego wskazania, które kategorie są brane pod uwagę, czy nie. Często trudno jest porównać dwa kraje poprzez upewnienie się, że mają dane, w tym dokładnie to samo. Ponadto granice między kategoriami są czasami zamazane: zatem ogólnie uważa się, że granica między asortą a konwencjonalną ropą wynosi 15 ° API (patrz poniżej), ale ta wartość jest dowolna. W przypadku Wenezueli jest to 10 ° API. Część ilości, które ogłasza, musi zostać przeniesiona do kategorii niekonwencjonalnej ropy.

Często mówimy o „konwencjonalnym” olejku przeciwko „niekonwencjonalnym”, ale tutaj również to rozróżnienie podlega interpretacji. Często wyznacza „konwencjonalny” olej Kategorie 1 , 2 i 6, czasami tylko Kategoria 1 . Niektórzy nawet klasyfikują się jako „niekonwencjonalne” pewne olej brutto przy wysokich kosztach produkcji, pochodzących z depozytów Offshore bardzo głębokie (i tutaj znowu limit jest zmienna: 300, 500 lub 1000 metrów Woda), regiony polarne (między innymi Mer of Barents i Alaska) lub dojrzałe osady w fazie odzyskiwania trzeciorzędu (na przykład przez wstrzyknięcie _{2 ).}

Olej (czy to konwencjonalne brutto, kondensaty lub synktury) nie są tej samej jakości. Różne drabiny umożliwiają porównanie oleju między nimi. Najważniejsze to zawartość gęstości i siarki.

• ” Gęstość API (Zaprojektowany przez American Petroleum Institute) jest używany w systemie anglosaskim do wyrażenia gęstości oleju. Ciecz, którego API stopnia wynosi 10 ° w temperaturze 15 ° C. , ma gęstość 1,00 (woda) w tej samej temperaturze. Gęstość API 22 ° ma 15 ° C. odpowiada 0,9218 gęstości w 15 ° C. I API 35 ° ma 15 ° C. odpowiada 0,8498 gęstości w 15 ° C. . Dolna granica konwencjonalnego oleju jest ogólnie umieszczana 15 ° API .
  Na ogół mówimy o ciężkiej ropie za mniej niż 20 ° API , średnia w odległości 20 do API 30 ° I światło poza, ale terminale te różnią się w zależności od kraju. Najlżejsze oleje są najbardziej pożądane przez rafinery, ponieważ bezpośrednio dają wiele lekkich cięć o wysokiej wartości (olej napędowy, esencja, nafta). I odwrotnie, ciężkie oleje dają więcej produktów, takich jak bituki i resztkowy olej opałowy, należy albo sprzedawać takie po niskich cenach, albo przekształcić się w lżejsze cięcia, w szczególności przez hydrocracking (dodanie wodoru).

• . Zawartość siarki Różni się znacznie w zależności od jednego depozytu, a zatem od jednej komercyjnej mieszanki do drugiej, od 0,03% do około 5%. Siarka to zanieczyszczenie, które rafinery muszą wycofać (przynajmniej w krajach z prawem przeciwko deszczom kwasowym), więc zmniejsza wartość ropy. Na ogół umieszczamy w 0,5% siarkę granicę między „miękkim” olejem ( słodki ) i „kwas” ( kwaśny ). Ropa może być:
  • TBT (bardzo niska zawartość siarki);
  • BTS (niska zawartość siarki);
  • MTS (średnia zawartość siarki);
  • HTS (wysoka zawartość siarki);
  • Cades (bardzo wysoka zawartość siarki).

• Oprócz tych dwóch głównych skal istnieje wiele innych kryteriów jakości, w tym lepkość, kwasowość, stosunki między rodzajami węglowodorów (cykliczne lub nie, nasycone lub nie) oraz zawartość azotu, w metalach ciężkich, w sole.

[[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Cena danej ropy jest określana w odniesieniu do brutto, który służy jako odniesienie (Brent w Europie, West Texas Intermediate w Stanach Zjednoczonych, Minas w Azji Południowo -Wschodniej, itp. ). Dana ropa, zgodnie z jego jakością i odległością od rynku (w celu odzwierciedlenia ceny transportu, która czasami osiąga 4 euro za baryłkę), otrzymuje różnicę cen w porównaniu z ropą naftową. Ta różnica jest najczęściej ujemna, ponieważ brutto, które służą jako odniesienie, są olejami bardzo dobrej jakości dostępne w pobliżu centrów konsumpcyjnych. Różni się również w zależności od rynku.