Pomnik heroicznych kobiet – Wikipedia

. Pomnik heroicznych kobiet Jest to pomnik wojenny Castiglione Delle Stiviere, poświęcony kobietom, które wygłosiły rannych podczas bitwy pod Solferino i San Martino w 1859 r. Z inauguracji jest umieszczony na cmentarzu przed katedrą Castiglione Delle Stiviere.

Walka [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Podczas drugiej wojny o niepodległość jedna z najbardziej krwawych i krwawych bitew odbyła się 24 czerwca 1859 r., Pamiętana dziś jako bitwa pod Solferino i San Martino. W rzeczywistości na tych terytoriach Austriacka Armia Francesco Giuseppe i Franco-Sardo z Napoleon III i Vittorio Emanuele II spotkały się nieoczekiwanie, ponieważ zostali poważnie poinformowani o wzajemnych ruchach ^[Pierwszy] . W tej krwawej bitwie wzięło udział ponad trzysta tysięcy ludzi różnych narodowości, którzy zmierzyli się ze sobą przez ponad piętnaście godzin ^[2] . W końcu armia austriacka wyszła z niej zrujnowana pokonana. Jak napisał sam Henry Dunant, mimowolne świadectwo tych okropnych walk: „Słońce 25 oświetlonych jeden z najbardziej przerażających programów, które można sobie wyobrazić. Pole bitwy są objęte wszędzie zwłokami i padiną; drogi, rowy, klify , plamy, łąki są rozproszone martwymi ciałami ” ^[3] .

Ssę [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Oprócz umarłych bitwa pozostawiła liczne ranne na boisku, w tym: żołnierze, niekompomienowani oficerowie i oficerowie o wszystkich stopniach, wszyscy potrzebują ratowania. Większość z rannych, które pochodziły z najbliższych wiosków w szczególności do grolu, zostały przetransportowane za pomocą litrów spuszczonych w śmieci do Castiglione Delle Stiviere ^[4] . Dzięki niestrudzonej pracy Don Lorenzo Barziza ^[5] , Kościoły, ulice i kwadraty Castiglione zamieniły się w duży szpital, w którym ranni złożono na stosach słomy ^[6] . Henry Dunant, który przebywał w Palazzo Bondoni Pastorio, zobaczył setki ran zebranych wewnątrz i na zewnątrz murów głównego kościoła (Today Duomo). W obliczu tej rozdzierającej sceny i krzyków rannych postanowił zorganizować ratunek w miarę możliwości. Działał bez wyróżnienia narodowości, a zatem kobiety z Castiglione podążały za swoim przykładem powtarzając „wszystkich braci”. Henry Dunant, po tych wydarzeniach, odnosząc się do kobiet Castiglioneesi, napisał w swojej książce A Souvenir de Sulférino „Honor dla tych charytatywnych stworzeń, honor dla kobiet z Castiglione! Nic ich nie wróciło, nic nie zmęczyło się ani nie zniechęcałem, a ich skromne Dedykacja nie uwzględniła żadnych wysiłków ani irytacji ani poświęceń ” ^[7] .

Pomysł [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Bitwa pod Solferino i San Martino reprezentowała nie tylko pierwszy krok w kierunku tak dużej jedności narodowej, ale było wydarzeniem, które zainspirowało ideę Czerwonego Krzyża w Henry Dunant, za który w 1901 r. Otrzymał nagrodę Pokojową Nobla. Jego książka, napisana w latach 1859–1861, mówi, że osobiste i traumatyczne doświadczenie przed polem bitwy i improwizowaną ratunek. Dziś Międzynarodowy Czerwony Krzyż jest uniwersalnym ruchem, który chroni ludzi, w wojnie i pokoju, wszyscy bracia „płaczą, podobnie jak kobiety z Castiglione Delle Stiviere.

Symbol [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Statua została przeprowadzona w celu rozpowszechniania znaczącej, często pomijanej roli kobiety, która z odwagą, pasją i stanowczością pomogła i uratowała rannych podczas bitwy pod Solferino i San Martino z 1859 roku. ^[8] Zasługi tej realizacji można przypisać Henry’emu Dunantowi, który najpierw rozpoznał działanie charytatywne kobiet Castiglionesi i chciał przekazać je współczesnym i potomności poprzez pisanie książki „A Sovvenir de Solferino”, w której mówi o tym ratowanie rannych po bitwie.
Miasto Castiglione Delle Stiviere zostało wybrane jako miejsce instalacji, z zamiarem przekazania namacalnego i ważnego symbolu, który przypomina wydarzenie historyczne i ulepszone, a nawet bardziej narodziny idei Czerwonego Krzyża w tym miejscu ^[9] .

Klienci [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Realizacja tego pomnika była silnie pożądana przez National Carabinieri Association – ^[dziesięć] Sekcja Castiglione Delle Stiviere i Solferino – która była w stanie konkretyzować ten projekt dzięki ekonomicznej i moralnej pomocy instytucji i wielu prywatnych sponsorów. National Carabinieri Association zainaugurowało posąg 18 września 2010 r., Zapraszając obywateli i władz publicznych do udziału w tym wydarzeniu, jako możliwość dzielenia się i zmysłu obywatelskiego.

Posąg [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Brązowy pomnik, dzieło rzeźbiarza Angelo Aime, przedstawia kobietę (reprezentującą wszystkie kastiglioneskie kobiety), które ze słodkim uściskiem, ale jednocześnie energiczne, twierdzi rannego mężczyznę, bez rozróżnienia rasy i religii ^[11] , patrząc na niego współczującym powietrzem i miłością. Praca chce przedstawić napiwek, z jaką kobiety Castigione uratowały ranną wojnę, nieświadomie odgrywając fundamentalną rolę narodzin Czerwonego Krzyża. ^[dwunasty]

Realizacja została promowana przez National Carabinieri Association we współpracy z Radą Regionalną Lombardii i miastem Castiglione Delle Stiviere.

Rzeźbicą jest Angelo Aime w wieku 64 lat, który mieszka i pracuje w gminie Salò Sul Garda. Uczęszczał do Akademii Sztuk Pięknych w Mediolanie. Stworzył ponad 100 publicznych zabytków we Włoszech i za granicą ^[13] . Należą do nich również posąg bohaterskich kobiet, z którymi był w stanie zwiększyć istotną rolę kobiet podczas bitwy pod Solferino i San Martino w 1859 r. Praca była darem od National Carabinieri Association of Castiglione Bagni E Solferino do Solferino Miasto Castiglione ^[14] .

• J. Henry Dunant, Pamięć Solferino , Rzym, Włoski Czerwony Komunikacja i Informacje.
• D. progi, Bitwa pod Solferino i San Martino , 2009, warsztaty książkowe.
• Costantino cipolla, Bitwa pod Solferino i San Martino , Laboratorium socjologiczne.
• Gianluigi światło, Solferino 1859 , Kemping.
• Michele Favro, Krwawy marsz w kierunku Solferino: Grole, 24 czerwca 1859 , 2019, obecny.