Elizabeth Line – Wikipedia

Elizabeth Line (Crossrail)
Historia
Uruchomienie	24 maja 2022
Operator	MTR Corporation
Infrastruktura
Prowadzić (system)	Kierowca
Eksploatacja
Użyte wyposażenie	Brel Class 345, Bombardier Aventra
Punkty zatrzymania	40
Długość	118 km
Frekwencja ( Moy. na rok)	200 milionów
modyfikator

Linia Elizabeth (dawniej Crossrail ) to londyńska linia RER, zlecona 24 maja 2022 r. ^{[[[ Pierwszy ]} . Przekraczając stolicę brytyjską z zachodu na wschód przez nowy konkretny tunel kolejowy, jest ona podzielona na kilka oddziałów na każdym końcu sekcji centralnej. Na zachodzie linia kieruje się do czytania i stacje lotniska Heathrow; Podczas pobytu na Wschodzie idzie do Abbey Wood i Shenfield.

W maju 2015 r. Odcinek jednego z wschodnich oddziałów, między Liverpool Street i Shenfield, został przeniesiony do TFL Rail; Niniejsza usługa prekursorowa obejmowała również linię kolejową do Heathrow Connect w maju 2018 r. I linia stacji Paddington w czytaniu w grudniu 2019 r.

Projekt został zatwierdzony w 2007 r., A budowa rozpoczęła się w 2009 r. W sekcji centralnej i korespondencji z istniejącymi liniami, które będą częścią układu. Jedna z ważnych cech składa się z 13 mil (21 km) podwójnych tuneli ukończonych w maju 2015 r., Od Paddington po Stratford i Canary Wharf. Nowe pociągi w samochodach 345 -nine będą działać w centrum centralnym na częstotliwościach, które mogą dotrzeć do 24 pociągów na godzinę w każdym kierunku. To złagodzi linie londyńskiego metra, takie jak Central, District, przedłużenie linii Jubilee i oddział na Heathrow z linii Piccadilly. Crossrail będzie obsługiwany przez „MTR Corporation (CrossRail) Ltd” dla koncesji „London for London”, podobnie jak „London Overground”. Roczne dochody TFL z linii zostały zaplanowane na 2018 r. Na prawie 500 milionów funtów szterlingów rocznie w 2022/23 i ponad 1 miliard funtów szterlingów rocznie od 2024/25.

Całkowity koszt wzrósł z początkowego budżetu w wysokości 14,8 miliarda funtów szterlinga do 18,25 miliarda funtów szterlingów. Początkowo planowany otwarcie w 2018 r. Projekt nie przestał się opóźniać. COVVI-19 zmusił „Crossrail Ltd” do tymczasowego zawieszenia prac na wszystkich stronach.

Wreszcie, linia została uruchomiona 24 maja 2022 r. ^{[[[ Pierwszy ]} .

Pierwsze propozycje [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Koncepcja tuneli o dużej średnicy przekraczającej centrum Londynu, aby połączyć Paddington z West i Liverpool Street na Wschodzie, została po raz pierwszy przez Cheminot George Dow w Cheminot . dziennik Gwiazda W czerwcu 1941 r. Projekt, który stał się Crossrail, miał swoje początki w 1943 r. Plan hrabstwa Londynu i plan Wielkiego Londynu w 1944 r. Przez Patricka Abercrombie. Doprowadziły one do ankiety specjalizującej się w komitecie Railway (London Plan), mianowanym w 1944 r. I zgłoszonych w 1946 i 1948 r.

Termin „Crossrail” pojawił się w raporcie z badania London Rail 1974. Chociaż pomysł został uznany za pomysłowy, podano tylko krótkie oszacowanie kosztów: 300 milionów funtów szterlingów. Zalecono studium wykonalności jako wysoce priorytetowe w celu ustalenia wykonalności i kosztów programu. Zasugerowano również, że wyrównanie tuneli należy uratować ^{[[[ Wymagane źródło niezmienne ]} Podczas gdy podjęto ostateczną decyzję.

Kolejne propozycje [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Badanie Central London Rail Study z 1989 r. Zaproponowało systemy łączące istniejącą sieć kolejową jako programy „Wschodnie – West Crossrail”, „City Crossrail” i „North – South South Crossrail”. Schemat wschodnio-zachodniej przewidział linię ulic Liverpoolu w Paddington / Marylebone z dwoma połączeniami na zachodnim krańcu łączącym Tunnel Great Western Main Line i linię metropolitalną na metrze. City Road został zaprezentowany jako nowe połączenie przez City of London łączące wielką północną trasę do London Bridge.

Linia północ-południe zaproponowała przetransportowanie głównej linii West Coast, Thameslink i wielkich północnych pociągów przez Euston i King’s Cross / St Pancras, a następnie pod West End przez Tottenham Court Road, Piccadilly Circus i Victoria do Crystal Palace i Hounslow. Raport zalecił także szereg innych projektów, w tym ulepszenie trasy „Tamizelink Metro” i linii Chelsea – Hackney. Koszt projektu Wschodniego Wschodu, w tym zapasów toczących się, oszacowano na 885 milionów funtów szterlingów.

W 1991 r. Parlamentowi przedłożono prywatną ustawę za projekt, w tym nową linię metra Paddington na Liverpool Street. Projekt ustawy został promowany przez London Underground i British Rail, wspierany przez rząd; W 1994 r. Został odrzucony przez komitet rachunków deprywacji, ponieważ nie przedstawiono żadnego akt, chociaż rząd wydał „instrukcje dotyczące zabezpieczenia”, chroniąc drogę przed wszelkim rozwojem, który zagroziłby przyszłym projektom.

W 2001 r. Cross London Rail Links (CLRL), wspólne przedsięwzięcie TFL i DFT, zostało utworzone w celu opracowania i promowania programu Crossrail, a także planu Wimbledon-Hackney.

Podczas gdy CLRL promował projekt Crossrail, oferowano alternatywne plany. W 2002 r. GB Railways zaproponowało plan o nazwie Supercrossrail, który połączyłby stacje regionalne, takie jak Cambridge, Guildford, Oxford, Milton Keynes Central, Southend Victoria i Ipswich przez tunel kolejowy na zachodnim wschodzie przekraczającym centrum Londynu. Tunel podążałby za wyrównaniem wzdłuż Tamizy, ze stacji na Charing Cross, Blackfriars i London Bridge. W 2004 r. Kolejna propozycja o nazwie SuperLinka została promowana przez grupę kierowników wyższych kolei. Podobnie jak Supercrossrail, SuperLink planował powiązać wiele stacji regionalnych za pośrednictwem tunelu przez Londyn, ale zalecił, aby droga była już oszczędzona na Crossrail. CLRL ocenił dwie propozycje i odrzuciło je ze względu na obawy dotyczące pojemności sieci i problemów z kosztami.

Aprobata [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Ustawa o Crossrail z 2008 r. Otrzymała sankcję królewską w lipcu 2008 r., Dając CLRL uprawnienia niezbędne do zbudowania linii. We wrześniu 2009 r. TFL pożyczyła 1 miliard funtów szterlingów za projekt z Europejskiego Banku Inwestycyjnego. Zarówno konserwatyści, jak i siły robocze zaangażowały się w swoje wyborcze manifesty w 2010 r., A także rząd koalicji po wyborach zaangażowanych w projekt.

Centralny przekrój wykorzystuje nowe podwójne tunele wschód-zachód pod centrum Londynu, dzieląc się na dwie gałęzie na każdym końcu. Sekcje tunelu mają całkowitą długość około 42 kilometrów.

Na wschodzie linia jest podzielona na Whitechapel, oddział przechodzący przez wielką wschodnią linię główną istniejącą przez Stratford w Shenfield, a drugi oddział przechodzący przez Canary Wharf, a następnie wyłania się z niestandardowego tunelu domowego w nieużywanej północnej części z Londynu i Kontynuuje pod Tamizą do opactwa.

Na zachodzie linia jest zgodna z Wielką Western Main Line w Paddington, a następnie skierowała się do Hayesa i Harlington, gdzie jest podzielona. Centralna gałąź deserowa Heathrow (dla zacisków 2 i 3), Terminal Heathrow 4 i terminal 5, podczas gdy druga przechodzi przez główną istniejącą linię do odczytu.

Gałęzie Occidentales [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Sekcja zachodnia odpowiada głównie Wielkiej Western Main Line of Readington. Wstępne stacje odnowiły i zmodernizowały, w szczególności w celu wydłużenia nabrzeża – które są obsługiwane przez dłuższe pociągi z linią Elizabeth – i poprawić ich dostęp dzięki windom.

W Acton zbudowano skok-de-muuton, aby umożliwić pociągom podróżników przekroczenie wolniejszych pociągów towarowych, które uzyskują dostęp do stacji towarowej. Został ukończony w lipcu 2016 r., A następnie w 2017 roku.

Oddział na lotnisko w Londynie Heathrow znajduje się między stacjami West Drayton i Hayes i Harlington. Serwuje trzy stacje, centralny heathrow (dla terminali 2 i 3), terminal 4 i terminal 5. Jump-de-muuton pozwala pociągom ekspresowym Heathrow na przejście przez toru zabrane przez linię Elizabeth, aby uniknąć ścinania, które potrafią powodować dodatkowe opóźnienia w przypadku zakłócenia.

Główna gałąź kończy się na czytaniu. Jest to rozszerzenie, ogłoszone 27 marca 2014 r., W porównaniu z początkowym projektem terminus w Maidenhead, uzupełniającym elektryfikację Great Western Main Line.

Sekcja Centrale [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Centralne tunele zaczynają się od portalu położonego na zachód od Paddington do Whitechapel, z dodatkowymi tunelami do Stratford i Canary Wharf.

Nowe stacje zostały otwarte w Paddington, Bond Street, Tottenham Court Road, Farringdon, Liverpool Street i Whitechapel, z korespondencją z londyńskim metrem i innymi krajowymi połączeniami kolejowymi. Stacje sekcji centralnej mają specjalną architekturę na poziomie ulicy; Na nabrzeżach stacje mają architekturę typu „zestaw” (z identycznych elementów), w tym drzwi netto komary na całej wysokości nabrzeży z wyświetlaczami dla pasażerów.

Ze względu na rozmiar i pozycjonowanie nowych nabrzeży stacja Farringdon będzie również podłączona do stacji Barbican i Liverpool Street na stacji Moorgate.

Gałęzie orientalne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Jedna z dwóch sekcji przechodzi pod ziemię od Whitechapel do Stratford, a następnie na powierzchni istniejącej linii głównej. Ten link zastąpi „Metro Shenfield”, kluczowymi przystankami w Irford, Romford (w celu korespondencji z „London Overground” do Upminster), Gidea Park (gdzie niektóre pociągi w godzinach szczytu będą miały swoje pochodzenie lub terminus) i ich terminus) ) i ich terminus) i ich terminus) i ich terminus) oraz ich terminus) i ich terminus) i ich terminus) i ich terminus) i Shenfield.

Drugi wschodni oddział rozciąga się pod krajem Whitechapel do opactwa za pośrednictwem Canary Wharf, Custom House i Woolwich. Ten oddział zajmuje odcinek starej północnej linii Londynu zbudowanej przez wschodnie powiaty i „Tamizy Junction Railway” i łączy ją z linią „North Kent” przez tunel pod Tamizą do North Woolwich.

Nazwa i tożsamość [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Crossrail to nazwa projektu budowlanego i Public Limited Company, 100% własnością TFL, która została utworzona w celu wykonania prac budowlanych.

Od maja 2015 r. Usługi kolejowe Future Crossrail Link, zarządzane obecnie przez TFL, były obsługiwane pod tymczasową marką TFL Rail. Pociągi na Paddington – Heathrow i Liverpool Street – Shenfield Journeys znajdują się w krzyżach i noszą logo „TFL Rail”, „Transport for London” w TFL Blue, nosząc nazwę „Tfl Rail” w kolorze białym.

Linia nosi teraz nazwę Elizabeth Line na cześć królowej Élisabeth II, która zainaugurowała ją 17 maja 2022 r. ^{[[[ 2 ]} .

Tunele [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

21 km (13 mi) tuneli „podwójnego otworu” zbudowano przez tuneliery (TBM), każdy o średnicy wewnętrznej 6,2 m (20 stóp 4 cali) (w porównaniu z 3,81 m (12 stóp 6 PO)). głęboka linia Victoria). Tunele o dużej średnicy umożliwiają nową klasę 345, która jest większa niż tradycyjne pociągi z głębokiej rurki. Tunele umożliwiają awaryjne ewakuację pasażerów przez drzwi boczne, a nie wzdłuż pociągu.

21 km (13 mi) tuneli składają się z trzech głównych sekcji tunelowych: 15,39 km (9,6 mi) portalu Royal Oak w pobliżu stacji Royal Oak w Portal Dock Victoria w pobliżu Custom Station House, 2,72 km (1,7 mi ) Tunel Pudding Mill Lane na skrzyżowaniu Stepney Green i tunelu 2,64 km (1,6 mil) od Plumstead do North Woolwich pod Tamizą.

Crossrail często porównywano z systemem RER w Paryżu ze względu na długość środkowego tunelu.

Stacje [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Dziesięć nowych stacji zostanie zbudowanych w środkowym i południowo -wschodniej części linii, a 31 istniejących stacji zostanie ulepszonych i odnowionych. Wszystkie stacje będą w pełni wyposażone w nadzór wideo, a ze względu na długość nabrzeży wskaźniki pociągów będą powyżej drzwi platformy na stacjach centralnych.

Chociaż początkowo pociągi mają długość 200 metrów (660 stóp), nabrzeże nowych stacji centralnego rdzenia są zbudowane, aby umożliwić pociągi o długości 240 m (790 stóp) w przypadku możliwej przyszłej potrzeby. We wschodniej części Maryland i Manor Park nie będą miały przedłużenia nabrzeża, pociągi będą zatem używać selektywnego otwarcia drzwi. W Maryland jest to spowodowane wygórowi kosztem rozszerzeń i złej analizy rentowności, a dla Manor Park wynika to z obecności pętli towarowej, która w przeciwnym razie zostałaby ograniczona.

Model nowych stacji został zbudowany w Bedfordshire w 2011 roku, aby upewnić się, że ich integralność architektoniczna będzie trwać stulecie. Planowano przynieść co najmniej jeden model do Londynu, aby opinia publiczna mogła zobaczyć projekt i przekazać komentarze przed rozpoczęciem ostatecznej budowy.

W lipcu 2017 r. Ogłoszono, że usługi Crossrail zostaną rozszerzone na terminal Heathrow 5 w grudniu 2019 r., Co oznacza, że ​​wszystkie terminale Heathrow będą miały usługę krzyżową, gdy pełna służba rozpocznie się między październikiem 2020 r. A kwietniem 2021 r.

Zaplanowane lub proponowane [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W ramach linku kolejowego 2 -prędkości 2 (HS2) w Londynie w Birmingham nowa stacja zostałaby zbudowana w starym dębu powszechnym między Paddington i Acton Main Line Station. Nowa stacja połączy usługi HS2 z usługami Crossrail i National Rail na Great Western Main Line, a także z London Overground Services przekraczającym region. Stacja otworzyłaby się z dużą prędkością 2 w 2026 r., A wstępna konstrukcja rozpoczyna się w 2019 r.

Tabor [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linia Elizabeth działa przy użyciu nowych pociągów w klasie 345. Są one obecnie używane na dwóch tymczasowych oddziałach kolejowych TFL, które będą częścią linii Elizabeth po otwarciu. Wymóg wynosił 65 pociągów, każdy o długości 200 metrów (660 stóp) i przewożił do 1500 pasażerów. Pociągi są dostępne, w tym obszary poświęcone wózkom inwalidzkim, z reklamami audio i wizualnymi, nadzorem wideo i głośnikami podłączonymi do kierowcy w przypadku awarii. Będą jechać do 140 km/h na niektórych częściach trasy.

W marcu 2011 r. Crossrail ogłosił, że do umowy budowlanej klasy 345 wybrano pięciu oferentów i powiązaną depozyt. Jeden z oferenerów, Alstom, wycofał się z procesu w lipcu 2011 r. W lutym 2012 r. Crossrail uruchomił Zaproszenie do negocjacji Dzięki FAC, Siemens, Hitachi i Bombardier oferty, które mają zostać złożone w połowie 2012 roku. W 2013 r. Siemens wycofał się również z oferty, ale zapewni systemy sygnalizacyjne i sterujące dla Crossrail.

W lutym 2014 r. Transport do Londynu i Ministerstwo Transportu ogłosiły, że umowę o budowie i konserwację nowych zapasów toczyło się Bombardier. Umowa dotyczy podaży, dostawy i utrzymania 65 nowych pociągów oraz depozyt w Old Oak Common. Pociągi są w budowie w Bombardier Litchurch Late Works. Umowa ta będzie wspierać około 760 miejsc pracy produkcyjnej w Wielkiej Brytanii i 80 uczenia się. Szacuje się, że 74% wydatków umownych powinno pozostać w brytyjskiej gospodarce. Projekt będzie oparty na BombardierConception Aventra. W czerwcu 2017 r. W pierwszej klasie 345 pojawił się w czerwcu 2017 r. I są niezwykłe, ponieważ są pierwszymi pociągami Wielkiej Linii w Wielkiej Brytanii od 1962 roku, aby nie mieć żółtego panelu ostrzegawczego.

W 2022 r. 8 byłych pociągów w klasie 315 kontynuuje podróż do oddziału Liverpool Street w Shenfield w godzinach szczytu, aby złagodzić park pociągów w klasie 345, aż pociągi te zostały wydłużone z 7 do 9 samochodów. Pociągi klasy 315 jako najstarsze pociągi w obiegu w Wielkiej Brytanii i nie są wyposażone do rzutu w sekcji centralnej pod ziemią, ostatnie 8 pociągów Elizabeth Line Park zostanie usuniętych z nabożeństwa, gdy oddział de Shenfield połączone z centralną częścią linii, bez zmiany pociągu na ulicę Liverpool ^{[[[ 3 ]} .

Elektryfikacja i sygnalizacja [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linia Elizabeth wykorzystuje 25 kv linii lotniczych, 50 Hz AC, jako na wielkiej wschodniej linii głównej i wielkiej linii głównej. Elektryfikacja powietrza została zainstalowana między Airport Junction i Didcot Parkway w ramach modernizacji 21 ^{To jest} Century of the Great Western Main Line (aktualizacja GWML), ale Crossrail użyje go tylko do czytania.

Sygnalizacja jest mieszaniną ETCS 2 na zachodnich gałęziach z 2019 r.; Kontrola pociągów opartych na komunikacji z automatycznym działaniem pociągów na sercu i gałęzi opactwa (z późniejszą aktualizacją w kierunku ETCS); oraz automatyczny system alertów z ochroną pociągów i systemem ostrzegawczym na Great Western Main Line i Great Eastern Line.

Depozyt [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linia Elizabeth ma depozyt w zachodnim Londynie w Old Oak Common, a drugi w nowym centrum sygnalizacyjnym w Romford w Essex.

Chronologia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W kwietniu 2009 r. Crossrail ogłosił, że 17 firm stwierdzono „umowy o ramy wzmocnienia” i będą mogły konkurować o wiele prac. U szczytu budowy w łańcuchu dostaw projektu miało być konieczne do 14 000 osób.

Prace rozpoczęły się 15 maja 2009 r., Kiedy rozpoczęły się prace związane z stosem w przyszłości Canary Wharf.

Groźba chorób wydanych przez prace nad projektem zostało podniesione przez Lorda Jamesa z Blackheath, kiedy ustawa została przyjęta. Oświadczył ograniczonej komitecie Izby Lordów, że 682 ofiar wąglika zostało przywiezionych do Smithfield w Farringdon z zanieczyszczonym mięsem w 1520 roku, a następnie pochowanych w regionie. 24 czerwca 2009 r. Doniesiono, że podczas kopania tuneli nie znaleziono śladu wąglika lub dżumy dymieniowej.

Wezwania do ofert dwóch głównych kontraktów tunelizacji zostały opublikowane w oficjalnym czasopiśmie Unii Europejskiej w sierpniu 2009 r. „West Tunnels” (C300) dotyczyło 6,2 kilometra (3,9 mil) podwójnych tuneli między dębem królewskim a nowym crossrail. Stacja Farringdon z portalem na zachód od Paddington. Prośba o „East Tunnels” (C305) koncentrowała się na trzech sekcjach tunelu i „pokojach startowych” we wschodnim Londynie. ^{[[[ Wymagane źródło niezmienne ]} Umowy zostały udzielone pod koniec 2010 roku: umowa „West Tunnels” została przyznana Bam Nuttall, Ferrovial Agroman i Kier Construction (BFK); „Tunele to„ John Sisk i syn. Pozostała umowa strojenia (C310, Plumstead w North Woolwich), która obejmowała tunel pod Tamizą, został przyznany Hochtiefowi i J. Murphy & Sons w 2011 roku.

We wrześniu 2009 r. Rozpoczęły się prace przygotowawcze dotyczące dostosowań miliarda funtów na stacji Tottenham Court Road, budynki (w tym teatr Astoria) zostały kupowane i rozebrane.

W marcu 2010 r. Umowy zostały przyznane firmom inżynieryjnym na drugą serię Zachwycka praca ^{[Co ?]} , w szczególności „Rozbiórka instalacji portalu Royal Oak Portal”, „Prace rozbiórkowe stacji Crossrail Bond Street”, „Prace rozbiórkowe stacji Crostotenham Court Road” i „Pudding Mill Lane Portal”. W grudniu 2010 r. Przydzielono kontrakty na większość pracy w kopaniu tuneli. Aby mieć umiejętności wymagane do projektu, CrossRail Ltd otworzył się w 2011 roku Tunelowanie i podziemna akademia budowlana W Irford. Ta szkoła została przekazana Transportowi do Londynu w 2017 r., Które podwykonawczyło swoje zarządzanie Procat.

W lutym 2010 r. Crossrail został oskarżony Aby zastraszyć mieszkańców, których nieruchomość miała zostać sprzedana po cenie niższej niż wartość rynkowa. ^{[nie jasne]} Kolejny raport Zgromadzenia Londynu zdecydowanie skrytykował niewrażliwy sposób, w jaki Crossrail zajmował się obowiązkowymi zakupami i brakiem pomocy przyznanej osobom i firmom. Były też skargi fanów muzyki, ponieważ Londyńska Astoria została zmuszona do zamknięcia.

W grudniu 2011 r. Umowa na wysłanie wykopanych materiałów z tunelu na Walasea Island została przydzielona na wspólne przedsięwzięcie, w tym Bam Nuttall Limited i Van Oord UK Limited. ^{[[[ Wymagane źródło niezmienne ]} Od 4,5 do 5 milionów ton gleby zostanie wykorzystane do zbudowania nowego rezerwatu przyrody z mokradeł (Wallasea Wetlands). Projekt ostatecznie przeniósł siedem milionów ton ziemi.

Przywrócenie tunelu betonowego przez napełnianie betonowej pianki i wzrostów, jak pierwotnie planowano, uznano za ryzyko zbyt ważne dla integralności strukturalnej tunelu i nabrzeżu powyżej ^{[Co ?]} zostały zatem osuszone, aby zapewnić dostęp do dachu tunelu w celu poszerzenia jego profilu. Ta praca miała miejsce w 2013 roku.

Wiercenie tuneli kolejowych zostało oficjalnie ukończone w Farringdon 4 czerwca 2015 r. W obecności premiera i burmistrza Londynu.

Instalacja pasa zakończyła się we wrześniu 2017 r. Znaki itp. Miała zostać przetestowana w tunelach Heathrow zimą 2017/18. Południowo -wschodnia część infrastruktury została włączona w lutym 2018 r., A w tym miesiącu pierwszy pociąg testowy między Plumstead i Abbey Wood. W maju 2018 r. Linie lotnicze były dostarczane między Westborne Park i Stepney, a instalacja drzwi platformowych została zakończona, a wideo zostało wyemitowane z pierwszych pociągów krążących w tunelach.

TFL Rail przejęła usługi Heathrowton Heathrow Connect w Heathrow w maju 2018 r.

Pod koniec sierpnia 2018 r., Cztery miesiące przed oczekiwanym otwarciem centralnej części linii, ogłoszono, że zakończenie zostało opóźnione i że linia nie zostanie otwarta przed jesienią 2019 r.

W kwietniu 2019 r. Ogłoszono, że Crossrail zostanie ukończony między październikiem 2020 r. A marcem 2021 r., Dwa lata później, i że nie będzie obejmować otwarcia stacji Bond Street, jednej z dziesięciu nowych stacji linii. Londyński Komitet Transportu Zgromadzenia stwierdził, że Transport for London (TFL) zminimalizował perspektywę opóźnień w projekcie w aktualizacjach burmistrza Londynu Sadiqa Khana i wezwał komisarza TFL Mike Brown w celu zbadania jego stanowiska. Crossrail powiedział, że główne wyzwania przed ukończeniem obejmowały pisanie i testowanie oprogramowania, które zintegrowało pociąg z trzema różnymi systemami sygnalizacyjnymi, oraz instalacja sprzętu wewnątrz tuneli.

Linia została ostatecznie zainaugurowana 17 maja 2022 r. I zaobserwowała się 24 maja 2022 r.

Tunel surowy [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W projekcie wykorzystano osiem tunelierów (TBM) 7,1 metra (23 stóp) średnicy Herrenknecht AG (Niemcy). Używane są dwa typy: typ „gnojowicy” dla tunelu Tanté, który obejmuje tunel przez kredę, oraz „ciśnienia ziemskie” (EPBM) do kopania tuneli przez glinę, piasek i żwir (na niższych poziomach poprzez formacje grupy Lampeth Group i Thanet Sands). Tuneliery ważą prawie 1000 ton i mierzą ponad 100 metrów długości. Główne kontrakty tunelowe są wyceniane na około 1,5 miliarda funtów szterlingów.

TBM zostały nazwane (zgodnie z tradycją). Crossrail zorganizował konkurs w styczniu 2012 r., Podczas którego otrzymano ponad 2500 rejestracji i wstępnie wybrano 10 par nazw. Po głosowaniu publicznym w lutym 2012 r. Pierwsze trzy pary nazw zostały ogłoszone 13 marca, a ostatnia para 16 sierpnia 2013 r.:

• Jest I Phyllis , Sekcja Royal Oak to Farringdon, du Nam Dom Lovelace et Phyllis Pearsall
• Wiktoria I Elizabeth , od półwyspu Limmo do sekcji Farringdon, o nazwie Królowa Wiktorii i królowej Élisabeth II
• Mary I Sophia , od Plumstead po North Woolwich, nazwane na cześć żon Isambard Kingdom Brunel i Marc Isambard Brunel
• Jessica I Ellie , Pudding Mill Lane w Stepney Green i Peninsula Limmo w Victoria Dock, nazwany na cześć Jessiki Ennis i Ellie Simmonds

Zdrowia, bezpieczeństwo i relacje zawodowe [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W 2012 r. Crossrail został oskarżony o czarną listę. Ujawniono, że menedżer ds. Stosunków przemysłowych Ron Barron, zatrudniony przez Bechtel, regularnie pomijał kandydatów do bazy danych Stowarzyszenia Konsultacyjnego. Sąd Pracy dowiedział się w 2010 r., Że Barron wprowadził wykorzystanie czarnej listy ze swoim byłym pracodawcą, firmą budowlaną Chicago Bridge & Iron Company (CB&I), i miał ponad 900 razy w 2007 roku. Został uznany za winnego, że nielegalnie odmówił pracy Filipa Willisowi. Uzyskano zaostrzone szkody, ponieważ Barron dodał informacje o Willis do czarnej listy.

W maju 2012 r. Urzędnik BFK zakwestionował swojego podwykonawcę, Electrical Ltd. (EIS), mówiąc, że jeden z jego elektryków był działaczem Unii. Kilka dni później Pat Swift, dyrektor ds. Zasobów ludzkich BFK ​​i stały użytkownik stowarzyszenia konsultingowego, ponownie zakwestionował EIS. EIS odmówił zwolnienia ze swojego pracownika i stracił umowę. Flash Stakes odbyła się na stronie Crossrail, a także na stronach partnerów BFK. ^{[ niezbędny cytat ]} Selektywny Komitet Spraw Szkocji wezwał brytyjskiego sekretarza biznesu, Vince’a Cable, do otwarcia rządowego śledztwa w sprawie czarnej listy w Crossrail. Elektryk został przywrócony. Nowe zarzuty czarnego listy przeciwko Crossrail zostały wysunięte w parlamencie we wrześniu 2017 r.

We wrześniu 2012 r. Portyk wspierający szkic sadzonek, używany do ładowania wagonów kolejowych z wykopanymi odpadami na placu budowy w pobliżu stacji metra Westbourne Park. Zmienił się bocznie, powodując zamknięcie przylegającej linii kolejowej sieci.

7 marca 2014 r. René Tkacik, słowakowy pracownik budowlany, został zabity przez kawałek betonu, który spadł podczas pracy w tunelu. W kwietniu 2014 r., Obserwator a Zasady ujawnionego raportu wewnętrznego, opracowanego dla przedsiębiorców z Crossrail przez niezależną firmę konsultingową ds. Bezpieczeństwa. Raport potępiłby złe stosunki zawodowe z powodu problemów bezpieczeństwa, a pracownicy „zbyt bali się zgłaszać obrażenia z obawy przed zwolnieniem”.

Trzech pracowników budowlanych zmarli z powodu zawałów serca w ciągu sześciu miesięcy w 2019 r., Ale Crossrail ogłosiło, że po testach z powodu napięcia jakość powietrza na stacji Bond Street była w akceptowalnych granicach.

Archeologia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Podobnie jak Tamizy Tideway i projekty o wysokiej prędkości 2, które były opracowywane w Londynie w tym samym czasie co Crossrail, prace wykopaliskowe, które miały miejsce podczas projektu, dały archeologom cenną okazję do odkrywania ziemi pod ulicami Londynu, która była Wcześniej widziane. jako niedostępne. Crossrail podjęła coś, co zostało opisane jako jeden z największych programów archeologicznych, jakie kiedykolwiek widziano w Wielkiej Brytanii. Ponad 100 archeologów znalazło dziesiątki tysięcy przedmiotów na 40 miejscach, obejmujących 55 milionów lat historii Londynu i prehistorii. Wiele artykułów zostało wystawionych w Muzeum Londynu Docklands od lutego do września 2017 r. Niektóre z najbardziej znaczących odkryć obejmują:

• Ofiary Wielkiej Plagi, miasta 42 szkieletów znalezionych na stacji Liverpool Street
• Trzynaście szkieletów, podejrzanych o ofiary czarnej zarazy w 14 ^{To jest} Century, odkryty 2,5 m (8 pi 2 cale) pod drogą otaczającą ogrody na Square Charterhouse, Farringdon w marcu 2013 roku
• Prehistoryczne rzeźbione krzemienia odkryte w North Woolwich
• Kuchła kręgli Tudor znaleziona w Stepney Green
• Medieval Lode znalezione w pobliżu stacji Liverpool Street
• Te z Bison Bizon i renifer.
• Skórzane buty z okresu Tudor
• Monety rzymskie i medalion Medalion Romain znaleziony na Liverpool Street, która została wydana z okazji obchodów Nowego Roku w 24. Medalion ten był tylko drugim tego rodzaju, nigdy nie znalezionym w Europie.
• Dwie części wełnianej szczęki szczęki.
• Największy kawałek bursztynu, jaki kiedykolwiek znaleziono w Wielkiej Brytanii, odkryty w Canary Wharf
• Wiktoriański garnek komnaty znaleziony w pobliżu Stepney Green
• 13 000 doniczek Crosse & Blackwell znalezionych w pobliżu Tottenham Court Road na końcu Xix ^{To jest} i na początku Xx ^{To jest} wiek.
• Część małej barki lub łodzi rybackiej od 1223 do 1290 znalezionych w Canning Town

Planowane zakończenie [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Z początkowym budżetem w wysokości 14,8 miliarda funtów szterlingów, całkowity koszt wzrósł do 18,25 miliarda funtów ^{[[[ 4 ]} .

TFL spodziewa się, że linia nie działa całkowicie przed 2023 ^{[[[ 5 ]} , że sekcja centralna (tunele pod centrum Londynu) otworzy się w pierwszej połowie 2022 roku ^{[[[ 6 ]} .

Głównym celem tej linii, według Borisa Johnsona, wówczas burmistrza Londynu, było to „Zatłożenie athoringowe i zapewnienie łączenia o wysokiej prędkości między Wschodnim a Zachodnim Londynem” . Jednak to otwarcie występuje w kontekście, w którym presja na zbiorowe linie transportowe zostało znacznie zmniejszone, w szczególności z powodu pandemii Covid-19. Metro Trips zawarte o 38% między marcem 2019 r. Do marca 2022 r., Głównie z powodu wdrożenia telepralu o dużej skali ^{[[[ 7 ]} .

Po całkowitym otwarciu linia Elizabeth będzie oferować wiele usług w stylu metra w stylu metra znanym w centrum centralnym i gałęziach wschodnich, ale początkowe plany godzinowe sugerują, że kilka pociągów na zachodnich gałęziach będzie krążyło półbokowe. Pierwsze propozycje sugerują, że Acton Main Line, West Ealing i Hanwell będą obsługiwane tylko przez pociągi do Heathrow T4.

Podobnie jak zewnętrzne sekcje Thameslink, Linia Elizabeth będzie udostępniać platformy i utwory z innymi usługami poza tunelowanymi sekcjami. Niektóre, obsługiwane przez inne firmy kolejowe, będą nadal dzwonić na różnych stacjach głównej linii głównej linii Great Western i Heathrow Express, będą nadal krążyć między stacjiami Paddington i Heathrow.

Sekcja odbywa się przez Stratford, powinna zobaczyć cztery dodatkowe pociągi na godzinę (TPH) w godzinach szczytu między Gidea Park a platformami terminali na wysokim poziomie głównej stacji Liverpool Street. Ponieważ pociągi te rzucają się na istniejące linie lotnicze z Liverpool Street do Stratford, nie będą dzwonić w Whitechapel.

Zaplanowany harmonogram obejmuje następujące usługi na linii Elizabeth w godzinach szczytu:

Chronologia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Przed otwarciem głównych tuneli pod centrum Londynu planowane jest przeniesienie operacji pasażerskich do zewnętrznych oddziałów systemu Crossrail do TFL, aby uwzględnić je w salonie Crossrail. Ten transfer miał miejsce na kilku etapach od maja 2015 r. Podczas pierwszej fazy działalności usługi były obsługiwane przez MTR pod marką TFL Rail. Zgodnie z praktyką przyjętą podczas przeniesienia Old SilverLink Services na London Overground w 2007 r., TFL przeprowadzi czyszczenie stacji i pociągów na przyszłej trasie Linii Elizabeth, zainstaluje nowych dystrybutorów biletów i Bariery, wprowadzą Oyster Map i płatność bez kontaktu. I upewnij się, że wszystkie stacje mają personel. Istniejące toczące się zapasy zostały przemianowane na tożsamość kolei TFL.

Czas podróży [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Biuro biletowe ma być zintegrowane z innymi londyńskimi systemami transportu, ale karta ostryg nie zostanie przyjęta na zachodniej części po West Drayton (limit strefy 6 TFL), tylko karty bankowe będą ważne w tej sekcji (Oprócz zwykłych biletów). Karty podróży i karna koncesjonalna będą ważne w Wielkim Londynie. Jeśli chodzi o usługę TFL Rail Heathrow (wcześniej Heathrow Connect), podróże na lotnisko lub z Heathrow będą rozliczane za wysoką cenę ze względu na dodatkowe koszty korzystania z tunelu kolejowego między lotniskiem a Hayes i Harlington, ale Heathrow będzie włączony do podróży w podróży Karty i czapki cen dziennych / tygodniowych jako ośrodek w strefie 6. Crossrail zostaną zintegrowane z metrem i krajowymi sieciami kolejowymi i planowane jest uwzględnić je na standardowym metrze w Londynie.

Liczba pasażerów [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Crossrail przewidywał roczną liczbę pasażerów ponad 200 milionów od czasu jej otwarcia pod koniec 2021 r.; Powinno to zmniejszyć presję na londyńskie linie metra, w szczególności na linię centralną. Farringdon powinien stać się jedną z najbardziej ruchliwych stacji w Wielkiej Brytanii, ponieważ jest to główna stacja wymiany z planem podróży Tamizy Północno-SUD. Po całkowitym otwarciu Crossrail TFL zapewnia całkowity roczny dochód linii prawie 500 milionów funtów szterling rocznie w 2022/23 (pierwszy pełny rok pracy) i ponad 1 miliard funtów szterlingów rocznie od 2024/25.

Dodatkowe stacje [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Silvertown (London City Airport) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Chociaż droga Crossrail przechodzi bardzo blisko lotniska w Londynie, nie będzie stacji obsługi lotniska bezpośrednio. Lotnicze lotnisko w London City zaoferowało ponowne otwarcie stacji Silvertown w celu stworzenia wymiany między linią kolejową a lotniskiem. Plan stacji stacji wynoszący 50 milionów funtów szterling jest wspierany przez „London Borough w Newham. Ustalenia dotyczące ponownego otwarcia stacji zostały podjęte w 2012 roku przez Crossrail. Jednak lotnisko twierdzi, że transport do Londynu jest wrogo nastawiony do pomysłu stacji na stronie, a twierdzenie zakwestionowane przez TFL.

W 2018 r. Dyrektor ds. Rozwoju lotniska opisał brak krzyża -„straconą szansę”, ale nie wykluczył przyszłej stacji lotniska. Dyrektor generalny oświadczył w wywiadzie, że stacja nie jest niezbędna do sukcesu lotniska. W maju 2019 r. Dyrektor ds. Rozwoju potwierdził, że trwały dyskusje dotyczące stacji dla lotniska w ramach proponowanego przedłużenia Ebbsfleet.

Rozszerzenia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W ebbsfleet i grawitacja [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Podczas konsultacji w 2003 i 2004 r. W sprawie Crossrail zaproponowano, aby południowo-wschodnia oddział przekraczał Abbey Wood, wzdłuż linii North Kent do Ebbsfleet, łącząc się z linkiem kolejowym tunelu kanału (wówczas w budowie). Jednak przed prezentacją ustawy hybrydowej Crossrail w parlamencie w 2005 r. Oddział został obcięty w Abbey Wood, aby zmniejszyć ogólne koszty projektu. Chociaż wycofana z głównego programu, trasa została uratowana przez Ministerstwo Transportu do Gravesend i Hoo Junction, chroniąc trasę rozwoju.

Projekt Crossrail, który jest prawie ukończony w 2018 r., Lokalni zastępcy, menedżerowie konsultantów i lokalne firmy zaczęli wywierać presję na rząd, aby sfinansować opracowanie analizy rentowności dla rozszerzenia Ebbsfleet na burmistrza Londynu, Sadiq Khan włączył projekt w swoim burmistrzu transportowym strategia. Strategia transportu burmistrza oszacowała, że ​​przedłużenie może pomóc w dostarczeniu 55 000 nowych mieszkań i 50 000 nowych miejsc pracy na drodze do Bexleya i Północnego Kent. W marcu 2019 r. Rząd zainicjował 4,8 miliona funtów szterlingów do prac poszukiwawczych w rozszerzeniu w ramach Komisji Wzrostu ujścia Estury Tamizy 2050.

Następujące stacje znajdują się na przedłużeniu chronionej trasy do Gravesend: Belvedere, Erith, Slade Green, Dartford, Stone Crossing, Greenhithe for Bluewater, Swanscombe, Ebbsfleet, Northfleet i Gravesend.

Do głównej linii zachodniego wybrzeża [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Londyńska i południowo -wschodnia Road przy użyciu strategii (RUS) Network Rail w lipcu 2011 r. Zaleca budowę krótkiej linii kolejowej w celu połączenia głównej linii West Coast (WCML) z Crossrail Road. Umożliwiłoby to zareagowanie usług kolejowych między Milton Keynes Central a Londynem Euston za pośrednictwem Old Oak Common, aby służyć Centrum Londynu, Shenfield i Abbey Wood. Raport argumentował, że uwolni to zdolność Euston do projektu o dużej prędkości 2, zmniejszy zator londyńskiego metra do Euston, lepiej wykorzystałby wydajność krzyżową na zachód od Paddington i poprawi dostęp na lotnisku Heathrow z lotniska Heathrow z lotniska Heathrow z lotniska Heathrow z lotniska Heathrow z lotniska Heathrow z lotniska Heathrow północ. W ramach tego planu wszystkie sztabki krzyżowe będą kontynuować na zachód od Paddington, zamiast tego niektóre z nich tam skończą. Służyliby stacji na lotnisku Heathrow (10 t/h), Maidenhead and Reading (6 t/h) i Milton Keynes Central (8 t/h).

W sierpniu 2014 r. Deklaracja sekretarza ds. Transportu, Patricka McLoughlina, wskazał, że rząd aktywnie oceniał krzyżową liczbę na Tring, z potencjalnymi przystankami krzyżowymi w Wembley Central, Harrow & Wealstone, Bushey, Watford Junction, Kings Langley, Apsley, Hemel Hempstead i Berkhamsted. Rozszerzenie zmniejszyłoby pewną presję ze stacji Metro w Londynie i Londynu Euston, jednocześnie zwiększając łączność. Warunki rozszerzenia polegały na tym, że jakakolwiek dodatkowa usługa nie powinna wpływać na model usług przewidziany dla doświadczonych tras, a także przystępny cenowo. Ta propozycja została odłożona na bok w sierpniu 2016 r. Ze względu na „zły globalny stosunek jakości do ceny dla podatnika”.

Na plamę [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W ramach programu Southern Railway oferowanego w 2017 r. Zachodnia odcinek drogi Crossrail można było wyciągnąć poza lotnisko Heathrow, aby zakończyć się na Staines. To rozszerzenie byłoby częścią większego planu mający na celu stworzenie nowych linków kolejowych w zachodnim Londynie i Surrey obsługującym Heathrow i wymagałoby budowy dodatkowej platformy na stacji Staines. Ta propozycja nie została ani zatwierdzona, ani finansowana.

Na lotnisko Southend [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Stobart Aviation, firma, która prowadzi lotnisko Southend w Essex, zaproponowała, aby Crossrail został rozszerzony poza Shenfield wzdłuż linii Shenfield-Southend, aby obsłużyć Southend i Southend Victoria Airport. Firma zasugerowała, że ​​bezpośredni link Heathrow-Southend może złagodzić problemy z pojemnością Heathrow. Propozycja rozszerzenia została poparta przez radę gminy Southend-on-Sea.

Finansowanie projektu pochodzi z:

• Transport do Londynu;
• Opłata za infrastrukturę społeczności burmistrza (lokalny podatek pobierany z inwestycji nieruchomości w Wielkim Londynie, z różnymi stawkami cenowymi dla każdego dzielnicy Londynu);
• Suplement cen biznesowych (dodatkowe stawki profesjonalne);
• Artykuł 106 Płatności umowy ^{[nie jasne]} ;
• Możliwości rozwoju witryny ^{[nie jasne]} ;
• Rząd brytyjski;
• City of London Corporation;
• Główni właściciele ziemscy: Canary Wharf Group, Heathrow Airport Holdings i Berkeley Homes.

Crossrail jest budowany przez Crossrail Ltd, wspólnie należącą do Transport for London i Departament Transportu do grudnia 2008 r., Kiedy to pełna własność została przeniesiona do TFL. W 2007 r. Crossrail miał fundusze w wysokości 15,9 miliarda funtów na budowę linii. Chociaż oddziały na zachód i Shenfield nadal należą do Network Rail, tunel będzie przetrzymywany i obsługiwany przez TFL.

W dniu 18 lipca 2014 r. TFL London Rail powiedział, że MTR Corp wygrał sprzedawcę obsługi usług przez osiem lat, z opcją na dwa dodatkowe lata. Koncesja będzie podobna do londyńskiego nad ziemią. ^{[Ref. niezbędny]} Planowano, że franczyza odbędzie się przez osiem lat od maja 2015 r., Przejmując kontrolę nad usługami metra Shenfield w Abellio Greater Anglia w maju 2015 r. Oraz Usługi Reading / Heathrow Services Great Western Railway w 2018 r.

W oczekiwaniu na przeniesienie w maju 2015 r. Usług Shenfield na Liverpool Street z franczyzy East Anglia w Crossrail, przetarg na franczyzę 2012–2013 zobowiązał nowego operatora kolejowego do stworzenia odrębnego „jednostki komercyjnej Crossrail” dla tych usług wcześniej koniec 2012 r., Aby umożliwić przeniesienie usług do nowego operatora CTOC (koncesja obsługi Crossrail Train) podczas następnej franczyzy.

---

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Link zewnętrzny [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]