Męczeństwo San Lorenzo (Angelic)

. Męczeństwo San Lorenzo Jest to fresk kaplicy Niccolina, ozdobiony pałacem apostolskim w Watykanie przez Błogosławionego Angelico i Aid (w tym Benozzo Gozzoli) w latach 1447–1448. Fresco zajmuje prawe pudełko mediany rejestru prawej ściany i jest piątym i ostatnim odcinkiem Historie San Lorenzo .

Błogosławiony Angelico pracował w kaplicy Niccolina podczas jego rzymskiego pobytu między 1445 a 1450 r. Pierwsze dokumenty potwierdzające fresko są datowane między 9 maja a 1 czerwca 1447 r., Podczas pontyfikatu Niccolò V, ale możliwe, że zostały już rozpoczęte poprzednie dwa lata, pod Eugenio IV.

Fresko tego, co było prywatną kaplicą papieża, musiały zostać ukończone, po przerwie latem 1447 r., Kiedy malarz wyjechał do Orvieto do końca 1448 r. 1 stycznia 1449 r. Angelica otrzymała komisję za nową pracę.

Scena Męczeństwo San Lorenzo Jest najbardziej uszkodzony w serii i jest podłączony do lewej strony San Lorenzo przed Valeriano I najlepiej także z sceną w ramce nad Męczeństwo Santo Stefano . Scena jest powiązana z poprzednim bez przerwy przez postać, która wystaje poza granicę reprezentowaną przez odmianę budynków. Pomimo tego połączenia i unikalnej ramki otaczającej dwie sceny, Angelica nie w sposób zadowalający wykorzystywał możliwości zjednoczenia przestrzeni, jak to się dzieje na przykład w Lunettes. Ten efekt separacji jest również zaakcentowany przez włączenie sceny skanowania, która ma miejsce w więzieniach, widoczna z okna z rusztem: San Lorenzo, który przekształca Jailer Ippolito .

Scena męczeństwa jest zorganizowana w dość tradycyjny sposób, z grafiką i karekami na pierwszym planie, na całym świecie i utrzymując świętego z siłą, blokując ją na szyi. Powyżej znajduje się Tribune, z którego pomaga Valeriano, wraz z jego urzędnikami, program kompozycyjny użyty już w panelu Predella Potępienie dla udziału świętych Cosma i Damiano .

Z szczególnym naleganiem, w porównaniu z innymi dziełami anielski, nalegamy tutaj o bogactwo w szczególności architektury, o czym świadczy linia nisz z posągami. Budynek jest bardziej idealny niż realistyczny i być może podkreśla wpływ pism Leona Battisty Alberti.

Fresko kaplicy Niccolina są głęboko różne od klasztoru San Marco we Florencji (około 1440-1445), ze względu na bogactwo szczegółów, cytatów kulturalnych, bardziej różnorodnych motywów, inspirowanych zasadami bogactwa, złożoności kompozycyjnej, złożoności kompozycyjnej i różnorodność. Jak ostro wskazali u uczelni, tacy jak papież-Hennessy, różnice nie należy przypisać rozwojowi stylu autora, ale raczej innym celowi dekoracji: w San Marco fresko musiały towarzyszyć i pomóc Medytacja mnichów, podczas gdy w Watykanu musieli świętować moc i ogrom horyzontu intelektualnego papiestwa w firmie, aby odnowić chwały starożytnego Rzymu po katastrofalnym porzuceniu miasta podczas niewoli Awignońskiej. Styl kaplicy Niccolina wydaje się być ogłoszony w końcu w żywych narracjach z predelli Pala di San Marco (około 1440-1443) lub w innych pracach z przodu, być może Predelle lub Minor, w których artysta był w stanie Uzyskaj swobodną ulgę jego inspiracyjnej kreatywności.

Podobnie jak w innych dziełach anielskiego, centralnym elementem malarstwa jest jasne i powszechne światło. Niezwykły jest plastikowy nacisk postaci.