Druga dywizja rosyjska mistrzostwa piłki nożnej – Wikipedia

. Pierwsza liga (Rosyjski: Pierwsza liga W Pardon ) to rosyjskie zawody piłkarskie założone w 1992 roku po rozwiązaniu Związku Radzieckiego. Stanowi drugą dywizję rosyjskiej zawodowej piłki nożnej, a zatem zastępuje drugą dywizję radziecką.

W oparciu o dawne mistrzostwo radzieckie konkurs pierwotnie nazywany jest Pierwsza liga Do 1998 r., Kiedy przyjął nazwę Pierwsza dywizja (Rosyjski: Pierwsza dywizja ). Zorganizowane od początków Professional Football League, mistrzostwo przechodzi w ręce National Football League (ru) Z sezonu 2011-2012, który nadaje nazwę konkurencji do powrotu do pierwotnej nazwy w lecie 2022 r.

Liczba drużyn biorących udział w mistrzostwach jest różna w trakcie jego historii, w szczególności bez raportu dla pierwszych dwóch edycji, które przyjęły formę konkursów w grupach ponad 50 drużyn. Od sezonu 1994 mistrzostwa obejmowały tylko jedną kurę, której liczba uczestników wynosi na ogół od 17 do 22, zgodnie z wydaniami.

W dniu sezonu 2022-2023 osiemnaście drużyn bierze udział w zawodach. Teoretycznie dwa pierwsze w rankingu pod koniec sezonu są promowane w pierwszej dywizji, podczas gdy trzeci i czwarty muszą rywalizować w tamie z trzynastym i czternastym pierwszym krokiem. Jednocześnie ostatnie cztery w klasyfikacji są przenoszone do trzeciej dywizji.

Obecnym posiadaczem tytułu jest Torpedo Moskwa, który wygrał Mistrzostwa Drugiej Dywizji po sezonie 2021-2022. Nie mniej niż osiem drużyn dwukrotnie wygrało zawody.

Po rozwiązaniu ZSRR wszystkie rosyjskie kluby starego pierwszego i drugiego radzieckiego dywizji są zgrupowane w nowej rosyjskiej lidze Superior, podczas gdy kluby trzeciego i czwartego dywizji są pogrupowane w nowej rosyjskiej drugiej dywizji. W pierwszej edycji konkursu bierze udział w pierwszej edycji konkursu i są podzielone na trzy grupy (Center, Wschód i Zachód). Kamaz Naberejnye Tchelny, Luch Vladivostok i Jemtchoujina Sochi są odpowiednimi zwycięzcami każdej grupy i pierwszymi awansowanymi w pierwszej dywizji. Format grupy został porzucony w 1994 r. W przypadku pojedynczego formatu grupy, początkowo w dwudziestu dwóch drużynach. Pierwszym mistrzem Unified Competition jest Tcheromorets Novorossiisk, z Dolphinem Rosteselmach Rostov.

Liczba uczestników trafiła do dwudziestu drużyn w 2000 r., A następnie do osiemnastu w 2001 roku, zanim wróciła do dwudziestu dwóch w 2003 roku. W końcu wznowił format do dwudziestu drużyn, nadal obowiązujących w sezonie 2009, chociaż kilka odmian ma być zgłaszane w latach 2012–2015 z powodu wielu zaburzeń ekonomicznych dotykających rosyjskich klubów i powodujących wiele porzuconych. Aby naprawić to zjawisko, FNL zmodyfikowała swoją osadę w 2016 r ^{[Ref. niezbędny]} .

FNL wita po raz pierwszy w historii klubów szkolnych z sezonu 2015-2016, wraz z promocjami Spartak-2 Moskwy i Zénith-2 Saint-Pétersbourg ^{[[[ Pierwszy ]} . Dołącza do nich FK Krasnodar-2 w sezonie 2018-2019 ^{[[[ 2 ] W [[[ 3 ]} .

Konkurs jest początkowo zorganizowany przez profesjonalną ligę piłkarską (PFL) z fundacji do sezonu 2010. Sytuacja zmienia się w Grudzień 2010 Z rozwiązaniem umowy wiążącego PFL z Federacją Rosyjską z powodu postępowania prawnego ^{[[[ 4 ] W [[[ 5 ]} . Następnie zostaje usunięta z organizacji kilku konkursów, z których druga dywizja jest pod kontrolą nowej National Football League (ru) (FNL), który zmienia mistrzostwo na swoje imię ^{[[[ 6 ]} . Pomimo troski prawnej PFL o przepisy w Maj 2011 ^{[[[ 7 ]} , FNL jest utrzymywany jako organizator drugiego kroku. W czerwcu 2022 r. Nadał konkursie oryginalną nazwę, Pardon ^{[[[ 8 ]} .

Zasady klasyfikacji [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Każda z dwóch drużyn rywalizuje dwa razy w domu i na zewnątrz, w sumie trzydzieści osiem spotkań. Zwycięstwo podaje trzy punkty (dwa w latach 1992–1994), podczas gdy remis daje jedną i jedną porażkę. Wielkość terytorium rosyjskiego i ogólnie duża liczba zespołów z Europejskiej Rosji regularnie prowadzi do ustaleń dotyczących kalendarza dla zespołów zlokalizowanych na azjatyckiej części terytorium, które prowadzą do mniejszego poruszania się.

Jeśli dwie drużyny mają taką samą liczbę punktów, są one decydowane wśród zwycięstw nabytych w sezonie, w porównaniu z bezpośrednimi konfrontacjami: punkty, różnica w bramkach i wreszcie bramki na zewnątrz. Kryteria stosowane są wówczas różnicą w ogólnych bramkach, liczbie zdobytych bramek i liczbie bramek zdobytych na zewnątrz. Jeśli równość się utrzyma, zorganizowane jest spotkanie wsparcia między danymi zespołami.

Kalendarz [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Mistrzostwa następuje po letnim kalendarzu typu do 2010 roku, który odbywa się ogólnie między marcem a listopada tego samego roku, aby uniknąć ewolucji podczas szorstkiej rosyjskiej zimy, zgodnie z większością innych mistrzostw Europy w Mistrzostwach Europy na północ, znając te same ograniczenia klimatyczne .

Format ten został zmieniony w 2011 roku, który widzi przejście do kalendarza „upadku-nadruk” bliżej Mistrzostw Europy Zachodniej, Federacji Rosyjskiej uzasadniającej tę zmianę chęcią „doprowadzenia rosyjskiej piłki nożnej na lepszy poziom poprzez synchronizowanie naszego kalendarza z Kalendarz europejski ” ^{[[[ 9 ]} . Sezon 2011-2012 służy jako sezon przejściowy, z mistrzostwami rozłożonymi przez czternaście miesięcy zamiast dziewięciu Kwiecień 2011 Zakończyć w Maj 2012 , który widzi każdą drużynę grającą między czterdziestoma osiem a pięćdziesięcioma dwoma gierami w dwóch fazach. Mistrzostwa odzyskują swój zwykły format z następnego sezonu, który obecnie stosuje kalendarz, który jest obecnie używany w lipcu do zakończenia w maju następnego roku i w tym trzykonieletnia przerwa zimowa między grudnia a marcem.

Promocje i spadki [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W pierwszych dwóch sezonach drugiej dywizji, ze względu na format grupowy, tylko pierwsza z trzech grup może dążyć do promocji, bezpośrednio podczas pierwszej edycji, a następnie po matach w sezonie 1993. Po reorganizacji w jednej grupie , jest to pierwsze dwa w końcowym rankingu, które są promowane pod koniec sezonu. Format ten zastosowano początkowo w 1994 r., A następnie w latach 1998–2010. W sezonach 1995 i 1996 zobaczyły trzy zespoły, które wzrosły bezpośrednio, a następnie tylko jedna w 1997 roku. Sezony z 2009 i 2010 roku widzą również trzy zespoły, ale tym razem z powodów administracyjnych dotyczących wymiany Z zespołów pierwszej dywizji, które wycofały się, Alania Vladikavaz zastępuje Moskwę FK w pierwszym przypadku, a FK Krasnodar Saturn Ramenskoye w drugim. Od sezonu 2011-2012 organizatorzy decydują się na utworzenie matek promocyjnych, które zakwalifikują się trzecie i czwarte miejsce w mistrzostwach, które następnie stają przed czternastymi i trzynastymi pierwszej dywizji, dając możliwość awansu do czterech klubów w jednym sezon, jak ma to miejsce w 2014 roku.

Jeśli chodzi o spadki, w pierwszej edycji konkursu dwie drużyny schodzące bezpośrednio do trzeciego poziomu w grupie jest przeciwko trzem dla grup Center i West, ze względu na różną liczbę uczestniczących drużyn (Sixteen for the East Group, osiemnaście dla innych) . W następnym sezonie, wraz z przejściem do jednego formatu kury, ponad połowa drużyn została przeniesiona do trzeciego, nawet w czwartej dywizji. Następnie liczba relegatów osiągnęła pięć w 1994 r., A następnie trzy następny rok przed powróceniem do pięciu w 1996 r., Wiele spadków zwykle przewidziano w przepisach mistrzowskich, które ma tendencję do obliczania liczby grup trzeciej dywizji, których Zwycięzcy są bezpośrednio awansowani na drugą dywizję i zastępują spadające. Pory roku 2001, 2002 i 2008 są wyjątkiem z trzema, dwa i siedmioma klubami, które spadły odpowiednio na sport pod koniec sezonu, za każdym razem ze względu na wzrost lub spadek liczby uczestniczących drużyn. Edycja z 1998 r. Jest również jedynym, która obejmuje zaporę spadkową, Navekhimik Nijnekamsk, siedemnastą klasyfikacji, wówczas stanowi szóste spadkowe sezonu po porażce z Moskwą Torpedo-Zil.

Według sezonów liczba odbiegów nie zawsze jest równa spornemu sportowcom, wiele klubów na wszystkich poziomach jest regularnie zmuszonych do opuszczenia konkurencji z powodów administracyjnych, ogólnie przez wycofanie z licencji z powodów finansowych. Zjawisko to, które pojawia się od początku mistrzostw, przejawia się szczególnie z 2000 roku, gdzie często zdarza się, że jedna lub więcej drużyn opuszcza konkurencję z powodów bezportowych. Dotyczy to szczególnie sezonów 2011-2012 i 2013-2014, w których nie mniej niż cztery drużyny opuszczają mistrzostwo tego. Sezon 2017-2018 jest również godny uwagi na tym poziomie, w którym liczba administracyjnych spadków i non-pro-promus ^{[[[ dziesięć ] W [[[ 11 ]} .

Kolor Legenda

Pora roku	Kluby	Mistrz (s)	Inne awansowane (y)	Najlepszy (-y) strzelca (-ów)
1992	52	Luch Vladivostok (EST) Kamaz Naberjejnyka (Centrkre) Jemtchoujina Sochi (West)	–	Centrum : Oleg Teriokhine (Sokol Saratov, 27 ale) Wschód : Viatslav Cardov (Irtych Omsk, 19 ale) Zachód: Gocha Gogrichiani (Jemtchoujina Sothi, 26 ale)
1993	58	Dinamo-Gazovik Tioume (EST) LADA TAGIATTI (CENTRUM) Tcheromorets novorossiisk (zachód) [[[ n 1 ]	–	Centrum : Vladimir Filimonov (Zvezda Perm, 37 ale) Wschód : Viatcheslav Kamoltsev (Dinamo-Gazovik Tioumen, 22 ale) Zachód: Siergiej Bourdine (Tcheromorets Novorossiisk, 25 bramek)
1994	22	Tchernomorets novorossiisk (2)	Rostselmach Rostov	Dmitri SiLine (Baltika Kaliningrad, 35 ale)
1995	22	Baltika Kaliningrad	LADA Take Zénith Saint-Petersburg	Siergiej Boulatov (Baltika Kaliningrad, 29 bramek)
1996	22	Dinamo-Gazovik Tioumen (2)	Chinnik iaroslavl Fakel VoroneJ	Varlam Kilasonia (Lokomotiv Saint-Pétersbourg, 22 ale)
1997	22	Ouralan Elista	–	Alekseï Tchernov (LADA-Grad Dimitrovgrad, 29 ale)
1998	22	Ramię ramię Saturn	Locomotive Nijni Novgorod	Andradina (Arsenal Toula, 27 tyłków)
1999	22	Antamakkkha	Fakel VoroneJ	Konstantyn paramonov (Amkar Perm, 23 ale)
2000	20	SOKOL SARATOV	Torpedo-cel Moscaou	Andrez Fedkov (Sokol Saratov, 26 ale)
2001	18	Chinnik iaroslavl	Ouralan Elista	Vitali Kakounine (Neftekhimik Nijnekamsk, 20 ale)
2002	18	Rubin Kazan	Tchernomorets novorossiisisk	Davit Chaladze (Rubin Kazan, 20 ale) Viatcheslav Kamoltsev (Tcherenomorets novorossiisk, 20 ale)
2003	22	Amkar Perm	Kubean Krasnodar	Aleksandr Panov (Dinamo Saint-Péter Barse, 23 ale)
2004	22	Spaces Grozny	Tom Tomsk	Andrez Fedkov (Terek Grozny, 38 ale)
2005	22	Luch-Energy Vladivostok (2)	Spartak Naltchik	Ievgueni Alkhimov (Lokomotiv Tchita, 24 ale)
2006	22	Fk khimki	Kubean Krasnodar	Ievgueni Alkhimov (Oural Iekaterinburg, 25 celów)
2007	22	Chinnik iaroslavl (2)	Spaces Grozny	Dmitri Akimov (Sibir Novossibirsk, 34 ale)
2008	22	Fk Rostov	Kubean Krasnodar	Denis Popov (Tcheromorets Novorossiisk/Torpedo Moskwa, 24 bramki)
2009	20	Antjakkhakala (2)	Sibir Novossibirsk ALANIA VLADIKAVKAZ [[[ n 2 ]	Alekseï Medvedev (Sibir Novossibirsk, 18 ale)
2010	20	Kubean Krasnodar	Volga Nijdi Nigorod FC Krasnodar [[[ n 3 ]	OTAR MARTHVALLADZE (Volga Nijdi Nigorod, 21 ale)
2011-2012	20	Mordovia Saransk	ALANIA VLADIKAVKAZ	Rouslan Moukhametchine (Mordovia Saransk, 31 ale)
2012-2013	17	Oural Iekaterinbourg	Tom Tomsk	Spartak Gogniev (Oural Iekaterinbourg, 17 ale)
2013-2014	19	Mordovia Saransk (2)	Arsenal Toula Torpedo Moskwa Fk oufa	Aleksandr Koutine (Arsenal Toula, 19 ale)
2014-2015	18	Krylia Sovetov Samara	Antamakkkha	Yannick Boli (Anji Makhatchkala, 15 ale)
2015-2016	20	Gazovik Orenbourg	Arsenal Toula Tom Tomsk	Artiom Dolkine (Gazovik Orenbourg, 16) Maksim Jitnev (Sibir Novossibirsk, 16 ale) Khasan Mamtov (fk tioume, 16 ale)
2016-2017	20	Dynamo Moskwa	FC TOSNO Ska-Khabarovsk	Kiril Panthenkko (Dynamo Moscoune, 24 bity)
2017-2018	20	FK Orenbourg (2)	Krylia Sovetov Samara Ienisseï Krasnoïarsk	Artiom Koulichev (Dinamo Saint-Pétersbourg, 17 ale)
2018-2019	20	Fk Tambov	Fk Sothi	Maksim Barsov (FK Sotci, 19 ale)
2019-2020 [[[ n 4 ]	20	Wolgograd wirnika	Fk khimki	Alekisland Reddenkko (Spartak-2 Moscou / Torpedo Moscou, 14 ale) Ivan Sergueiv (Torpedo Moscou, 14 ale)
2020-2021	22	Krylia Sovetov Samara (2)	FC Nijdi Novorod	Ivan Serguev (Torpedo Moscou/Krylia Sovetov Samara, 40 ale)
2021-2022	20	Torpedo Moskwa	Fakel VoroneJ FK Orenbourg	Maksim Maksimov (Fakel VoroneJ, 22 ale)

Bilan Par Club [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Druga dywizja przeżywa swoje najsilniejsze tłumy w sezonie 2001, ze średnią 8 910 widzów na mecz. Ogólnie rzecz biorąc, oczekiwanie jest bardzo niskie w pierwszych latach zawodów, zanim osiągnął swój szczyt między przełom lat 90. a na początku 2000 roku ^{[[[ 13 ] W [[[ 14 ]} , a następnie stopniowo zejść, aby osiągnąć najgorszą średnią na koniec sezonu 2021-2022, podczas którego średnio 976 widzów wzięło udział w spotkaniach mistrzostw ^{[[[ 15 ]} .

Najwyższy tłum zarejestrowany w dywizji to mecz trzydziestu siódmego dnia edycji 2017-2018 sprzeciwu Nijni Nowoggorod Olimpiets i Luch-Enegia Vladivostok, który uczestniczy 42 100 widzów w Nijni Nowgoorod Stadion 6 maja 2018 ^{[[[ 16 ] W [[[ 17 ]} .

Poniższy wykres reprezentuje średnią liczbę widzów na mecz na sezon.

• 
•