Thierry Michel – Wikipedia

Thierry Michel , urodzony 13 października 1952 W Charleroi jest belgijskim reżyserem filmowym. Jest zasadniczo filmowcem dokumentów politycznych i społecznych. Obecnie jego biuro znajduje się w Liège, Filmy mostu , gdzie pracuje we współpracy z Christine Pireaux, jego żoną i producentem.

Thierry Michel urodził się w Charleroi w Belgii. W wieku 16 lat zatrudnił studia kinowe w Institute of Diffusion Arts w Brukseli. Widział najnowsze szelest z 68 maja preludium do politycznego zobowiązania.

W górnictwie i stalowym dorzeczu jego dzieciństwa wyreżyserował swoje pierwsze filmy dokumentalne Czarny kraj, czerwony kraj (który pokazuje ostatnie festiwale sąsiedzkie Charleroi, jego rodzinne miasto) i Kronika sezonów stalowych , gdzie ofiary kryzysu stalowego Liège kwestionują recesję i bezrobocie, restrukturyzację fabryk i przerażenie robotników z wymyślonymi marzeniami.

Wyreżyserował także swój pierwszy film fabularny Zima 60 który opowiada o wielkim belgijskim uderzeniu powstającym w 1960 roku ^{[[[ Pierwszy ] W [[[ 2 ]} , prelude do upadku katastrofy Walonii.

Wkrótce potem naprzemienne filmy dokumentalne i fikcje wszedł do kamery w ścianach więzienia za swój film “Rezydencja” W 1985 r. Więźniowie zostali tam aresztowani przez kamerę, którą nieustannie starają się nakłonić.

Thierry Michel w Maroku na planie filmu „Rescue of Rescue”.

Następnie, po tych latach poszukiwania tożsamości oraz regionalnych i politycznych korzeni, Thierry Michel idzie na inne kontynenty.
W Maroku wyreżyserował swój drugi film fabularny WYJŚCIE AWARYJNE , praca położona w sercu pustyni ^{[[[ Pierwszy ]} .

Pod koniec lat 80. w Brazylii, Rio Gosses I Na terenie Codzienne życie ulicznych dzieci i fawelów (slums) ujawniają. Odkrywa tam czarną kulturę, z którą pogłębi się w Zairze Zair, cykl węża , portret nomenklatury i pozostawiony w imieniu Zaire ^{[[[ Pierwszy ]} ..

W skrócie do kraju nakręcił obalonego ministra w sercu skandalu z tyłu politycznego, który wstrząsa Belgią ( Zaginioną łaskę Alaina van der biest ) Następnie wraca do Afryki z filmem Somalia, pomoc humanitarna ostrzega ^{[[[ 3 ]} .

Kilka miesięcy później wrócił do Zair, aby tam nakręcić film Najnowszych osadników radzenie sobie z dziedzictwem kolonialnym i białą obecnością w tym kraju po 35 latach niepodległości ^{[[[ Pierwszy ] W [[[ 4 ]} .

On skręca Postkolonialna nostalgia , dokument na temat historycznych relacji między osadnikami Zairian i Białych podczas 35 lat niezależności od Konga/Zaire Donka, radioskopia afrykańskiego szpitala , Portret szpitala Conakry w Gwinei wyróżnionej w Europie i Stanach Zjednoczonych ^{[[[ Pierwszy ]} .
Po upadku dyktatora Zairian Thierry Michel tworzy historyczny dokument Mobutu King of Zaire .
Po 10 latach i siedmiu filmach wyprodukowanych w Afryce ^{[[[ 5 ]} , Thierry Michel idzie do Islamskiej Republiki Iranu Iran ^{[[[ 3 ]} , pod zasłoną występów Portret złamanej firmy ^{[[[ Pierwszy ]} .

Thierry Michel idzie następnie rzeką Kongo ^{[[[ 6 ]} Następnie kontynuuj Rzeka Kongo Malowanie głębokości lasu równikowego i rzeki. Długi wzrost potężnego Konga staje się wspólnym wątkiem refleksji nad Afryką głęboko w jej kulturze i tradycjach. Według Stopavers i nieprzewidzianych wydarzeń i nieprzewidzianych wydarzeń i nieprzewidzianych wydarzeń i nieprzewidzianych wydarzeń i zwierząt domowych. Tylko bujne krajobrazy, majestat rzeki, a przede wszystkim energia witalna narodu kongijska, przynoszą trochę światła i pewności siebie, poza ciemnością.

Jest jednym z sygnatariuszy manifestu kultury Walloon z 1983 roku ^{[[[ 3 ]} .

„Klucze są takie same, tu czy tam. Odległości z drugą są zniesione. Człowiek jest taki sam wszędzie, impulsy życia i śmierci zderzają się w identyczny sposób. I nie skończyłem szukać. »»

– Thierry Michel ^{[[[ 7 ]}

W 2009 roku «Katanga Business» Opowiada o przypływu tego Eldorado, które gryzie korupcja i shenanigany, z ekonomiczną spoliacją kolosalistów wydobywających bogactwa w miedzi i kobalcie regionu, pod znakiem wysokiego finansowania i globalizacji oraz wykorzystywanie mieszkańców i rękodzieło. Niepokojący aparat Thierry Michel rejestruje ten neokolonialny thriller i stara się oczyścić tę ogromną sieć sprzecznych zainteresowań. ^{[[[ 8 ]}

Nawias belgijski na marginesie długiej afrykańskiej sagi, „Metamorfoza stacji” jest historią, stopniowo filmowaną przez dziesięć lat, budowy stacji New Guillemins w Liège: miejsce o rzadkiej skali, wdrożone przez architekta Santiago Calatrava. Oprócz prostej kolumny pracy w toku, Thierry Michel odszyftuje z dnia na dzień pułapki i entuzjazm takiej przygody: wizjonerskie projekty Calatrava w obliczu pragmatyzmu firm, oficjalne napięcia w obliczu zbyt wielu wyborów innowacyjnych, skrupulatne kunsztowne kunszt pracowników w obliczu stresu związanego z wymaganiami, nieład mieszkańców przed stacją faraoniczną wokół niedokończenia. [2]

W 2011 r., Kiedy kongijski działacz na rzecz praw człowieka Floribert Chebeya został zamordowany przez policję, Thierry Michel, który znał go od lat, zabrał kamerę do nakręcenia pogrzebu. To wtedy proces wojskowy, który podąża przez długie miesiące, jedyny biały akredytowany do filmu na dworze, prawdziwa radiografia kongijska sprawiedliwości, która da film ” Romans Chebeya, przestępstwo państwowe? » ^{[[[ 9 ]} .

W 2013 roku zdał sobie sprawę ” Nieodparte wejście Mojżesza Katumbi Niepokojący portret, w którym różne interesariusze, między innymi aktywistami społeczeństwa obywatelskiego, dają gubernatorowi niejednoznaczny portret. Znowu, jak w czasach „króla Mobutu Zaire”, moment zastanawiania się nad władzą w Afryce, a szczególnie w Kongo ^{[[[ dziesięć ]} .

W tym samym roku filmowiec José-Luis Peñafuerte śledzi podróż reżysera w jego filmie „L’Homme de Sable, Le Cinema autorstwa Thierry Michel” ^{[[[ 11 ]} .

W 2015 roku poświęcił się dziennikarzowi Colette Braeckman w filmie „Mężczyzna, który naprawia kobiety Tam, gdzie bohaterowie pocierają ramiona: kobiety, które wyprostowały i wznowiły walkę o życie, tłumy uznające Doktora Mukwege’a za nowy Mesjasz, a także wspaniałe krajobrazy, mylące piękno, które pamiętają, że piekło może również przyjąć kontury raju … Ale oczywiście prawdziwy bohater filmu, to sam doktor Mukwege. Film bojowy również dlatego, że na szczeblu międzynarodowym umożliwiło to, że cierpienie jest nałożone na kobiety z Kivu i zainicjować niezliczone działania solidarności, niezwykłą mobilizację wokół osoby doktora Mukwege’a, która stała się pokojem Nagrody Nagrody Nobla W 2018 roku. Film będzie wart swoich autorów Magritte za najlepszy film dokumentalny 2016 ^{[[[ 13 ]} .

Powrót do Belgii [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W 2017 r. ” Dzieci przypadków ” , Thierry Michel wraca do swoich źródeł, małej szkoły na przedmieściach Liège, aby podzielić się z Pascal Colsonem, codziennym życiem szóstej klasy podstawowej. Słuchają nauczyciela i jej uczniów, głównie z imigracji tureckiej i muzułmańskiej przez bardzo znaczną większość, ponieważ są małymi dziećmi nieletnich. Trania związku między przeszłością a przyszłością, film słynny jasno szkoła jako miejsce transmisji ^{[[[ 14 ]} .

Jego następujący film „The Impossible School” również obraca się wokół życia szkolnego. Thierry Michel podąża za producentem Christine Pireaux z nastolatków w kryzysie, ze skomplikowanym kursem życia. W centrum Saint-Martin College przekroczą drogę do niezwykłego dyrektora i zainwestowanych nauczycieli, którzy dadzą im nowy oddech. Film początkowo zaplanowany na kwiecień 2020 r. Zostanie przesunięte 15 września 2021 r. Z powodu kryzysu zdrowotnego COVVI19 ^{[[[ 15 ]} .

Archiwa Thierry Michel powódź [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Szkody spowodowane powodziami. ^{[[[ 16 ]}

W czwartek 15 lipca 2021 r. W Angleur, domu, w którym mieści się firma produkcyjna, przechodzi powódź. Mistrzowie jego dzieł młodzieżowych są zdecydowanie zagubione między Liège i Charleroi,
Kiedy, brodaty i włosy, Thierry Michel był częścią spółdzielni „film
chuda ”, tak nazwana w hołdzie
Paul Meyer (autor Już odlatuj chudym kwiatem ). Christine, jego żona i producent, który pracował na pierwszym piętrze, nagle odkryła, że ​​woda MEUSE już zaatakowała parter i piwnicę domu, w którym mieści się Filmy Passerelle . Słusznie miała czas, aby zabrać samochód, po kilku godzinach na drodze, ich dom po drugiej stronie
Pont de Fragnée, dwa kilometry dalej.

Czarny kraj, czerwony kraj W Kronika sezonu stalowego W Zima 60 zostały zauważone przez wody. A także 135 godzin archiwów
RTNC (kongijska krajowa telewiza ^{[[[ 17 ]} .

Projektowanie [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W 2021 r. Thierry Michel przygotowywał nowy film poświęcony Demokratycznej Republice Konga. Imperium ciszy Muszę zbliżyć się do meandrów historii i wojen, które rozdarły ten kraj.

Od wielu lat pracuje także nad projektem poświęconym branży stalowej Liège ^{[[[ 18 ]} .

Mężczyzna, który naprawia kobiety: gniew Hipokrates ^{[[[ 22 ]} .

• Prix ​​Movies, które mają znaczenie 2015 – La Haye – Golden Butterfly – A Kwestia aktu
• Millennium 2015 – Bruksela – Nagroda specjalna na rzecz praw człowieka
• Millennium 2015 – Bruksela – Nagroda publiczna
• Widoki Afryki 2015 – Montreal – Nagroda dokumentalna
• Poglądy Afryki 2015 – Montreal – Nagroda Perso Rights
• Cine Lagne Libible 2015 – Burkina Faso – Nagroda na rzecz praw osobistych
• Avanca Film Festival 2015 – Portugalia – Nagroda telewizyjna
• Międzynarodowy Festiwal Filmowy Praw Człowieka w Gwadelupie – Gwadelupa – Grand Prix du Jury
• Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Meksyku 2015 – Meksyk – Wspomnienie Spéciele
• Algiers International Cinema Festival – Algiers – Nagroda publiczna
• Nagroda Humanum dla belgijskiej powiązań prasowych kinematograficznych
• Magritte 2016 – Magritte z najlepszego dokumentu
• Festival du Film Pan Africain de Los Angeles – Dokument do uznania specjalnego jury

Inne ceny

• Nagroda Specjalna Jury na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Pan -Afrykańskim w Cannes, 21 kwietnia 2013 Dla jego dokumentu „Moïse Katumbi, stopa, biznes i polityka”.
• Grand Prix Międzynarodowego Festiwalu Praw Człowieka w 2012 roku za film fabularny „The Chebeya Affair, A State Crime?”. Dokument ten poświęcony jest zabójstwu Floriberta Chebeya, Kongijskiego działacza na rzecz praw człowieka w 2010 r. I następnej procesie ^{[[[ 23 ]} .
• Nanook Grand Prix oceny filmu etnograficznego 1993 Dla jego filmu „Zaire, cykl węża” ^{[[[ 24 ]} .

• dwa tysiące trzynaście : Człowiek piasku, kino Thierry’ego Michela autor: José-Luis Peñafuerte

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• Patrick Leboutte, „Jedenaście belgijskich filmowców na lat 80.: Thierry Michel”, Cinema Osiemdziesiąt-Cinq, Nr 319-320, francuska Federacja Ciné-Club (FFCC) Paris, lipiec- Sierpień 1985 , s. 22, (ISSN 0045-6926 ) .

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]